logo text
Idagdag sa Library
logo
logo-text

I-download ang aklat na ito sa loob ng app

Chapter 3: Wallet

What?!
My eyes widened and I started to panick. I shifted on my seat para maharap siya. I threw dagger looks on him. Naramdaman niya siguro iyon kaya nilingon niya ako.
"What? I was hungry. I forgot to tell you earlier." he innocently said.
"Can you please stop your hunger first? Your condo unit is just near here! Didn't you know that you are famous? It's dangerous if someone will see you!"
"But I am already hungry. Huwag kang magpakita sa kanila at baka madamay ka pa sa akin."
"What? I have no name to protect! I'm not famous, okay? If that's what you want to ask." I angrily yelled.
"I'm not asking. I already know." Ipinakita niya ang cellphone niya sa akin.
What does he mean?
My eyes squinted at the sight of his phone. It is a famous blog of the list of who is the most famous model! And guess what... My name was written on that blog as the number six most famous model!
My eyes widened in shock. "W-what does it mean?"
I'm don't know this. I know I am not that famous, I know I have some fans but I didn't know they are so many! My fans are not that loud on social media. They were at peace. I didn't even seen them on the fan wars because I molded them to be mature.
But damn! I didn't know... Gosh!
"Tss..." I heard him snorted.
He opened the window of his car that shocked me more! This car is heavily tinted so I'm not afraid because I know people can't see me inside his car.
But when he opened the car's window, I felt really annoyed and embarrassed at the same time. This man... really.
Gusto ko siyang sabunutan at ihampas sa manibela ng sasakyan pero nakita ko na siyang nakikipag-usap sa staff ng fast food chain.
The girl's eyes widened at the sight of Red but it instantly replaced with love and care. My lips protruded as I bowed my head down when the staff peeked inside his car.
Grabe, pati ba naman tao sa loob, papakialaman din nila? Didn't they know the word 'privacy'?
Nang maramdaman kong gumalaw na ang sasakyan ay nag-angat ako ng tingin at binigyan siya ng masamang tingin.
I know he felt my dagger looks because he glanced at me. The car stopped. Inismiran ko siya bago nagcross-arms at nag-iwas ng tingin.
"What? Are you angry?" amused is very evident on his voice.
Umirap ako. "Pakealam mo ba?"
"Whoa... wait, nagtatagalog ka pala?" narinig ko ang sarkastiko sa kaniyang tono kaya hinarap ko siya ng may panggigigil.
Hindi na ako nakapagpigil at kinuha ang kung anong bagay sa dash board niya. Babatuhin ko na sana ito sa kaniya nang nakita ko ang reaksiyon niya. Namimilog ang mga mata at laglag ang panga habang nakatingin sa hawak ko.
"That..." itinuro niya ang hawak ko.
My brows met in confusion. Unti-unti kong binaba ang bagay na hawak at tiningnan ito. As I darted my eyes on that thing, my eyes widened. I think it became an big O like a full moon.
I felt like all my blood went to my face. Nag-iinit ng husto ang pisngi ko na sa tingin ko ay parang kamatis na ito sa sobrang pula.
"That's a private thing for me." he said.
Napakurap-kurap ako at nang nakabawi ay binato ko pa rin iyon sa kaniya. Nasalag niya iyon pero nahulog ang box sa sahig ng kotse niya.
"It is a private thing because it's a fucking condom, you jerk!"
Hinampas ko siya. Kulang na nga lang ay sipain ko siya sa mukha niya.
"It's just a condom, okay? I need that. We, boys, always need that," aniya habang inaayos ang nagusot na damit dahil sa paghampas ko.
Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili pero hindi ko nagawa. "Napakawalanghiya mo! I didn't know your such—ugh! Napakabastos mo!"
"What?" he gave me an innocent look. As if! "It's just normal to have a condom!"
"Eh, paano pala kapag may sumakay na babae rito? What will they think? That you will this naughty?!"
"Wala akong babaeng sinakay dito! Ikaw pa lang ang una." he echoed.
"Oh?! So, does I supposed to say thank you?! Am I special now?!" Inismiran ko siya at nag-iwas ng tingin.
Wala akong narinig mula sa kaniya kaya tumahimik na lang ako habang nakatingin sa mga nagdadaanang kotse.
I heard him take his order before he drove off. Malapit lang ang condominium mula dito pero parang napakalayo ng dinrvive namin.
And when I felt the car stopped, I get out of his car and went to the back para makuha ang nga gamit ko. Naramdaman ko siyang tinutulungan ako kaya napairap na lang ako sa kawalan.
"Mauna ka na," I said, didn't even face him.
