Kairi's P.O.V
"HINDI ako nag-cheat dahil ang totoong nagmamahal ay parang matinong estudyanteng nag-eexam. Hindi tumitingin sa iba, kahit nahihirapan na."
Mga katagang nasambit na naman niya. Siguro kung marupok ako matagal na akong nafall. Sino ba naman ang hindi? Parang nasa kaniya na ang lahat the looks, ugali idagdag mo pa ang mga binibitawan niyang salita my gosh mahuhulog ka talaga! Pero hindi naman gano'n kadali 'yon, palagi sumasagi sa isip ko ang mga bilin sa akin ni mama na huwag madaliin ang lahat. Kilalanin ang isa't isa, mas mabuting maging magkaibigan muna at mag-aral ng mabuti. Dahil darating din naman sa buhay natin ang usaping pag-ibig sa tamang panahon.
"Heartbeat"
Nawala ang pagnilay-nilay ko nang marinig ko ang boses ni Drei. Agad akong napatingin sa kaniya na magkasalubong ang kilay.
"Anong sinabi mo?" sambit na tanong ko sa kaniya.
Napatingin din siya sa akin na may naguguluhang itsura. "Ang sabi ko, ano iniisip mo? Bakit ka natulala diyan?" diretsahan tanong niya sa akin na sunod-sunod.
Nakakunot noo ko siyang tinignan ulit parang hindi kami nagkakaintindihan na dalawa. "Hindi, ang ibig kong sabihin 'yong sinabi mo nung una. May sinabi ka hindi ko lang masyado narinig."
Natahimik siya saglit at inalala kung ano 'yong sinabi niya nung una. Maya-maya may sumilay na ngiti sa kanyang labi. "Ah! Iyon bang Heartbeat ang tinutukoy mo?" tanong niya sa akin.
Tumango ako sa kaniya. "Iyon nga, ano na naman pakulo mo?" ani tanong ko sa kaniya.
Lumapit siya bigla sa akin, kinuha ang aking kanang kanay at tinapat kung nasaan ang kaniyang puso. Ramdam ko ang bilis ng tibok nito, "iyon ang tawag ko sayo dahil ikaw ang dahilan kung bakit tumitibok ang aking puso. Magmula ngayon ikaw na ang aking Heartbeat."
Napako tingin ko sa kaniya ng ilang minuto, ng mahimasmasan ako inalis ako agad ang aking kamay. "Puro ka kalokohan, Drei," sabi ko at tinuon ang aking paningin sa ibaba.
Hinawakan ako sa aking baba at pinaharap sa kaniya. "Hindi 'yon kalokohan Kairi, dahil 'yon ang katotohanan," seryosong sabi niya. Napatingin siya sa aking mata pababa sa aking labi.
Ang lakas ng tibok ng aking puso dahil papalapit siya sa aking mukha. Ano ba ang gagawin niya? Hahalikan ba niya ako? Nang ramdam kong malapit na ang mukha niya sa mukha ko pumikit na lang ako. Naramdaman ko na lang ang pagdampi ng kaniyang labi sa aking noo. Hinalikan niya ako sa noo, buti na lang akala ko kung saan napahinga ako ng konti.
Pagdilat ko ng aking mata 'yon din ang pagkalas niya nang paghalik sa aking noo. Nagkatinginan kaming dalawa at nagulat siya pagkatingin sa akin.
"Heartbeat are you okay?" tanong niya sa akin. Sinisipat niya ang aking mukha.
Narinig ko na naman 'yan tawag niya sa akin. Tumango na lang ako at hindi nagpahalata. "Okay lang ako," mahinang sambit ko sa kaniya hindi ako okay, itong puso ko ang hindi okay walang hiya ka kasi gusto ko sabihin sa kaniya pero huwag na lang.
Umiling siya sa akin. "You're not okay, pero weird dapat namumutla ka, why are you blushing?"
Aware ako na tomato face na mukha ko sino ba naman ang hindi dahil sa pinaggagawa ng hudas na 'to. Tinabig ko kamay niya na nakahawak sa aking mukha. "Gutom lang siguro 'to, tara kain na tayo."
"Heartbeat are you sure? Dalhin kaya kita sa clinic," ani niya na may pag-aalala.
