Nang alam kong okay na ako. Nagsimula na rin akong maglakad patungong silid-aralan ng tourism students. Nang makita ko na ang hinahanap ko, deretso akong pumasok sa loob hindi inaalintana ang mga tinginan na ipinupukol ng mga bago naming kaklase ni Glim. Yung iba nginitian pa ako, yung iba naman nag 'hi' tapos may iba naman na agad nagpakilala but knowing me? Wala akong Pakialam sa kanila, I came here to study not to make friends.
Nakita ko ang taong hinahanap ng mga mata ko at napaikot ko pa yung eyeballs ko ng makitang nakikipag-daldalan ito sa katabi niya. Bakante ang kabilang upuan, iyon siguro ang ini-prepara niya para sa akin, at gusto kong pingutin ang tainga nitong kaibigan ko ng hindi parin ako napansin hanggang sa pag-upo ko, saka palang niya ako napansin ng tumingin sa akin ang kasama niya.
"Oh Hi! There my dear friend"
Nakangiting sambit niya, nabadtrip pa ata ako lalo. Taliwas kasi sa iniisip ko na naiinip na ito sa kakahintay sa akin. Hindi ako sumagot sa halip ay tahimik lang akong nakatungo.
"By the way Joan this is Lexie"
"Hi, Lexie I'm Joan--"
"Yeah, I know hindi naman ako bingi"
Putol ko sa balak na pagpapakilala nitong kadaldalan ni Glim. Alam kong siya si Joan dahil binigkas na ni glim ang pangalan niya kani-kanina lang at hindi na niya kailangang ulitin pa 'yon. Hindi naman pang miss universe iyang pangalan niya para ulit-ulitin. Saka 'wag ngayon na mainit ang ulo ko!
"Err...pasensya na, mainit kasi yung panahon kaya siguro mainit rin ang ulo niya"
Paghingi ni Glim ng paumanhin kay Joan, tapos 'okay' lang rin naman ang isinagot ng isa.
Naramdaman kong may pares ng mga matang nakatitig sa akin, and there I saw Glim na nakatitig sakin or more like sa lips ko, magre-react na sana ako kung hindi ko pa naisip na may sugat pala ako sa parteng ibabang labi ko. Tinapalan ko lang kasi ng matte cherry lip tint kahit na kumirot pa kanina noong lagyan ko. Bumaba ang tingin niya at huminto ito sa mga kamay ko.
Oh! Crap!
Visible na visible pa naman yung pasa na pilit kong tinatakpan. Nakahinga ako ng maluwag ng pumasok ang Prof. Para simulan na ang afternoon class but still I've clearly heard what she said.
"You owe me an explanation Lexie."
Mahina lang pero may diin.
Gaya ng inaasahan kong mangyari ay nagpakilala kaming dalawa ni Glim sa lahat ng mga bago naming kaklase. May hindi pa nakapagpigil na sumigaw talaga para hingin ang number ko kaya ang ending ayon pinalabas at pinatayo sa labas hanggang sa matapos ang klase. Nakahinga pa ako ng maluwag ng bukod kay Glim ay wala ng nakapansin sa pulso kong may pasa at sa labi kong pakiramdam ko pa ay namamaga.
Nag discuss lang si Prof. Calbo at may kunting ipinasulat. Bagay sa kanya yung surname niya kasi kalbo naman talaga siya. Nagsusulat ako ng may kumausap kay Prof, yung iba tumigil sa pagsusulat para lang tingnan yung nagtatanong.
Samantalang ako ay nagpatuloy, dahil hindi naman siguro 'yan artista para pag aksayahan ng oras para lang sa isang autograph.
"Pardon to interrupt your teaching but may I excuse Ms.Cruz for a moment?"
Ms.Cruz sounds familiar, wait! Surname ko iyon ah! Tumango naman si Prof.
Hindi ako umimik.
"Ms.Cruz the principal wants to give you a word follow me to the office"
Okay, sabi ko nga ako lang yung may surname na Cruz dito, Tiningnan ko si Glim and she nodded. Alam na niyang sa way ng tingin ko nagsasabing 'saka ko nalang ipapaliwanang ang lahat' tapos awkward na lumabas ng silid-aralan. Bukod sa may mga haters na ako dito dahil sa lalaking iyon, magkaka record pa yata ako sa principals' office.
Mrs.Stella Alonzo
Principal
'Yan yung mismong nakalagay sa ibabaw ng table niya kasama na doon yung ilang mga documents na nasa gilid nito.
"Alam mo ba kung bakit kita pinapatawag?"
'Are you hella serious?! Kung alam ko lang hindi ko na kailangang pumunta dito!'
Sigaw ng utak ko.
I shook my head hoping she won't be able to notice the irritation written on my face, and luckily she didn't.
"May nakapagsabi sa akin na pinahiya mo raw ang isang Student Council President na si Zachary Zero Rodriguez sa harap ng maraming estudyante, you even yell at him to stay away from you, at hindi lang 'yon. Dahil minura mo rin siya."
'Zachary Zero Rodriguez'
Iyon pala ang full name niya, that explains well why his friends called him Z, dahil parehong nagsisimula sa letrang Z ang pangalan niya. Then saka palang rumehistro sa akin ang ibang sinabi niya, Pinahiya? Sinigawan? Sa harap ng maraming estudyante? Minura? Wow! What a great story teller whoever told her that.
"Ngayon mo pa lang ba na-realize na mali ang ginawa mo?"
'No!because I didn't even do that!'
"Y-yes"
"For a student transferee like you hindi ba nakakadismaya iyon? Hindi mo man lang ba alam ang salitang pakikisama at respeto kahit na ayaw mo sa isang tao?"
