HUMINTO si Yelena matapos makita ang libro na kailangan niya. Dahil isang oras at kalahati ang vacant time, minabuti niyang pumunta sa library para gawin na ang assignment na binigay kanina ng Professor niya sa first subject. Binuklat agad niya iyon at naglakad pabalik sana sa puwesto niya. Pero napahinto siya sa paglalakad ng bumangga siya sa kung sinong nakasalubong niya. Pag-angat ng tingin ni Yelena, agad sumama ang timpla niya ng makita kung sino.
Isang mala-anghel sa ganda na may kasing tamis ng kendi na Stefani ang bumungad sa kanya. Sa kabila sana siya dadaan pero maging sa likod niya ay nakaharang ang mga kaibigan nito.
“Ano na naman?” mahina pero pormal ang boses na tanong niya.
“Puwede ba tayong mag-usap?” malumanay ang boses na tanong din nito.
“Ayoko. Ni makita ka nga, ayoko,” walang gatol na sagot niya.
Lumapit si Stefani at tinapat ang bibig sa tenga niya.
“Stop playing with me, bitch. Huwag kang umarte na parang wala kang ginawa kanina,” mariing sabi ni Stefani.
Marahan siyang tumawa. “You sounded like a devil whispering in my ear,” sa halip ay sabi niya.
Paglingon niya, nawala ang mala-anghel na ngiti na unang bumungad sa kanya. Sa halip ay isang matalim na tingin ang binigay nito sa kanya. Sa wakas, nakita na
naman niya ang tunay na anyo ng kaharap. Malayong-malayo sa pinapakita nito sa karamihan na mabait at palaging nakangiti. Dahil ito ang tunay na Stefani Abelardo, bully, possessive, crazy, selfish at masama ang ugali. At siya lamang ang may alam ng totoong ugali nito. Kung paano niya nalaman? Dahil na rin kay Ren. This girl is crazy, obsessed, and desperately in love with him. At alam nito na nasa kanya ang atensiyon ng kababata kaya ganoon na lang ang tindi ng selos at galit nito sa kanya.
“Oh yeah, nagiging demonyo ako lalo na kapag nagagalit ako. Hindi ba sinabihan kita? Kapag kasama ko si Ren, lumayo ka?” mariin tanong nito.
“Bulag ka ba? Hindi mo nakita na umalis ako kanina?”
“Pero sinundan ka pa rin niya! You should’ve stop him from following you,” anito.
“Siraulo ka pala eh, hindi ko kasalanan kung sinundan pa rin niya ako,” matapang na sagot niya.
Tuluyan nag-init ang ulo ni Yelena ng murahin siya nito. Idadagdag niya iyon sa listahan ng totoong kulay ni Stefani, bastos ang bibig nito. She swears and cuss a lot.
“Ikaw ang dahilan kaya hindi ako makita ni Ren. Umalis ka dito sa eskuwelahan na ito, layuan mo si Ren.”
Matapang na sinalubong ni Yelena ang matalim na tingin nito.
“You and your dirty mouth, hindi na ako nagtataka kung hindi ka pinapansin ni Ren. Dahil kapag nalaman niya ang nakatagong itim na budhi sa likod ng pekeng ganda na ‘yan. I’m sure, he will leave you. At kung gusto mong umalis ako dito sa eskuwelahan na ‘to, go and talk to Mister Park and my Dad, sabihin mo na bawiin ang investment ng parents ko sa university na ‘to. If you’re desparate enough, go and feel free to do that. Tingnan ko lang kung pakinggan, baka nakakalimutan mo. My Dad is one of the major investors in this school. Saka sino ka sa tingin mo para sundin ka? FYI BITCH, kaya ako umiiwas kay Ren dahil ayoko ng gulo. Hindi dahil takot ako sa’yo,” bulong niya dito.
Nanlisik ang mga mata ni Stefani at umangat ang kamay nito akmang
sasampalin siya. Pinakita ni Yelena na hindi siya natatakot dito, ni hindi man lang siya kumurap at sinalubong ang tingin nito.
Nagulat si Yelena, na imbes na siya ang sampalin ay sinampal nito ng malakas ang sarili kaya bumakat ang palad nito sa pisngi. Then, she smiled at her devilishly, pagkatapos ay wala ng salita na umalis ito at iniwan siya.
