"san mga pinsan mo?" tanong niya habang naglakad papunta sa gazeebo.
"naliligo na yung mga yun." sagot ko naman. Nakita kong tumango lang siya at inikot na ang paningin sa mga dinadaanan namin. Masyado din kasi malawak ang lupa na kinatitirikan ng bahay ng lolo at lola ko dito sa probinsya kaya bago pa kami makarating sa gazeebo ay madadaanan namin ang iba't ibang klaseng halaman na alaga ng lola ko.
Pagkarating namin sa gazeebo agad na bumati at nagmano si ethan sa mga kamag anak ko at nakipagkwentuhan habang inaantay si auntie nina. Kaya nagpasya muna akong iwan si ethan sa kanila at nagpaalam na kukunin muna yung gamit ko sa kwarto para diretso na kami sa pag alis mamaya.
Pagkalabas ko ng kwarto nakasalubong ko si James, na nakabihis na pero nagpupunas pa ng buhok nya. He smirks when he saw me.
"balita ko ang aga ng sundo mo ah?" he said. Still wearing that annoying smirk. Kunot noo ko naman siyang tiningnan.
"pang asar yan? akala ko ba "wag ka dun ate, wag ka na dun" I fire back mocking him.
Biglang nawala yung ngiti niya sa sinabi ko.
"Kaya nga pang aasar di ba? hindi ka dapat naapektuhan dun." sabi niya na ginagaya pa ang tono ni toni gonzaga sa movie niya na 4 sister in a wedding.
Aba! umaakting syempre hindi ako papatalo.
"Jokes are half meant," I answered coldly.
"Lagi kang may sagot!" James answered na may kasama pang pag irap.
"Oh, edi ikaw na, ikaw na yung wala lang, kahit anong gawin mo ang galing galing mo. ako kahit anong kayod ko, kahit anong pagod ko, kahit kailan hindi ako lumapit sa galing mo" sagot ko naman sa kanya.
"Pero bakit kasalanan ko, parang kasalanan ko?" sagot niya naman pabalik sakin, imitating Bea alonzo this time.
Sasagot pa sana ako kaso bigla namang lumabas si Jane sa kwarto niya, kaya napatigil ako at pareho kaming napatingin sa kanya. Gulat din namang tumingin sa amin si Jane.
"Epal naman, panira, maganda na yung scene eh." biglang sabi naman ni jester na kanina pa pala nanunuod samin, nakasandal pa sa railings.
"anong nangyayari?" takang tanong naman ni Jane.
"Yang dalawa ang nagwoworkshop na naman." sagot ni Jester na ikinatawa namin ni James.
"puro kayo kalokohan, inaantay ka na kaya dun sa baba!" nakatinging sabi naman sa akin ni Agatha, isa ko pang pinsan, na kakaakyat lang.
"Alis na ko cousins! See yah latur mga mukhang alligator." paalam ko sa kanila. Umakto namang pipitikin ako ni Jester pero tumakbo na ako agad pababa.
Habang naglalakad ako pabalik sa gazeebo, naramdaman kong may nakasunod sakin kaya naman tumigil ako saglit para lingunin kung sino man tong impaktong nasa likod ko.
"anong ginagawa mo?" tanong ko kay James.
"babati kay Ethan bakit?" casual na sagot niya sa akin.
Umiling na lang ako at tsaka nagpatuloy sa paglalakad.
Pagkarating ko sa gazeebo tumayo na agad si ethan na kanina ay nakikipagkwentuhan kay papa at sa iba ko pang mga tito.
"ready na?" he asked. I just nod at him. Kaya naman naglakad na siya palapit pa sakin.
"Ayos ang tanong ah! kayo ikakasal?" Mapang asar na komento ni James kaya napalingon agad ako sa mga kamag anak namin, buti na lang busy sila sa pakikipagkwentuhan at hindi napansin ang sinabi ng impakto kong pinsan. I turned to James to give him a death glare.
Ano kayang trip nitong pinsan ko, mula nung dumating ako inaasar na ko nang inaasar kay Ethan.
