Zedic's POV
"Mr. Lim!" Pagtawag sa akin ng Principal nang palabas na sana ako ng office upang pumunta na sa unang klase ko.
Nakaupo ang principal sa swivel chair nito habang nakatingin sa akin.
"Yes Ma'am?" Nilingon ko ito kasabay ng tanong.
"Sabihin mo kung late pa rin ngayong araw ang istudyante mong reniport mo sa akin last week para magawan ng paraan scholar pa naman ang batang iyon," saad ng principal.
"I think that child need some consideration ma'am," sagot ko na mukhang ikinagulat nito.
"What do you mean?"
"I know the real reason why she's always late entering in my class, I talked to her last time in the hospital," paliwanag ko.
"Hospital?" muling tanong ng principal na mukhang mas ikinagulat ang narinig.
Nais kong sabihin ang totoo sa principal para malaman din nito dahil mas kailangan ni miss Flor ng pag-intindi sa sitwasyon nito. Tutal hindi naman ako nakapangako kay miss Flor wala naman sigurong masama kung sa principal ko sasabihin.
"Yes ma'am sa hospital, nalaman ko na nag-aalaga pala ito ng nanay n'yang paralisado ang katawan at walang ibang maaasahan kung hindi siya lang," paliwanag ko ulit.
"I understand that, but she also need to know her responsibility here in school as a student."
"Yes ma'am I talked to her about that and I think she understand it." Napatango-tango pa ang principal sa sagot ko.
"I'll go ahead ma'am," paalam ko na rito at hindi na naghintay pa ng sagot at agad nang linisan ang office na iyon.
Bumaba na ako ng hagdan dahil nasa ikatlong palapag ang office at nasa ikalawang palapag pa ang classroom ng unang klase ko, ang room nina miss Flor.
Nang makababa ako sa ikalawang palapag nakita ko si Nathaniel na naglalakad na rin kasabay si Zoey at mukhang patungo na rin sa silid nila kaya sinundan ko na ito.
Hanggang sa makarating sa silid at nakita na rin naman ako ng mga ito at sabay na bumati pa sa akin.
"Good morning prof." sabay na bati ng dalawa.
"Morning," walang emosyon kong sagot sa mga ito, saka kami tumuloy papasok.
Naroon na sa loob ang iba at kagaya ng inaasahan ko wala pa nga si miss Flor, sinabihan ko na lang ang lahat na maghintay na muna saglit bago kami magsimula sa discussion.
Mischell's POV
'10 minutes late napaka galing mo talaga Mischell.' papuri ko sa sarili ko ng makababa ako ng jeep at nagmamadaling tinahak ang daan patungo sa silid ko.
Hindi na ako kumatok pa ng makarating ako sa silid na iyon at agad na akong pumasok.
"10 minutes pa lang akong late wala pang 15 hahaha." Malakas na boses ko na tumatawa pa ang bumungad sa kanilang lahat kaya halos lahat ng paningin ay nasa akin na naman.
"Morning prof." Nakangiting binati ko si prof na prenteng nakaupo sa unahang iyon.
Tinanguan ako nito sabay sabing, "Set down."
Wala na akong narinig na masungit na tinig upang pagalitan ako dahil alam na nito ang dahilan ko, ngunit mukhang ipinagtaka naman iyon ng mga kaklase ko kung bakit ganoon ang inasta ni prof na dati naman ay nangangalahati pa ang oras namin dahil sa pagpapalitan ng mga walang kwentang salita ni prof sa unahan kapag late ako.
Mabilis na akong sumunod sa sinabi ni prof at naupo na sa silya ko.
"Burikat ano 'yon bakit mukhang hindi na beast mood si prof sa'yo ngayon nakakapanibago ah?" tanong ni Nath na mukhang nagtaka rin.
"Baka wala na sa mood pagalitan ako." palihim pa akong natawa rito.
"Ano gano'n na lang 'yon biglaang bait?"
"Aba malay ko, manahimik ka na bakla," giit ko rito.
Nanahimik na lang din ito saka nagsimula ang discussion namin.
Laking pasalamat ko kay prof na naintindihan nito ang sitwasyon ko, ngunit kahit hindi man nito aminin sa akin alam kong naaawa lang siya.
Wala akong lakas ng loob para sabihin kay Nath kasi ito na lang ang kaibigan na nanatili sa akin ng talikuran ako ng lahat kaya ayaw kong pati ito iwanan rin ako.
"Miss Flor go to my office before lunch, I want to talk to you," sambit ni prof bago ito lumabas sa silid ng matapos ang time nito.
