JOECEL ALVAREZ'S P.O.V
Matagal na panahon akong nangulila sa anak ko. Matagal na panahong inalisan ng karapatang maging ina sa sarili kong anak. Nalungkot ng matagal na panahon at muntik ng mawalan ng pag asa na mahanap ko pa ang nawawala kong anak.. Pero nung makita ko si Joshane nagbago ang lahat sa akin.. Umaasa ako na sya ang nawawala kong anak..
Kringgg.. kringggg..
[ hello? Anu na ang balita? ]
[ Nandito na po ang result ng Dna test Mrs. Alvarez.. Pwede nyo na pong kuhanin  dito ang result.. ]
[ Okay! Salamat doctora Santos.. I'll be there.. ]
Finally, makukuha ko na ang result ng test. I'm optimistic about the result. Pupunta na ako sa clinic ni Dr. Santos para makuha ko na ang result..
"Manang Lagring, aalis muna ako kayo na muna ang bahala dito sa bahay.."
"Opo maam! Hindi ba kayo kakain muna bago umalis? "- MANANG LAGRING
Matagal ng panahon na naninilbihan samin. Bagong kasal pa lang kami ni Quentin nung naging maid namin sya. Alam nya ang ngyari sa family namin at ang pagkawala ng anak ko..
"Hindi na po, baka kumain nalang ako sa labas kaya pwede na kayong kumain.. Sige aalis na po ako.."
Nag drive na ako papuntang clinic at halos paliparin ko na ang kotse para makarating lang agad sa clinic ni Dr. Santos.. Malapit lang naman ang clinic nya pero feeling ko ang layo layo dahil sobrang excited na akong malaman ang result.. Pag dating ko sa clinic dumiretso na ako agad ky Dr. Santos. Kumatok muna ako bago pumasok..
" Hi Mrs. Alvarez, i'm glad nandito na kayo.."
- Dr. Santos
"Hi doc, excited na kasi akong malaman ang result.." Ngumiti ako ky doc, pati sya parang excited narin na ipakita sa akin ang result..
"Mrs. Alvarez heto na po ang result ng test.. Magkatugma kayong dalawa.. Meaning kayong dalawa ay related sa isat isa.."
"Really Doc? I'm so happy about the result.. " Napaluha ako sa narinig ko.. Super happy ako at tears of joy ito.. Finally, sure na akong sya ang nawawala kong anak.. Kelangan kong makausap ang asawa ko about dito..
" Doc, thanks a lot.. I must go now, kelangan ko ng ibalita ito sa asawa ko and i'm sure matutuwa sya sa sasabihin ko.. Bye doc.. "
"Your welcome Mrs. Alvarez!! Take care!!" - Dr. Santos
Umalis na ako at umuwi na muna ako.. Pero bago ako uuwi dadaan muna ako sa Branston University. Gusto ko makita si Joshane lalo pa ngayong alam ko ng sya ang nawawala kong anak.. Sabik na sabik na akong makita sya.. Pero hindi pa ito ang tamang panahon para sabihin sakanya ang lahat. Gusto ko muna makausap ang kumupkop sakanya..
Branston University..
Pumasok ako sa loob ng Branston at hinanap ng mata ko si Joshane at di naman ako nabigo. Nakita ko sya na kasama si Celine papunta sila ng canteen.. Lalapitan ko sila para mangamusta sakanila at para makita ko ulit sa malapitan si Joshane..
"Hi Joshane and Celine, kamusta na kayong dalawa? "  mukhang nagulat ko pa sila nung nag salita ako.. Ngayon kitang kita ko na sa malapitan ang mukha ni Joshane.. No doubt na anak ko talaga sya.. Ngumiti silang dalawa sa akin pero di parin mawala ang gulat sa mukha nila..
" Tita Joecel, what a surprise?! Sino po pinuntahan nyo dito?! " - JOSHANE
" My pinuntahan lang ako malapit sa school nyo at naalala ko na dito kayo nag aaral naisip ko na bisitahin narin kayo.. Kamusta na kayo?" ngumiti ako sa kanila..
" I'm fine tita, would you like to grab some snacks with us? " - CELINE
" Oo nga po tita, tamang tama po at pupunta kami ng canteen.. Join us po! "  - JOSHANE
" Naku, no need girls.. Lets have a date on saturday instead.. My treat! And i dont take NO for an answer! "
" Sure po tita, i'm free naman over the weekends eh.. " - JOSHANE
" Same here tita, see you on saturday.. " - CELINE
" okay girls, see you then.. I have to go now.. I'll be meeting my husband pa eh.. " at umalis na ako.. Pero bago ako umalis nakipag beso beso pa ako sakanilang dalawa.. Di ko napigilan ang sarili kong yakapin ng mahigpit si Joshane. Sobrang miss na miss ko na ang anak ko.. Kung pwede nga lang na sabihin ko sakanya ngayon na ako ang ina nya baka ginawa ko na.. Pero my tamang panahon para dito at alam ko na malapit na yun..
Umalis na ako sa Branston at dumiretso na ako sa opisina ng asawa ko. Sa elevator pa lang ako parang gusto ko ng makarating agad sa opisina nya. Sobrang excited ako sa ibabalita ko sakanya at tiyak na matutuwa sya sa sasabihin ko..
Narating ko rin ang 23 floor kung saan ang office ni Quentin located..
Nakita ko ang secretary nya at ngumiti sakanya..
" Good morning Mrs. Alvarez! " - Mikee
" Good morning Mikee! Nandyan ba ang asawa ko? "
" yes maam, wala po syang meetings today kaya pwede nyo po syang pasukin na.. " Ngumiti sakin si Mikee at pumasok na ako sa office ng asawa ko.. Kumatok ako at pumasok narin after ng tatlong katok..
" Hey hon, how's your day been?"
" Hi honey.. So far i'm not busy! What brought you here by the way?! " - Quentin
" Good news honey! I got the DNA result already.. We're related to her.. She's our long lost daughter! "  Maluha luha kong sabi sakanya.. Alam ko na matagal narin syang nangungulila sa anak namin. Di lang nya pinapahalata pero nararamdaman ko na sobrang lungkot nya pero nagpapakatatag lang sya para sa akin.. At ngayon na nakita na namin ang si Joshane makikita mo sa mga mata nya ang saya na nararamdaman nya..
" I'm so happy to hear that! It's been a long time and finally we found her.. " - Quentin
" The only problem is kung paano natin sasabihin sakanya ang lahat?! " - Ako
" Honey, magagawa natin yan ng maayos.. Lahat naka plano at alam ng Diyos na matagal na nating hinahanap ang anak natin.. Everything will fall into places.. Trust me honey! " Napanatag ang loob ko nung sinabi nya yun  sakin.. I trust him kaya alam ko magiging okay din ang lahat..