Pag gising ko kanina may pasa ako sa mukha. Ito marahil ang bakas ng pagsampal saakin ni charles kagabi. Namumula din ang gilid ng aking mukha dahil sa paghawak nito saaking panga.
Hindi ko alam kung paano ako papasok sa itsura ko ngayon. Magagalit si na keiizer at kaiizer kapag nakita nila ang pasa saaking mukha.
Even daddy. I know baka mapatay nya pa si charles
Gusto kong umiyak. Hindi ko akalain na magagawa nya ang ganitong bagay.
Ngunit anong karapatan ko?
"I can't attend our class today"
"Why? Is there something wrong?" Bakas sa boses ni sandro ang pag aalala. I smile.
"Im not feeling well. Can you just pass our rubrics on my behalf?"
I decide to skip our class today and called sandro. I cant let them see me like this.
"Okay. Getwell soon kendra"
I hang up the call and take a deep breath. How can I face everyone if I look like this?
Dahan dahan akong bumaba at lumabas ng bahay. I wear a mask and a hoodie, im afraid because someone might notice me.
I received a text from khloee saying na may program daw sa school today. I didn't reply. I just turn off my phone and take a cab.
I wanna run away and forget every shit.
"Saan po tayo ma'am?"
Napatitig ako kay manong. Wait, saan nga ba ako pupunta?
Ang aga pa at wala naman akong ibang mapupuntahan.
Then I decide to go sa resthouse namin nila mommy. For sure hindi naman sila pupunta doon ngayon dahil busy sila sa company. Im so thankful dahil unti unti ng nakakabawi ng company namin salamat kina tita sahara at charles.
Tuwing sumasagi saaking isipan ang galit na mukha ni charles kagabi hindi ko mapigilan maiyak. He slap me without even a slight of hesitation.
Ganon ba kalaki ang galit nya saakin?
Pagdating ko sinalubong ako ni manang lourdes ang care taker ng bahay.
"Napa pasyal ka iha?" Nginitian ko si manang lourdes at niyakap.
"Namiss ko po kayo"
She gently tap my shoulder. "May problema kaba?"
Manang lourdes was our yaya when I was still a kid. Pero dahil may katandaan na ito. Dito nalang sya pinatira nila mommy dahil wala din naman magbabantay sa bahay. She's like a mother to me.
Ibinaba ko ang mask na suot ko. Gulat itong napa tingin saakin.
"Susmaryosep kang bata ka! Anong nangyari sa mukha mo?" Hindi ko mapigilang humikbi. Gustong gusto kong magsumbong kay mommy pero hindi ko magawa.
Ayokong pumangit ang tingin nila kay charles at lalaki lang ang problema.
"Bakit may pasa ka sa mukha?" Pinaupo ako ni manang lourdes at binigyan ng maiinom.
I look at her. She really looks worried right now.
"Nag away po kasi kami ni charles manang" napayuko ako at pinaglaruan ang aking mga daliri.
"Pinagbuhatan kaba nya ng kamay?"
I slightly nod my head. "Ano bang nangyari sa batang iyan at naging ganyan kasalbahe?"
I hold her hand "Please don't tell mommy about this manang. Please"
Kahit ayaw ni manang wala na itong nagawa kundi tumango.
"Mag pahinga ka muna sa taas. Ipaghahanda kita ng maka kain"
"Thank you manang."
She gently tap my head "Alam mo naman kung gaano kita kamahal."
Yes I know. Para mo na kaming anak kung ituri.
Lumabas muna ako para lumanghap ng sariwang hangin. This past few days was really toxic. I couldn't even breath properly.
When I was a kid I used to have everything.
My life is so peaceful that time. I have no worries. I just play and play and play until I get tired.
How I wish I could turn back that time. I wish I can, I really wish. If I will given that chance again
aalisin ko si charles sa buhay ko.
Not because he hurt me but because I hurt him. I make his life living in hell.
Nagpapakasasa sana sya sa mga bagay na gusto nya. Clubs, girls, alcohol.
I cant help but to take a deep breath.
Nag stay ako ng isang gabi sa resthouse dahil wala naman pasok bukas. Nawawala na din ang pamumula ng aking mukha at ang pasa.
"Wala kana bang kailangan iha?"
Umiling ako at ngumiti "Matulog na po kayo manang"
"Wag kana mag puyat at ika'y magpahinga na"
"Goodnight manang. I love you"
She turn off the lights and close the door.
Hinahanap kaya ako ni charles?
Natawa na lamang ako saaking naisip. Sino kaba para pag aksayahan nya ng oras?
Dahil hindi ako makatulog. Binuksan ko na lamang ang cp ko na kanina pa nakapatay
Pagbukas ko sunod sunod ang mga text messages na galing sa mga kaibigan at kina kuya.
At kay charles
"Balita ko masama ang pakiramdam mo?"
Yan ang text na galing kay kuya keiizer. Nag reply ako at sinabi ko sakanya na okey lang ako.
Binuksan ko ang isa na galing kay charles.
"Sa tingin mo ba makokonsensya ako sa ginawa ko dahil sa hindi mo pag uwi? Tigilan mo ang kaartehan mo kendra at umuwi kana dito. Your mom kept asking about you. Pabigat ka talaga kahit kailan, hindi mo na ako tinigilan sa mga problema"
Then his name flash in my screen. I answer it.
"Where are you? I said go home. Hindi mo ba ako naiintindihan?"
"Uuwi din ako. Wag mo nalang pansinin sila mommy."
"P*tang i*a naman kendra! Tigilan mo ang kaartehan mo!"
I cant help myself. Umiyak ako kahit naririnig nya.
"Just ignore them charles. Doon ka naman magaling hindi ba?"
"Wag na wag mo akong iniiyakan. Wala akong pakealam kung nasaang lupalot ka ng mundo kung hindi lang dahil sa nanay mo! Kanina pa sya nangungulit pumunta dito dahil sinabi mo na may sakit ka!"
"Ikaw naman ang may kasalanan kung bakit ako nandito ngayon"
"Sasagot kapa talagang p*nyta ka! I will give you an hour. Kapag hindi ka umuwi ngayong gabi kakaladkarin kita kapag nakita kita!"
I hang up the call. He's heartless.