logo
logo-text

I-download ang aklat na ito sa loob ng app

Two

Mabuti na lang at friday yong blind date namin kaya I got a chance to avoid school during weekend. Although the academy has a lot of good places to offer, it still stresses me out. 
The place is breathtaking but the students are disgusting. 
Our GC kept on popping during weekend but I just ignored it. Alam ko naman na tatanungin lang ako ng tatlo kung anong nangyari sa amin ni Leo and I don't want to even remember that. 
But then alam kong kahit anong pilit kong ignorahin ang mga ito, darating at darating din ang Monday. 
I'm sure they will assault me para magkwento. 
And here I am, surrounded by them, early in the morning, while walking to my first period. 
"Mamaya na! Sa lunch break!" annoyed kong pagtataboy sa kanila. 
"Make sure lang ha! Dahil kapag walang Clayire na dumating mamaya, eha-hunt ka namin!" pagbabanta si Bea. 
Kath and Gian laughed when they heard Bea calling me 'Clayire.' 
"Funny!" I glared at them at saka sila nilampasan papasok sa room ko. 
I usually sit in front dahil wala namang gustong maupo sa unahan pero hindi ngayon. 
Nagtatawanang nag-uusap sina Karina at ang dalawa niyang friends na si Maddie at Lawla. 
I annoyingly walked toward them. "Karina! Uupo ako!" inis kong sabi pagkalapit ko sa kanila. 
I would be sitting somewhere else if normal lang ang school na ito. Ang kaso ay hindi. Everyone has claimed a seat they usually set at kapag may umupo sa upuang yon, aawayin ka nila. At wala kaming magawa don. Especially me na scholar lang! 
In this place.. The richer you are.. The more kang kinakakatakutan at nire-respito. 
The usual vacant seat na walang nag claim ay ang unahan which I usually seat. But damn! Now I'm being tested as Karina and her friends sit on that chair. 
Saan ako uupo nito? 
The three girls laughed. "Girls narinig niyo yon? Uupo daw siya!" tatawa tawang baling ni Maddie sa mga kaibigan. 
I had to clinched my hand tightly para lang mapigilan ang inis ko sa kanila. 
Tumayo si Karina at saka lumapit sa akin. Her eyes slitting.  "You seem bossy for a scholar?.. Itatak ko sa ulo mong SCHOLAR ka lang.. know how to respect sa mga nakakayaman sayo!" duro niya sa akin. 
Bitch! 
Napatingin ako sa mga kasama namin sa room at lahat sila ay napapailing sa akin. They are obviously on Karina's side. 
Tumayong tumatawa si Lawla. She tapped Karina's shoulder. "Girl! Tama na.. Iiyak na oh!" turo niya sa akin. Nagtawanan naman sila. 
I sighed in relief ng umalis din sila sa upuan. But then hindi pa sila nakuntento at nagparinig pa sila pag alis nila sa upun. Tumatawa naman ang ibang classmate ko. 
They really enjoy humiliating me huh? 
Mabuti at pagkarating ng prof ay tumigil din sila. Pagkadismissal ay agad akong tumayo para sana maunang makalabas pero hinigit ako ng isang babaeng diko kilala at wala akong balak kilalanin. 
Pinaalis niya ang mga classmates namin at saka ako binalingan na nakahalukipkip at nakataas na ang kilay. 
"You know what Reany! Dapat kang matuto kung saan ka lulugar!" she said, mocking me. 
"Excuse me? Hinila mo ako para dito?" hindi makapaniwala na asik ko. 
She rolled her eyes. "The way you acted earlier, as if you're in our league made me annoyed. Napaka bossy mo nga para paalisin si Karina sa upuan kanina!" 
I scoffed. I didn't know she's one of Karina's alipuris. 
"I don't see why you're acting this way! Hindi ka naman kaibigan ni Karina ah!" I said, grimacing. 
She laughed mockingly. "Well, I'm planning to be one of her friends..and since she hates you I should hate you too!"
"Are you done?" Nakataas na kilay kong tanong. 
Her eyes widened at my sudden changes of behavior. 
I stepped towards her. "There's a reason why I let Karina get her way, but I don't think I can do that to you" Tinapik ko nag balikat niya. "Wag ka ng dumagdag pwede?" inis kong sinabi. 
Iniwan ko siya na nanlalaki ang mata at saka ako tumulak sa cafeteria. 
Saktong nasa ground floor na ako and was about to turn when I saw Harden's group marching towards the cafeteria too.  Agad akong gumilid far enough.. exceeding the 2 meters. 
Hinihintay kong makapasok sila bago ako pumasok when someone walked near them. 
The girl was beaming as she was marching happily toward the three. 
Nakanganga akong nakatanaw lang sa kanya and seriously I don't know what to feel. 
Is she that desperate to get their attention or she's just really into pain? I don't know. 
Hindi pa nakakalapit ang babae ay namimilipit na ito ng sakit at nakahiga na sa sahig. Well, that's expected.
But damn! That look painful but at least she just broke her wrist. At least buhay pa siya at alam na niya ang pagkakamali niya. 
