“May delivery po kay Mercedita Arendo.”
Buong pagtataka ang rumehistro sa mukha ni Muel. Kinatok kasi siya ng isang delivery rider at hindi niya inaasahang may magpapadala ng bagay para sa kanyang ina ngunit tinanggap pa rin niya iyon at binayaran pa dahil cash on delivery raw ang package na iyon.
‘Siguro galing ito sa kabit niya.’ Kibit-balikat niyang tinanggap ang package. Kumukulo agad ang dugo niya dahil sa assumptions niya patungkol sa kanyang ina. Kung nagkakalabuan man ang kanyang mga magulang, batid niyang pinakamaysala ang nanay Merci niya dahil idolo niya ang kanyang ama at batid niyang sa kabila ng minsa'y pagmamaltrato nito sa kanya, batid niyang dahil sa labis na pagmamahal iyon.
Binuksan niya ang package at laking gulat niya sa nakita niyang laman sa loob. Isang cd at magazine ng isang alternative rock band. Alam ni Muel na walang interes sa music ang magulang niya lalo na ang nanay niya dahil nahuhumaling lamang ito sa panonood ng movie at pagsusulat ng mga tula. Isa pa, hindi naman oldies ang bandang iyon. Aburido niyang ibinalik ang mga bagay sa kahon at napasinghap na lang siya dala na rin ng panghihinayang sa binayaran niyang package.
‘Pero, sino kaya ang nagpadala nito at ano ang significance nito para kay mama?’
****
“Wala namang dumating sa bahay,” naaabiridong bungad ni Neriza kay Erin nang makita niya ito sa hallway ng school building.
“Wait, sabi kasi noong may-ari ng shop, last week pa pinadala at may naka-receive na. Patingin nga ako nung form na sinulatan mo?” natatarantang tanong pa ni Erin na halos malukot na rin ang mukha. Napakahalaga kasi ng bagay na kanyang in-order at hindi maaring mapunta lamang iyon sa wala dahil mga baon pa niya ang inipon niya para mabili iyon.
“Saglit. Nakaipit sa notes ko sa Araling Panlipunan,” turan pa ni Neriza saka inilabas ang kwaderno mula sa bag at lukot na rin ang form, halintulad sa mukha ni Erin.
“Ayan, sabi mo kopyahin ko ang nakasulat sa kapirasong papel na inabot mo noon eh,” kakamot-kamot sa ulong katwiran ni Neriza.
“Mercedita Arendo. Hala! Pati address kinopya mo! Ang sabi ko pangalan lang at address ninyo ang isulat mo.” Halos magunaw ang mundo ni Erin at lalong nalukot ang papel. Ibig sabihin lamang, maaaring natanggap ng may-ari ang item na kanyang in-order kaya dapat mabawi niya iyon.
Iniwan niyang nakanganga si Neriza at nagmadaling umuwi. Ginalugad niya agad ang drawer at hinanap ang ilang piraso ng papel na kanyang napulot upang magbakasakali na nakakita ng iba pang contact number para makausap man lang ang nakatanggap sa in-order niya bago puntahan ang bahay nito. Ngunit wala siyang nakita maliban sa ilang kataga na animo'y isang madamdaming sulat na nakasalin sa ingles at inintindi niyang basahin ang bawat letra nito.
“May this lovely day serve as a good start for you as you deserve all the happiness in this world. May you see the ocean in your husband's eyes—that everytime you look at him, you will fall deeply—that every gaze touches the window of your soul and your connection with each other gets even stronger than before.”
Natigilan si Erin at napasinghap na lamang. Tila isang wedding wish ang nakasulat at nakapagtataka na itinapon lamang iyon at pinunit pa.
Wala na siyang ibang choice kundi ang bumalik sa tapat ng bahay kung saan niya napulot ang papel. Lubusan naman ang pagtataka niya dahil malapit nang kumagat ang dilim ngunit wala pa rin siyang nakikitang pumapasok sa loob. Halos dalawang oras na siyang naghihintay.
