"ANG pangit ng storyline. At ano ba kamo 'yong sabi niyo? Bestselling na 'yan? Anong klase ba ang audience niya? Mga cheap?"
Napaismid ang director sa nilabi ni Enrico. After he read the scripts, inayawan na kaagad niya ang role offer. In fact, pangatlong beses na siyang pinilit ng direktor at producers na tanggapin ang role para sa adaptation ng isang sikat na libro. Ilang revisions na rin sa script ang nabasa niya pero hindi niya talaga gustong gampanan ang role na iyon kahit marami siyang tagahanga na nag-aabang para sa movie adaptation ng isa sa mga nobela ng kilalang manunulat sa bansa—si Harwell Esguerra.
"Hindi naman ah. If you will analyze again, napakaganda ng obra ni Harwell Esguerra," the director insisted. “Fit ka para sa role ng isang magiting na sundalo,” dagdag pa nito.
"Iba na lang ang piliin niyo okay?" Padabog na tumayo sa upuan si Enrico. Pag-aaksaya ng oras ang pakikipag-meeting niya sa buong production. Ayaw na niyang tumanggap ng kahit anong offer. Gusto niya munang magpahinga. So he's just making an excuse. Pero hindi gano'n ang dating ng pagtanggi niya sa production. Kahit sino, mayabang ang tingin sa kanya. Mataas ang ere at hindi lumilingon sa pinanggalingan. Ang pagiging aktor niya ay para na lang sa commitment niya dahil hindi pa natatapos ang kontratang kanyang napirmahan. After that, wala na talaga siyang motivation sa trabahong ito
"If you play the role, papatok ito sa takilya. Alam mo bang ikaw ang nai-imagine na fictional character ng readers ni Harwell? Please Enrico, don't lose the opportunity. Dodoblehin namin ang talent fee, just accept this."
Hindi na bago sa pandinig niya ang pang-uuto ng producers. At sa pagkakataong ito, hindi na siya papayag kahit pa siguro triplehin pa ang talent fee niya. He already made a name in showbiz industry. He's Enrico Valdez, the 'nation's hearthrob'. Hinakot na niya lahat ng endorsements at awards but there's a part that's been missing in his life, since then. That's his life and youth. Sa edad na labing-pito, sumabak na siya sa pag-aartista para matugunan ang pangangailangan ng pamilya. Isa siya sa mga nabiyayaang gumanda ang karera bilang aktor. Pero, hindi na siya masaya sa achievements. And the reason is... No other than his parents na tila hindi ikinatutuwa ang pagiging artista niya. Sa kabila ng matagumpay niyang pagsuway sa mga magulang, inakala niyang matatanggap din nila ang napili niyang career. Wala sa hinagap niya na simula pa lang pala iyon ng kalbaryo niya sa buhay.
"Kung hindi ako gumanap, magiging flop ba? Then don't say na bestselling ang librong 'yan kung magre-rely pa rin kayo sa aktor na bibida," pagmamatigas niyang muli.
Sanay na ang mga producer sa pagw-walk out niya. Natawa na lang ang isa. "Asus, tingnan natin. Isang araw, papayag din 'yan. Napakayabang talaga."
"Yeah right. Hindi lang naman siya ang artista sa bansang ito. Marami ang nag-audition para sa role na ‘yon."

***

Another daily routine, pagkatapos ng rehearsal para sa dance number ay napagpasyahan ni Enrico na bumili ng makakain sa fastfood malapit lang sa studio. Gaya ng nakagawian, palagi siyang nagsusuot ng mask para hindi mamukhaan ng mga taong makakasalubong niya. He waited on the bus stop. Masyadong mainit para magbilad sa araw. Hindi siya sanay na maglakad kapag gano'n ang panahon.
"Ang chaka naman, hindi na si Enrico ang gaganap? How come? masisira ang imagination ko." He overheard a girl beside him na naghihintay din ng bus.
"Tinanggihan niya. Mayabang naman 'yang Enrico mo," sagot naman ng isang babae.
Nagpantig ang tainga ni Enrico sa sagot ng isa pang babae. Napasulyap siya sa mga ito. Dalawang batang babae na sa tingin niya ay nasa senior high pa lang. "Oo. Pero fan pa rin naman niya ako."
"Ang dapat sa kanya mamatay na."
"Hoy ano ka ba? Masyado ka namang magsalita! Masama ang humiling na mamatay ang kapwa mo ah!" nanggagalaiting wika ng babae na die hard fan yata ni Enrico. Si Enrico naman, bahagyang napatikhim sa narinig.
‘Ang mamatay? Good idea.’ He sighed.
Sa totoo lang, nagsasawa na siya sa buhay niya nilang Enrico Valdez na tinitingala ng lahat. Dahil nga isa siyang public figure, naging bukas na libro na ang buhay niya sa madla. Isang pagkakamali ay katumbas ng sampung panghuhusga. Namanhid na siya nang tuluyan sa mga kritisismo at pangungutya ng mga tao.

"Bawiin mo 'yon! Hindi ko nga inaano 'yang mga idol mo eh! Huwag nga si Enrico!" protesta pa nito.

"Bakit ko babawiin? Nakakasawa na si Enrico, kahit saan nakikita ko ang mukha niya. Duh!"

Enrico on the other hand couldn't calm himself anymore. Kung dati ay sa comment niya lang nababasa ang mga katagang iyon, mas nakakairita pa rin palang marinig at mas masakit sa kalooban. Kasabay ng pagtindig ng mga balahibo niya ang paglapit niya sa mga batang babae.

"Hello," malamig na bati niya sa dalawa sabay tanggal ng mask. Then those girls finally recognized him. Natutop ng isa ang mga palad sa bibig nito. "Enrico?"
He smirked. "Oo, at mamamatay na rin ako. Just wait for the news."
Naiwan niyang shocked ang dalawang babae.