Sinundan ko na lang nang tingin ang humarurot na sasakyan ni Sorren sa harap ko. Bagsak na rin ang balikat ko habang naglalakad papunta sa waiting shed para maghintay ng bus.
Nang makarating na ako ay na-upo muna ako sa waiting shed at napatulala.
Hindi ako makapaniwala na sobrang lamig na nang pakikitungo sa akin ngayon ni Sorren. Namimiss ko na 'yung masayahing, Sorren. Namimiss ko na 'yung dating Sorren na tinatawag akong Diem na may halong lambing, hindi lamig.
Ilang oras akong naghintay pero wala pa ring dumaraan na bus kaya pumara na lang ako ng taxi para diretso na rin sa apartment na tinutuluyan namin ni Mariveth. Kahit na merong kamahalan ang pamasahe ay wala na rin naman akong choice dahil wala na ring masasakyan lalo na at gabi na.
"Saan ka ineng?" Tanong ni manong driver sa akin.
"Sa may Lauricio's Apartment po."
"Okay."
Ilang minuto rin akong nakatulala sa labas bintana ng taxi at pinagmamasdan ang mga dinaraanan namin na puno na ng ilaw at mga billboards ang daan.
"Oh? Anyare, dzai? Bakit parang binagsakan ng langit at lupa 'yang mukha mo?" bungad sa akin ni Mariveth habang nag-pupunas nang buhok niyang basa gamit ang tuwalya, kakatapos lang maligo.
"Wala," tipid na saad ko at binagsak ang katawan sa sofa.
"Kumusta ang pag-apply mo? Ginabi ka ata? Natanggap ka ba sa Labyrinth?" Sunod-sunod nitong tanong pero 'di ako umimik.
Lumingon ako sa kanya at tiningan siya mula ulo hanggang paa,"May trabaho ka ngayon?" Untag ko rito. Iniiwasang sagutin ang mga tanong niya.
"Kailan ba ako nawalan ng trabaho? Alam mo naman na 'yun ang pinunta ko dito noh!" Saad niya na ikinatango ko naman pero bigla siyang pumamewang at nagsalita, "Pero teka nga, chinachange topic mo naman eh! Share ka naman ng news dyan, dzai," pangungulit nito.
Dahan-dahan akong bumangon upang ma-upo at namumungay ang mga matang tiningnan ito na nasa harap ko at nakapamewang.
"Hindi pa ako natanggap dahil may kondisyon pa 'yung boss ko."
"Kondisyon!? Anong klaseng kondisyon naman 'yan?" Pag-usisa nito at mabilis na umupo sa tabi ko.
"Kailangan kong makadevelop ng website na diary like," bored kong sagot dito.
"Website? Diary like? Hala! Akala ko ba kayo 'yung nag-aayos ng mga sirang computer? O kaya naman washing machine at ano pa nga 'yun? Ah! Sirang Tele-"
"Hep!" Pigil ko dito. Kunot-noo naman siyang tumingin sa akin kaya nagsenyas ako na tumigil muna siya.
"Mali ba? Mga sira-sirang appliances ang inaayos niyo 'di ba bakit websi-"
Napa-face palm na lang ako dahil sa mga pinagsasabi nito kaya pinutol ko na lang ulit ang sunod na sasabihin niya dahil sa hindi ko na makayanan ang mga sinasabi nito.
"Sirang ulo, nagre-repair kami. Gusto mo ba mag-paayos?" Seryoso kong tanong rito pero napanguso lang ito kasabay ang pag-irap sa akin.
"Tama naman ako ah," parang bata na nakangusong saad nito.
Malakas naman akong napabuntong hininga at tiningnan ito.
"Hindi ako technician, okay!?"
"Eh ano pala?"
"I'm a web developer. WEB! Clear?"
Napatango-tango naman ito na parang bata na pinapagalitan at akala mo nakakita ng candy dahil sa akala mong kumikinang na mga mata nito.
"Wow, ang galing 'nun ah. Naku, easy peasy lang 'yan sa'yo! Ikaw pa ba?" masayang saad niya na mas lalong ikinabusangot ko.
Buti naman na-gets na niya. Minsan may pagka-slow talaga 'to eh, pero pag nag-aadvice akala mo ang matured na.
"Kaso 1 month lang ang binigay niya para matapos ko 'yun dahil kung hindi, hindi niya raw ako tatanggapin as an employee sa company niya," malungkot kong saad.
"What!? 1 month!?" Gulat na untag niya tsaka nagpatuloy sa pagsasalita,"Ibig sabihin 1 month pa ang gugugulin mo para lang makapasok sa kumpanyang 'yun?" Napatango naman ako bilang sagot dito.
"Meron palang ganyang rule ang Labyrinth?" Hindi makapaniwalang untag niya.
"A-Actually, hindi sa Labyrinth eh," utal kong saad. Nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba sa kanya dahil kapag nalaman nito baka isumbong lang ako sa mga magulang ko na nasa probinsya.
"Saan ba? Ang alam ko Labyrinth lang ang IT company na sikat dito sa Manila eh, atsaka... Nebula. D-Don't tell me..." saad niya na may hinala sa boses at malakas akong pinalo sa braso nang mapagtanto niya ito.
"Sa Nebula ka nag-apply!?" Malakas at gulat na gulat nitong untag kaya ginamit ko ang palad ko upang tikumin ang bibig niya.
"Huwag kang maingay." Saway ko rito habang nakalagay ang index finger ko sa tapat ng bibig ko para patahimikin ito.