"Okay po," tipid ko namang sagot at saka ito tuluyan nang lumabas.
Halos lahat ng mga kaklase ko sa akin na nakatingin ngayon, marahil kanina pa silang nagtataka dire-diretso kasi ang klaseng walang sagutan na nagaganap sa pagitan namin ni prof na madalas laging kalukuhan ang mga pinagsasagot ko rito.
"Mitch anong meron sa inyo ni prof, tumaas na ba ang percent ng chance mo sa kaniya kaya biglang maayos na makitungo?" tanong naman ni Zoey na mukhang isa rin sa nagtataka.
"Baka nakalanghap ng sariwang hangin kaya gano'n," pagbibiro ko namang sagot rito. Katulad ng kay Nath hindi ko rin sinabi rito ang totoo.
"Parang may nangangamoy lovetime sa klase natin, ayiee go for team Medic!" pasigaw na sabi ni Nath na ikinatawa naman ng lahat.
"Medic mo mukha mo hinayupak ka Nath," iritadong bulyaw ko rito.
"Support kaming lahat dito, alam namin ang limitasyon mo Mitch kasi prof natin siya pero nafe-feel namin na bagay kayo ni prof 'diba guys," dugtong naman ni Zoey na humingi pa ng simpatiya ng mga kaklase namin.
"Tama p'wede ka mag share sa amin, ang sikreto mo ay mananatiling sikreto sa amin at walang makakalabas sa loob ng silid na 'to." Nakisabay na rin si Atom sa kalukuhan ng dalawa.
Mga walang'yang 'to mukhang sila na yata ang advance mag-isip ngayon ah, pinapakitaan lang ng mabuti ng tao andami nang issue ng mga lintik.
"Bakit ba ang dami n'yong issue sa amin ni prof walang mabutihang nagaganap okay may napag-usapan lang kami na dahilan kaya siya naging gano'n," paliwanag ko na sa kanila.
"Pero aminim mo sa amin crush mo si prof 'diba?" pangungulit na naman ni Nath.
"Kahit kailan pahamak ka sa buhay kong lintik ka!" sinigawan ko ito.
"Confirm guys namula si Mitch wahhh!" tumili naman si Zoey sa kilig na sinabayan na rin ng iba.
"Okay lang 'yan Mitch support kami sa inyo mananatiling lihim 'yan sa aming lahat, apat na taon lang naman hindi ka na niya istudyante kaya may chance ka na hahaha," natatawang saad ng isa pa naming kaklase.
Ngayon lang ako nakaramdam ng totoong tuwa sa unang pagkakataon, ngayon lang kasi may nagsabi sa akin na susuportahan ako kahit hindi nila ako totoong kilala, susuportahan ako sa isang bagay na kahit alam naming lahat na mali ngunit gusto nilang gawin ko.
"Pag ako napahamak malilintikan kayong lahat." Napatayo ako mula sa kinauupuan ko at hinarap silang lahat.
"Wala pa nga e advance ka na naman burikat," singhal ni Nath na sunod na ring tumayo.
"Wait ilan tayong lahat rito, para mananatiling lihim sa ating lahat walang magtatraydor maaga kong ipapasundo kay Sanatas." Binilang nito kung ilan kaming lahat sa loob ng silid na iyon.
"Girl 22 kaming lahat, isulat mo na ang mga pangalan nila dahil iimbitahan mo kaming lahat sa kasal n'yo ni prof sa tamang panahon."
Hagalpak na tawa ng lahat at sumang-ayon pa sa sinabi ni Nath.
Hindi ko alam kong matutuwa ako sa pinagsasabi nila, pinagtitripan nga lang ba ako ng mga ito o talagang seryoso sila.
Mabilis na lumipas ang mga oras hanggang sa matapos ang klase at mag lunch break na.
"Bakit pa kayo sumama sa akin, sa office lang naman ako ni prof pupunta," saad ko kina Nath at Zoey nang samahan ako ng mga ito patungo sa office ni prof.
"Hanggang sa labas lang naman kami girl hihintayin ka na lang namin para sabay-sabay na tayong mag lunch," sagot ni Nath.
"Bahala nga kay—" hindi ko natuloy ang sasabihin ko at sabay-sabay pa kaming nahinto sa paglalakad ng makita namin si prof na lumabas ng opisina nito habang kasama ang isang babae na nakalingkis pa ang kamay sa braso ni prof.
"Wooh." bahagya pang napabulong si Nath na narinig naman namin ni Zoey.