Iniwan lang nina Harden ang babae at saka sila nagpatuloy sa cafeteria. May mga tumulong naman don sa babaeng balian ang katawan.
Tumulak na din ako pagkawala nila sa paningin ko.  Pero agad din akong napahinto ng may magsalita sa likod ko. 
"Excuse me! Can I ask you something?" rinig kong tanong ng diko kilalang boses. 
Binalingan ko ito at laking gulat ko na lang sa nakita.  A freaking nerd is looking at me. I unconsciously look at her from head to foot na ikinangiwi niya. 
Don't get me wrong! It is just so unusual to have a nerd inside the academy. 
I composed myself as I realized na baka nagmukha na akong judgemental sa paningin niya. 
I tried to smile and I nodded my head. "What is it?" 
"Who' are those guy kanina? Bakit ang sama sama nila?" curious niyang tanong. 
I didn't realize that I had raised my brow again. "Are you new here?" 
Kita ko ang pagngiwi na naman niya sa reaction ko. 
Masyado ata akong na stress kanina sa babae at pati sa nerd na ito ay nasusungitan kona. 
The nerd didn't reply. Nawalan na ata ng ganang magtanong sa akin. She just sighed maybe out of frustration.
"Look! Those three guys earlier are Harden, Theo and Wyatt..." Pinasadahan ko siya ulit ng tingin. "Since you look new, you should know that whenever you see them, distance yourself at least two meters away. They don't like someone near them!" I explained. 
"Harden? Like this academy?" medyo gulat na tanong ni nerd. 
"Yes! You see what happened earlier?.... No one can object to that because this damn.. I mean this academy is his... Or his parents pero ipinangalan lang sa kanya."
The nerd thank me pagkatapos niyang mangalap ng impormasyon. 
Tumuloy na din ako sa cafeteria pagkawala niya ng  paningin ko. 
"Akala ko balak mong magpahanap! What took you so long?" impatient na tanong ni Bea. 
"Wala, may kinausap lang ako!" walang ganang sagot ko. 
Hindi na nila inusisa kong sino.. Agad nilang pinakwento sa akin anong nangyari sa amin ni Leo nong Friday. So I tell them every single detailed. 
"Seriously! Inaway mo talaga yon?" Kath inquired.
I nodded. 
"Kilala mo ba siya?" tanong naman ni Gian. Her eyes wide dahil sa gulat. 
Umiling lang ako. "Do I have to?" nagtatakang tanong ko sa kanila. 
"Damn, Rea! He's a Silvano!" Gian shrieked. 
I wrinkled my brow. "So? Does Silvano matter?" tanong ko sa kanila na para bang napakalaking kasalanan ang hindi pag kilala dito. 
"They own the leading real estate in the industry! You seriously don't know that?" gulat na tanong ni Kath. Napalakas pa ang boses.
Umirap ako sa kanila. "Stop overreacting, lahat naman ata ng students dito sa academy ay mayayaman.. There's no point in being shocked!" I retorted nonchalant.
Marami pa silang ikinuwento tungkol sa kung sino sino ba ang mga mayayaman dito. Nakikinig lang ako pero pinapalabas ko din sa isang tenga ko. 
"And there's a rumor na dito daw nag-aaral ang kaisa isahang tagapagmana ng mga Grande!" chismosang sabi ni Kath. 
I arched my brow when Gian and Bea gasped after hearing the rumors about this Grande's heiress. 
God! They're overreacting again! 
"Sino daw?" curious na tanong ni Gian at Bea. 
Kath shook her head. "Narinig ko lang pero walang may alam kung totoo ito.. Napaka mysterious kasi ng mga Grande!"
I snorted. "Talaga? How mysterious?" iling iling kong tanong. 
Kath rolled her eyes. "Alam mo Reany, kung ayaw mong makichismis.. Huwag ka nang makinig!"
So, as what Kath said. Hindi na ako nakinig sa mga chismis niya. 
Ako ang unang umalis sa tatlo dahil focus na focus sila sa chismis at hindi nila napansing malapit ng matapos ang break. 
Bahala silang ma-late. 
Papasok pa ako sa room ay nagsisilabas naman ang mga classmates ko. 
Nangunot ang noo ko ng dirediretso lang silang umalis. 
"Excuse me? Bakit kayo nagsisilabasan?" tanong ko sa babaeng classmate ko pero she just sneer at me without answering my question. 
Damn! 
Wala akong napagtanungan. Wala ng tao sa room maliban na lang sa isang lalaki. 
I don't want to ask him pero do I even have a choice. Siya lang ang tao sa loob. 
Nang palabas na din siya ay tinanong kona. "Excuse me! May pasok ba?" 
He look startled for a while bago siya nakapag salita. 
"Nope! Nag text si sir na hindi na daw siya papasok!" he genuinely replied. 
I smiled as I thank him. Agad naman siyang umalis pagkasagot niya sa akin. 
I glanced down at my wristwatch and saw it was 1:15 PM. I have something to do after this kaya I still can't go home. 
Dammit! Where am I going to stay? It's my first time having this kind of dilemma since last year, almost lahat ng subject naming apat ay pare-pareho. 