Hindi siya makapaniwala sa ginawa ni Stefani. Sarkastiko siyang napangiti saka umiling. Hinanda na rin niya ang sarili sa mga susunod na mangyayari. Bigla tuloy naalala ni Yelena ng magkasalubong silang dalawa sa Tanangco, sa kabilang kalye lang din kasi nakatira si Stefani kaya nakakadayo ito doon sa lugar nila kahit anong oras nila gusto.

PAGKATAPOS ng klase ay agad na nagdesisyon si Yelena na umuwi. Gusto niyang magpahinga dahil sumakit ang ulo niya. Unang araw pa lang ng semester pero nag-lesson agad ang Professors niya sa lahat ng major subjects. Sasakay pa lang siya sa kotse ng biglang may humawak sa kanyang braso sabay pihit paharap. Isang salubong ang kilay na Ren ang bumungad sa kanya.
“Bakit ba?” iritableng tanong niya.
“Hanggang kelan mo balak i-bully si Stefani? This is getting out of hand, Yelena. Ngayon sinampal mo na siya, ano? Gumaganti ka ba dahil sa nangyari noong isang araw?” galit na tanong nito.
Sarkastiko siyang napangiti, sabay marahas niyang binawi ang braso mula sa pagkakahawak ni Ren.
Sabi na e…
“Wow, ayos ka rin ano? Ni hindi mo man lang tinanong kung ako ang gumawa no’n sa kanya. Sabagay, kahit naman sabihin ko na hindi ko siya sinampal hindi ka rin maniniwala. Dahil halos sambahin n’yo ang pinapakitang kabaitan ng babaeng ‘yan! Malamang lalo kang hindi maniniwala kapag sinabi ko na siya mismo ang gumawa n’yan sa sarili n’ya.”
“But that’s ridiculous, Yelena!”
“Yes, this is ridiculous! Talking to you and defending myself is really ridiculous! Gusto mong matigil ang gyera sa pagitan namin? Isa lang ang solusyon, leave me alone! Stop talking to me, dahil iyon ang gusto n’ya! Ang mapansin mo siya, ang mahalin mo siya!” giit niya.
“Yelena, hindi iyon ang gusto ko! What I mean, try become friends with her. Mabait si Stefani, malayo sa palagi mong sinasabi. Hindi siya ‘yon,” pagtatanggol ni Ren.
“Ah talagang hindi siya ‘yon! Magalit ka na kung magagalit ka sa akin, pero alam ko kung ano ang totoo. I will never be friends with her again, never! Tingnan natin sa huli kung sino ang mapapahiya,” galit na sabi niya.
Natigilan siya ng hawakan ni Ren ang kamay niya.
“Hindi ko siya gusto, Yelena! Alam mo ang nararamdaman ko! I’m doing this because I care for you. Nasasaktan ako sa tuwing naririnig ko ang hindi magandang sinasabi ng mga tao tungkol sa’yo, lalo na sa tuwing nag-aaway kayong dalawa. Everyone’s in favor of her, paano kita ipagtatanggol kung…”
“Oh shut up, Ren!” hindi na napigilan na asik ni Yelena. Mayamaya ay tumulo na ang luha niya.
“Yelena,” usal nito.
“Tigilan mo ang pagsabi na you care for me! And stop saying that you like me, because if you really do, kahit hindi ko sabihin sa’yo, malalaman mo na hindi ko kayang manakit ng pisikal. Oo matapang ako, mainitin ang ulo ko, at least pinapakita ko ang totoong ugali ko. Eh iyang mala-santo na babaeng ‘yan?”
“Yelena, please,”
Binawi niya ang kamay na hawak ng binata.
“I’m leaving,” aniya.
Binuksan na niya ang pinto ng kotse ng muli siyang humarap kay Ren.
“You know what’s disappointing? Na-realize ko na hindi mo pala ako talaga kilala. Nakakalungkot na halos sabay tayong lumaki, we spent most of our times together, pero sa kabila niyon, hindi mo ako kilala.”
