Halos mapapikit ako sa sobrang pagpipigil ko ng tawa. Umiwas pa ako ng tingin para lang 'wag niyang mahalata na natatawa ako sa kanya.
"Anong nakakatawa?"
Seryosong sabi niya. Nahuli niya ata akong nagpipigil ng tawa.
"N-nothing may naalala lang"
Depensa kong sagot. Ngiting napailing nalang siya sa sinabi ko. Tapos saglit tiningnan yung paw patrol pajama niya. Gets niya ata na ito ang naging salarin kung bakit nagpipigil ako ngayon ng tawa. Para makaiwas mabilis akong nagtungo sa couch at umupo na parang wala lang.
"Here find some movies"
At iniabot sa'kin yung isang karton na puno ng Collection CD's niya. Tumabi rin siya sa'kin ng upo na parang wala lang. Seryoso siya? Kailangan talaga tumabi sa'kin? May dalawang couch pa naman sa magkabilang side. Kaya bakit kailangan tabi kami? Nalalanghap ko tuloy yung nakaka-akit na pabango niya. Pabango niya na tiyak sa isang langhap makakapagpa wala ng wisyo ng maraming babae. Nananadya ba talaga siya? Humarap ako sa kanya para sana sabihin na kung ano ang talagang pakay ko dito.
"But---"
Naputol ako sa pagsasalita ng isinara ng isang daliri niya ang bibig ko.
"Just do what I said"
Tanging sabi niya ng hindi tumitingin sa'kin. Mabuti na rin iyon ng matitigan ko man lang siya kahit kunti.
"But i-----"
Naputol ulit yung sasabihin ko. This time tiningnan na niya ako. At maling pagkakataon. Dahil nagkatitigan kami.
"One more but Shasha I'll kiss you"
Agad bumaba ang tingin niya sa labi ko. Nako po. Hindi ko mapigilang kabahan at sunod-sunod na napalunok.
"O-okay. Eto na mamimili na"
Agad na rin akong kumilos. At gusto kong palakpakan ang sarili ko dahil sa kabila ng temptation na nangyayari nakayanan kong umiwas.
'Pero hindi mo kayang iwasan ang nararamdaman mo'
Ayokong bigyan ng kahulugan ang bawat sinasabi ng utak ko. Kahit may parte sa'kin na uma-agree sa ideyang iyon. Basta ang alam ko lang hahayaan ko lang ito hanggang sa mawala. Pero hindi ko mismo sasabihin sa kanya ang ano mang nararamdaman ko para sa kanya. Malay ko baka simpleng attraction ko lang ito sa kanya. At wala naman pala talagang ibang ibig sabihin.
"Do you really want me to kiss you huh"
Salitang nagpabalik sa'kin sa realidad at ang realisasyon na nakatitig pa rin pala talaga ako sa kanya. At sa kabila ng pag-init ng pisngi ko at kasabay ng pagbilis ng tibok ng puso ko. Binigyan ko siya ng walang ka interes interes na tingin. Akala niya siguro siya lang ang marunong gumawa ng ganoong ekspresyon. Nagkakamali siya kung ganoon. Kasabay rin do'n ang pag-iwas ko sa kanya at nagsimula ng mamili ng movies. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya. Ngayon feel na niya kung anong pakiramdam kapag binigyan ka ng ganoong klaseng tingin. Tingin na parang wala kang kwenta.
"Any food you want?"
"Ice cream. I want ice cream"
Sagot ko habang patuloy sa paghahanap. I'm craving my favorite puff pastry pero nahihiya akong mag request. Halata naman kasi na wala siyang ganoong pagkain dito. Ayoko rin siyang utusan kahit na umiiral ngayon ang pagiging bossy ko.
Tumayo na rin siya at kukuha na siguro ng pagkain. Ilang saglit pa bumalik na rin siya at inilagay sa coffee table ang mga pagkain na kinuha niya. Tapos umupo sa kung saan siya nakaupo kanina.
Saang banda? Sa tabi ko. Hindi ko man lang siya masungitan dahil wala ako sa tamang lugar para magsungit.
"Ito yung napili ko"
Sabi ko sabay abot sa kanya ng hindi siya tinitingnan. Umupo ako sa kabilang couch. Medyo may kaliitan ito kumpara sa kung saan ako nakaupo kanina. Pero si Zero kung makaupo sa tabi ko kanina parang ang liit ng upuan e ang haba naman. Tiningnan niya ako nang masinsinan.
"What?"
Hindi ko na mapigilang magsungit.
"Maraming cockroaches diyan"
Parang balewalang sabi niya. Nagpapatawa ba siya? Sa ganito kagandang condominium tingin niya maniniwala akong may mga cockroaches na nakapaloob sa unit na 'to? Lokohin niya sarili niya.
"Don't worry I'm used to it. Marami akong alagang cockroaches sa mansyon. Minsan kinakausap ko rin sila."
Pagsakay ko sa kalokohan niya at
Pigil tawang sabi ko. Yung mukha niya parang natalo sa lotto. Akala niya siguro titili ako at magtatatakbong nandidiri sa sinabi niyang maraming cockroaches dito sa inuupuan ko. Mali siya ng tinakot. Bagsak balikat siyang nagtungo sa DVD at isinaksak ang CD.
