"B-Bakla?" takang-tanong ng isang babae dahil sa sinabi ng kausap nitong babaeng empleyado na kasabay ko sa elevator.
"Sigurado ka? Sa gwapong 'yun ni Sir? Naku, ikaw ha! Baka nagkakalat ka lang ng fake news," sagot ng kausap nito na isa ring babaeng empleyado.
Dahil nga curiosity kills the cat, nakinig na ako ng tuluyan sa usapan nila.
"Sekreto ni Sir Sorren. Ayaw niyang mapalapit sa ibang babae dahil nga doon. Ayaw niyang may makaalam na bakla siya," natatawang saad nito na sinabayan na rin ng kausap nito.
Biglang nag-init ang ulo ko at humarap sa dalawang ito.
"Pati ba naman sa trabaho, may mga Marites pa rin? Sawa na ba kayo sa buhay niyo? Mayaman na ba kayo, para pagtsismisan niyo ang buhay ng boss niyo?" sunod-sunod na saad ko sa kanila pero nagbulungan lang sila at tumitig sa akin ng masama.
Tumalikod na ako sa kanila at malalas na bumuntong hininga.
Aga-aga nagtsi-tsismisan. May pamilya 'yung tao tapos bakla?
Bumukas ang elevator at sakto dahil nasa fourth floor na ako, nakita ko naman na lumabas na rin ang dalawa pero ibang daan ang tinahak nila.
Nakabusangot akong pumasok sa office ni Sorren at nakitang wala pa ito kaya dumiretso na ako sa table ko at napangalumbaba.
"Napaka-imposible nang sinasabi nila. Galing mismo noon kay Sorren na may anak na siya. Hindi ako pwedeng magkamali," saad ko sa isip ko at napabuntong hininga ulit.
"Wala pa si Sir kaya huwag kang magpapacute dyan," masungit na saad ni Ms. Ynez na kakapasok lamang sa office. Dumiretso ito sa table ni Sorren at may nilapag na tatlong folder.
Cute ako eh, wala kang magagawa.
Naglakad siya papunta sa direksyon ko na akala mo'y kakainin ako sa titig habang may hawak na isang manipis na folder.
Bigla niyang nilapag ito sa mesa ko kaya nagtataka ko naman siyang tinapunan ng tingin.
"Pirmahan mo raw 'yang contract para daw malinaw ang usapan niyo ni Sir Sorren. You HAVE to obey what's stated in that paper," masungit na paliwanag nito at nagpatuloy,"Sure naman akong napag-usapan niyo na 'to at alam kong mauunawaan mo na ang nakalagay diyan kasi BASIC lang naman intindihin 'yan." nakataas kilay na saas nito.
"Tsaka ito pa 'yung ID mo! Intern ka pa naman kaya pangalan muna ang ilalagay namin diyan," masungit na dagdag nito.
Nakangiti ko namang kinuha ang ID na binigay niya at sinuot ito. Pagkatapos ay pinasadahan ko na nang tingin ang kontrata na nakapaloob nga 'yung pinag-usapan namin ni Sorren kaya napa kibit-balikat na lamang ako at nag sign na.
Kumunot ang noo ko ng hindi ko makita ang pirma ni Sorren sa may pangalan niya kaya tumingin ako kay Ms. Ynez at nagsabing,"Bakit hindi pa siya naka-sign dito, Ms. Ynez?"
"He'll sign that but he said that you have to sign it first para sigurado. Wala raw kasi siyang tiwala sa'yo," mataray na saad nito at pahablot na kinuha ang folder sa kamay ko,"Ngayon, do you still have questions?"
Kamukha niya na si Miss Minchin dahil sa salamin at buhok niya.
"Wala na po, Miss Minchin," saad ko.
"Minchin!?" Did I just heard it right!?" She blurted out. Napapalo naman ako sa bibig ko dahil sa isip ko lang dapat 'yun binigkas.
"Minchin? Sino po?" Maang-maangan kong untag dito.
"I heard you! You called me, Miss Minchin! Sa ganda kong 'to? Inggit ka sa 'kin noh?" sunod-sunod na saad nito kaya napabuntong hininga na lang ako at malambing na tumingin sa kanya.
"Miss Ganda, 'wag kang magalit. Tingnan mo 'yung noo mo nagkakawrinkles na," saad ko at tinuro ang noo nito. Nanlaki naman ang mga mata nito kaya dali-dali itong tumalikod sa akin at lumabas na.
I sighed in relief dahil sa wakas ay umalis na siya.
"Tuluyan ng nasira ang araw ko," nakabusangot kong saad at sinalang sa computer ang usb ko.
"Mahaba haba na pala ang natapos ko kahapon, buti na lang at nagpuyat ako dahil kung hindi napaka-imposibleng matapos ko agad ito," saad ko habang nsg ii-scan ng code para i-check kung may mali pa ako.
Ni-run ko naman ito at wala namang error kaya napangiti ako at nagpatuloy na sa pag code.
Hinihintay kong dumating si Sorren dahil magte-ten na ng umaga ay wala pa rin ito. Umalis ako sa upuan ko at dahan-dahang pumunta sa table ni Sorren. Nilapat ko ang isang daliri ko dito pero wala man lang ni isang alikabok ang dumikit sa hintuturo ko.
Naka-agaw pansin sa akin ang isang picture frame kung saan naroroon siya na may kalong na isang batang lalaki at may katabing isang napakagandang babae. Kinuha ko ito at pansin kong sa larawan pa lang na ito makikita mo na, na masayang pamilya sila.
