"Lia, tapos ka na ba mag-ayos?" tanong ni mommy mula sa labas ng kwarto.
Agad akong nag-spray ng pabango bago dinampot ang aking pouch sa kama. Binuksan ko ang pinto ng kwarto at nakita si mommy na nag-aabang doon.
"I'm done," I said and she looked at me.
I am wearing an off-shoulder light blue knee-length dress matched with my silver peep toe heels. My hair was tied into a half ponytail while I curled the layers of it. 
Ngayon ang araw ng kaarawan ng Mayor dito sa lugar namin. At isa ang pamilya namin sa naimbitahan na dumalo dahil hindi naman sa pagmamayabang, kabilang ang pamilya namin sa mga mayayaman na angkan dito sa Isla Felice.
"You look gorgeous as always. I'm sure you will steal lots of attention later in the party," Mommy said.
Napangiti na lang ako. Hindi naman talaga ako mahilig dumalo sa mga formal parties lalo na kapag nakasuot ng gowns and such. Mas gusto kong mag-party sa clubs and bars kasama ang mga kaibigan ko. Pero wala naman akong choice kun'di sumama kila mom at dad.
Sabay na kami bumaba at nadatnan namin si dad sa sala na nag-aabang. Nag-angat siya agad ng tingin sa amin at ngumiti.
"Ah, my two gorgeous ladies," he said.
Hayst, my parents both love to shower me compliments. Kahit simple lang ang ginawa ko, sobra sila kung maka-appreciate. I love them for that.
Sumakay na kami sa sasakyan at ang driver ang naghatid sa amin sa venue. Ilang minuto lang ang itinagal ng biyahe at nakarating na kami agad.
The moment I stepped out of the car, I was in great awe. The venue looked so luxurious. Well, what do I expect from Aranda clan? They own this whole place.
We went straight to the entrance and showed our invitation card. There were visitors inside already. Hindi pa naman nag-uumpisa pero marami-rami na ang narito. Well, ito na ang last term ng Mayor at may bali-balitang ang anak niya ang papalit sa kanya. Though, it's not yet confirm.
Iginiya kami sa lamesang naka-assign sa aming pamilya. Minutes later the lights turned off. Images flashed on the projector. Mga larawan ng Mayor habang naglilingkod sa bayang ito. Hindi naman maipagkakaila na napakaganda ng pamumuno ni Mayor Aranda kaya naman hindi na nakapagtataka kung sa susunod na taon ay galing pa rin sa angkan nila ang mamumuno rito.
Natapos ang presentation at muling bumukas ang mga ilaw kasabay ng paglabas ni Mayor Enrique Aranda. Umalingawngaw ang masigabong palakpakan mula sa mga dumalo.
"Good evening ladies and gentlemen. I would like to express my gratitude to each and everyone of you who came here to celebrate my birthday. Alam nating lahat na ito na ang huling termino ko bilang Mayor ng islang ito. Ngunit huwag kayong mag-alala sapagkat hindi ko hahayaan na hindi mapunta sa magandang kamay ang bayang 'to. Dahil ang aking nag-iisang anak ay tatakbo bilang Mayor sa susunod na eleksyon. I would like to introduce to you, my son, Dominique Lyndon Aranda."
Mula sa likuran ng entablado ay lumabas ang isang lalaki. Malaki ang pagkakahawig ng mag-ama. Matangkad din si Dominique at matipuno ang pangangatawan. He's also good-looking just like his father. The only difference is his father is more mature than him.
Hindi ito ngumiti at seryoso lamang na pinasadahan ng tingin ang mga tao.  Nagtama ang paningin naming dalawa at bigla na lamang bumilis ang tibok ng aking puso. Parang may biglaang nagtakbuhang mga daga at dumagundong sa aking dibdib. Kinakabahan ba ako? 
'Damn his stares!..'
Natapos ang pagpapakilala at nag-umpisa ng kumain ang mga bisita. May mga nakikipag-usap sa kakilala habang ang iba naman ay abala sa mga sari-sarili nilang pagpapakitang-gilas. Umalis saglit sila mom at dad para makihalubilo sa mga kanegosyo nila. At dahil naburyo ako sa lamesa namin ay tumayo na rin ako. Baka may makita akong kakilala ko.
I made my way to the other side of the venue. And there, I saw the future Mayor of our town. Dominique Lyndon Aranda. 
May kausap siyang lalaki kaya pinakatitigan ko muna siya. Mas malapit ko na siyang nakikita ngayon at masasabi kong napakagwapo niya talaga. He has a deep-set of eyes with thick eyelashes. His square jaw and pointed nose is very attractive. He is clean shaven that is why I can clearly see his pinkish lips.
