TW: betrayal, might trigger your trust issue
Ciara's pov
"Nasaan na tayo, Hannah?" Tanong ko, habang nagd-drive pa rin ito, pamilyar din ang mga dinadaanan namin.
"Medyo malayo pa tayo." Sagot nito.
"Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko.
"Naalala mo 'yung pinuntahan natin noon? Kung saan namatay 'yung mga parent ko? Sa Santa Rosa, nandoon sila ngayon, sigurado ako," sagot nito, tumango naman ako.
Sa dami ng lugar, doon pa talaga?
"Hindi ko alam kung bakit doon nila naisipan pang magkita, hindi ko alam kung anong pinaplano nila." Nilingon ko si Hannah nang maramdaman ko ang pagiging seryoso sa tono ng pananalita nito. Naiintindihan ko kung bakit bigla na lang siyang naging seryoso, dahil iyun nga ang lugar kung saan pinatay ang mga magulang niya.
"Kailangan na nating bilisan, kinakabahan ako sa gagawin nila kay Tyron. Hindi maganda ang kutob ko." Maya-maya lang ay hindi na rin ito mapakali at panay ang galaw ng mga daliri niya at ang binti niya. Halatang natataranta, kaya naman napalunok na lang ako dahil pati ako ay nadadamay sa kaba niya.
"A-ako rin," nag-aalalang saad ko.
"Hannah." Pagtawag ko sa kanya.
"Mag seat-belt ka pala, dali! Bibilisan ko na!" Sabi niya, tumango naman agad ako at nagseat belt.
"Thank you," pagpapasalamat ko.
"Mamaya ka na mag-thank you kapag nakarating na tayo do'n at nailigtas na natin si Tyron, hindi pa natin alam kung anong naghihintay sa atin doon, kaya huwag ka munang magpasalamat," saad nito at mabilisang pinaandar ang sasakyan.
'Tama siya. Ang sabi niya ay teriyoryo nila, ang ibig sabihin no'n ay hindi lang dalawang tao ang makikita namin don tulad nang na-encounter ko kanina. Paniguradong marami sila at mas mahihirapan kami.
Ilang minuto lang rin ay nakarating na kami sa Santa Rosa, sa harap mismo ng building
"Andito na tayo," aad ni Hannah, agad naman akong bumaba at susugod na sana sa loob, nang tawagin ako ni Hannah at kunot noo niyang hilain ang braso ko pabalik.
"Sandali, saan ka pupunta?! Nababaliw ka na ba? Huwag ka munang sumugod basta-basta! Paano kung may mga armas sila! Huwag kang maingay, dahan-dahan lang tayong papasok, okay?" Sambit pa nito, pilit akong pinapakalma. Napatango naman ako bilang tugon, bago kami tuluyang makapasok sa loob. Malawak ang building at hindi namin alam kung saan kami liliko.
"Asan ba sila?" Tanong ko kay Hannah, napakaraming daan at hindi namin alam kung saan ang dapat naming unahing puntahan.
"Hindi ko rin alam, hanapin natin, tara dito tayo!"
Napatigil ako habang naglalakad, nang may marinig akong boses.
"Tulong! Tulungan niyo kami!" Narinig kong sigaw ng babae sa hindi kalayuan, dahilan para mabilis kong lingunin ang direksyon kung saan ko narinig 'yun.
"Tulong!!" Sigaw naman ngayon ng lalaki na tukuyang nagpalaki ng mgamata ko.
"T-tyron!" Sambit ko at tatakbo na sana papunta sa kinanggagalingan ng boses na 'yun, nang pigilan ako ulit ni Hannah.
"Bakit?" Tanong ko.
"Shh! May naririnig akong footstep!" Sabi niya, habang may pinapakingga. Saglit ko namang itinikom ang bibig ko at pinakinggan rin iyon. Napalunok ako nang may marinig nga ako.
"HOY! ANO BA?! ANG IINGAY NIYO! MANAHIMIK NGA KAYO!" Narinig kong sigaw nung lalaki.
"Niyo? Teka, ang alam ko, si Tyron lang ang kinuha nila, ah?"
"Sino 'yung isa? Babae eh!" Takhang tanong ni Hannah. Iyun rin ang narinig ko kaninang unang sumigaw. Bakit dalawa na silang narito? Sino ang isang 'yun?
"Tara, tignan natin dali!" Sabi ko.
"Teka, magdahan-dahan ka! Hintayin nating makaalis si Kuya!" Tumango naman ako, doon ko Lang napagtanto na Kuya niya pala 'yun.