Dito ko lamang din nakita sa frame na ito si Sorren na nakangiti na noon ay hindi ko nakikita tuwing kaharap ko ito. Bigla ako nakaramdam ng sakit sa bandang dibdib ko kaya napahawak ako dito.
Mas masakit pala na malamang masaya siya sa iba.
"What are you doing?"
Napapitlag ako dahil sa boses na iyon kaya natataranta kong inilagay sa dati ang pwesto ng picture frame at mabilis na naglakad pabalik sa aking upuan.
"In case, you don't know. You're invading my privacy, Ms. Marasigan," seryosong saad nito.
"S-Sorry hindi ko sinasadya," turan ko pero hindi na ito nagsalita pa at dumiretso na sa upuan niya.
"Are you the one who spread the news that I am gay?" Untag nito kaya bigla akong napalingon sa kanya.
"Hindi," tipid na tugon ko rito.
"Really? Then why Ms. Ynez said that you started it?" Untag nito habang magkasalubong na ang mga kilay.
Tumayo ito at naglakad papuntang table ko kaya napatayo rin ako dahil sa sobrang taranta.
Those girls in elevator spread that fake news, Sorren. It's not me.
"Mukha ba akong bakla?" Magkasalubong pa rin ang mga kilay na untag nito. Umiling-iling naman ako bilang tugon.
"Dahil hindi kita minahal pabalik kaya naghihiganti ka sa 'kin ngayon? Is it your purpose on entering my company? To ruin my name?" Tiim-bagang saad nito.
"I-I'll never do that, Sorren," I nervously stated. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin kaya umatras naman ako pero biglang sumangga ang isang paa ko sa upuan ko kaya na-out balance ako.
Akala ko babagsak ang likod ko sa sahig pero naramdaman ko na lang ang malakas na pwersang humatak sa akin. Napatingin ako dito at naramdaman kong parang may kuryenteng dumaloy sa buong katawan ko.
Ilang inch na lang ang pagitan ng mga mukha namin at isang maling galaw ay mahahalikan niya na ako. Naamoy ko rin ang pabango niya na sobrang masculine ng dating. Nagulat ako ng unti-unti niyang nilapit ang mukha sa 'kin habang ako naman ay inilalayo ang mukha sa kanya.
Pilit ko siyang tinutulak palayo sa akin pero sobrang lakas ng hawak niya.
"Why are you so nervous?" He said while looking at me intently.
"Please, Sorren. Trust me. Hindi ako nagkalat 'nun," nagmamakaawang saad ko rito. Nanginginig na rin ang mga kamay ko at nararamdaman ko na ang mainit na likido na nagbabadyang maipon sa mga mata ko.
"You're still a crybaby," saad niya at pinakawalan na ako. Umayos na ako ng tayo at humakbang pa ng paatras palayo sa kanya.
Dali-dali kong tinahak ang pinto at nakayukong tinungo ang comfort room.
Matagal kong tinitigan ang sarili ko sa salamin na para ng kamatis sa sobrang pula. Nabigla rin ako sa ginawa niya kanina dahil sa nakakatakot niyang awra kaya hindi ko maiwasang makaramdam rin ng takot.
"All I did was to stop those gossipers. Bakit ako?" untag ko sa sarili ko habang nakatingin sa salamin.
Naghilamos na ako at apat na beses na bumunot ng tissue pagkatapos ay ipinunas sa aking mukha.
Nakayuko akong lumabas sa cr dahil ayaw kong makita ang mukha ni Sorren pag pumasok sa office nito matapos ang nangyari sa amin kanina.
"Itai! (Ouch)" rinig kong sigaw nang taong nasa harap ko kasabay nang pag-hapdi ng ulo ko.
Tinaas ko ang tingin ko upang komprontahin ito pero biglang napa-hugis O ang bibig ko.
"Nani yatten no yo? (What are you doing?)" Saad nito pero nakakunot lang ang noo ko dahil sa hindi ko maintindihan ang sinasabi nito.
Toyo? Toyo daw?
Tinapunan ako nito ng tingin habang hinihimas ang ulo niya. Pero napalitan ng ngiti ang mukha nito nang nakita ako.
"Wah! Kawaii (Cute)!" malakas na saad nito kaya napatakip ako ng tainga. Lumapit ito sa akin pero umatras lang ako dahil sa nawiwirduhan na ako sa kanya.
Gwapo ito at may kasingkitan ang mga mata. Merong ding nakasabit na pulang headphone sa leeg nito.
Chinese ba siya? Pero sa pagkakaalala ko hindi naman ganyan ang pananalita nila dahil minsan nanunuod ako ng chinese dramas.
"Hi! I'm Yuichi Ryu! I'm sorry for speaking japanese earlier. You surely don't understand that," nakangiting saad niya at nilahad ang kamay niya sa harap ko.
Ah! Japanese!
"N-Nice to meet you, Yuwishi," saad ko pero hindi ko pa man nalalahad ang kamay ko ay kinuha niya na ito at nag shake hands.
"Nice to meet you, too. It's Yui-chi not Yuwishi. Hehe!" masiglang saad niya.
"Yuichi!"
Malalim at malamig na saad nito.
"Tito Kuya!" Masiglang saad nito sa walang ekspresyong lalaki.
Napatingin naman ako sa gawi niya na naging dahilan para manumbalik ulit sa isip ko ang nangyari kanina.
Iiwasan ko ba siya o mag-aact na parang wala lang nangyari sa pagitan naming dalawa kanina?