Rosa
Ilang oras na lang ay nalalapit na ang pasukan. Lunes ngayon ng Hunyo 199* at ang oras ngayon ay 6 a.m. Sa ganitong oras ay puwede na siyang gumising dahil sa kailangan pa niya magsaing at magluto ng ulam pang-umagahan saka kakain at maglilinis ng katawan. Pagkalipas lang ng dalawang minuto ay tumunog na ang kaniyang alarm clock.
"Hay... pasukan na naman. Anong year nga ulit ako? Hhhmmm... 4th year! Tama, nasa 4th year na talaga ako. I can't believe it! Ilang buwan na lang at isang semester na dapat ipasa ay gra-graduate na ako. Ilang kembot na lang ay maaabot ko na ang aking tagumpay! Hurray!"
Mommy is calling...
"Ay hala tumatawag si Mommy... "
"O hello anak, kumusta ka na riyan? Ayos ba ang tulog mo? Hindi ka ba napuyat? Sana nga ay hindi dahil kung oo ay aba mahuhuli ka talaga sa klase dahil babalakin mong matulog muli at alas otso ng umaga ka na bumangon," wika ng kaniyang ina na pagkahaba-haba ng sinabi kahit nangungumusta lang.
"Okay lang ako, Mommy. I am glad to say na hindi ako puyat at lalong-lalo na na hindi ako mahuhuli. Malaki na ang unica hija niyo Mommy, nasa 20 na nga ako eh hehehe eh ako pa," sagot niya na parang may gusto pang sabihin na mas maganda, "Mommy, parang kailan lang ay magtatapos na ako sa college. Matutupad ko na talaga ang pangarap ko."
"Aba oo anak, ilang buwan na lang at ikakasal ka na rin sa anak ng aking amiga," tila nambigla iyong ina niya at halatang nadulas.
"Ano kamo? Kasal? Kanino? Hindi ko kayo maintindihan, Mommy," paghingi niya ng klaripikasyon.
"Don't mind it hija, wala lang iyon. Mabuti pa, i-hang up ko na ang call. It's 6:10 already. Bye anak, ingat ka," hindi na siya nito sinagot at agad na tinapos ang tawa.
"Bye Mommy, sige magsasaing na ako. Ingat din, Mommy," tugon niya.
At natapos na nga ang kanilang pag-uusap ngunit mayroong salita na galing sa kaniyang ina na hindi niya masyadong maintindihan at halatang nabitin siya kanina sa kakahanap ng paliwanag tungkol dito dahil hindi siya mapakali at maya-maya pa ay napapatulala siya sa kakaisip kung sino kaya itong tinutukoy niya.
"Rosa! Si Yaya Esmeralda ito, maaari bang buksan mo ang pinto hija," may tumawag sa kaniyang habang rinig na rinig niya ang tunog ng pagkatok ng pinto sa kaniyang kwarto ng inuupahan niyang apartment.
Lumapit naman siya sa pintuan at agad naman pinagbuksan ang mayordoma, "O Yaya, bakit naparito ka po?"
"Ito, may dala akong mga prutas galing probinsya. Mayroon ako ditong dala na mangga, peras, mansanas, pinya, ubas, duhat, langka, at higit sa lahat, ang paborito mong durian!" pakilala nito sa kaniya kung anong idinala nitong prutas sa kaniya.
"At siya nga pala, anong oras na... mahuhuli ka na sa klase. Pansamantala muna akong mamamalagi rito upang bantayan ka at pagsilbihan. Wala na rin kasing tao sa bahay niyo dahil may pupuntahan siya sa ibang bansa tungkol sa pagpapalago ng negosyo at pakikipag-negotiate sa mga investors," paalala nito sa kaniya na sadyang ikinagulat niya, parang kailan lang ay nagkausap sila ng kaniyang ina pero ni itong kaniyang natanggap na impormasyon ay hindi niya ito narinig mula sa kaniya ina.
"A-Ah ganun po ba? S-Sige ho, pasok na po kayo at maari bang ipagluto niyo ako ng lasagna saka carbonara. Anghangan niyo po huh? Saka gawan niyo ako ng espesyal na kape, iyong may cream at gatas." Pinapasok na niya ang mayordoma at may pahabol siyang mga utos nito saka pumasok na ng banyo.