Nang wala na kaming narinig, dahan-dahan kaming pumasok, sumilip pa muna kami kung wala nang tao. Wala naman na kaya naman nagtuloy-tuloy na kami sa pagpasok.
"Tara na!" Hila ko kay Hannah.
"Sandali!"
Nanlaki ang mga mata ko nang makitang hindi lang si Tyron ang nakagapos ngayon.
"Jennifer?!" Gulat na sambit ko, dahilan para makuha ko ang atensyon nila. Paanong nandito ang bestfriend ko?! Saglit pang naglipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa ni Tyron at mukhang gulat rin silang nakita ako.
"Ciara! Umalis ka na dito! Lumayo ka kay Hannah!" Buong lakas na sigaw ni Tyron at halata sa mukha nitong may iniinda na sakit, malamang ay iyung saksak niya kanina, pero nagawa niya pa ring magpumiglas sa pagkakatali sa katawan niya nang makita ako.
Pero agad nangunot ang noo ko sa sinabi nito.
Lumayo ako kay Hannah? What, bakit?!
"Lumayo ka sa babaeng 'yan, Ara! Umalis ka na! Siya ang may pakana nang lahat nang 'to! Kung bakit ako nandito!" Hiyaw rin naman ni Jennifer.
"A-ano?" Nalilitong tanong ko.
"Please, Ciara! Ako na ang nagsasabi, umalis ka na!" Kinakabahan akong lumingon kay Hannah nang sabihin iyun muli no Tyron.
'S-si Hannah?'
Nakita ko naman siyang nakayuko lang at hindi makatingin sa akin, kaya mas lalo akong naguluhan. Muli kong ibinaling kila Jennifer ang tingin ko.
"Iligtas mo ang sarili mo, Ara! Parang awa mo na, umalis ka na dito!" Sigaw muli ni Jen.
"H-hannah? Totoo ba?" Tanong ko sa kanya, pero nanatili lang siyang nakayuko.
"Naniniwala ka ba sa kanila, Ciara?" Alam kong malungkot ang tinig niyang 'yun nang tanungin niya ako. Para namang binambo ang dibdib ko dahil hindi ko alam ang isasagot sa kanya.
Hindi ko alam ang paniniwalaan ko, dahil una sa lahat ay si Hannah ang tumulong na makapunta kami rito para iligtas so Tyron, kaya bakit nila ako pinapalayo? Litong lito na ako! Imposibleng may kinalaman si Hannah rito, because all was she did is saving my life. Kaya imposibleng traydurin ako nito. She told me last night na hindi niya ako hahayaang masaktan, hindi ba?
Ito na ba 'yung sinasabi niyang gagawin silang pain? Dahil kung oo, hindi ko na alam ang gagawin ko dahil hindi ko alam kung saan ako maniniwala.
"Ciara! Huwag kang maniwala sa kanya! Huwag kang magpapadala sa babaeng 'yan!" Sigaw ni Tyron, napaawang ang labi ko. Babaeng 'yan? Did he just called Hannah, babaeng 'yan?
Tyron, si Hannah 'yan. 'Yung babaeng mahal mo..
Pero hindi naman 'yun sasabihin ni Tyron kung nagsisinungaling lang siya, hindi ba? She loves Hannah, I know that.. pero ngayon, wala akong makitang emosyon sa mga mata ni Tyron kundi galit habang nakatingin ng matalim kay Hannah.
'Naguguluhan ako! Hindi ko alam kung sinong paniniwalaan ko!'
"Traydor kang babae ka! Layuan mo ang kaibigan ko!" Sigaw ni Jennifer.
"A-ano bang sinasabi niyo?"
"CIARA, MAKINIG KA SA AMIN! PLEASE! UMALIS KA NA! MAKINIG KA NA LANG!"
"C-ciara? N-naniniwala ka ba sa kanila?" Rinig kong tanong sa akin ni Hannah sa napakalungkot na tono, nilingon ko naman siya. Hindi ko masagot ang tanong niya dahil dumadagundong na sa kaba ang dibdib ko.
Isa lang sa kanila ang mali at ang nagsasabi ng totoo.
"Naniniwala ka ba?" Tanong ulit nito.
"CIARA! UMALIS KA NA!" Sigaw ni Tyron.
"Sabihin mo sa'kin, naniniwala ka ba sa kanila?" Nakita kong paiyak na si Hannah.
"Hannah.."
Matagal ko nang kilala ang best friend ko at kailanman ay hindi siya nagsinungaling sa akin. Kaya naman..
"NANINIWALA KA BA SA KANILA!!" Awtomatiko akong napaatras nang biglang sumigaw si Hannah.
