"Sheen, anak, pwede ka bang makausap?" I look at Auntie. Nakasalubong ko sya nang papasok ako nang bahay. Kakahatid ko lang kasi kay Louie at kakauwi ko lang.
"Auntie, ano po yun?" I can see her hesitation pero hinila nya lang ako paupo sa couch at humarap sakin. She sighed and look at me.
"Kaya mo bang magtrabaho ulit?" Nanlaki ang mata ko sa tanong nya. Naghintay pa ako nang idudugtong nya pero nanatili syang tahimik.
Trabaho. Matagal ko nang gusto na magkatrabaho. Para na din kay Louie, para sa panggastos nya sa school kung sakali, mga kailangan nya. Magmula nang matanggal ako sa airline na pinapasukan ko, hindi na ako nakapagtrabaho dahil nga, marami ding nangrereject sakin.
"Ano, Sheen? Kaya mo bang magtrabaho ulit?" My aunt asked again.
What kind of work would it be? Masaya na sana ako eh, ang kaso iniisip ko kung anong klaseng trabaho ang tatanggap sa akin.
"Anong trabaho po ba?" Tanong ko. She leaned on the sofa and look at me.
"Remember Tania? Yung kaibigan ko na bumisita dito nung nakaraang linggo?"
I paused to think for a while. Oo nga, may bumisita nga dito. Si Tita Tania, yung nagsabing maganda ako.
"Opo, Auntie. Naalala ko po," sambit ko at hindi na inialis ang tingin sa kanya. She smiled a bit and hold my hand.
"Yung anak kasi nya, nasangkot sa isang aksidente, isang taon na ang nakakalipas. Masayahing bata yung anak nya, palaging nakangiti at achiever sa school pero nang maaksidente, nawala ang ngiti sa labi nya." I just nod and listen to her.
"Si Tania ay mamamasukan bilang domestic helper sa Thailand kaya walang maiiwan sa anak nya. May kapatid naman yun, pero may pamilya na at buntis pa ang asawa. Naghanap na din sila nang pwedeng magbabantay, kaso wala. Inaayawan dahil napakasungit daw."
Ah, ito yung narinig kong sinabi ni Tita Tania noon. Yung anak nya na kailangang mabantayan. Yung sinusukuan kaagad nang mga naga-apply. I sighed and thing about it. So, basically, magiging tagapag bantay ako nang isang bata? Kailangang magtrabaho ni Tita Tania sa Maynila at walang maiiwan sa anak nya. Hindi pwedeng iwanan mag-isa dahil kailangan nang alaga.
"Auntie, wala po bang kamag-anak na pwedeng magbantay dun sa bata?" Tanong ko pero natawa lang si Auntie at umiling na ikinataka ko.
"Sheen, hindi bata ang babantayan. Binata na, palagay ko ay mas matanda sayo nang ilang buwan," she said kaya medyo natulala ako. Mas matanda sa akin nang isang buwan? Bakit kailangan pang bantayan?
"Ano pong gusto niyong gawin ko?"
She sighed and look at me, seriously. "Nabanggit ko kay Tania noon ang tungkol sa inyo ni Louie. Hindi na sya makahanap nang pwedeng magbantay dahil inaasikaso nya ang alis nya at sa isang araw na iyon," tumango lang ako para makapagpatuloy sya.
"Gusto nya sana, kung pwede na.. ikaw na lang daw ang magbantay."
Napakunot ang noo ko at napaisip. Ako, babantayan yung lalaki na ilang buwan ang tanda sa akin? Base sa deskripsyon ni Auntie, masungit yung lalaki. Dating masayahin pero dahil sa aksidente, naging masungit.
Kaya ko kaya? I mean, baka sungit sungitan lang ako non hanggang sa mapikon ako. Kaso, kailangan ko ding intindihin, nasangkot sa aksidente eh. Katulad ko. Ang kaibahan lang namin, hindi ako nagbago nang pakikitungo sa mga tao sa paligid ko.
"Para din kay Louie, anak. May sahod ka naman. 5,000 a month. Okay na ba iyon?"