Umiling ako. "Okay lang, gutom lang 'to." Kinurot ko bigla ilong niya para malihis ang attention niya sa akin.
"Aray Heartbeat! Masakit be gentle naman. Kung lalambingin mo ako huwag naman 'yong brutal."
Inalis ko agad pagkasabi niya. Namula nga ilong niya dahil sa pagkurot ko, hinimas naman niya nito. "Kina-career mo na talaga ang pagtawag sa akin ng heartbeat huh!" Tinaasan ko siya ng kilay.
Tinignan niya ako ng nakakaloko. "Oo naman gano'n ka kasi kahalaga sa akin, gusto mo ipagsigawan ko pa rito." Tipong lalabas siya ng room para ipagsigawan nang pigilan ko.
"Umayos ka," ani ko. At saka siya pinaupo ulit.
"Ikaw, wala ka bang tawag sa akin?" tanong niya. Tumingin siya sa akin na parang nangaakit. Umiwas ako agad dahil hindi ko kinaya, mga titig pa lang niya manlalambot ka na.
Inirapan ko siya na kinatawa niya. "Wala at wala akong balak," walang ganang sabi ko.
Nagulat siya sa aking sinabi at hindi yata nagustuhan. "Bakit naman wala?" Halos pabulong na tanong niya.
Nakita kong napayuko siya. "Bakit kailangan talaga mayron?" balik na tanong ko sa kaniya, pero wala ako nakuhang sagot niya. Nanatili siyang tahimik at nakayuko.
Ilang minuto pa ang lumipas pero wala pa rin kaming imikan. Nasaktan ko yata siya, sobrang harsh na ba ako sa kaniya? Kahit papano nakokonsensya rin ako sa nagawa ko, ang bait ni Drei sa akin pero parang pinagmamalupitan ko siya.
"Drei" tawag ko sa pangalan niya.
"Hmmm" tanging sagot niya at napatingin sa akin.
"I'm sorry, Drei," wika ko.
"Sus, wala iyon ikaw pa malakas ka sa akin." Ginulo niya ang aking buhok.
"Tara na kain na tayo kanina ka pa nagugutom eh."
Gusto ko mapaligaya siya kahit konti. Hindi niya deserve na masaktan dahil lang sa akin. Alam ko walang level ang relasyon namin tanging classmate at friend lang mayron kami. Alam ko nasaktan siya kahit hindi niya sabihin, hindi naman ako manhid na tao para hindi maramdaman 'yon. Naging bato puso ko dahil kay papa pero iba naman si Drei kay papa kaya ba't ko siya ikukumpara sa kaniya? Iba rin siya sa mga kaibigan kong nangiwan sa akin, siya pa nga ang naging karamay ko ngayon.
Nakailang hakbang na siya nang tawagin ko.
"Champ!" Malakas na pagtawag ko. Napahinto at napalingon sa akin.
Nakakunot noo siyang tumingin sa akin. "What did you say?" tanong niya. Lumapit siya sa pwesto ko at pinalapit ang kaniyang mukha sa akin na halos magkadikit na.
"Can you say it again?" paos na boses ang pagkatanong niya. Napalunok ako dahil sa position namin ngayon konti na lang maglalapit na mga labi namin.
"Champ," ani ko. Napanguso sabay pagpikit ng aking mata. Bigla niya inangat ang aking mukha at bumungad sa akin ang kulay bughaw niyang mata na animo'y kumikislap kislap.
"Pakiulit nga ulit Heartbeat?" Parang natauhan ako kasi kanina pa siya bossy at nakailang ulit na ako. Binatukan ko siya bigla, kaya napalayo mukha niya sa akin.
"Aray! Heartbeat naman." Pagrereklamo niya sabay himas ng binatukan ko.
"Naman! Nakailang ulit na ako ah bingi lang!" inis na sabi ko.
Lumapit siya ulit at hinawakan kamay ko. "Sorry na, masarap lang kasi sa pandinig ko kapag sinasabi mo 'yon," paglalambing na sabi nito. Inirapan ko nga, naupo ulit ako kanina pa ako nangalay sa kakatayo.
Tumabi rin siya sa pagkaupo ko. "Champ ang tawag mo sa akin? Bakit 'yon?"