"Yeah. Tinutulungan lang kita para mabilis. Ilolock ko pa ang kotse pagkatapos nito."
If looks could be deadly, he would be dead by now. Sa sobrang irita ko sa kaniya ngayon, parang gusto ko siyang ilibing ng buhay.
He arched a brow at me with a ghost of smile formed on his lips. Inirapan ko siya.
Tusukin ko mata mo, eh!
At ang gago, totoo nga ang sinabi! Pagkatapos niyang kuhanin lahat ng mga gamit ko sa kotse niya ay bigla na niya akong iniwan! He didn’t even tried to help me!
That punk! I swear, I will gonna kill him If I will see him again. Not that I was wishing to see him again. I don't want to! I swear!
Gusto kong sumigaw para ilabas lahat ng galit ko pero wala na akong nagawa nang mawala na siya sa paningin ko. I calmed my self down. Huminga ako ng malalim bago inumpisahang bitbitin ang mga gamit.
Nahihirapan kong binitbit lahat ng mga pinamili ko. Paunti-unti lang ang lakad, natatakot na baka may maihulig ako. At nang hindi na nakayanan ay nilagay ko na muna sa baba lahat para makapagpahinga.
Bead of sweats formed on my forehead. Pinaypayan ko ang sarili at bubuhatin na sana ang mga paper bags nang may nakita akong kulay leather brown na parang wallet sa unahan lang ng mga pinamili ko.
At dahil sa sobrang curios, kinuha ko ito at tiningnan. My eyes widened when I saw the brand of the wallet.
Givenchy.
Mamahalin. I chuckled at the thought.
Hindi ko na sana titingnan ang ang laman pero dahil sa isipin na baka may ID doon ay binuksan ko na. But in the back of my mind, I know I was just curios.
Mamahalin ang wallet, eh. Siguro naman may laman, 'no?
Eight ATM cards is what I saw as soon as I open the wallet. Tanging 500 pesos na cash lang ang pera na nakita ko at puro cards na.
Nang tingnan ko ang mga ID ay mas lalong namilog ang mga mata ko. Nanindig din ang balahibo ko sa batok.
Ryker Alastair Vasquez?
Isn't it Red?
What the hell?
Nakita ako ng mga bodyguards ko habang ako ay nakatulala. They are panicking. Binuhat nila ang mga gamit ko.
I blinked enumerable times. "Pakikuha ang kotse ko sa private mall. Nasira."
I decided to return it to him. Kahit pa galit na galit ako sa kaniya sa puntong isusumpa ko na siya, tama lang na isaoli ka kaniya ang wallet niya. Baka magpanick pa iyon dahil nawala ang wallet niya.
Ang kailangan lang ay ang room number niya. I should pull some string. That's easy.
Pumunta ako sa reception area. "Can you give the list of the room to me?" I asked as I arched my brow.
Nag-alangan pa ang babae pero wala na siyang nagawa at binigay na ang list Sa akin. Pinasadahan ko itong ng tingin.
"Hmm... room 765, huh?"
We're just neighbors. I didn't know that. Not that I wanted to know. Wala lang akong choice ngayon.
Pinasalamatan ko ang receptionist girl bago ako sumakay sa elevator. I tapped my foot on the floor while patiently waiting for the elevator to stop on the 40th floor.
Nang bumukas ito ay agad akong lumabas at hinanap ang room niya.
"762... 763... 764... finally 765! His room!"
Mabilis akong nagdoorbell pero hindi niya ito binuksan. Pinindot ko ulit ng ilang beses na para bang laruan ito.
Ano kayang ginagawa noon at bakit ang tagal niyang buksan ang pinto? Pipindutin ko na sana ulit pero bigla na lang bumukas ang pintuan.
"Stop doing that. It's really annoying," he lazily said. His brows are furrowed in annoyance.
Ngumiti ako nang sarkastiko. Binato ko sa kaniya ang wallet niya na nasalo niya naman.
"Oh, wallet mo. Napakakuripot mo pala." inirapan ko siya,
I noticed that his hair is a bit wet and messy. May towel din na nakapalupot sa leag niya. He probably just finished showering.
"Salamat ha?" sarkastiko niyang sabi.
Inirapan ko siya at tinalikuran. I heard him murmured something but I ignored him. My phone rang so I answered it.
"What?" I echoed, annoyed.
I heard her chuckled. "Wala namang bago. Palagi ka na lang galit kapag sinasagot mo phone mo. Anyway, can you go to Palawan tommorow?"
I stopped on my track. "Palawan?" I said before I shut the door close.
"Yes! I have a shooting there. Just a week or two I guess? Please?"
"Wala akong gagawin doon, Clea."
"You said you will go to Palawan later this month right? Bukas na lang kaya?"
I sighed. Wala na akong nagawa. Alam ko naman na hindi na ako mananalo sa babaeng 'to, eh.
"Okay…"

Komento sa Aklat (17)

  • avatar
    EdmilaoAlvah rhomielle

    good for adults

    25/06

      0
  • avatar
    Rodelyn

    gm nice

    24/05

      0
  • avatar
    SalazarMark John

    500

    18/03

      0
  • Tingnan Lahat

Mga Kaugnay na Kabanata

Mga Pinakabagong Kabanata