CONTINUATION
Ciara's pov
Napabuntung-hininga na lamang ako sa mga naririnig kong samut-saring hiyawan. Pinipilit nila akong sagutin ko ang lalaking na sa harap without knowing kung ano-anong katarantaduhan ang mga pinaggagawa nito sa akin at mga naranasan ko sa kanyang trauma. Halos mamatay na ako nang dahil sa kanya, tapos ngayong may chance na akong mabuhay ng matiwasay ay pagbibigyan ko pa siya?
No way.
"Oo nayaaaan!"
"Um-oo kana ate, kyaaaah!"
"Yieeee, oo na 'yan! Oo na 'yan!
"Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo!!"
"Oo nayaaaan!!"
"Yeeeessss!!" Napapikit ako dahil sa sunod-sunod na sigawan ng mga tao.
Napalingon ako kay Tyron na ngayon ay nakaluhod pa rin habang nakangiti sa akin. Hindi ko mapigilang mainis, bakit niya ba ginagawa 'to?! Ano bang tingin niya sa akin?! Tanga?! Oo, tanga ako, pero hindi ako madaling magpatawad, lalo na kung wala akong nakikitang dahilan para patawarin siya!
"Ano bang ginagawa mo? Anong wife ang pinagsasabi mo diyan? Anong second chance?" Sunod-sunod na tanong ko at pilit inaalis ang inis sa tono ng pananalita ko.
Ayoko ng ganito, gusto kong umalis at tumakbo papalayo. Naaasar ako sa kanya, hindi ko kinakaya ang mga ipinapakita niya, dahil noong nasa kanya pa ako, bakit hindi niya 'to magawa-gawa? Tanga ba siya?
Napansin kong tumayo na ito sa pagkakatayo at narealized niya siguro na tama ako, na tamang hindi niya kailangan ng second chance dahil hindi niya naman ako tinuring na asawa noon.
"Um-oo naba si ate girl?"
"Hindi ko alam, diko narinig eh!"
"Bakit tumayo na si kuya?"
"Baka sinabi niya, maganda naman ang ginawa mo, pero its a no."
Saglit siyang ngumiti ng pilit bago bumuntong hininga.
"Pasensya na, alam kong mali ang ginagawa kong 'to, dahil wala kang naalala na may namamagitan sa ating dalawa. Kaya naiintindihan ko kung hindi mo man maintindihan ang ginagawa ko ngayon, pero sana, hayaan mo akong palitan lahat ng masamang alaala na ginawa ko sayo noon." Sambit niya, habang nakaguhit ang maliit na ngiti sa labi. Mapait na ngiti.
Is he deadly serious? The fuck.
Gusto kong matawa sa harap niya mismo. Tama ba ang naririnig ng mga tainga ko? Sino namang sumanib sa kanya ngayon at para siyang naging santo sa kabaitan? Nasaan na ang Tyron na kinamumuhian ako at makita pa lang ako nagliliyab na agad sa galit? Ito na ba 'yun? Well, if he is. Pwede bang lumayo na lang siya sakin.
"Ano bang sinasabi mo?" Tanong ko na kunyari ay walang alam sa mga sinasabi niya.
"Ay, may amnesia si ate?"
"Kaya pala hindi agad nakasagot!"
"Hihintayin ko ang sagot mo, Mrs. Ciara Hilvano Collins... My wife." Nakangiting sabi nito, dahilan para mag-ingay na naman ang lahat ng tao.
I secretly scoffed in disbelief. Ginagago niya ba ako? He's saying all of that nang hindi iniisip si Hannah. Hindi ba 'yon ang mahal niya? Ano 'tong ginagawa niya? Nanggagago ba siya?
"Aray ko, kinagat ako ng langgam!! Masiyado kaseng sweet! ayiee!"
"Ang sweet! Naiinggit ako!"
"Happy birthday, Ciara." Bati niya at iniabot ang bulaklak saakin, may nilabas naman siyang maliit na kulay red na box.
"Omayghad! Mag p-propose ba si kuya?!"
"Kyaaaah! Sana lahat ng lalaki ganito!!"
"Kinikilig akoo!"
"Magpopropose siya!!"
Binuksan niya ang box at kuminang ito.
"Maaari ko bang isuot ito sa'yo? Binibini?" Walang emosyon akong napabuntung-hininga. I have no choice kundi ang tumango. Hindi naman ako katulad niyang namamahiya.
Tumalikod na lang bilang tugon at tumalikod para maisuot niya na.
Matapos niyang isuot yon sa akin ay nabigla na lang ako nang maramdaman ko ang pagyakap nito sa akin mula sa likuran.
"Happy birthday," muling bati niya.
"Kyaaaah!!"
"Omayghad!!"
"Ayieeeee!!"
"Wooooh!!! Bestfriend ko 'yan!!! Go espren!! Wooohhh!!" Napatingin ako sa ibaba at nakita ko si espren na nagsisisigaw, minsan pa'y tinutulak niya na 'yung mga katabi niya, wtf?!
"Let's go?" Napatingin ako sa kamay ni Tyron na nakalahad sa harapan ko.
"Huh?" Tanong ko.
"Eleven na, hindi ka pa ba nagugutom?" Tanong niya.
"Nagugutom," sagot ko, nanginginig ko namang hinawakan 'yung kamay niya.
"Ang lamig ng kamay mo," natatawang sabi nito at hinila na ako papalabas ng stage.