"Champ short for champion. Dati si papa ang aking champion dahil wala ako masabi sa kaniya, sa pagmamahal na binibigay niya sa amin ni mama. Pero nung ginawa niya 'yon sa amin at iniwan kami hindi na siya ang champion para sa akin kung hindi ikaw na. At napakaconfident mo kasi nararapat lang na 'yon ang itawag ko," mahabang paliwanag ko sa kaniya.
Bigla niya ako niyakap at hinalikan sa ulo. "Hindi mo alam kung gaano mo ako pinasaya, salamat Heartbeat."
"Walang anuman, Champ." Napangiti kami sa isa't isa.
"Tara na? Ayokong nagugutom ang aking Heartbeat." Tumango ako bilang pagsagot.
Nakatingin lang ako sa magkahawak naming kamay. Kung makikita kami ng ibang tao iisipin nilang may relasyon kami. Pero para sa amin ni Drei walang malisya ang pinapakita namin sa isa't isa. Sa mga gestures niya sa akin, sa pagiging clingy niya natural na 'yon sa aming dalawa. Kung anuman mayron kami ngayon pinapahalagahan na lang namin, basta we both know that we're happy.
Lahat nang nadadaanan namin napapatingin sila, magkahawak lang naman kami ng kamay. Kahit sino iisipin magjowa kami kahit hindi naman. Pilit ko nga tinatanggal pero mas lalong hinihigpitan ni Drei ang pagkahawak.
"Champ bitaw na pinagtitinginan na tayo." Mahinang bulong ko sa kaniya.
"Don't mind them inggit lang sila,"  ani niya at pinagpatuloy ang paglalakad.
Pagdating namin sa canteen saka na lang niya binitawan kamay ko. "What do you want? Ako na ang kukuha ayokong napapagod ang Heartbeat ko." Nagawa pa niyang kumindat.
"Alam mo naman favorite ko at saka alam mo na rin ang mga bawal na pagkain sa akin." Pagtango lang ang tanging sagot niya sa akin.
Habang hinihintay ko siya halos nakatingin sila sa akin. Ang sama ng tingin ang pinupukaw sa akin lalo na ang mga kababaihan. Paano kasama ko lang naman ang isang famous sa university. Tapos gano'n pa ang asikasong binibigay sa akin ni Drei talagang pag-iisipan kami ng masama. Naisip ko na rin hindi malayong mangyari na makatagpo ako ng makakalaban dahil lang kay Drei. Pero hindi naman ako mahina para hindi lumaban natuto ako maging palaban thanks to my life experience.
"Here's your food Heartbeat." Napatingala ako kay Drei at ngumiti. Nakita ko 'yong food na binili niya for me at masasabi kong kilala na niya ako. He knows my favorite food and drinks dahil diyan napangiti ako ng palihim.
Umupo siya sa harapan ko. Akala ko kakain na siya pero nagulat ako dahil sinabi niya. "Let's pray." Mas lalong lumawak ang sayang nararamdaman ko dahil hindi na niya nakakalimutan ang pagdarasal bago kumain. Siya na rin ang naglead. Anong nakain nito? Ba't parang kakaiba siya ngayon?
"Lord, thank you sa food na nasa harapan namin. And bless my Heartbeat and me na mas lalong tumatag ang aming samahan, Amen." Binigyan ko siya ng isang matamis na ngiti pagkatapos naming magdasal.
"Gusto mo subuan kita Heartbeat?" tanong niya sa akin. Binato ko siya ng tissue.
"Hindi ako baldado para gawin mo 'yan, Champ," diniin ko ang pagkasabi ng tawag ko sa kaniya. Tanging pagngisi lang ang pinukol niya sa akin.
"Natanong ko lang baka gusto mo," wika niya. Napakamot pa sa batok, nagpapalusot pa eh!
Kumain na kami after ng bangayan. Hindi namin maiwasan na tumawa ng malakas dahilan para magsilingunan ang ibang estudyante. Paano naman kasi puro kalokohan ang kinukwento sa akin ni Drei.
Natapos din kaming kumain kahit napakatagal dahil puro tawanan na lang ang nangyari. Tumayo siya at umupo sa tabi ko. Nagtataka ako kinuha niya cellphone niya at umakbay sa akin. "Ano na naman pakulo mo?" tanong ko sa kaniya.
