SHANNY'S POV
Napamulat ako ng mga mata ng may maramdaman akong maligamgam na tela sa aking noo, hinawakan ko ito at napag-alaman kong tela ito para sa mga may sakit kapag nilalagnat.
Hindi ko alam kung paano ako nakapunta sa kuwarto ko, ang natatandaan ko lamang ay naglilinis ako ng kuwarto--kuwarto ni Axron.
Malapit na ring lumiwanag kaya bumangon na ako, tatayo pa lamang ako ay ramdam ko na ang pananakit ng katawan ko siguro dahil lang 'to sa paninibago ng katawan ko sa trabaho. Ipinagsawalang bahala ko na lamang at nagtungo na ako sa banyo.
Hindi rin ako nagtagal sa banyo dahil baka mapagalitan na naman ako ni Manang Loshen kapag nahuli na naman ako ng labas. Tinignan ko ang relo ko at mag-aalas singko pa lang pala. Ang aga ko na ngayon, lumabas na ako ng kuwarto at napansin kong wala pa ang ibang mga katulong.
Siguro ay maaga pa nga masyado, pumunta na ako sa kusina dahil baka bumaba na ang mga amo ko para sa agahan, eh baka 'pag hindi pa naka-ready ay mapagsabihan naman ako ni Manang Loshen na ang aga ko na nga lumabas tapos hindi ko man lang naisipang magluto.
Pagkarating ko sa kusina ay wala pa rin ngang nagluluto, malaking kusina 'to, talagang nakamamangha.
Oo nga pala hindi ko alam ang mga pagkaing gusto nilang kainin, bahala na nga. Kumuha na lamang ako ng itlog, ham, bacon at hotdog, 'yon ang mga alam kong kinakain ng mga mayayaman kapag breakfast pero sa amin noon nila Lolo at Lola kahit tuyo at sinangag lang ay pupwede na, sinasabayan na lamang namin ng kwentuhan. Sana hindi na lang nangyari ang sunog. Nang matapos kong maluto iyon ay inilapag ko na sa lamesa at kumuha na rin ako ng mga tinapay.
Inihanda ko na ang mga plato at baso na gagamitin nila, maingat ko lamang itong binubuhat dahil talagang halata itong mamahalin, mahirap na eh baka 'pag nakabasag ako ay kulang pa sa sweldo ko ang pangbayad sa isang pinggan. ‘Hay na ko buhay nga naman.’
Maya't maya ay napansin kong wala pa ring mga maid na lumalabas. Tinignan ko muna ang relo ko, 6:30 na ng umaga ay wala pa rin pati si Manang Loshen. Nakapagtataka naman talaga, pero hindi ko na lang muna pinansin at nagmadali na akong ihanda ang lahat.
Nakarinig ako ng yapak na pababa sa hagdan kaya hindi ko maiwasang mapalingon doon para tignan kung sino, si Levi na... nakangiti. Nakangiti?
Hindi ko alam pero parang may kumabog sa dibdib ko nang makita ko ang ngiti niya, parang ang gaan-gaan sa loob kapag nakikita siya.
“Hi! Good morning!” Bati niya sa akin at dumeretso na sa upuan.
“Good morning po, S-Sir.” Yumuko lamang ako dahil hindi ko alam pero parang may mali.
Wala pa rin ang mga katulong. Bumaba na rin ang iba pa niyang mga kapatid, si Felix at si Jinro ay magkasabay na bumababa na seryoso lamang na nakatingin sa amin. Yumuko lamang ako upang batiin sila, si Felix lang ang bumati pabalik sa akin. Ayos lang naman sa akin na hindi makatanggap ng pagbati pabalik dahil trabaho namin ang galangin at bigyang pugay sila.
Maya't maya ay bumaba na si Axron, kinakabahan ako dahil muli kong naalala ang mga sinasabi niya sa akin kahapon at ang nakapagpa-gulo pa sa akin ay kung paano niya nagawang pasakitin ang ulo ko nang ganoon kagrabe. Maswerte ako dahil akala ko ay katapusan ko na.
Dire-diretso lamang siya sa upuan at natigilan nang makita ang mga niluto ko.
“What's this? Ikaw ba ang nagluto nito?” Nanlamig ako sa kinatatayuan nang biglang magsalita si Axron, ako ang tinatanong niya at paniguradong nakatingin siya sa akin. Dahan-dahan akong umayos ng tayo mula sa pagkakayuko ko.
“O-Opo S-Sir...” kinakabahan ako sa pwedeng magawa niya kapag nagalit siya sa akin.
“Ax? What’s wrong?” Si Levi na naguguluhan dahil hindi pa kumukuha si Axron ng pagkain.
“I don't trust this food... baka naman may inilagay ka rito?” Tinignan niya ako ng diretso at bakas sa kaniyang mukha ang pagdududa sa aking luto.
“W-Wala po Sir.”