"Hoy!! Dito!!" Napatingin kami kay espren na kumakaway mula sa hindi kalayuan, kaya naman pumunta na kami dun.
"Oh, may spark na ba?" Tanong ni espren na may nanunuksong tingin.
"What?" Naguguluhan ding tanong ni Tyron.
"Nag-eenjoy ata kayong magkawak ng kamay, eh! Oh, edi go!" Agad naman kaming napabitaw ng kamay nang marealized namin ang sinasabi ni Jennifer.
Hindi ko ginusto 'yon. Hindi ko lang namalayan.
"Tara na, gutom na 'ko! Ang tagal ng show nito ni Tyron, buti sana kung pinakain mo 'ko, patulong tulong ka pa sa'kin!" Kaya pala iniwan nila akong dalawa doon.
"Tara, dito na tayo kain!" Sabi ni espren, sabay turo sa kung saang restaurant.
Pumasok naman kami doon at nagorder na, at saka ito sinimulang kainin.
"Anyong orash jaw chayu uuweh?" Napakunot naman ang noo ko, habang nakatingin kay espren na puno ng pagkain ang bibig.
"Ano?" Tanong ko.
"Don't talk when your mouth is full." Naniningkit na suway ni Tyron kay espren, na agad namang nilunok ang kaninang nginguya.
"Anong oras tayo uuwi, kako!" Pag-uulit niya sa tanong.
"Alas dos daw ng hapon, kailangan makauwi na tayo." Sagot ni Tyron.
"Eh, tara na!"
"Madaling madali?"
"Kanina pa tayo kumakain dito, anong oras na, oh! 12:16!" Sigaw ni espren.
"Huwag ka ngang sumigaw, nasa bundok ka ba?" Tanong ko sakanya.
"Hmm, tama siya, tara na, baka kung anong oras pa tayo makauwi, magalit si tita." Tumayo naman sila, kaya sumunod na ako.
"Hi, Tita!" Bati ko sa tita kong bakla nang makarating kami sa shop niya.
"Omo! My beautiful daughter!"
"Daughter? Nanay mo, Ara?" Tanong ni espren.
"Hindi, talagang ganyan 'yan si Tita."
"Hindi niya ba nakalimutan 'yang Tita niya?" Rinig kong tanong ni Tyron kay Jennifer, habang bumubulong, napa-lunok naman ako.
"Halata namang hindi, minor lang naman ata ang pagka-bagok ng ulo niya, kaya 'yong mga sakit sa ulo niya lang ang nakalimutan niya." Sagot ni espren, dahilan para muntikan na akong masamid sa sarili kong laway, sira talaga!
"Come here, Ciara. It's your birthday today, right? Natanggap ko kase ang email ng mamshy mo."
"Opo, punta po kayo Tita mamaya."
"I'm sorry, my dear, pero hindi makakapunta ang mamsh mo." Malungkot na saad nito.
"Bakit naman po?" Tanong ko.
"Hay nako! May gora kami ng mga bakla!" Sagot nito.
"Hindi po ba 'yan pwedeng ipagpaliban muna?" Tanong ko, habang inaayos ni tita ang buhok ko.
"Hindi nga pwede eh, kase importante siya, baby. Don't worry, babawi ako!" Sabi pa nito, napatango naman ako.
Ilang minuto rin ay natapos na si tita na ayusin ang buhok ko, kaya sa mukha naman.
"Pikit lang, dear. Aahitin natin ang kilay mo," sabi ni tita na ikinalaki ng mata ko.
'A-ano?! Ahit?!'
"Waaaaaaah! Tita ayoko po!" Sigaw ko, dahilan para pumasok si espren at Tyron, kaya agad akong tumakbo papunta sa likuran nila.
"Okay ka lang, espren?" Tanong niya habang nakatago ako sa likuran ni Tyron.
"Come on, Ciara. Hindi naman masakit 'to," maarteng sabi ni tita.
"Ayoko po Tita!" Umiiling na sigaw ko.
"Halika, try mo dali! Hindi naman ito masakit!" Sabi ni tita, kaya napatakbo ako, habang hila hila 'yung damit ni Tyron, ay hindi! Pati pala siya ay nahihila ko, nako naman!
"Woah, hey! Hey! 'Yong damit ko, baka mapunit!" Kinakabahang saad ni Tyron.
"Nako! Sorry, sorry! Huhu Tita, huwag mo na po kasing ahitin!" Pagmamaktol ko.
"Hindi pwede, Ciara. Kase hindi magandang tignan kapag nilagyan ng kilay!" Sabi ni Tita.
"Ciara, sige na! Ipaahit mo na, hindi naman masakit 'yan eh, promise!" Sabi naman ni espren, habang nakataas ang kamay.
"Ayoko pa rin, palibhasa sanay ka," saad ko habang paiyak na.
"Shh, hindi naman daw masakit. Sige na, saglit lang 'yan." Pagpapakalma sa'kin ni Tyron.
"Ayaw ko!" Naiiyak na sambit ko habang umiiling iling pa.
"Tyron, Jennifer! Hawakan niyo ang batang 'yan!" Sigaw ni tita, dahilan para manlaki ang mga mata ko.
'A-ano?!'
"Waaah!! Ayoko!!" Sigaw ko, sabay takbo palayo, hinabol naman nila 'ko, huhu ayoko talaga!!