"Mag-selfie tayo," maikling sagot niya. Inakbayan niya ako at pinalapit niya ako ng husto sa kaniya. "Smile my Heartbeat." Pagkasabi niya sabay click, mabuti na lang maganda ngiti ko kung hindi pangit kuha ko.
Napangiti siya pagkakita ng kuha naming picture sa phone niya. "Ano na naman gagawin mo diyan sa picture natin?" tanong ko sa kaniya. Sabay turo do'n sa cellphone niya.
"Gagawin kong wallpaper ko," nakangiting sambit niya.
"Bakit mo naman gagawin 'yon?" tanong ko ulit.
"Hindi mo ba alam, sabi nila kapag nilagay mo ang picture ng isang babae bilang wallpaper mo sa phone, ibig sabihin no'n mas mahal mo siya. At kapag naghiwalay kayo ikaw ang mas matagal makalimot," mahabang paliwanag niya.
Tinaasan ko siya ng kilay. "Napaka-advance mo naman, wala ngang tayo," ani ko.
"Wala ngang tayo, pero nakatadhana naman para maging tayo." Kumindat pa siya sa akin. Sinuntok ko siya ng mahina sa dibdib, hinablot lang kamay ko saka niya hinalikan.
"Amin na phone mo Heartbeat," utos niya sa akin.
"Bakit may gagawin ka na naman kalokohan?" tanong ko.
Umiling lang siya. "Wala, may gagawin lang ako." Tiwala naman ako kaya binigay ko sa kaniya.
Pagkabigay ko. "Anong password Heartbeat?" diretsahan niyang tanong.
"Birthday mo," diretshan ko rin sagot. Bigla siyang napatingin at binigyan ako nang nakakalokong tingin.
"Huwag kang assuming." Tinaasan ko siya ng kilay.
"Wala naman akong sinabi," wika niya. Tinuon ang tingin sa cellphone ko.
"Grabe ka! Hudas talaga nilagay mong name ko sa contact mo?" napalakas na pagkasabi niya. Tinakpan ko bigla bibig niya.
"Bakit may angal ka?" tanong ko.
"Oo may angal talaga ako, mas g'wapo ako do'n huh!" Napatampal na lang ako sa aking noo.
Tinignan ko kung ano ginagawa niya sa phone ko. "Huwag kang mag-alala pinalitan ko lang pangalan ko sa contact mo." Napansin niya siguro kaya inunahan ako.
"Anong pinalit mo?" tanong ko.
"Siyempre, Champ maliban na lang kung ayaw mo. Mas gusto mo ba ilagay ko future boyfriend or future husband?" Ngumisi siya sa akin.
"Kalokohan" ani ko.
"Katotohanan" diretsahan sabi niya. Hindi ko lang siya pinansin baka humaba na naman usapan namin.
"Tapos ka na? Halika na next class na natin." Tumango lang siya at sabay na kaming naglakad papuntang room as usual holding hands na naman.
Pagdating namin saktong pagdating din ni prof. Puro discuss lang ang nangyari kaso hindi ako masydo makapagconcentrate dahil pinaglalaruan ni Drei ang kamay ko habang nagsusulat siya sa kanang kamay niya.
Matapos ang mahabang araw at sa wakas uwian na. Hinatid niya ako sa bahay. Tahimik lang kami sa loob ng kaniyang kotse at naisipin niyang magsalita. "Heartbeat bukas na 'yong party nakapagdecide ka na ba?" bungad na tanong niya sa akin.
"Bukas din natin gagawin 'yong activity Champ," pagpapaalala ko sa kaniya.
"I know, sa gabi naman 'yong party. Kung hindi ka pa nakakapagdecide take your time hindi naman kita minamadali." Tumingin siya sa akin saglit at tinuon ulit sa kalye.
Pagdating namin sa bahay pinagbuksan pa niya ako ng pinto. "Salamat sa paghatid, Champ," bungad ko pagbaba.
"Your always welcome, Heartbeat." Hinalikan ako sa noo.
"Gusto mo pumasok muna?" Paganyaya ko sa kaniya.
Umiling siya. "Next time na lang," maikli niyang sagot.
Papasok  na sana ako sa loob nang magsalita siya ulit.
"Heartbeat, pwede mo ba ako samahan?" tanong niya.
"Saan?" balik na tanong ko sa kaniya.
"Samahan habangbuhay."