"N-Nebula ka talaga nag-apply?" pag-uulit niya sa tanong niya kanina kaya napatango na lang ako bilang tugon.
"Gusto mo bang sabunutan!?" Mataray na untag nito pero napabuntong hininga lang ako.
"I'm sorry," mahina kong sagot rito.
"Sorry mo mukha mo, isusumbong kita kay Tita," saad nito at agad kinuha ang cellphone niya. Agad naman akong nag-panic at inagaw sa kanya ang cellphone na hawak niya.
"Mariveth! Please huwag. Baka pauwiin lang nila ako," nagmamaka-awang saad ko dito.
"Alam mo hindi ko mahulaan kung ano takbo ng kukote mo? Kaya pala sobra kang nagpaka-busy sa pag-aaral! Akala ko ayaw mo lang maging nurse na dapat sana kinuha mo dahil 'yun ang gusto ng mga magulang mo," mahabang litanya nito at tinulak ang noo ko gamit ang hintuturo niya habang patuloy pa rin sa pagsasalita," Tapos kahit magkaroon man lang nang ka-fling ay ayaw mo dahil sabi mo gusto mong mag tapos muna, tapos ngayon? Ano? Heto ka na naman nagpapakatanga sa lalaking 'yun na sinaktan ka at naging dahilan ng pag breakdown mo noon," mahabang litanya pa rin nito.
Alam ko na agad na ganito ang magiging reaksyon niya. Ayaw ko na sabihin sa kanya kaso malalaman at malalaman niya rin dahip siya lang naman ang kasama ko dito sa Manila.
"Mariveth, just please give me 1 month. May deal naman kami eh. And if I really can't make that web in 1 month, then I'll quit," pagkukumbinsi ko rito. Tiningnan lang ako nito at tumango.
"1 month, it is. Maawa ka sa sarili mo, Diem. You're like a fool chasing to a man who just keep running away from you and broke your heart before," naawang saad nito at hinawakan ang mga kamay ko.
I know she's just concern to me dahil sa isa rin siyang saksi sa pinagdaanan ko after Sorren rejected me. She was there to comfort me and never get tired, giving me advices before.
"Salamat, Mariveth," masayang saad ko rito at dinamba siya nang yakap.
"Okay, okay! Aalis ako ngayon, alam mo na may part time ulit," saad niya habang inaalis ang mga braso kong nakalingkis sa kanya kaya napatango naman ako dito at nagpakawala ng matamis na ngiti.
"Ingat ka," tipid na saad ko rito. Kumaway naman ito habang nagsusuklay pa ng basa niyang buhok at lumabas na ng pinto.
Hays! Puyat is real na naman. Kulang ang isang buwan para maka-develop ng isang website kaya kailangan pagpuyatan.
Pumunta na ako sa banyo para maghalf bath para naman mahimasmasan ang katawan ko.
Kinuha ko ang sabon ko sa lalagyan pero may naramdaman akong malambot sa ilalim nito. Dahan-dahan kong inangat ang hawak kong sabon at napasigaw na lang dahil sa nakita ko.
"Mama! May butiki!"
Mabilis akong lumabas sa banyo habang hawak pa rin ang sabon.
"P-patay na butiki. B-Bakit may patay na butiki dyan!?"
Nanginginig na ang kamay ko sa sobrang takot at saktong wala si Mariveth upang alisin ito.
Dumiretso ako ng basurahan at tinapon ang sabon na nabahiran na ng butiki. Kumuha ako ng bago sa kabinet sa kwarto namin ni Mariveth at pumuntang lababo para doon na lang maghilamos.
Bukas na bukas din ipapa-alis ko kay Mariveth 'yung butiking 'yun.
Nang matapos akong maghilamos ay nilapag ko sa aking study table ang laptop ko at nagsimula na ulit mag code.
Ilang oras na akong nakatutok sa screen at sumasakit na rin ang mga mata kaya napatingin ako sa orasan at namalayang 3 am na pala.
Tinapunan ko ng tingin si Mariveth na nakahilata na sa kama at dumating kaninang 1 am. Ni hindi man lang nakapagbihis dahil siguro sa sobrang pagod na.
Tumayo na rin ako at nag-inat inat pa matapos ay nahiga na ako sa tabi niya.
***
"Mariveth! Mariveth! Hoy! Bangon ka na please!" Sigaw ko kay Mariveth na hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabangon.
6:30 na at hindi pa ako nakakapaligo dahil nga nandun pa 'yung patay na butiki kagabi.
"Hmmm... Bakit ba? Natutulog pa ako, eh!" reklamo nito at kinamot ang braso niya na tinampal tampal ko para magising siya.
"Alisin mo lang 'yung butiki 'dun sa banyo tapos balik ka na lang ulit," pangungulit ko rito at hinila na ito pa-upo.
"Butiki? Ah! Eh kasi naman ayaw umalis sa lalagyan ng sabon kahapon eh kahit buhusan ko na ng tubig, pangarap ata maging sabon,"
Paliwanag nito at marahang tinulak ang mukha nitong natatakpan pa rin ng medyo kulot niyang brown na buhok.
"Tangek! Baka kasi patay na talaga, triniple kill mo pa," saad ko rito at napangisi lang ito.
Naglakad na ito papuntang banyo at hindi rin katagalan ay lumabas na siya habang walang ka-arte arteng nakahawak sa buntot ng butiki pagkatapos ay itinapon ito sa labas.
"Ayos na? Galing ko noh?" Untag nito at nag alok ng high five na ginamit niya sa paghawak ng butiki kaya tumanggi ako at mabilis na pumasok ng banyo.