Malapit nang mapatid ang kanyang pagtatiyaga, sa wakas ay may isang matangkad na binatilyong nagbukas ng maliit na gate. Kumunot lamang ang noo ni Erin dahil kapareho lamang ang unipormeng suot nito sa uniporme ng mga lalaking estudyante sa kanilang eskwelahan. Nangangahulugang magka-schoolmate lang sila nito. Napangiti siya sa bahaging iyon. Mabuti na lang din at hindi siya nahirapan na matunton ang pakay niya. Hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa at nilapitan ang lalaki.
“Hello, excuse me at good evening na rin,” kinakabahang bati ni Erin. Nagkaroon na rin siya ng pagkakataon na tingnan nang maigi ang lalaking kaharap. Kinailangan pa niyang tumingala dahil sa height gap nilang dalawa at kapansin-pansin na natural ang kislap sa mata nitong malamlam at nangungusap. Ang mga labi nito ay mapula at manipis. Matangos ang ilong at defined ang jawline. Sa kabila ng kagwapuhan, nakaka-intimidate ang lalaking ito para kay Erin na kahit wala pa siyang sinasabi, hinuhusgahan na kaagad ang kanyang pagkatao.
Lalo siyang kinabahan nang pinaningkitan siya nito ng mga mata. “Do I know you?”
Mabilis na pag-iling ang sagot ni Erin at siya na ang bumali ng eye contact nilang dalawa. “Sir, may maling item yata na dumating dyan sa inyo. Bale, CD at magazines ng—”
“Ng mediocre band na masakit sa tainga.” Hindi na pinagsalita pa si Erin ng lalaking iyon.
“Mediocre? Ano ‘yon? At isa pa, hindi masakit sa tainga ang mga kanta nila! Siguro pangit ang taste mo sa music!” ‘di patatalong asik ni Erin. Kumulo kaagad ang dugo niya dahil alam niyang nilalait ng lalaki ang pinakamamahal niyang idolo at magsisimula ang world war 3 kung patuloy lang din ito sa pag-iinsulto.
“Cheap ang music taste mo. Makakalis ka na, hindi ko ibibigay sa‘yo yun!” singhal naman ng lalaki na padabog siyang pinagsarahan ng gate.
****
Aburidong sinilip ni Muel ang maliit na siwang sa bintana. Nakahinga siya nang maluwag dahil papaalis na ang babaeng nangulit sa kanya kanina lamang dahil sa parcel na kanyang natanggap last week. Sa kabilang banda ay nakaramdam siya ng konsensya dahil nainsulto niya ang idolo nito at nababakas niya rin na hindi nito pinasisinungalingan ang pakiusap nito.
‘Baka para sa kanya talaga iyon pero paano kung manloloko pala talaga siya? No way.’
Naiiling niyang binuksan ang cd player at muling pinakinggan ang cd na pagmamay-ari ng babaeng kulang na lang ay maglupasay sa kanya. Pangatlong beses na niyang pinakinggan ang mga kanta sa cd album ng bandang “The Click Five” at hindi naman talaga pangit ang mga kanta doon. Sa katunayan, para sa kanya na isang hip hop enthusiast, ito ang kauna-unahang rock band na ni-research niya sa internet at interesado na rin siya sa previous discographies nito.
“We don't need to go too far,
Let's hold on to who we are,
If it's real we're make it through
Cause all I need is you.”
Sinasabayan ni Muel ang lyrics ng isa sa kantang tumugtog ngunit ang pinakahuling track talaga doon ang kanyang natipuhan dahil sa malungkot na lyrics na pinamagatang “Empty”.
“Tried to take a picture of love,
Didn't think I missed her that much...”
Naalala niya ang napipintong hiwalayan ng kanyang mga magulang dahil tungkol din sa breakup ang kantang iyon.
“Maybe we're trying, trying too hard,
Maybe we're torn apart.
Maybe our timing, is beating of hearts,
We're empty.”
Kahit papaano, maire-relate niya sa sitwasyon ng mga magulang ang malungkot na kanta.
‘Oo nga, paano kung pinipilit na lang talaga nilang magsama para sa kapakanan ko?’
Hindi namalayan ni Muel na pumapatak na naman ang luha sa kanyang mga mata sa tuwing ipipikit iyon.