I took a deep breath then I looked intently at the men lying in the cement floor in front of me.
Kababalik ko pa lang ng pilipinas, ito na agad ang bumungad sa akin. Sampung mga lalaki ang siyang sumugod sa akin ng makarating ako kanina sa madilim na parte ng airport dito sa NAIA.
"Lennox!"
Lumingon ako kay Harriet, my bestfriend. Kararating lang nito at bahagyang nakaismid at nakahalukipkip. Mukhang kanina pa pala siya naghihintay. Tinaasan ko siya ng kilay saka inginuso ang mga lalaking nakahandusay na nasa harap ko.
Nanlaki ang mga mata nito sa gulat at umawang ang labi. Tss. Hindi na siya nasanay sa mga gawain ko.
"Gosh! Kababalik mo pa nga lang ng pilipinas galing sa Bali, Indonesia, ito na agad ang bumangad sa iyo? My god! Ikaw na talaga, ikaw na talaga girl!" saad niya at pumalakpak pa ito habang ngingisi-ngisi sa akin. 
Wala pa ring pinagbago, ganoon pa rin siya. OA pa rin.
"Let's go." aya ko rito. 
Malakas kong sinipang muli ang lalaking nakahandusay malapit sa akin.
"So Lennox, how's your vacation?" tanong ni Harriet habang nakataas ang isang kilay niya.
"It's so boring!" iritang sigaw ko.
I rolled my eyes when I remembered my vacations in Bali, Indonesia. My mom almost kicked my ass, para lang mapilit akong magpunta roon sa Indonesia para sa business na ayaw ko naman na hawakan dahil wala ako ni katiting na interes o hilig sa kalakarang mga ganon. Ano naman ang mapapala ko sa pagbasa ng mga importanteng papeles doon kung wala naman ako ni katiting na interes sa business na mga 'yon. Mas pipiliin ko pa na mamaga ang kamay ko sa kakasuntok sa mga pangit na mukha ng mga walang magawa na mga gangster na adik kaysa mapagod ang mga kamay ko sa pagpipirma at lumabo ang mga mata ko sa kakabasa!
"My gosh Lennox! Kung ako ikaw, nagpunta na ako sa beach doon, gosh. Ang swerte mo nga eh, kasi hindi ba there is a pink beach there tapos ang ganda pang titigan ng beach na 'yon kapag sunset. Ikaw talaga, ang shonga mo!" asik ni Harriet sa akin.
Siraulong 'to. Ni hindi nga ako makalabas, makagala pa kaya? Kung may pagkakataon naman lagi naman akong nasasangkot sa gulo.
"Apparently, I'm not you." saad ko habang nakangisi sa kaniya. Umawang ang labi nito at saka natigilan. Patuloy lang ako sa paglakad at Hindi na pinansin ang pagsigaw-sigaw niya. My jetlag pa ako at stress pa 'ko dahil kila mommy at daddy.
Ikaw ba naman sigaw-sigawan at halos baliin 'yung tainga ko kakapingot.
Sumakay ako sa kotse ni Harriet at hinihintay na lang din itong makasakay. Nakasimangot itong sumakay at padabog na isinarado ang pinto ng sasakyan. Nginisihan ko siya ngunit ismid lamang ang isinukli niya sa akin.
Napailing na lang ako saka binuksan ang sun roof ng sasakyan. Humampas sa akin ang malamig at malakas na hangin ng mabuksan ito. Nagpatugtog rin si Harriet ng beyonce. Who runs the world.
Tumayo ako saka binuka ang kamay habang nakapikit. Nagsasayawan ang bestidang suot ko maski ang mahaba kong buhok. Kung nagtataka kayo kung paano ko napagsisipa ang mga lalaking sumugod sa akin dahil sa nakasuot ako ng bestida ay mayroon din akong suot na cycling.
"Whoah! I am Lennox Aphrodite Bievinedez! And I'm Back!" sigaw ko ng malakas. Wala naman akong pakialam kung pinagtitinginan ako ng ibang mga tao basta ang importante ay nagbalik na ako sa pilipinas. It's more fun in the Philippines!
"Hey! Lennox stop that," natatawang pigil sa akin ni Harriet. Umupo ako sa upuan ng passanger seat saka nilakasan pa ang tugtog. Wala na akong pakialam kung makabulabog ako sa gabi ang importante ay wala na ako sa Indonesia. 
"How's Danish?" I asked. I felt boring without hearing their voice. Pero minsan they make me annoyed because of their talkative mouth.
"She's fine. Kausap ko lang iyon kanina sa Skype bago kita sinundo," sagot sa akin ni Harriet. Tumango ako at hindi na nagkumento pa.
Tumigil kami ni Harriet sa bahay, nagpaalam agad siya at tutungo na sa bahay niya. Tumango ako saka pinanood na mawala ang sasakyan nito sa tapat ng malaki naming tarangkahan.
Agad akong humilata sa kama ng makarating ako sa kwarto ko. Nagshower ako ng makapag-pahinga na ako dahil bukas ay unang araw na ng klase.
I wonder what will my school year start again? I think another trouble again? Or another enemy? Tsk. 
I want to laugh to myself. I don't know how I got used to have enemy where in fact, I am just sitting away from other people, I only get near to my friends and to my family, so how come that I have a lot of enemies?
I am normal but I think I'm different, I don't know but sometimes I felt there's something wrong to me.
My sister is weird but I think I am weirder because of what I am thinking right now. Hindi ko lang maiwasang mag-isip ng mga ganoon, I can't remember my childhood memories but Harriet and Danish told me that they are my friends the day we are born. When they told me that, there is a doubt on me. There is no picture of the three of us even when I'm still in my mommy's tummy?
Argh! This is too much thinking!
Oh my! I should not think like this right now. I just came back from Indonesia, I should rest because tomorrow is the first start of the school year.
Ipinikit ko ang mga mata ko at bumigat na ang talukap ng aking mga mata.
"Young lady, gising na at maaga ka pa..."
Nagising ako ng may maramdamang may tumatapik sa balikat ko. Nagmulat ako at nabungaran ko si Nanie Habnie.
"Gising na, young lady. Ngayon ang unang araw ng klase mo at hindi ka pwedeng mahuli." 
Bumangon ako pagkarinig ng mga sinabi ni Nanie Habnie at kinusot ang mga mata 
Ngumiti ako saka tumango at agad na nagtungo sa banyo.