Napayuko ako sa sinabi niya, kahit hindi naman totoo yung inaakala niyang ginawa ko tagos na tagos sa puso yung sinabi niyang hindi ko alam ang salitang pakikisama at respeto.
"I hope this would be the first and last you will step in this office, next time kung papasok kaman dito sana sa ikauunlad na ng paaralang ito. Taliwas sa iniisip ko na magiging isa kang role model. Based on your records your grades screams for excellence and you have a clear records from your recent school you're attending. Kaya halos hindi ako makapaniwala sa nangyari."
Umiiling iling pa siya na animo'y nagdadalawang isip talaga kung maniniwala ba siya sa taong nagsumbong sa kanya.
Why should I bother to tell her the truth? When in the first place sinabi na niyang hindi ko alam ang salitang pakikisama at respeto. Why should I bother to tell her that Zero pinned me through the wall and punished me? Kung sa huli ay ako lang rin naman ang mapapahiya. I'd rather kept it than to make myself died in embarrassment.
Tapos ni hindi man lang niya ako tinanong kung totoo ba 'yon o hindi. Why does people believe the story without digging more or asking questions if that's really an accurate? Simple because they tend to believed some rumor's than to heard real stories.
"Apologize to him"
Agad nanlaki ang mga mata ko, at parang nabingi pa ata sa salitang binitawan niya.
"Pardon?"
"I said go and apologize to him, say sorry for what you did."
'No freaking way!!'
Tumango nalang ako para matapos na at ng makalabas na, marami pa siyang sinabi pero puro lang rin naman ako tango.
Bakit ako hihingi ng tawad sa kanya at magpapaliwanag?
Siya itong dapat na humingi ng tawad sa akin at magpaliwanag. Huling pagtango ay sinabi na niyang pwede na akong lumabas. Bago paman ako tuluyang makalabas at naisara ang pinto narinig ko pa ang huling sinabi niya.
"Don't even think na hindi ko malalaman kapag hindi ka humingi ng tawad sa kanya, think the consequences."
And with that I closed the door, is she threatening me? Wow! ibang klase talaga ang koneksyon ng lalaking iyon sa mga tao dito.
Anong gagawin ko?
Hanggang sa natapos ang klase buong hapon wala man lang akong naintindihan dahil yung utak ko parang nasa kawalan.
Halos sa lahat ng klase nakatingin lang ako sa labas ng bintana, hindi ko nga alam kung napansin ba iyon ng mga guro o hinayaan nalang nila ako, akala siguro nila pasan pasan ko yung mundo o hindi kaya babaeng niloko ng jowa at iniwanan.
Imagine dapat ay mainis ako o magalit pero sa halip ay parang nagagalak pa nga ang puso ko na makita siya.
Should I really need to find him and Apologize? because the last time I checked siya yung may atraso sa akin.
'Think the consequences'
Paalala ng utak ko sa huling salitang sinabi ni Mrs.Alonzo, kaysa naman sa harapin yung consequences na sinasabi niya. Baka paghugasin ako ng pinagkainan sa cafeteria, mag arrange ng books sa library buong maghapon, or worse palinisin ng kubeta. No way! I won't let that to happen.
Pagkatapos ng klase ay agad akong nagpaalam kay Glim na may kailangan lang akong asikasuhin, mabilis siyang tumango at tinalikuran ako, alam kong nagtatampo siya. Simula pa kanina ay hindi niya ako kinakausap o kahit tapunan man lang ng tingin. Mamaya pag-uwi ko saka ko sasabihin sa kanya ang lahat. Pero sa ngayon kailangan ko munang hanapin ang lalaking 'yon at magpaliwanag.
Hapon na kaya kunti nalang rin ang mga estudyanteng nakikita ko. Yung iba nagsiuwian na, halos malibot ko na ang buong espasyo ng paaralan at sumasakit na rin ang mga paa ko sa kakalakad at kakaikot sa kung saan-saan pero hindi ko pa rin siya makita.
Remind me why am I even doing this?
'you're going to apologize to him'
Yeah, mag-papaliwanag ako sa bagay na siya dapat ang gumawa. What if umuwi na siya? E di nasayang lang yung oras ko sa paghahanap. Uuwi nalang ako at bukas ko nalang hahanapin yung Cold Prince na iyon, nagsimula na akong maglakad ng marinig ko na may tumawag sa pangalan ko dahilan para mapalingon ulit ako sa likuran.
And there's this guy na may malawak na ngiting nakatingin sa akin.
Yung itsura niya may kahawig, pero ipinasawalang-bahala ko nalang ang isipang iyon.
"I noticed you're walking for quite a long now around the schools corridors, are you somehow lost sweetheart?"
Sabi niya ng tuluyan ng makalapit sa akin.
'Another paired of Dark brown eyes'
Unlike Zero yung sa kanya punong-puno ng buhay, there's so much emotions inside those eyes, at kitang-kita ko 'yon.
'Posible rin ba na magkaroon ng buhay ang mga mata niya?'
I swiftly shook my head upon seeing the image of Zero in my head. I rolled my eyes in annoyance. Tansya ko mga nasa 15-16 ang edad niya base na rin sa mukha at hubog ng katawan niya. Pero aaminin ko sa isang teenager na kagaya niya magaling ng bumanat, humanga ako sa kanya sa parteng 'yon. Tinalikuran ko na siya dahil wala akong oras lalo na sa isang batang kagaya niya.
"Sweetheart hey!"
Patuloy lang ako sa paglalakad, pero parang determinado ata ang isang 'to dahil mabilis niya akong pinantayan ng lakad tapos panay ang pagpupumilit na pansinin at kausapin ko siya. Ilang beses ko pa siyang sinungitan pero mas matigas ata ang ulo ng isang 'to kumpara sa akin. Sumasakit tuloy lalo yung ulo ko.