Nag hiwa-hiwalay lang kami ngayon dahil ako lang ang business management sa kanila. 
Kath and Gian took polscie while Bea took nursing. 
Having no option, pumunta ako sa library para magbasa while waiting. 
What I didn't expect is most of my classmates ay nandito rin… nakatambay just like me. 
I sighed deeply. So much for having a good time. 
Umupo ako sa may pinakagilid ng library and busied myself in the book I choose. 
It's a book about biographies of billionaires in the world. How they become successful and their struggle before they succeed.
It was interesting and I found myself immersed when suddenly I felt water running down my head. 
"WHAT THE HELL?" I shrieked. Marahas akong napatayo dahilan ng pagbaling sa akin ng mga tao sa library. 
Tinignan ko saan nanggaling ang tubig at nakitang kay Karina ito. She freaking pour me a water inside the library? 
I looked down at the book I was reading to see it wet!
Damn bitch! 
Does she really want to mess with me this badly? 
Naikuyom ko ang kamay ko. I start to grit my teeth. Damn, if she's this desperate then let's give her a taste of what I can do. 
But before I could even move to beat the hell out of her, the librarian emerged. She's scowling at me as if I'm the one who made the mess. 
"What's happening here? Miss?" tanong niya sa akin. 
"Why don't you ask her? She just poured water on me!" I hissed, angrily while pointing at Karina.
The librarian turned to Karina. "Is it true Ms. Ramirez?" tanong ng librarian. 
I rolled my eyes in annoyance. She just addressed Karina as Ms. Ramirez and just Miss for me. 
Freaking stereotype.. 
"I'm sorry madam.. It was just an accident. I lost control of my hand and the water was poured on her before I could even prevent it!" she said, sounding so innocent. 
I glared at her. "Or maybe you're just this dumb.. This is a library! Food and beverages aren't allowed, dumbass!" 
"THAT'S IT MISS! YOU'RE DISTURBING OTHER STUDENTS!" ma-authiridad na sigaw ng librarian. 
She turned to Karina at pinaupo na niya ito as if she's really innocent. 
Bumaling siya sa akin pagkawala ni Karina. 
"It's just an accident Miss!" ngumiwi ito sa akin. "You wipe that water spills!" She snapped at saka ako iniwan. 
Shit! I really, really hate this place. 
Feeling stress, umupo ako sa table kung nasaan ang basa at saka pinunasan ito gamit ang coat ko. 
Medyo may namumuong luha sa mata ko out of frustration kaya mas lalo akong tumungo. May mga students paring kasing panay ang ngisi sa akin. Like they just freaking won!
But then, a handkerchief was offered to me by an unknown hand. Agad ko itong tiningala only to see him again. 
The annoying Leo.
"Use this instead of your coat!" He offered. He's staring at me intently. 
"Nah! Basa na din naman ang coat ko might as well pampunas ko na!" I replied, peeling my eyes away from him. 
Of all people na pwedeng makakita sa akin, bakit siya pa? 
Nang hindi ko kinuha ang panyo niya ay inagaw niya sa akin ang coat ko at siya na ang nag pumas sa table using his handkerchief. 
"What are you doing?" gulat at inis kong tanong sa kanya. 
"I'm helping!" he said. His jaw clenched. His brow creased. 
Dahil nasa table ang tingin niya ay malaya kung nasilayan ang mukha nito. I then realize how handsome he is for the first time. But the thing is bigla akong kinabahan kaya napatayo ako bigla.
"Are you ok?" nakakunot na tanong niya sa akin. 
"Huh? I... Of course!" I freaking stammered. 
I composed myself. I inhaled deeply as I calmed my myself. I then grimaced. God! I don't like what he's doing. 
"You can leave that to me! I don't need another annoying student who thinks mighty of themselves!" galit kong sabi dito. 
He sighed. "You really think bad of me huh? Did I do something wrong to you?" he asked in a serious tone. 
I rolled my eyes. I don't know what to reply, so I just shrugged my shoulders. 
He nodded knowingly. He put down his handkerchief at the table. I thought he would leave me now that I told him to leave but he didn't. 
May kinuha siya sa bulsa nito sa likod and the next thing I know, pinupunasan na niya ang basa kong buhok.. 
Jesus! What is he doing? 
I shot him a glare at saka tinampal ang kamay niya palayo sa buhok ko.

Komento sa Aklat (173)

  • avatar
    yaneeee_

    ang ganda ng blurbbb, macucurious ka talaga about sa story. a must read, agos author!!

    06/05/2022

      0
  • avatar
    ReyesLiwliwa

    thankss

    24d

      0
  • avatar
    Cecile Gonzales

    10.10

    27d

      0
  • Tingnan Lahat

Mga Kaugnay na Kabanata

Mga Pinakabagong Kabanata