Para akong nabuhusan nang malamig na tubig. Oo nga, para kay Louie. Kaya bakit nagdadalawang isip pa ako? Ano naman kung sungitan ako? Para naman sa kapatid ko ito? At isa pa, limang libo kada buwan, kung makaabot ako nang isang taon, maaring makaipon ako nang 60,000 at sobra sobra na para sa panggastos namin ni Louie.
"Kailan po ako pwedeng magsimula?"
She smiled and stood up. "Pwede ka nang magsimula sa isang araw dahil sa isang araw ang alis ni Tania." Sambit ni Auntie saka naglakad palapit sa akin at yumakap.
"Wag kang mag-alala, Sheen. Walang huhusga sa iyo don. Hindi sila katulad nang mga napasukan mo dati na hinuhusgahan ka kaagad dahil sa itsura mo." She whispered and I felt her kiss my temple. Napayakap din ako kay Auntie.
Lubos lubos ang pasasalamat ko sa kanya dahil kinupkop nya kami ni Louie. Sya ang tumayong nanay at tatay sa amin magmula nang mamatay ang magulang namin.
"Salamat, Auntie." She nodded and caress my rough cheek.
"Tatawagan ko lang si Tania at ipapaalam ko ang pagpayag mo." She said before walking away.
Huminga ako nang malalim at napatingala sa kisame.
Kaya ko ito. Para kay Louie.
"Ate!"
Ngumiti ako at sinalubong ang kapatid ko nang yakap. Narinig ko ang paghagikhik nya kaya natawa ako at hinalikan sya sa pisngi.
"Kamusta ang school, baby ko?" Tanong ko habang naglalakad kaming dalawa pauwi. Nakita ko pa ang pagbati nya sa ilang kaeskwela kaya napangiti ako.
"Ang dami ko pong nakuhang sticker points, Ate!" Masigasig na sabi nya kaya hindi ko na napigilan ang pagkurot sa pisngi nya.
"Leisheen?"
Napahinto ako at napalingon sa harapan. Magrereact pa sana ako pero sumigaw na si Louie.
"Kuya Parker!" Nadako ang tingin ni Parker kay Louie at nakita ko ang pagngiti nya. Halos mawalan na sya nang mata sa pagngiti.
"Hi, buddy! Kamusta ang school?" Lumuhod si Parker at pinantayan si Louie. I saw my brother smile.
"Madami po akong nakuhang sticker points, Kuya Parker!" Sambit ni Louie kaya napangiti si Parker at umayos na nang tayo.
"Hey, Leisheen. Kamusta?" He asked at medyo nailang pa ako dahil kinakausap nya ako nang nakangiti. I mean, we're not really close at napakagwapo nang nasa harapan ko. Sinong hindi maiilang doon?
"Ayos lang, ikaw ba? May sinusundo ka dito?" Good, Sheen. Hindi ka nautal.
Magsasalita pa lang si Parker nang may sumigaw na maliit na boses kaya napalingon ako.
"Kuya Ker!"
May batang babae na papalapit sa amin. Narinig ko ang pagrereklamo ni Parker dahil sa maduming uniporme nang bata na sa tingin ko ay kapatid nya.
"Pia, ang dumi nanaman nang uniform mo. Yari tayo kay Mama nyan!" Kumakamot pa sa buhok na sambit ni Parker saka kinuha ang bag nang kapatid nya.
"Eh paano po kasi, yung classmate ko po, nag agawan sa chocolate drink kaya ayan po, natalsikan ako!" Pagmamaktol ni Pia saka sya napalingon sa amin. Napalingon sya sakin at napatitig kaya napaiwas ako. Ayokong mahusgahan nang bata.
"Ate, ang ganda nyo naman po." Nanlaki ang mata ko nang hawakan ni Pia ang kaliwang kamay ko. Tiningnan ko si Parker na nakangiti lang at nilapitan ang kapatid nya.
"She's beautiful, right?" Parker said and look at ne before smiling.
I feel my heart melting.
Three people said that I'm beautiful.