Matapos ay agad siyang sumakay ng kotse at agad na iniwan si Ren. Binuhos ni Yelena ang luha habang nagmamaneho siya. Siguro kailangan na niyang bumitaw kay Ren. Alam niyang gusto siya ng binata, pero kung hindi nito makuhang maniwala sa kanya at pagkatiwalaan siya. Para saan pa ang lahat ng sisimulan nila?
Habang nasa daan ay bumalik sa kanyang isipan ang nakaraan. Kung saan at paano nagsimula ang lahat, mahigit isang taon na ang nakakalipas.
Nasa canteen si Yelena ng mga sandaling iyon. Lunch break na at naghihintay na lang siya sa pagdating ng iba pang mga kaibigan. Nang lapitan siya ng bagong classmate niya. Kahapon lang ito pumasok, at napansin niya na maganda ito at palangiti.
“Hi, my name is Stefani, ikaw?” pagpapakilala nito kay Yelena.
Ngumiti siya sa bagong transfer na estudyante. “Yelena, nice to meet you.”
Naupo sa tabi niya si Stefani. “Sorry sa abala ha? Wala pa kasi akong kilala dito, ikaw ang una kong nakita kanina pagpasok ko kanina sa classroom. Kaya sabi ko baka puwede kitang maging kaibigan,” sagot nito.
“Mababait ang mga estudyante dito sa Ji Hye. Saka mukhang friendly ka naman eh, I’m sure in time, dadami rin ang mga kaibigan mo,” nakangiting sabi niya.
Mayamaya ay napalingon sila sa may pinto ng bumukas iyon. Agad na pumasok ang mga kababata niya.
“Yelena!”
Nakangiting kumaway siya sa mga ito. Patakbong lumapit si Ren sa kanya sabay upo sa kabilang side niya at umakbay sa kanya.
“Doon tayo sa labas kumain?” bulong nito.
Tumingin siya dito. “Hindi puwede, usapan di ba sabay-sabay tayong kakain
dito?” sagot niya.
“Please? Gusto kong kumain ng tayong dalawa lang,” paglalambing ni Ren.
“Huy, nagbubulungan na naman kayo diyan,” sita sa kanila ni Makaio.
Nagkibit-balikat lang siya saka tinuro si Ren.
“Yelena, boyfriend mo?” biglang tanong ni Stefani. Napalingon siya bigla dito.
“Ha? Ah naku, hindi!” sagot niya.
Biglang sumilip si Ren kay Stefani saka ngumiti. “Hi, I’m Ren. Soon to be boyfriend, fiancé, and husband niya,” pagpapakilala nito.
Siniko niya ito sa tiyan.
“Aray!”
Tinawanan nila ito. “’Yan kasi, assumerong pengkum!” tukso ni Dawson.
“Totoo ‘yon?” tila gulat na tanong ni Stefani.
“Naku, huwag kang magpapaniwala diyan!” tumatawang sagot niya.
Napansin ni Yelena simula noon ay panay na ang tingin ni Stefani kay Ren. Pero hindi lang niya ito pinansin. Nang mga sumunod na araw, naging close silang dalawa. Kapag may sariling schedule ang mga kababata niya, sila ni Stefani ang magkasama. Nasaksihan ni Yelena ang pagiging palakaibigan nito. Sa loob ng mahigit isang buwan simula ng mag-stay ito doon sa school ay marami na itong naging kaibigan, hindi lang doon sa Business Ad department nila, maging sa ibang courses.
Doon nagsimula ang friendship nilang dalawa ni Stefani. She came from a well-off family. Parehong nasa business world ang parents niya. Pero sa kabila ng karangyaan, kulang ito sa atensiyon at pagmamahal. And her parents expect too much from her. They forced her to be number one in class, kapag bumaba ang grades nito, pinagbubuhatan ito ng ama. Ang Mommy naman ni Stefani ay walang pakialam. Hanggang sa nalaman niya na nagpakasal ang parents nito sa ngalan ng negosyo. Her Mom is having an affair and it’s okay with her Dad, dahil ganoon din naman ito. In short, Stefani’s family is a complete mess. Tuloy, pakiramdam nito ay parang isang kasangkapan, pinag-aral, kailangan nasa top, para sa ikauunlad ng negosyo.