"Hannah.." I'm sorry.. pero hindi ako naniniwala sayo. Hindi ko alam kung anong pinaplano mo, pero hindi ko maramdaman ang sarili kong maging komportable sayo ngayong oras na 'to.
You became my comfort person, but I don't think hanggang ngayon ay ikaw pa rin..
"S-sorry, sorry, sorry! Hindi ko sinasadya," paumanhin niya at yumuko na naman, nakita kong may tumulong luha galing sa mata niya.
"I'm sorry. I'm really sorry, sorry!" Paulit-ulit nitong sabi.
"Hannah, just let's be honest." Naiiyak ko na ring sambit, gusto kong sabihin niya sa akin na napag-utusan lang siya at wala talaga siyang planong masama sa akin. Set lang 'to, 'di ba?
I looked stupid now, dahil hindi ko pinaniniwalaan si Tyron at Jennifer. Pero may parte sa akin na gusto kong makinig sa kanila dahil alam ko ang ugali ni Jennifer, kahit ano pang kagustuhan niyang magsinungaling sa akin ay hinding hindi niya magagawa.
Pero ano bang malay nila kung napag-utusan lang rin si hannah ngayon, hindi ba? She told me about this last night.
"T-totoo?" Basag na ang boses ni Hannah.
"Gusto mo bang malaman ang totoo?" Malungkot na tanong niya, habang nakayuko.
"H-hannah.."
"GUSTO MONG MALAMAN ANG TOTOO, DIBA?!" Nakangisi na niyang tanong, at saka inangat ang paningin.
Hannah..
"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!" Malademonyong tawa nito na nagpakaba sa akin ng sobra. Hindi ko magawang igalaw ang paa ko nang dahil sa kilabot nang marinig ko ang tawa niya.
"H-hannah.." Natatakot na saad ko, habang paatras nang paatras ng hakbang. Bahagya pang nanlaki ang mga mata ko nang magtama ang tingin namin, ang mga tingin niya sa akin noon na napaka-inosente ay nawala. Ang lahat ay napalitan ng matatalim na tingin na para bang may nagawa ako sa kanyang napakalaking kasalanan.
What did I do, Hannah?
Napailing na lang ako dahil hindi ko na makita sa kanya ang Hannah na kilala at pinagkakatiwalaan ko.
I'm about to run, pero nakakadalawang hakbang pa lang ako nang hilain niya na ang buhok ko.
"Saan ka papunta?" Nakakatakot ang boses na tanong nito.
"BITAWAN MO SIYA! HAYUP KA TALAGA! TRAYDOR KA HANNAH! TRAYDOR KA!" Sigaw ni Jennifer, habang nagpupumiglas sa taling nakapulupot sa kanya.
"B-bitawan mo ako, H-hannah! H-hindi na ikaw 'yan.."
"Hannah, please! M-maawa ka! Bitawan mo ako!"
"Hahahahahahaha!! Maawa ba Ciara, ha?! Maawa ba?! Bakit?! 'Yung mga magulang mo ba, nagkaroon sila ng awa nung pinagpapatay nila ang magulang ko, huh?! Oo, Ciara! Tama ang narinig mo! MAGULANG MO! ANG PUMATAY SA MGA MAGULANG KO!" Sigaw niya at mas lalo pang hinigpitan ang hawak sa buhok ko.
"T-tama na, Hannah! Parang awa mo na! Wala akong kinalaman sa kanila!"
"Naalala mo pa ba, Ciara? Sina Kylie De Mastrano at Azer De Mastarano, ha? Magulang mo sila, tanga!" Sigaw nito at itinulak ako nang napakalakas, dahilan para masubsob ako sa sahig. Mahina naman akong napadaing nang maramdaman kong magasgasan ang palad ko.
"CIARA/ESPREN!"
Naalala ko na. Oo, tama. Sa kaniya ko nga narinig ang mga pangalang 'yun. Ang De Mastrano na tinutukoy niya ay walang iba, kung hindi ang mga magulang ko na wala akong kaide-kaideya na iyun ang tunay nilang mga pangalan.
Sana kung naalala ko lang, alam ko na nung una pa lang na siya ang may pakana ng lahat!
"Hannah, paano mo nagawa samin 'to?" Tanong ko.
"Nakakatawa lang na ang tatanga niyo, lalo na 'yang asawa mo! Hindi niya alam na ginagamit ko lang siya para mas mapalapit sayo." Duro nito kay Tyron na halatang sising sisi na ngayon. Hindi ko naman maiwasang makaramdam ng kaonting awa sa kanya, dahil mukhang ginamit lang talaga siya ni Hannah.