Dumako ang tingin ko sa pagkain na nasa harap ko. And you know what? Kumikislap kislap ang mga mata ko habang tinititigan ang kaninang gusto kong kainin. Pero teka, paano niya nalaman na ito ang pagkaing gusto ko? O baka naman nagkataon lang. Tama nagkaton lang, dahil imposible namang alam niya ang mga paborito ko but come to think of it. Sabi ko kanina ice cream at wala akong nabanggit na flavor, pero nasa harapan ko ngayon ang chocolate ice cream at puff pastry na paborito ko. Nagkataon nga lang ba?
Mabilis kong binago ang ekspresyon ko ng humarap na ulit siya dito ng----- nakangiti?
Bakit parang iba yata ang pakiramdam ko sa ngiting 'yan?
Naranasan mo na bang mangitian ng isang taong ngiting may balak? Ganyan mismo yung pinapahiwatig ng ngiti niya. Relax siyang bumalik sa pagkakaupo niya.
Komportable akong kumakain habang nakatutok yung mga mata ko sa pelikula na pinagdududahan ko. Sa pagkakatanda ko kasi birds of prey yung movie na pinili ko at binigay sa kanya. Na amazed pa nga ako e na may movie collection siya ni Harley Queen.
Meanwhile
Hindi ko na mapigilang mapasigaw ng gumuho bigla si sadako. Yakap yakap ko na yung dalawang tuhod ko ngayon, at humihigpit iyon lalo pa't matatakutin ako sa mga ganitong uri ng pelikula. Isang malutong na tawa ang um-echo sa buong unit. Nakahawak pa siya sa tiyan niya na tila'y sumasakit ito dahil sa kakatawa. Nakatitig lang ako sa kanya habang patuloy pa rin siya sa pagtawa.
'The sound of his laughter
And the sound of my beating heart'
Was all I could hear right now.
Was the best melody I've ever heard in my entire life.
Did you even experience that kind of moment? Yung pakiramdam na parang may kung anong bagay na nakapaloob sa tiyan mo at kinikiliti ang bawat lamang loob mo? If I'm not mistaken. Iyon yung sinasabi nilang paru-paru na nagsisiliparan. Yung pakiramdam na gusto mong umiwas pero parang naka paralysed ang katawan mo dahil hindi mo man lang kayang gumalaw? Yung mga mata ko parang naka magnet sa kanya.
"Damn! That was--- so priceless"
Tanging sabi niya na sinabayan pa ng kunting tawa. Umiwas agad ako ng tingin. Sana lang hindi niya napansin yung pagtitig ko sa kanya.
'So ito pala yung dahilan kung bakit ngiting-ngiti siya kanina habang nagsisimula palang ang pelikula. Instead sa birds of prey. Pinalitan niya ng horror movie."
Huli na nang ma-proseso iyon ng utak ko. At naiinis na tiningnan siya but he just shrugged tapos ibinalik ang tingin sa harap. Pero yung ngiti niya hindi pa rin nabubura. Iniisip niya pa rin siguro yung nakakatawang reaksyon ko kanina.
'Makakabawi rin ako makikita mo.'
Natapos ang pelikula ng hindi ko alam ang buong kwento. Bukod sa masyadong preoccupied ang isip ko. Nakikita ko rin sa peripheral view ko na nakatitig siya sa'kin. Kapag tumitingin naman ako sa direksyon niya patay malisya siyang hindi nakatitig sa'kin.
'Mas maganda siguro akong panoorin kaysa sa pelikulang pinapanood niya.'
Napangiti ako sa isipang iyon. Pagtingin ko sa wrist watch ko. Agad namilog ang mga mata ko ng makitang quarter 7:45 pm na. Ilang oras na ba akong nandito? Bakit hindi ko man lang namamalayan na lumalalim na pala ang gabi. Matapos niyang maibalik ang CD sa lalagyan nito ay tumayo na rin ako para sabihin na talaga sa kanya ang pakay ko at ng makapagpaalam na.
"Uhm Zachi"
Nakataas kilay siyang nakatingin sakin. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa itinawag ko sa kanya o sa paghihintay na ipagpatuloy ko yung sasabihin ko.
"I just want to say. What happened earlier wa----"
"Have a date with me tomorrow night"
Saryosong sabi niya.
"Are you----"
He cut me off again!
"Kidding? No. I'm serious"
"Pero Zachi teka---"
Tadhana ko na sigurong hindi makapag salita ng tapos ngayong araw na'to.
"I'll forgive you. Just have a date with me."
"Za----"
Iba ito sa inaasahan ko. Dahil mismong labi na niya ang pumutol sa ano mang sasabihin ko. May parte sa'kin na nag uudyok na pumikit ako. Guess what I did? Yes you're right. Dahil pumikit nga ako. This is not the first time we kissed.
Hindi ko na rin mabilang kung ilang ulit na. Ilang ulit na hinayaan siya na halikan ako. Sa bawat pagkakataon na nangyayari ito hindi ko maintindihan ang sarili ko dahil hindi ko man lang siya mapigilan. