Ciara's pov
'Kring! Kring! Kring!'
Pareho kaming napalingon ni Hannah sa phone ko nang mag-ring ito habang na sa byahe kami pauwi. Tahimik lang kaming dalawa kanina, dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nawala sa isip ko lahat ng sinabi sa akin ni Hannah tungkol sa magulang niya.
I didn't know na wala na siyang parents. Ramdam ko ang sobrang pagsisisi, dahil hindi ko naisip na wala na pala siyang magulang na pwede niyang sandalan noon, nagawa ko pang agawin sa kanya ang nag-iisang taong mahal niya.
Saglit ko namang kinuha ang phone ko at tinignan pa ang numero non, hindi sa akin pamilyar kung kaninong number 'yun dahil unknown din naman ang pangalan ng caller, but still sinagot ko pa rin.
"Hello?" Hindi ko pa man natatanong kung sino ito ay nagulat na ako sa lakas at tinis ng boses nito.
"Espren!!" Nalayo ko agad ang cellphone ko mula sa tainga ko nang halos dumagundong ang boses nito sa buong sistema ko. What the heck? Sino ba 'to? Kunot noo ko pang tinignan si Hannah na mukhang nagtatakha na rin.
"Hi, sino 'to?" Naguguluhang tanong ko, masiyadong occupied ang utak ko buong buhay ko kaya naman hindi ko na alam kung sino ang mga taong malalapit sa akin noon.
"Anong sino 'to? Aba! Nakakatampo ka, ah? Nakalimutan mo na ba ang nag-iisa mong napakagandang bestfriend?! Hoy, hindi pwede 'yun huhu. Nakalimutan mo na ba talaga ako?" Sambit pa nito sa kabilang linya, bahagya pang umawang ang labi ko at pilit nire-recognize ang boses nito.
"I knew it! Hindi mo na nga ko kilala, hmp! It's me, Jennifer, ang bestfriend mong maganda, nakakainis ka naman Ara! Kinalimutan mo na ako!" Hiyaw nito nang hindi ako sumagot. Ngunit mabilis na nanlaki ang mga mata ko at napatakip sa bibig nang maalala ko na kung sino.
Isang tao lang ang tumatawag sa akin ng Ara. Omyghash, si Jennifer na ba talaga 'to?! I miss her so much!
"Waaaaah! Espren, Jennifer?! Sorry, hindi ko nakilala ang boses mo. Omayghad, ikaw ba talaga 'to? Hindi ba 'to prank?! Kumusta ka na?!" Sunod-sunod na tanong ko, natataranta at tuwang tuwa. Hindi makapaniwala.
"Bruha ka talaga! Ito, nakabalik na sa pilipinas, yie excited na akong makita ka!" Tumatawang saad nito, dahilan para saglit akong matigilan.
N-nakabalik na siya?
Isang beses akong napalunok ng matindi.
"T-talaga? Nakabalik ka na? Kailan pa?" Kinakabahang tanong ko.
"Kahapon lang," sagot nito.
"Saan ka tutuloy niyan?" Tanong ko, kinakabahan nang sobra. Hindi ako mapakali dahil hindi niya alam ang kalagayan ko ngayon at hindi niya ako pwedeng makita ng ganito. At hindi niya pwedeng malaman na si Tyron ang may kagagawan nito. She knows that Tyron is a great man, huli niyang kita sa amin ay nasa mabuti kaming kondisyon. But now.. I can't say anywords. It's a worse than worst.
"Actually, papunta na ako sa bahay niyo ni Tyron, now na. As in! Kumusta na ba kayo, ha? On the way na ako! Omg, namiss ko talaga kayong dalawa. Lalo na si Ty, gosh. For sure, alagang-alaga ka no'n! Hindi ko pa rin nakakalimutan 'yung promise niya sa akin na hindi ka niya pababayaan. Aba, baka nga malaman laman ko, may anak na kayo! Hindi niyo manlang ako binabalitaan."
Tuluyan na akong natahimik. Hindi niya ako pababayaan. It's all lie, Jen. Sa una lang 'yun.
Pero teka, sinabi niya bang papunta na siya ngayon mismo sa bahay namin? Fuck, hindi pwede.
"Bakit daw?" Tanong ni Hannah, tinakpan ko muna ang cellphone ko bago magsalita.
"On the way na siya sa bahay namin ni Tyron." Natataranta kong tugon. Hindi pwede, hindi talaga. Dahil hindi na ang dating kilala ni Jen na Tyron ang nando'n. He changed, pero sa akin lang.
"Ano? Baka kung anong gawin ni Tyron sa kanya?" Nag-aalalang tanong ni Hannah kaya hindi na ako mapakali sa kinauupuan ko at gusto ko na lang lumipad para makarating agad sa bahay.
"A-ah, ano Jen! Baka nagugutom ka? Kumain ka na ba?" Tanong ko.
"Oo nga, nagugutom na ako. Buti na lang pinaalala mo!" Sabi nito, nakahinga naman ako ng maluwag.
"Wala ka bang pagkain diyan, Ara?" Tanong niya.
"H-ha? Wala eh, kakatapos lang din namin kumain." Pagpapalusot ko, napa buntung-hininga naman ito.
"O' siya! Sige na nga. See you na lang later, maghahanap lang ako ng makakainan, bye! Muah!" Paalam niya bago patayin ang tawag.
"Nakakagulat naman 'yang kaibigan mo." Natatawang saad ni Hannah, habang ako ay hindi na talaga mapakali sa kinauupuan ko.
'Hindi na tulad ng dati si Tyron kaya nag-aalala ako na baka kung anong mangyari kay Jennifer.'
Ilang minuto lang din ay nakarating na kami sa bahay, bukas na ang mga ilaw.
"Nako, andiyan na siya," sambit ko.
"Sige na, basta yung bilin ko, ha? Ingat ka." Sabi nito, tumango naman ako at nginitian siya.
"Thank you, Hannah."
Pagpapasalamat ko, nginitian niya naman ako at pinaandar na ang sasakyan.
Huminga muna ako ng malalim bago pumasok sa bahay, nang kumalma ang pakiramdam ko ay binuksan ko na ang pinto.
Ngunit nabigla ako nang si Tyron agad ang sumalubong sa akin.
"Tyron.."
'Pak!'
Agad akong napapikit nang maramdaman ko ang mabigat niyang palad sa mukha ko. Bumuntong hininga ako para pigilan ang sarili kong damdamin ang sakit.
Kalma, Ciara. Sanay ka na diyan, kaya please lang. Tuparin mo 'yung pinangako mo kay Hannah. Lumaban ka.
Muli kong iminulat ang mga mata ko at sinalubong ang napakatalas niyang tingin, pero hindi ako nagpatinag kaya nilabanan ko ang tingin niya.
"Ang kapal naman talaga ng mukha mong babae ka, nagawa mo pa talagang magpahatid sa lalaki mo? Hahahaha, inuubos mo masyado ang pasensya ko!" Singhal nito at akmang sasampalin akong muli nang saluhin ko ang kamay niya at mabilis na nilapat ang palad ko sa mukha niya.
Bahagya pa akong napalunok dahil sa ginawa ko, masyadong malambot ang puso ko, kaya pinigilan kong huwag maawa o maguilty sa ginawa ko.
'Ayoko nang maging martyr pa. Kaya mo yan, Ciara! Kaya mo 'yan. Sampal lang 'yan, hindi niya 'yan ikamamatay huwag kang tanga.
"Ano naman ngayon sa'yo kung nagpahatid ako sa lalaki ko? Eh ikaw nga may isa pang asawa, nagreklamo ba ako?" Sarkastikong sumbat ko sa kanya. Saglit siyang natigilan pero agad ding sumama ang tingin at nagtiim bagang.
"Ha!" Natatawang singhal nito nang iiwas niya sa akin ang tingin. Pinanatili kong saado ang kamao ko. Marahan niya namang pinunasan ang gilid ng labi niya saka ako diretsong tinitigan sa mata.
Natinag ako mula sa pagkakatayo nang hablutin niya ang kamay ko at hilain papasok ng bahay.