~~~
"Kuya, Miss Rose po. Here is my ID po," lapit niya sa guard ng kaniyang pinapasukang university.
After niyang ipakita ang kaniyang ID ay tumungo na siya sa loob at mabilis ang paghakbang ang kaniyang mga paa dahil sa hinahabol na niya ang oras papunta sa room niya.
Habang naglalakad naman siya ay tila may napansin siyang isang lalaking tingin ng tingin sa location map ng campus at pabalik-balik lang ito sa position katatapos puntahan ang lugar na na-locate nito, pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito makapunta sa tamang room at tila mahuhuli pa yata sa klase nang dahil rito.
"Hhmmppp... buti nga sa kaniya! Bagong mukha ito ah at parang siya yata iyong tinutukoy ni Mommy na pakakasalan ko raw after this college. Bahala siya sa buhay niya, basta ako didiretso na ako sa classroom at siya, magdusa siya. Pwes, lalaki naman siya ay dapat alam niya kung paano mag-locate ng rooms. Ewan ko nga ba kung bakit ganoon na lang kahina ang ulo niya. Makaalis na nga lang, tuwing tinitingnan ko siya ay kumukulo ang dugo ko at bumibigat ang dibdib ko dahil ako ang nahihirapan sa kanya sa sitwasyon niya ngayon."
At hindi nagtagal ay sumuko na talaga iyong lalaki. Naghanap na ito ng mahihingian ng tulong at Rosa ang unang nilapitan. Pangit nga lang ang pagkakasalubong nila dahil siya ay nakasimangot at nagtatagpo ang mga maninipis nitong kilay.
"Ah Miss, Rosa right? Since you are a student here in this university, I would like to ask you something. But before that, let me ask you a permission," usal nito sa kaniya na sadyang ikina-starstruck niya dahil English speaking ang lalaki saka pangmodelo ang mukha at katawan.
"Hhhmm... no need na, ako na mismo ang tutulong sa iyo ora mismo! Teka, anong year ka na ba?" bumigay agad siya rito dahil sa gwapo ba naman ng kaharap niya, aarte pa ba siya at bigla niyang nakalimutan iyong suspetsiya niya.
Yumakap naman ito sa kaniya na ikinaluwa ng mata niya at namula bigla ang kaniyang pisngi, "Thank you so much, my dear. You are my savior!
Patay-malisya naman siya pagkatapos ng limang segundo, "Uhm teka nga lang, bakit mo ako niyakap?"
"Wala lang, gawain ko na talaga ito kapag may tumutulong sa akin. Bakit, nagulat ba kita? By the way, I'm William, transferee student from BS in Applied Mathematics," paliwanag nito sa kaniya saka sinabayan na rin ng pagpakilala.
Napangiti naman siya at ipinakita ang kaniyang pagkasurpresa, "OMG, magkaparehas pala tayo ng kurso? So anong year ka na?"
"4th year student na," sagot nito sa kaniya.
Agad naman siya nagyaya na sabayan na ito sa pagpunta sa room, "Wow! Eh 'di sumama ka na sa akin. Magkaklase pala tayo eh. Tara na!"
Habang sila naman ay humahakbang ay tuloy-tuloy lang ang kanilang pag-uusap. Ang daldal pala ni William saka napaka-idealistic. Iba talaga siya sa lahat, siguro nga hindi magtatagal ay magkakagusto si Rosa kay William.
Hindi nagtagal ay kusang may naitanong itong kasama niya sa kaniya, "Rosa, may tanong ako? Ahm... May boyfriend ka na ba?"
Hindi niya agad ito sinagot kundi napatulala siya at tila may iniisip na napakaromantikong eksena.
"Have a seat, my sweatheart. Enjoy the dinner," salubong ni William sa kaniya at siya ay pinaupo sa napaka-eleganteng silya.
"How sweet and romantic naman. I love the music and I really love you," kilig na kilig siya at unti-unti siyang napatayo at binigyan ng french kiss si William.
"Hhhmm ugh, I love you sweetheart, I duper super love you very much ughmm," ungol nito sa kaniya habang nag-eespadahan ang kanilang mga dila sa loob ng kanilang bibig.
"Let's bring these pasta to our room. I will explore you and fuck you harder honey... "
"Rose, ayos ka lang ba? Bakit ka tulala?" ginising agad siya sa reyalidad.
