Dive. HAHAHAHA kanina pa paulit ulit na nagrereplay ang word na ito sa isip ko. Wala, naaalala ko lamang si Papa and ang visions niya. Tapos kanina iyong mukha niya habang sinasabing magkakatotoo ang isang vision niya sa first day ng klase ko eh parang nangyari nga. Nah dilang anghel ngang talaga si Pala Sol.
In our daily living he often talks about a certain topic about my life, a day in it; may it be happy or sad tapos sasabihin niya ang gagawin ko to either avoid, or make it happen. That is how he saves me kahit hindi kami magkasama. Ang visions ni Papa na hindi pa pumapalya. Pati nga itong paglipat ko ng school eh part ng vision niya. Dahil kapag pinagpatulpy ko daw ang pagtitiis ko doon, baka hindi ko na kayanin ang susunod na mga gagawin ng mga kaklaseng kong hindi malaman ang pumasok sa nga isip at ako lang lagi ang pinagdidiskitahan.
Anyway, bago ako pumasok ng school kanina, iyong bilin ni Papa na tinutukoy ko ay kapag daw may nakabangga ako while rushing for a class tapos may narinig akong word na dive mula mismo sa bibig stranger na iyon, siya na ang fated for me. Ang corny corny ng idea na iyon, at ako heto at iniisip na naman ang nangyari kanina sa hallway, napakaamo ng mukha niya iyon nga lang mukhang malungkot ang mokong. Ang labi niya napaka perpekto. Even the way his brows frown attracts este amuses me, napakamatalinghaga man isipin pero ngayon ko lang naranasang makipag face to face sa isang tao na as in super lapit, like inches away laaaang, dagdag ko na rin ang idea na lalaki siya, nakoooo!
Nang maalimpungatan ako sa pantasyang namumuo sa isip ko ay sinampal sampal ko ng marahan ang mukha ko kasi I am being ridiculous for thinking na we are fated to be together, "Salve hindi ka pinagpalang prinsesa, nagkataon lang talagang nakabunggo mo siya at nagsabi siya ng dive na word, naku naku baka kakapakinig niya lang ng song ni Ed Sheeran na Dive yes tama saka diba sabi niya corny daw ng english niya ayon baka hindi, baka wal, ehh paano ba, ayunnn tama baka iyon na lang ang naisip niyang sabihin dahil no choice na siya taalaga". Atang ko sa aking sarili.
Pero hindi pa kasi nagkakamali si Papa about sa visions niya... kahit kailan.
"Si Papa naman oh kainis! Minsan na nga lang ang vision about love tapos nakakabahala pa" pagmamaktol ko na naman.
Minsan naloloka na lang ako sa mga sinasabi ni Papa. Pero in my twenty two years here on earth, ni hindi pa siya pumalya sa mga sinasabi niya about me kaya habang tumatagal ay mas lalong tumatatag ang tiwala ko sa kaniya.
Papa stands as my guardian angel. He never wanted me to get hurt or be in pain. He would tell it straight into my face whenever trouble is on its way, kaya hindi ko maisip kung ano na lamang ang magiging kapalaran ko dito sa school na ito kapag hinulma ng kapalaran na maging realidad ang mga vision ni Papa.
Naalala ko tuloy lahat ng mga moments na nailigtas ako ni Papa dahil sinunod ko ang mga bilin niya.
Isang kwento ay noong nasa elementary palang ako sinabi niyang sumali ako ng singing contest sa school dahil mananalo daw ako. Ako naman, kahit naman ganoon kagaling ang talent sa pagkanta eh I joined out of faith sa kaniya. Pati ang choice of song si Papa ang nagsabi at sinunod ko na lamang din. Kaloka. I was too young back then, I could not decide on my own pero ayon, nanalo nga itong si Salve niya. Tapos ang part na ironic lang kasi eh wala pala akong kalaban HAHAHA hindi ko alam minsan kung pilyo lang si Papa o talagang nafoforesee niya ang mga bagay-bagay na mangyayari sa akin.
Isa pang unforgettable vision niya sa akin is when I was in my 10th grade in Junior High School, a time came when I was obliged to attend the JS Prom because they say that it is one of the most remarkable part of being a student, Papa even pushed me to attend that prom yet it meant I will be needing a partner especially sa dancing part na. I was crying kasi nahihiya akong pumunta na walang ally that time kaya pinilit ko si Papa na samahan ako, "Papa sige na, ikaw nalang ang partner koooo, paoayagan naman po yata ako ng teacher namin eh" but he reluctantly said na wala siyang mapapala doon, besides a guy will approach me during class daw prior to the day of the JS Prom and all that I have to do is to say yes. And again, it turned out tama si Papa, a boy really asked me to be his partner on the JS Prom.
Ang lastly nitong nasa second year college ako, nasa trabaho na si Papa noon early in the morning dahil need daw niya pumuntang site nila sapagkat gagabayan niya ang mga tauhan niya sa paggawa ng hindi ko malaman na parr ng project nila. Engineer pala si Papa, tapos si Mama ay isang Architect. High scho sweethearts daw sila kung maituturing noong kapanahunan nila. Sabay nangarap, naghirap, umiyak at sabay din na grumaduate. Nakabuo sila ng pamilya at labis ang kanilanh kasiyahan noong dumating ako sa pahina ng buhay nila. Ilang bahagi lang ng pahinang iyon ang naokupa ko kasama si Mama, pero laging sinasabi ni Papa na wala na daw mas worth it pa noong nakapiling nila ako, siguro hindi lang ako itinakdajg makasama si Papa habang tumatanda.
Going back to reality--- maagang umalis noon si Papa para sa trabaho, at ang oras ng class ko noong ay 9am kaya saktong nandoon pa ako sa bahay noong bumalik si Papa by 8:30, he was rushing home and when he saw me na bitbit pa lamang ang bag ko palabas ng gate ay agad agad siyang kumaripas at niyakap ako. "baby, I think you should rest for today, I'll go to your school and tell you professor that you are sick, we will spare a little lie but listen to me okay? This is for you. Now go back inside the house and wait for Papa Sol. Am I understood?" Dire diretso niyang wika saka nagmadaling hinalikan ang noo ko saka umalis na. I was clueless.
Nag antay ako buong araw na iyon, grabi ang curiousity ko at may mga oras na nais kong lumabas ng bahay, pero I understand na nag- aalala si Papa and I have to listen to him.
Bandang 6: 00 p.m na noong umuwi si Paoa ng bahay sa panahong iyon. He hugged me tight noong pagpasok niya at saka niya ikinwento ang navision niya when he was at work.
"I saw you, lying on the floor anak, tapos ang mga tao sa paligid hindi magkanda ugaga sa pagtawag ng ambulansya. Puno ng dugo ang ulo mo, at and driver sa gilid mo ay umiiyak habang sorry ng sorry. You were dying, my baby, a truck had hit you in my vision." Labis ang pagtindig ng mga balahibo ko ng mga oras na iyon.
"P-papa Sol, a truck, a truck" humagulgol ako sa iyak habang tinuturo ang tv sa harap namin.
"Why? Anong napanuod mo?"
"Papa, binalita kanina na may truck na nabangga ang puno malapit sa s-school, what if I was there? Ako ba ang mababannga at hindi ang puno?"
"Shhhh, that's alright, baby. Sana okay lang ang driver na iyon"
Noong gabing iyon ay nag halo ang emosyon sa isip ko. I am glad na hindi ako ang nabunggo ng truck, and I am also sad na kahit wala ako ay may nabunggo parin ang driver ng truck.
And again and again and again, nahiwagaan na naman ako sa words ni Papa.