Lalapitan ko na sana siya nang may biglang bumangga sa akin at natapon sa damit ko ang mga basong may lamang alak. Nanlaki ang mga mata ko at agad na nag-panic. 
"Oh shit! My dress!" I exclaimed.
Nag-angat ako ng tingin sa taong nakabunggo sa akin at nakita ko ang isang babae na naka-unipormeng pangkatulong. Mukhang takot na takot siya at hindi alam kung hahawakan ba ako o hindi. Dapat lang na matakot siya. Hindi niya alam kung anong gulo ang ginawa niya! 
"Sorry po, ma'am. H-hindi ko po sinasadya—
"Hindi ka kasi tumitingin sa dinaraanan mo! Kung pabayaran ko sa ’yo ang dress na 'to? I'm sure you're income is not enough," I said.
I was about to grab her when someone blocked my way. Nag-angat ako ng tingin at nakita si Dominique na nakakunot ang noo habang nakatingin sa akin. Pinasadahan niya ng tingin ang dress ko bago nilingon ang babaeng nasa likuran na niya ngayon.
"Bumalik ka na sa pwesto mo," sambit niya kaya agad akong umalma.
"No! Bakit mo siya pinapaalis? She ruined my dress. Ganiyan ba ang mga maids n'yo rito? Stupid."
"Hindi niya raw sinasadya na mabunggo ka. Ganyan ka ba talaga umasta sa mga taong hindi mo kapantay ng estado ng buhay?"
Hindi ako nakasagot sa tanong niya. Siya ang kauna-unahang tao na sinabihan ako nang ganyan. Hindi ako madaling maapektuhan sa sinasabi ng iba pero bakit na-offend ako sa tanong niya.
"So, it's my fault now? Bakit ba pinagtatakpan mo ang babaeng 'yon? Don't tell me, may relasyon kayo?" Nanggagalaiting tanong ko sa kanya.
Napansin ko ang lalong pagkunot ng noo niya. Tinaasan ko lang siya ng kilay.
"Whether I'm in a relationship with her or not, it's none of your business. The problem here is your attitude towards her.  Pwede mo namang tanggapin ang sorry niya at mag-move on pero mas pinili mong laitin siya."
Naikuyom ko ang kamao ko sa inis. My eyes heated and I know that I'm going to breakdown anytine. Bakit ba napakasakit magsalita ng lalaking 'to? How dare him talk to me like this?
"What's happening here?" I heard my dad asked. Alam kong nakakuha na kami ng atensyon.
Great. I will be the talk of the town again. Palagi naman akong may isyu. Hindi yata buo ang isang linggo ko kapag hindi nasasangkot sa kahit anong isyu. 
"Lia, what happened to your dress?" Mom asked but I didn't answer. I just keep on glaring at the man in front of me.
"Dom, anong nangyari rito? Bakit natapunan ng alak si Miss Fortalejo?" tanong naman ni Mayor Enrique dahil napansin yata niyang ayaw kong magsalita.
"One of the maids bumped at her. Ako na ho ang bahala, dad," sagot ni Dominique sa ama niya.
Naramdaman kong hinawakan ni mommy ang braso ko.
"Let's go to the restroom, hija. Para malinisan natin—
"Uuwi na po ako. I don't want to stay here any longer," I muttered while staring directly to his eyes.
I can't take another embarrassment from him. I can't stay here without thinking about the words he just said. Kailangan kong magpakalma. Ayaw ko rin naman siyang bastusin dahil bisita lang kami rito. At paniguradong siya ang kakampihan ng mga magulang ko kapag nagkataon. 
Hinatid ako ni dad sa may kotse namin at nagbilin sa driver. Mauuna akong umuwi at babalik na lang dito ang driver para sunduin ang parents ko. Pagkauwi ko sa bahay ay agad akong naligo dahil naaamoy ko ang alak sa balat ko. Nagbihis ako at nahiga na sa kama.
Bakit ba ako nagkakaganito? Kahit na nasaktan ako sa mga sinabi niya, humahanga pa rin ako. Bakit parang gusto kong baguhin ang pagkakakilala niya sa akin? Ano bang mayroon ka Dominique at masiyado mong ginugulo ang sistema ko? Sino ka ba sa akala mo? 
Ngayon ko lang naman siya nakita kaya imposibleng gusto ko na siya agad. But wait, is this ehat they called love at first sight? No! This can't be. Hindi ko siya gusto. 
Pero kung nagkataong gano'n nga, lagot na. Lagot talaga.
_______________________