“ฉันอะนะ เพิ่งได้ข่าวจากรุ่นพี่ปีสาม ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเสือผู้หญิง ดีกรีไม่ธรรมดาเป็นถึงลูกชายเจ้าของธุรกิจใหญ่โต ชื่อว่าเทวทิณณ์ ประวัติเรื่องผู้หญิงโชกโชนไม่น้อยเลยล่ะ แต่ก็ไม่แปลกหรอก หน้าตาหล่อขาว สูงยาวเกาหลีซะขนาดนั้น ผู้หญิงไหน ๆ ก็วิ่งเข้าหาทั้งนั้นแหละ ได้ข่าวว่ามีค่ายหนังติดต่อให้ไปเป็นนักแสดงด้วยแต่พี่เขาปฏิเสธ อย่างว่าแหละ...เรียนปีสุดท้ายแล้ว ปีหน้าก็ต้องกลับไปทำธุรกิจต่อจากที่บ้าน ใครจะรับเล่นให้เหนื่อย” แววดาวพูดจบ จึงหันมายังเพื่อนรัก
“ฟังฉันอยู่ไหมเนี่ย”
“ฮะ” พิมพ์มาดาเงยหน้า ละจากมือถือแล้วตอบรับด้วยสายตาว่างเปล่า
“เวร...ฉันพูดคนเดียวเหรอนี่” แววดาวเหลือบตาขึ้นอย่างหน่ายใจ
“ฉันมีธุระด่วนอะ เธอขึ้นเรียนก่อนนะ ฉันจะไปหาพี่กันต์”
“เดี๋ยวดิ” ยังไม่ทันที่แววดาวจะเอ่ยห้าม ร่างของพิมพ์มาดาก็รีบวิ่งออกไปในทันที สองเท้าเล็กของหญิงสาวมุ่งตรงมายังชนกันต์ ด้วยความรีบร้อนของเธอ ทำให้สะดุดขาตัวเองล้มลง
“อ๊ะ..นั่น...” เสียงของปุยนุ่นที่นั่งอยู่ในรถของเทวทิณณ์ กำลังขับผ่านไปช้า ๆ
“อะไรเหรอ” ชายหนุ่มหันมาถาม ก่อนที่นักแสดงสาวจะ ชี้ให้เขาดูนักศึกษาหญิงคนหนึ่ง ที่ค่อย ๆ พยุงตัวลุกขึ้น แล้วปัดเศษฝุ่นตามตัวออก หลังจากเธอล้มลงอย่างไม่ตั้งใจ
“น้องผู้หญิงคนนั้นค่ะ เธอพึ่งขอถ่ายรูปกับฉันไป หน้าตาน่ารักดี แต่ซุ่มซ่ามอยู่เหมือนกัน” ชายหนุ่มทำได้แต่เลื่อนสายตามองดูนักศึกษาสาวคนนั้นผ่าน ๆ แล้วไม่สนใจอะไรเท่าใดนัก ก่อนที่พิมพ์มาดาจะรีบวิ่งไปหาชนกันต์ เพื่อถามถึงพ่อกับแม่ที่ย้ายไปอาศัยอยู่เมืองนอก
“พี่กันต์คะ” เสียงหวานเอ่ยเรียกชายหนุ่ม ก่อนเขาจะหันมาพร้อมกับเอกสารบางอย่างในมือ
“ป้านารีส่งข่าวมาแล้วนะ ว่าตอนนี้หาที่พักในจีนได้แล้ว เห็นบอกว่า มีเพื่อนที่รู้จัก แนะนำช่องทางทำเงินได้บ้าง ฝากบอกเธอว่าไม่ต้องเป็นห่วงแหละ”
“ประเทศจีนเหรอคะ พ่อกับแม่มีเพื่อนคนจีนด้วยเหรอ ไม่เห็นเคยบอกเลย” พิมพ์มาดาทบทวนอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่ชนกันต์จะเผยพิรุธออกมาเล็กน้อย แล้วข่มเสียงเข้ม
“ก็อาจจะเป็นคู่ค้าเก่า ที่เคยทำธุรกิจกันมาก่อนหรือเปล่า พ่อกับแม่เธอ เขาก็ต้องมีเพื่อนต่างชาติบ้างแหละน่า”
“แล้วพิมพ์จะติดต่อพ่อกับแม่ยังไงคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วถามด้วยความดีใจ ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายทำให้พิมพ์มาดา ค่อย ๆ ย่างเท้าเข้าไปหาช้า ๆ
“ว่าไงคะพี่กันต์”
“พ่อกับแม่เธอฝากมาบอก ว่าไม่อยากให้เธอต้องกังวลเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขา เขาอยากให้เธอตั้งใจเรียน จบมาจะได้มีงานดี ๆ ทำ เขาฝากบอกมาแค่นี้” ทว่าสีหน้าของพิมพ์มาดาแสดงความผิดหวังออกมาอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่ชนกันต์จะเบี่ยงตัวมายังโต๊ะหินที่ตั้งอยู่
