Nagmamadali akong bumaba sa hagdan nang marinig ko ang isang matinis na pagtawa, na sigurado akong si Tita Lily. Ang manager slash second mother ko. He's a gay, college bestfriend of my mother.
"Oh, there you are." Nakipagbeso ako sa kanya nang tuluyan na akong makalapit. "Bakit hindi ka pa bihis?" tanong niya na ipinagtaka ko.
"Why, Tita? Do we have an important meeting to attend?"
Napasapo siya sa sariling noo at 'di makapaniwalang tinignan ako. "Ngayon ang launching ng Avia magazine."
Napakunot ang noo ko, ngayon ba iyon? Three days palang mula nang makalabas ako sa hospital kaya siguro nakalimutan ko.
"Ngayon po ba iyon? I forgot," pag-amin ko.
"Hay naku! Get dressed, malay mo next month ikaw na ang kuhanin na cover girl. Show them your goddess feslak!" Pabiro niya pa akong tinulak paharap sa hagdan.
Agad naman akong umakyat pabalik sa kwarto ko matapos kong magpaalam. Mabuti nalang at nakaligo na ako kaya pagbibihis nalang ang kailangan kong gawin.
Avia was known as a company of elegance. They got a big name for producing perfumes, bags, shoes, and clothes. Before, my dream is to be atleast one of the Avia's Princesses, but my goal today is to be the cover girl and endorser of Avia or also known as the Avia Queen.
I wore white fitted off-shoulder crop top blouse and a knee-length skirt. Kung meron man akong natutunan sa halos dalawang taon ko na pagrampa at pagmomodelo, iyon ay hindi dapat na laging revealing ang suotin. You're not anyone's doll that need to please everyone or prove that you have curves to perfectly fit on modeling industry. You just need to know how to carry your clothes and never go out of style.
That's one of the reason why I love Avia. They don't set standards for beauty. For them, beauty does not have size, color, nor race.
I also wore white stilettos with silver designs and let my long natural curved hair fell at my back. Don't overdo make up, it will only makes you looks like a walking coloring book. It should always match your attire.
Tinignan ko muna muli sa life-size mirror ko ang sarili. Nang makuntento, kinuha ko muna ang silver mini-sling bag ko bago tuluyang lumabas.
Sa backdoor kami dumaan nang makarating sa venue. Front doors are always crowded and usually used by cover model who walks on the red carpet entrance. I saw and greeted my co-models as I entered a big dressing room. Kaniya-kaniyang retouch ang nadatnan ko, yung iba may mga dalang make up artists samantalang yung iba ay wala katulad ko. 'Pag ganitong mga event, ako nalang ang nag-aayos dahil mas komportable ako.
On the staff cue, lumabas na kami dahil magsisimula na ang event. Sa main hall, may dalawang mahabang lamesa na nakapa-diagonal sa magkabilang gilid at isang mas maliit sa center. A staff guided me to sit on a chair which is one seat away from the center on the hall right wing. The cover model is the one seated in the center—the center of attention.
Matapos ang formal launching, nagsimula nang bumuo ng linya ang mga taong nakabili ng magazine para magpapirma sa mga modelong gusto nila. Most of the crowd wants to get their magazines signed with the Avia Queen, but there are also people who wants Princesses signatures.
Nang maka twenty-five signs, tumayo na rin ako. Twenty-five signatures are usually my self-quota and after that, I'm leaving the venue. May mga nakasalubong ako pabalik sa dressing room na bumabati sa akin. As always, I just smiled back at them as I say 'thank you'.
I was about to enter the door when someone covered my eyes. A familiar scent suddenly slipped in my nose and with that, I already had a sure guess. A joyful smile was painted on my lips
"I love you," I whispered and the hands covering my eyes hold off.
His almost perfectly sculpted face appeared in front of my sight. A handsome smile is plastered on his face while looking straight on my eyes.
"I love you too, Gori," he said as he gave me a light kiss on my forehead. He's my two and a half years boyfriend, Kairo Lee or Kai. Medyo corny man pakinggan but 'Gori' is our call sign. Binaliktad na 'irog'.
Nag-ayos lang ako sandali bago sumama sa kaniya. Si Tita Lily lang tuloy ang sasakay pauwi sa van na ginamit namin kanina. Naisipan na naman kasi ni Kai na mag-date daw kami.
"How's the launch? Sorry di ako nakahabol," panimula niya nang i-start niya ang engine ng kotse niya.
"That's okay, I understand." I gave him a reassuring smile.