Kung ganoon, hindi niya talaga minahal si Tyron? Pero paano 'yung limang taon na pinagsamahan nila? Ano 'yun? Imposibleng sa limang taon na 'yun ay hindi niya talaga mahal si Tyron? Wala pa ako nung mga panahon na 'yun, ah?
"Oh, hindi ba? Ang galing-galing kong umarte? Napaniwala ko kayong lahat na wala akong kasalanan dito. Ang galing ko, ano? Umiiyak-iyak pa ako sa harap ninyo, para lang mapaniwala kayo, at kayo naman, mga uto uto! At ayan, si Tyron? Ginamit ko lang naman 'yang asawa mo. Oo, inamin ko. Mahal ko siya, minahal ko siya. Pero noon pa 'yun. Nung malaman ko na ikakasal siya sa'yo? Mas natuwa pa nga ako, eh. Dahil sa wakas ay may dahilan na ako para mapalapit sayo at maumpisahan ang plano ko. Talagang pinalabas kong mabait akong kabit, pero ang totoo? Hindi ko naman na talaga siya mahal, ginagamit ko na lang ang pagkakataon na 'yun para mapalapit sayo. Wala lang, para hindi niyo isipin na kontrabida ako, kasi kung naging masama ako sayo, edi naisip mo agad na posibleng kasabwat ako, hindi ba?"
Nilingon ko si Tyron nang marinig ko ang lahat nang sinabi ni Hannah. Nakita ko kung gaano kaseryoso ang mukha niya, hindi ko alam kung nasasaktan ba siya o ano. Wala akong mabasang kahit na anong emosyon sa mukha niya.
"Ang kaso, nalaman niyo pa rin, dahil pakialemera 'yang kaibigan mo! Oo, ako nga ang dahilan kung bakit nandito 'yan, masyadong sagabal, kaya dapat patahimikin." Mahabang lintana nito.
"Wala kang puso, demonyo!" Rinig kong sigaw sa kanya ni Jennifer.
"I know right? Lol, mag-relax ka nga, please?" Maarte pa nitong pagpapatahimik kay Jennifer, saka siya sa akin muling bumaling.
"And also, have you remember the day na may nakasiping si Tyron? Well, of course it's all my fault! Yes, oo. Ako ang dahilan kung bakit biglang may taong kumatok sa bahay niyo noon ni Tyron. Lasing siya, eh. Edi I took the chance na? Coz I know naman that once na makita mo sila, masasaktan ka at dahil matalino ako, I know na tatakbo ka palabas ng bahay niyo. At syempre, inutusan ko si Kuya na bungguin ka para tapos na and then boom! Perfect! Sayang nga lang at nabuhay ka pa." Parang malungkot na sambit nito, dahilan para kumulo ang dugo ko, pero at the same time ay nasasaktan ako.
Dahil ang buong akala ko ay siya na ang magiging karamay ko, but turns out to be not, because she's a traitor. Mas masahol pa siya sa nagbabalat kayong anghel, pero demonyo.
"Nakakahiya ka. Alam mo bang pinagkatiwalaan kita? Buong akala ko ay mabait ka, 'yun pala, isa kang demonyo na nagbabalat kayo. Traydor! Manggagamit! Akala ko hulog ka ng langit, dahil ikaw ang taong nagpapatatag sa loob ko, pero nagkamali ako! Akyat ka ng impyerno, para manira ng buhay ng ibang tao!" Nangangalaiting sigaw ko sa kanya. Wala na akong pakialam kung gaano siya naging mabait sa akin nung mga panahong kailangan na kailangan ko nang masasandalan.
Dahil bukod sa pinaniwala niya ako ay ginamit niya lang pala si Tyron, na akala ko ay totoong mahal niya si Tyron kaya hindi niya magawang bitawan. Iyun pala ay hindi niya magawang bitawan, dahil iyun ang paraan niya para mapalapit sa akin at maumpisahan ang plano niya!
*CLAP! CLAP! CLAP! CLAP! CLAP! CLAP! CLAP! CLAP! CLAP! CLAP*
Napalingon ako sa direksyon na iyun nang marinig ko ang malakas na palakpak. Doon, nakita ko ang isang babae na kamukhang-kamukha ni Hannah, dahilan para kumunot ng sobra ang noo ko.
What the hell?
"Very good, My dear! Good job!" Nakangisi pang samhit nito kay Hannah. Saglit pang nagsalit-salit ang tingin ko sa kanilang dalawa. At talagang ngang magkamukha sila!
"Nice to see you AGAIN, My dear!" Bati nito sa akin.
"Everyone, I want you to meet, My twin! Shaira Soriano!" Nakangising saad ni Hannah at tinuro ang kambal niya?!