James knows everything about my feelings for Ethan ever since. He's one of the people who I can always count on when I’m not okay especially when there’s news about Ethan having a new girlfriend. He's my go-to person. He knows how crazy in love I am with Ethan. He even saw me crying because of his friend who doesn't know anything about it. Kaya hindi ko maintindihan bakit ngayon inaasar niya ako nang inaasar sa taong lagi niyang sinasabi na sana hindi ko na lang minahal.
"oyy brad!" parang wala namang narinig si Ethan at nakangiting binati ang pinsan ko.
"Chandra, I already gave the invitations kay Ethan. Sa inyo ko na binigay yung pinaka marami since kayo ang pinaka maagang aalis. Most of them naman are people you know, I'm sure they will be very happy to see you two. Lalo ka na Chandra." auntie Nina said.
"Okay aunt, we'll go ahead na para di sayang sa oras." sagot ko sa kanya at tsaka tumingin kay Ethan na ngayon ay nakikipag kwentuhan kay James.
Agad naman siyang napatigil ng maramdamang nakatitig na ko sa kanila.
"Let's go?" I ask him, he just nods at me and bid goodbye to the elders who are now closely watching us.
James walks with us up to the gate, when we reach Ethan's car, he immediately clicks the key to unlock the car doors. He was about to open the door for me when James preceded him. I look at my cousin, confused, he just smiles at me and asks Ethan to go to the driver's seat and start the car already while he still has something to say to me. Ethan immediately obliged leaving me and my cousin alone.
I close the passenger's car door first before I start talking. "Ano na namang trip mo?" I asked him.
"Inaasar asar lang kita sa kanya but that doesn't mean you will let your guard down. I honestly don't approve of this kind of setup coz I know you very well. Alam kung kinikilig kilig ka na dyan and I don't have the right to stop whatever your feeling is but please, don't put all your efforts to waste, I've seen how are you these past 2 years and I love it, we all are. That's the Chandra that everyone in your circle has been praying to see. I know andyan pa rin siya pero alam kong kaya mo na, alam kong unti unti mo ng natatanggap na........"
"James." pagputol ko sa sasabihin niya. "Can we talk about this later or some other time?" I asked.
I look at him softly before I continue. "Don't worry cousin I know what I'm doing, and I appreciate your concern, but please can you give this time to me?" I sincerely asked and smile just to assure him. He sighed and nodded.
Hindi ko alam kung ano yung hinihingi kong time sa kanya. Basta alam ko lang, ayoko munang pag usapan to. To be honest, simula ng magkausap kami ni Ethan kanina, nakaramdam ako ng saya. Yung saya na gusto ko munang maging selfish ngayon lang. Gusto ko lang siyang makausap pa. Gusto ko lang siyang makasama ulit, gawin yung mga dati naming ginagawa. I admit, I miss him so much. So much, that I’m willing to get hurt and be selfish just to be with him again, take care of him, and see his smile; the smile that I am the reason, even for a short period of time.
I smile at him, slightly tap his shoulder and say thank you. He nods once again before opening the car door for me again. Pagkasara ko ng pinto kumatok pa siya sa bintana.
Kulit ng lelang nito naman talaga. I roll my eyes before I open the car window.
"Ano na naman?! James magkikita pa tayo mamaya, parang ayaw mo kong pakawalan eh." reklamo ko sa kanya, kasi hindi kami makaalis myghad.
"Ikaw ba? ikaw ba??" sagot niya sakin.
"Edi sana sa side ka ni Ethan kumatok" sagot ko sa kanya na ikinatawa naman nitong nasa driver seat.
Kinaltukan lang ako ni james bago tumingin kay Ethan. "Ingat kayo, may kasama ka pa namang isip bata, Goodluck brad." paalala ni James bago siya nakipag fist bomb kay Ethan. Tinapik ko naman yung kamay nila pareho para makaalis na kami.
"Paandarin mo na nga" utos ko kay Ethan, tumawa na lang siya at tsaka pinaandar na ang kotse. Umiiling iling naman akong napasandal dahil sa kakulitan nila.