Yes, I expected him to come on time but I also understand that he also have priorities aside from me. He has his world and I also have mine. Our world doesn't revolve around each other, but we are always making sure that we have time for the two of us.
Medyo traffic kaya mabagal ang usad namin. Itinaas ko tuloy ang bintana sa tapat ko dahil pakapal na ang mga usok ng sasakyang nalalanghap ko.
"I'll try to find more time with you. Promise, babawi ako," saad niya na ikinangiti ko.
"I know that you're busy and I don't demand for your great time. Ayos na akong makita ka ngayon. Ako rin naman ay may sariling inaasikaso. Lalo na kapag naging Avia Queen na ako," pabiro kong sabi. But that joke is half meant.
Inabot niya ang kamay ko gamit ang kanang kamay niya. "About that, I told you, I can make you the cover girl in any month you wanted. In that way you can atleast have control with your time," he said as a matter of fact. "Well, aside from scheduled endorsements."
"You can, but I don't want you to do so," pagkontra ko.
Kai is the heir of the Avia, the company I am currently working with. Matagal na niyang sinasabing siya na ang magrerekomenda sa akin, pero wala kahit isang beses na pumayag ako. Sinabi na rin iyon sa akin ni Tita Avia, ang mommy niya, pero tumanggi rin ako sa alok nito.
"Alam mo naman na gusto kong makuha ang posisyon na iyon sa sarili kong paraan. I can get that without your power. At least in that way, I can show that I can achieve that position with my own hardships. Hindi nila sa akin maibabato na naabot ko ang posisyon na iyon dahil sa iyo," paliwanag ko.
Dinala ako ni Kai sa isang private park kung saan walang gaanong makakaistorbo sa amin. Yes, I have never been a cover girl of Avia but I already endorsed some clothing line that makes me known as a model—a well-known rising star model. Nasanay na rin akong may mga taong kukuhanin ang pagkakataong makapagpalitrato sa mga taong sikat o kilala ng marami. And knowing Kai, our time is only our time, so he always makes sure that no one can disturb us.
He cleared his throat that makes me turned my head unto him. "So, di mo pa ba sa akin sasabihin kung saan ka nanggaling sa loob ng apat na araw na nawala ka?"
Napalunok ako dahil sa tanong niya. Hanggang ngayon, hirap na hirap pa rin akong gumawa ng kasinungalingan para pagtakpan ang kondisyon ko.
Hindi ko sa kaniya sinasabi ang tungkol sa sakit ko. Pinananatili iyong sikreto na ako, si Mommy at si Tita Lily lang ang nakakaalam. Ayos na sa akin na si Mama at Tita nalang ang nag-aalala at nagpipilit sa akin na magpagamot sa ibang bansa. Isa pa, ayokong dumagdag pa sa problema ni Kai sa pagpapatakbo ng mamanahin niyang kumpanya.
"I already told you, right? Sinamahan ko nga si Tita Lily na bumisita sa probinsya nila. It was an emergency, at di ko naman alam na mahirap pala ang signal sa area nila kaya di kita ma-contact."
Tumitig ako sa mga mata niya para di na siya gaanong maghinala na nagsisinungaling ako. Ilang segundo pa ang itinagal niyon bago siya napabuntong-hininga. Tanda ng pagsuko niya.
"Okay, you won."
We spend the end of our day watching the sunset. Mapuno dito sa park kaya magandang tumambay at kahit mapuno, hindi naman gaanong natatabingan ang lugar kung saan lumulubog ang araw. Sa mahigit dalawang taon naming pagsasama ni Kai, natutunan namin na makuntento sa oras na nilalaan namin sa isa't isa. We both understand that we are taking different path but we always makes sure that we're finding the way to meet each other at the end of the day.
"I love you Gori ko."
I heard him chuckled. "Mas mahal kita," sambit niya bago pisilin ang tungki ng ilong ko at dampian ng mabining halik ang mga labi ko.
Nang tuluyan na naming di matanaw ang araw, napagdesisyunan na rin namin na umuwi. That's how our relationship work, simple yet passionate. And I'm contented with that, because Kai is more than enough.
It was past 7 in the evening when we arrived at our house. Di na rin siya nagtagal at nagpaalam na. Ayoko rin naman siyang pauwiin ng masyadong gabi, delikado iyon para sa kaniya.
Wala akong naabutan sa sala nang pumasok ako kaya diretso na akong pumanhik sa hagdan. Wala rin naman akong nakasalubong ngunit napahinto ako.
"Can we talk?" Someone spoke before I could finally open my room door. It was my mom...