"A Promise To Keep"
"Itaaaaay!" malakas na tawag niya.
"Apo!"
Tuwang-tuwa siya nang makarating sa pangpang ang bangka ng itay niya. Tumakbo siya papalapit rito at namangha sa mga maraming isda na nakuha.
"Itay, ano pong klase ng isda ang mga ito?" turo niya ang net na maraming huli ng isda. "Ang cute po nila. Nagalaw."
Natawa ang itay niya. "Apo, buhay pa ang mga iyan. At itong mga ito ay tilapia, tamban, galunggong, bangus at dalagang bukid."
"Ahh, kelan po ako pwedeng manghuli?"
Binuhat siya ng kanyang itay patungo sa maliit nilang bahay kubo.
"Hindi ka pa pwede, apo. Sampung taong-gulang ka pa lamang. Masyado ka pang bata."
"Eh tay, para makatulong na ako ho sa inyo. Wala rin naman po akong ginagawa dito sa bahay eh." ngumuso siya.
"Huwag makulit, apo. Paano kung malunod ka? Hindi ka pa na naman marunong maglangoy."
Ibinaba siya ng kanyang itay nang makarating sa kanilang munting tahanan.
At dahil nga makulit siya, hindi pa rin ito tumigil sa kakatanong.
"Pano kung turuan mo akong maglangoy, itay? Gusto ko pong matuto para makatulong sa inyo!"
"Oh, andyan na kana pala." Lumabas ang kanyang inay nang makita ang itay niyang kadarating lamang.
Lumuhod sa harapan niya ang kaniyang itay para magpantay sila.
"Apo, gusto mo talagang matuto?"
Mabilis ang naging pagsagot niya. "Opo!"
Ngumiti ang matanda sa kanya at hinaplos ang buhok niyang mahaba.
"Sige. Mayroon akong kakilala na nagtuturo kung paano maglangoy."
"May bayad po ba 'yon?"
Umiling ang itay niya. "Wala."
Nagliwanag ang kanyang mukha at nagtatalon sa tuwa. "Yeeey! Pag-iigihin ko po. Promise po!"
Hindi maalis ang kanyang mga ngiti sa labi hanggang sa ipa kilala siya ng kanyang itay sa kakilala nitong nagtuturo daw ng langoy.
Ang pangalan ng magtuturo sa kanya ay si coach Victor De Leon. Isa raw itong coach ng swimming. Nag-eensayo ang mga tinuturuan nito ay sa mismong dagat. Wala rin namang ganun kalaking pera ang iba para makapag-ensayo ng paglalangoy sa isang magandang pool. Hindi sila mayaman katulad ng ibang manlalangoy. Mababa lang ang kanilang estado sa buhay dahil nga isang mangingisda lamang ang Itay ni Hanelle. Ang kinikita nito ay sakto lang sa pang-kain nilang pamilya.
Iniwan muna siya ng kanyang itay at babalikan na lang mamaya pagkatapos nila. Maraming bata ang katulad niya na lumalangoy sa dagat. Pinagmasdan niya ang mga kasuotan nito. Ang mga lalaki ay tanging naka shorts lamang at ang mga babae ay nakadamit na tila bigat na bigat sa suot.
Pumito ang coach nila. Signal para magsilapitan ang mga batang lumalangoy.
"Mga bata, may bago tayong miyembro ng ating grupo. Inaasahan ko na iwewelcome nyo sya sa ating munting grupo. Lahat kayo dito ay nagtuturingang magkakapatid hindi ba?"
"Opo, coach!" sagot ng mga bata.
Tumingin ang coach sa kanya. "Oh iha, mag uumpisa muna tayo kung paano tumipa sa tubig. Basic muna ang aaralin mo tutal baguhan ka pa lamang."
Nagniningning ang mga mata na tumango siya. "Okay, po coach..."
"Coach Vic, for short."
Nakangiti siyang tumango.
Naglakad siya patungo sa mga nagkukumpulan na mga bata. Lumapit siya sa dalawang babaeng nag uusap. Tinanong niya kung ano ang mga pangalan nito ngunit hindi siya pinansin at lumayo sa kanya. Lumapit uli siya sa tatlo namang babae at ngayon, siya naman ang nagpakilala. Ganun rin sumatutal ang nangyari. Inawan lang din siya at hindi pinansin.
Nakatitig siya sa papalayong likod ng mga ito.
May problema ba sa akin?
"Hi!"
Humarap siya sa nagsalita. Isa itong lalaki na nakadipa ang braso na parang makikipagkamay sa kanya.
"Hello!" tinanggap niya ang pakikipagkamay nito. "Ano pangalan mo?"
"Ethan." nakangiting aniya ng lalaki. "Ethan Lopez. Ikaw?"
"Ako? Ako si Hanelle. Hanelle Villena."
HANELLE
Nakatitig ako sa harap ng AU na kung tawagin ay, Athlete University. Lahat ng mga atleta ay dito nag aaral o nag eensayo sa kanilang ibat-ibang mga larangan.
I received a scholarship last month kaya ako nakapasok sa paaralang ito which is a good thing. Makakatulong na rin 'yon para walang gagastusin si Inay sa aking pag aaral, kayalang, malayo ako ngayon sa kanila.
Dito, libre ang pagkain, may allowance at mayroon din kaming kanya-kanyang apartment na malapit na lang dito sa AU na libre na matutuluyan kaya wala na ako masyadong gagastusin.
It was my first time here kaya wala pa akong kakilala. But it's okay for me though it's normal. Sanay na naman akong mag isa simula nuong iniwan niya ako. Ang kailangan ko lang ngayon ay ang magpakatatag para sa pamilya ko at para na rin sa sarili ko.
Isa sa pangarap namin ni Ethan na makapag-aral at makapagtapos dito sa Athlete University kaso, ako na lang ang makakatupad ng pangarap na 'yon.
"I'll keep your promise, Eth. I promise." I whispered to myself with a tears streaming down to my cheeks.
|©amph1trite|
I hope you'll enjoy reading my first story series!
<3