“Good... dahil simula ngayon ikaw na ang gagawa ng lahat ng trabaho dito." Nakatingin lamang si Axron sa akin.
“Ax? Anong ibig mong sabihin?” Si Felix na natigil sa pagkain na halatang naguluhan doon. Tumikhim si Axron at pinagsalikop ang dalawa niyang kamay sa ibabaw ng lamesa.
“Wala na dito ang mga maid dahil tinanggalan ko na sila ng trabaho...”
Ibig sabihin ako na lang ang natira dito na magtatrabaho? Ang laki ng mansyon para malinisan ko nang isang araw, ‘di bale na gagawin ko na lang ang lahat ng makakaya ko para maka-ipon na rin.
“Simula ngayon ikaw ang lahat ng gagawa ng paglilinis sa buong mansyon... lahat ng iuutos namin ay kailangan mong sundin." Dugtong niya pa.
“Axron are you serious? Hindi niya kaya ang lahat ng trabaho dito sa mansyon!” Si Levi na nagpipigil ng galit, siguro nga ay may galit si Axron sa mga katulong na tulad ko na isang ordinaryo lamang.
“Yes, I'm obviously serious. Binabayaran natin siya ng malaking halaga, hindi naman pwedeng sa mga iuutos lang natin ang trabaho niya. Si Mommy lang ang may sabi no’n pero hindi tama na wala naman siyang ginagawa tapos ay makakakuha na siya ng malaking halaga.”
Hindi ako makakibo, may punto naman si Axron hindi tama na sa mga iuutos lang nila ang gagawin ko dahil hindi naman sila laging nag-uutos dahil kaya naman na nila. Ayos lang sa akin kung ano ang gusto nilang mangyari, alam kong kakayanin ko 'to.
“... or if she can't do the job, the door is welcome to let her out.” Hindi ko alam pero parang may pagbabanta sa diin ng mga salita ni Axron.
“Shanny is new here, Ax. She don't know the other things...” si Felix na kumakain pa rin.
"If you don't want it, then leave this house! You're just making a trouble in our family." Napatingin ako sa pwesto ni Jinro na ngayon lamang nagsalita na patuloy sa pagkain. Hindi ko alam pero hindi ako pwedeng umalis ngayon dahil wala pa akong alam na mapag-tatrabahuhan na bago, ayokong umalis. Kakayanin ko 'to.
"Ano?" tanong pa sa akin ni Axron. Tumingin ako sa kanila, si Levi at Felix na bakas sa mukha na hindi pabor sa gustong mangyari ni Axron.
"Ax! We can hire our maids again!" Si Levi na nagpupumilit pa rin. Bumaling sa kaniya ang kapatid.
"No, I'm the one who will decide here." Napatigil naman si Levi, siguro nga kapag ikaw ang nakatatanda, ikaw ang siyang dapat masunod.
"S-Sige po Sir, gagawin ko ang lahat ng iuutos niyo." Hindi ko alam pero kinakabahan ako sa mga susunod na araw.
"Alright! If you change your mind... You will Die." Nanlalambot na ang aking tuhod dahil kung banggitin niya lamang ang salitang papatayin niya ako ay maaaring totoo. Sa nangyari sa akin noong gabi ay hindi ko alam, baka ngayon ay matuluyan na ako.
"Hindi po ako aalis." Madiin kong sabi habang diretsong nakatingin kay Axron, ayokong isipin niya na natatakot ako sa kaniya.
Ngayon pa ba ako aatras? Para kila Lolo at Lola ay kakayanin ko ang lahat.
Tinignan ako ni Sir Levi na parang gusto niyang bawiin ang mga sinabi ni Sir Axron pero wala rin siyang magawa. Nagpatuloy sila sa pagkain at nang matapos ay umakyat na sila sa kaniya-kaniya nilang kuwarto.
***
Kinagabihan ay kasalukuyang naghuhugas na ako ng mga plato nang may naramdaman akong papalapit sa akin. Napalingon ako sa bandang likuran at nakita ko si Sir Levi.
"Hi Shanny! Are you okay?"
"P-Po? Opo Sir." Naiilang ako sa titig niya, muli na lamang akong humarap sa mga hinuhugasan kong mga plato.
"Pasensya ka na kay Ax, talagang ganoon lang siya." Muli ay napabaling ako sa kaniya, hindi naman na niya
kailangang mag-sorry dahil trabaho ko naman ito.
"Ayos lang po ako Sir Levi." Ngumiti na lang ako para hindi na siya mag-alala pa.
"Sige, good night Shanny!" pagkatapos ay umalis na siya. Hah, napabuntong hininga ako ng malalim. Naku, naku Shanny! Lagi kang nawawala sa ulirat kapag kaharap mo si Sir Levi, ano ba 'yan?!
Mabilis kong tinapos ang mga gawain at nagpahinga na rin. Marami pa akong dapat harapin bukas.