"Ay pasensya na. Ano nga ulit itatanong mo?" tila nagka-amnesya siya ngayon dahil sa kaniyang pagpapantasya at wild daydreams.
"Never mind, mabuti pa bilisan na natin. It's 7:25 a.m. already," pawang binura na lang niya ang kaniyang sinambit kanina at binilisan na lang nila ang kanilang paghakbang dahil ilang minuto na lang ay simula na ng kanilang klase.
~~~
After the morning class...
Tumunog iyong chimney na nasa taas ng entrance ng school canteen simbolo na may bagong customer sa nasabing lugar. Habang ine-enjoy niya ang kaniyang in-order na chicken courdon bleu with white sauce plus iyong pancit palabok ay parang may naamoy siyang pamilyar na scent ng pabango. Pagkatingin niya sa entrance, doon niya napagtanto na si William pala iyon.
"Hi Rosa, aga mo rito ah," bati nito sa kaniya na may pa high five pa.
"Talagang baguhan ka nga rito. Hindi mo lang alam, maagang nagsisilabasan ang mga matatalino sa section natin, habang nag-di-discuss iyong profs natin ay advanced na ang kanilang mga isip. Quiz, recitation, at exam lang naman habol nila. Sisiw na lang kasi sa kanila iyong Physics at other Applied Math subjects," kuwento niya tungkol sa kaniyang paksa, "Naku, dami pa itong aking sinasabi. Order ka na."
Natahimik naman bigla itong kaklase niya. Nagtataka ito kanina kung bakit sampu lang nasa lecture, iyon pala ay culture na talaga iyon ng mga estudyanteng henyo at nerds.
"Sige ba, same order as yours. Love ko rin sila eh, same sa iyo... " tila may nakakabingi na naman itong nabanggit sa kaniya.
"Ano nga ulit sinabi mo?" tanong niya rito dahil wala siyang narinig sa sinabi ni William na something kailangan niyang marinig ng klarong-klaro.
"Alam mo eh may napapansin lang ako. Kada mayroon akong gustong sabihin na maganda ay biglaan kang nabibingi. Hindi sa gusto kitang ma-offend pero... nagtatanggal ka ba ng tutuli? Kailan pa last mong linis sa taenga," asar nito sa kaniya na siyang ikinaluwa ng kaniyang kinakain na noodles.
"Ano ba! Kumakain ako, stop saying gross and disgusting words. Um-order ka na doon," saway niya saka pinagpatuloy na niya ang kaniyang pagkain.
"Hahaha! Ito naman oh, siyempre biro lang iyon," binawi nito ang mga sinabi sa kaniya kung hindi ay ikapipikon niya ito.
10 minutes later
"Ano ka yang meron ngayon, Rosa? Parang pista lang ngayon dito ah," napapangiting tanong ni William sa kaniya.
Tumugon naman siya na parang walang maalala tungkol sa kaganapan ngayon, "Parang pista na rin. Oy, lapit tayo sa mga clubhouse. Ayon oh, ang gaganda ng mga disenyo. Ahhmm teka, parang may naalala ako... Oo nga, pista ngayon dito sa unibersidad na ito. Maganda ito William dahil mararanasan mo ang makasali sa mga patimpalak at mas lalo kang makikilala dito ng mga kapwa nating estudyante."
"Wow naman! May balagtasan kaya rito?" sambit nitong kasama niya na parang una palang niyang narinig sa buong buhay niya.
Nagmistulang lutang na naman siya dahil sa nagmumukha na siyang walang alam, "Balagtasan? Ano iyon? Pasensya na, mahina ako sa Filipino kaya hindi ko alam iyan. Pero iyong malapit sa itinatanong mo ay meron, debatehan. Ano, magaling ka ba sa kuro-kuro at makipagpalitan sa diskusyon?"
Kinilig naman si William, "Oo na oo! Paborito ko iyan! Kaya nga mahal ko ang balagtasan dahil may-akda ako sa ganiyang panitikan. Nasaan ba iyong club house nila?"
"Hindi ko pa alam sa ngayon, pabago bago kasi ang set up dito taon-taon. Ano pa bang ginagawa natin, maglakbay na tayo," na-excite niyang usal niya.
To be continued...