“ช่วยมาเซ็นเอกสารหน่อยสิ”
“เอกสารอะไรคะ” หญิงสาวเตรียมจะหยิบมาอ่าน ก่อนที่ชนกันต์จะชักมือกลับ
“ไม่ต้องเสียเวลาอ่านหรอก พี่มีธุระต้องไปทำต่อ เป็นเอกสารมอบอำนาจชำระหนี้บางส่วน ที่พ่อกับแม่เธอค้างไว้ แต่จำนวนเงินไม่มากเท่าไหร่ เดี๋ยวที่บ้านพี่จัดการให้ อ่อแล้วเรื่องที่ผ่านมา ถ้าพี่เคยทำกิริยาไม่ดีกับเธอไว้ ก็ขอโทษด้วยนะ รีบเซ็นเถอะ พี่จะรีบไป” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ แล้วยัดเอกสารพลางเอามือบังเนื้อหาสำคัญไว้ ก่อนที่พิมพ์มาดาจะหลวมตัวเซ็นเอกสารสำคัญนั้นไปด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจ ก่อนที่เขาจะรีบเก็บเอกสารนั้นกลับไปทันที
“พี่ไปก่อนนะ”
“พี่กันต์คะ” หญิงสาวเอ่ยเรียกเขา พร้อมกับร่างสูงของชนกันต์จะค่อย ๆ หันกลับมา
“พิมพ์ฝากคิดถึงพ่อกับแม่ด้วยนะคะ ฝากบอกพวกเขาด้วยว่า พิมพ์รักพวกเขามากที่สุดในโลก พิมพ์สัญญาว่าจะตั้งใจเรียนค่ะ” ชนกันต์พยักหน้ารับแบบไม่ใส่ใจนัก
“เดี๋ยวบอกให้ละกัน” เขาพูด พร้อมกับเบี่ยงตัวก้าวเท้าเดินจากไป
“ยัยเด็กซื่อบื้อ...จะให้ฉันไปบอกที่ไหนได้ล่ะ” เขาพูดขณะเลื่อนรถออก แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับเอกสารมอบอำนาจเอาเงินประกันจำนวนสี่ล้านบาท ที่ผู้เป็นป้ายอมสละชีวิตเพื่อลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ
“ส่วนแบ่งผมล่ะพ่อ” ชายหนุ่มเอ่ยทวงหลังจากได้เงินก้อนใหญ่นั้นมาครอบครอง
“ส่วนแบ่งอะไร” ชัชพลเอ่ยถาม
“อ้าว เงินตั้งสี่ล้าน พ่อจะไม่ให้ผมบ้างเลยเหรอ”
“ให้ไปเถอะคุณ ถ้าไม่ให้เดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีก อย่าลืมว่าความลับทั้งหมดก็อยู่ที่ลูกคุณนั่นล่ะ” หลังจากภรรยาของเขาพูดขึ้น ชนกันต์จึงทำท่าแบมืออย่างไม่รู้สึกผิด
“ห้าหมื่นก็พอ”
“อะไรกันพ่อ เงินสี่ล้าน แต่ให้ผมห้าหมื่น น้อยไปเปล่า”
“แสนหนึ่งค่ะ ให้ลูกคุณไป ฉันให้ได้เท่านี้ อย่าลืมว่าเงินเกือบทั้งหมดต้องเอาไปใช้หนี้ และมีค่าใช้จ่ายอีกเยอะ ไหนจะค่ากิน ค่าอยู่ ค่าจิปาถะ แล้วจำไว้นะ ว่าปิดปากตัวเองให้สนิท ไม่งั้นได้ไปนอนในคุกกันหมดทุกคนแน่” ญาธิดาชี้หน้ามายังชายหนุ่ม ก่อนที่เสียงเตือนข้อความ เงินเข้าจะดังขึ้น
“ขอบคุณครับพ่อ” เขาตอบรับเมื่อยอดเงินเข้าตามจำนวน ก่อนจะเบี่ยงตัวออกจากบ้านมา
“ฉันล่ะเบื่อลูกคุณนัก ทำตัวไม่ได้เรื่องไปวัน ๆ”
“ก็ไหนคุณบอกว่ารับลูกผมได้ไง มากลับคำตอนนี้ ก็ช่วยไม่ได้แล้วล่ะ” เขาพูดจบ ก็เบี่ยงตัวเดินจากไป ปล่อยให้ญาธิดาครุ่นคิดถึงแผนการต่าง ๆ ที่จะบีบให้พิมพ์มาดาออกจากบ้าน
“คุณท่านครับ นี่ข่าวคุณเทวทิณณ์ครับ” คนของฉัตรภพ ประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ เลื่อนมองข่าวของดาราสาวนามว่า ปุยนุ่น เดินควงอยู่กับลูกชายจอมดื้อของเขาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งด้วยท่าทางสนิทสนม