Sinubukan kong magpumiglas pero sadyang mahigpit ang pagkakahawak niya.
"Ah!" Napadaing ako sa sakit nang pwersahan niya akong isinandal sa pader at itinaas ang kanang kamay ko papadikit sa pader, saka niya yon mahigpit na hinawakan.
Saglit akong nahirapan sa paghinga dahil sa sobrang lapit ng mukha niya at sa higpit ng pagkakapit niya sa kanang kamay ko, habang ang kaliwang kamay niya ay naka-corner sa gilid ko.
"Sabihin mo sa'kin.." Napalunok ako dahil sa diretsong pagkakatingin niya sa akin, habang pumupungay pa ang mga mata at amoy na amoy ang alak sa kanya.
"Sino 'yung lalaki mo?" Mahinang tanong nito habang nakaawang ng kaonti ang bibig niya at nakapukol sa akin ang tingin niya.
Ang kaninang mata niya na nakikipaglaban sa tingin ko ay unti-unting dumadapo pababa sa labi ko, dahilan para muli akong mapalunok at mahirapang huminga.
"Tell me!"
"W-wala!" Uutal-utal na tugon ko, at halos manlaki ang mga mata ko nang hapitin nito ang baywang ko papalapit sa kanya, dahilan para tuluyang magdikit ang katawan namin.
"Are you trying to replace me?"
"W-wala nga sabi akong lalaki." Nagsimula nang manghina ang mga tuhod ko dahil sa sobrang higpit ng pagkakahapit niya sa baywang ko.
"Then sino yung naghatid sayo kanina?"
"I-it's Hannah-"
"Liar."
"I'm telling the-"
"No! You're a liar." he frowned at me. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa kanya, pero kitang-kita ko ang lungkot sa mga mata niya.
"I'm-" nagitla akong nang bitawan niya ang kanang kamay ko at mahigpit na hinawakan ang panga ko.
"Liars go to hell and a goodamn talented like you must take me to heaven.." Nakangising bulong nito sa akin.
"Now, tell me. Bukod sa panlalaki at pagsisinungaling, ano pang kaya mong gawin?" Ang kaninang mapungay niyang mata ay napalitan ng panlilisik na tingin.
"Let me guess it, you're good at dancing on the top of other guy, right? Slut." Agad kumunot ang noo ko nang maramdaman kong may kumirot sa puso ko dahil sa sakit ng binitawan niyang salita.
Agad akong nagpumiglas at marahas siyang itinulak papalayo.
Naramdaman kong nangilid na ang luha ko dahil hindi ko inaasahang magagawa niyang laitin ang pagkatao ko.
"Why are looking at me like that? Are you guilty? Hahahaha, come on, Ciara! Don't act as if you're too innocent, you can use my body too-" hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at agad siyang binigyan ng mabigat na sampal, dahilan para ikatigil niya sa pagsasalita.
"Saktan mo na ako't lahat, huwag mo lang babastusin ang pagkatao ko!" Naiiyak na bulyaw ko.
Imbis na sagutin niya ako ay pinukulan niya lang ako ng masamang tingin at nagawa pang higitin ang braso ko, para pwersahang kaladkarin patungo kung nasaan ang madilim na kulungan.
Sinubukan kong magpumiglas at manlaban, pero sadyang malakas siya at hindi ko kaya dahil nanghihina talaga ako ngayon.
"B-bitawan mo ako!" Pagpupumiglas ko.
"Bitawan? Oh, sige. Ito!" Binitawan niya nga ako pero ang kasunod naman ay napakalakas na suntok sa sikmura ang natanggap ko, dahilan para magsuka ako ng dugo.
Tila na-estatwa ako nang makakita ako ng dugo sa sahig, para akong nawalan ng lakas at sunod-sunod na nagsibagsakan ang mga luha ko.
Naramdaman ko na lang na unti-onting naninikip ang dibdib ko at pagbigat ng talukap ng mga mata ko.
'I'm sorry, Hannah. But, I don't think i can do it.'
Bago pa ako mawalan ng malay ay narinig ko na ang tinig ng kung sino.
"Anong ginawa mo sa bestfriend ko!!"