Sa gawi namin ang daan na lalakaran nila prof, kaya nanatili kaming tatlo na nakatayo roon upang hintayin na lang itong makarating sa harap namin. Ang babaing iyon ay mukhang ang girlfriend ni prof hindi ko pa naman kasi ito nakita rito sa university at ngayon pa lang.
"Guys papunta kayo sa office ko 'diba, sorry paalis na kasi kami bukas na lang tayo mag-usap miss Flor," saad ni prof at ako ang huling binalingan ng tingin nito.
Pilit na lang akong ngumiti at tumango bilang sagot.
"Sige po okay lang."
"See you tomorrow guys," huling sinabi nito at saka kami nilagpasan ng dalawa.
Hindi manlang kami kinausap ng babaeng kasama ni prof o kahit ngumiti nga lang sa amin ay wala, sabagay hindi naman namin siya close.
"Kabog mukhang mayaman ang ateng mo, walang panama sa'yo burikat ka, seryoso nga si prof hindi na nga siya single awts," pang-aasar ni Nath.
"Anong mukhang mayaman, mayaman talaga 'yon sabi ko nga dati hindi ba kilala ko ang jowa ni prof," saad naman ni Zoey.
"Kung kilala mo 'yon bakit ikaw hindi ka niya nakilala nakaharap na natin e?" tanong ni Nath kay Zoey.
"Kagaya nga ng sabi ko hindi nila ako kilala dahil ang ate ko lang ang kilala nila," paliwanag ni Zoey.
"Kung mayaman siya MAS MAGANDA ako." Naiusal ko iyon ng wala sa sarili.
Sabay na napatingin sa akin ang dalawa sa sinabi ko.
"Bwahahaha 'yan ang fighting spirit labarn." Pagpapalakas loob ni Nath kahit tawang-tawa pa rin ito sa sinabi ko.
Sunod naming tinungo ang cafeteria upang makapag lunch na.
Hindi rin naman kami nagtagal pakatapos kumain ng dumadami na ang naglalabasang istudyante at pumapasok na sa cafeteria upang mag lunch na rin.
Muli kaming bumalik na tatlo sa silid namin para maghintay na susunod na klaseng panghapon.
"Sakto nakabalik na kayo gusto n'yong sumama samin labas lang tayo saglit may isang oras pa tayo para sa next class." Bungad ni Atom sa amin ng makabalik kami sa klase.
"G ako, gora na saan pupunta natin?" tanong naman ni Nath rito.
"Sa labas nga, tara na." Wala kaming nagawa ni Zoey kaya sumunod na lang kami kay Nath iilan lang naman kaming sumama kasi hindi pa siguro tapos mag lunch 'yung iba.
Lumabas kami ng university, open ang gate ng ganitong oras kaya malaya kaming umalis.
Napunta kami sa isang parki na malapit lang sa university, mukhang tambayan ito dahil sa dami ng mga istudyante rin.
Malawak ang lugar na iyon at maraming mga puno kaya hindi mararamdaman ang init ng panahon, naupo kaming lahat sa damuhan. Sampo lang naman pala kaming magkakasama lahat ay mga kaklase naming lalaki at kami lang ni Zoey ang babae.
"So burikat ano na plano mo ngayon?" biglang tanong ni Nath sa akin.
"Nagkapagdesisyon na ako lalandiin ko na si prof." Pabulong kong sabi sapat lang para marinig nila. Kasabay noon ay umalingawngaw ang malakas na tawanan naming lahat dahil sa sinabi.
"Jowa pa lang naman meron siya kaya may chance ka pa," saad ni Zoey.
Halos pagsang-ayon din ang narinig ko sa lahat, doon nagsimulang magkaroon ako ng lakas ng loob upang makuha ang isang bagay na nais ko, ayoko nang maulit ang isang pangyayari sa buhay ko na hindi ko manlang binigyan ng oras at tuluyang nawala ang isang lalaki na minahal ko dati pa.
"Alam kong maling-mali ang pangarapin ang isang tulad ni prof pero susugal ako rito, gusto kong lagyan ng magandang plot twist ang buhay ko kahit minsan lang, gusto ko ng kakaibang plot twist at ngayon ko iyon sisimulan." Nakangiting saad ko sa harap nila.
"SUPPORT!!!" sabay-sabay na sigaw ng lahat na kahit na mga lalaki ay nakikisali sa kabaliwan ko.
Ngayon naramdaman ko kahit isang beses na ang sarap pala sa pakiramdam na may sumusuporta sa'yo kahit alam nilang butas ng karayom ang papasukin mo.