"Kuya Rafael! Tara na!" ang sigaw na iyon ni Katrina ang nag-pabalik sa kaniya sa kasalukuyan.
Napabaling siya sa direksiyon ng mga ito. Natulala siya sa ganda ni Angelina. Kahit ata magsuot ito ng basahan ay babagay pa rin rito. Bumagay sa kutis ng dalaga ang suot nito.
"Kuya, bagay ko ba ang suot ko?" tanong ni Katrina.
"Katrina, umayos ka!" naiinis na sabi ni Angelina sa pinsan. Hindi ito pinansin ni Katrina.
"'Di ba kuya bagay ko?" tanong muli ni Katrina. Ngumiti siya.
"Oo naman,. Bagay na bagay sa'yo ang suot mo," puri niya sa suot ng dalaginding. Nilampasan siya ni Angelina at binuksan ang pintuan sa passenger's seat.
"Ma'am Angelina. Hindi po ito ang gagamitin natin. Basa pa kasi ito," wika niya. Tiningnan siya nito ng masama.
"Eh sa ito ang gusto kong gamitin mo. Gumawa ka ng paraan. Punasan mo ang sasakyan para mawala ang basa," utos nito sa kaniya. Natigilan siya. Bakit bigla na lang nag-sungit sa kaniya si Angelina? Dahil ba sa pinuri niya si Katrina at ito ay hindi?
"Ate, huwag mo naman pahirapan si Kuya Rafael," pagmamaktol ni Katrina.
"Katrina, huwag mo akong pangunahan. Pumasok ka na lang," matigas na sabi ni Angelina. Tumingin sa kaniya si Katrina. Humihingi ng despensa ang tingin nito. Tumango siya na ang ibig sabihin ay, ayos lamang iyon.
"Mahal!" tawag ni Erlina sa asawa pagkarating na pagkarating ng bahay. Lumabas naman ng kusina ang asawa at sinalubong siya. Nagluluto kasi si Richard ng mga sandaling iyon. May talento ito sa pagluluto pero mas pinili na pamahalaan ang kompanya na minana sa yumao nitong ama.
"Mahal, bakit?" nagtatakang tanong nito sa asawa. Kakikitaan ng kasiyahan ang mukha ng kabiyak.
"Nakita ko na ang anak, natin. Richard," madamdamin nitong sabi saka tuluyang napa-hagulhol.
Walang nagawa si Richard kundi yakapin ang asawa. Alam kasi niya na hindi pa ito sumusuko na isang araw makikita nito ang anak. Hinagod-hagod niya ang likod nito. Nang kumalma si Erlina ay iginiya niya ito sa sofa. Hinawakan niya ang kamay nito.
"Paano mo nasabi na natagpuan mo na ang anak natin?" tanong ni Richard sa butihing asawa.
"Bumisita ako kina Divina at nakilala ko ang lalaking kahawig ni itay, Richard. HIndi ako nagkakamali dahil talagang magkahawig sila. At ang isa pa na palatandaan na anak natin siya ay ang balat nito sa tagiliran, Richard. Hindi ako nagkakamali na siya ang anak natin!" histerikal na sabi ni Erlina kasabay ng pagtulo ng luha sa mga mata nito.
Tumiim ang bagang niya. Matagal na panahon na niyang isinuko ang paghahanap sa nawawalang anak. Si Erlina lang talaga ang hindi pa nawawalan ng loob na isang araw say makikita nila ang anak nila.
"Gusto kong makilala ang lalaki na iyon," matigas niyang sabi. Tumango-tango si Erlina.
"Sa susunod pupunta tayo roon," sabi naman ni Erlina. Umiyak si Erlina. Niyakap niya ito.
"Sa mahabang panahon na umaasa akong isang araw makikita ko ang anak ko, sa wakas! Natagpuan ko na siya," punong-puno ng pag-asa na sabi ni Erlina.
Sa kabilang banda, patungo sina Rafael, Angelina at Katrina sa bayan para mamasyal. Habang daan ay hindi umiimik si Angelina dahil naiinis siya kay Rafael! Sino ba naman ang hindi maiinis? Hindi man lang siya nito pinuri kanina! Humalukipkip siya at itinuon na lang ang atensiyon sa labas ng kotse.
"Kuya Rafael. Puwede magtanong?" sabi ni Katrina. Sila lang naman ang nag-uusap na dalawa at wala siyang pakielam doon. Kahit mapanis na ang laway niya ay ayos lang.
"Ano iyon?" tanong ni Katrina pero sa kaniya ito tumingin.
"May posibilidad ba na magustuhan mo ako?" prangka na tanong ni Katrina na ikinanlaki ng mga mata niya.
Hindi niya maiwasang mapangiti ng mapait. Buti pa si Katrina may lakas ng loob na umamin at tanungin ang ganoong bagay kay Rafael. Pero siya hindi niya magawa. Muli, napansin niya na tumingin ulit sa kaniya si Rafael at itinuon muli ang atensiyon sa daan.
"Katrina, kapatid lang ang turing ko sa'yo. May iba na akong nagugustuhan kaya sorry pero walang posibilidad na magustuhan kita," sagot ni Rafael. Nakaramdam siya ng kirot sa dibdib sa naging sagot ng binata. May nagugustuhan na pala itong iba. Sino iyon?
"Okay pero hindi pa rin ako susuko. Malay natin pag-uwi ko ng Maynila ay kasintahan na kita," tugon ni Katrina. Napabuga siya ng hangin dahil sa inaasal ni Katrina. Hindi niya akalain na ganoon ma pala ka-vocal si Katrina sa nararamdaman nito. Natawa na lang si Rafael.
"Ikaw ang bahala," sagot ng binata.
"Sino ba kasi iyang babae na nagugustuhan mo?" tanong ni Katrina.
"Malalaman mo rin Katrina," iyon lang ang sagot ni Rafael. Hindi na muling nagsalita pa si Katrina hanggang sa marating nila nag bayan.
Nang marating nila ang bayan ay agad na nagpahatid si Katrina sa Reena's Boutique. Mahilig kasi sa damit ang pinsan. Ipinarada ni Rafael ang sasakyan sa parking area. Akmang lalabas na siya ng pigilan siya ng binata sa braso.
"Bakit?" tanong niya. Nakaramdam siya ng bolta-boltaheng kuryente dahil sa pagka-kadaiti ng kanilang balat. Napatingin siya sa kamay nito na nasa kaniyang braso at lumipat iyon sa mukha ng lalaking sinisinta.
"Bakit?" tanong niya. Mabuti na lang at maayos ang pagka-kabigkas niya. Napakalakas kasi ng kabog ng dibdib niya ng mga sandaling iyon. Mukhang nauna na ata si Katrina sa loob ng Boutique.
"Ako na ang magbubukas ng pintuan para sa'yo," sabi nito.
Binitawan na nito ang kamay niya at lumabas ng sasakyan saka umikot para pagbuksan siya ng pintuan. Napakagat-labi siya dahil sa kilig na naramdaman. Nang makalabas ay sabay na silang nagtungo sa loob ng boutique. Naabutan nila si Katrina na namimili na ng damit.
"Ate! Maganda ito! Mukhang bagay sa'kin," sabi ni Katrina sabay pakita kay Angelina ng isang dress.
Kailangan na ata niyang hindi makaramdam ng selos sa pinsan dahil gaya nga ng sabi ni Rafael ay hindi nito magugustuhan si Katrina. Lumapit siya sa pinsan ang damit na hawak nito.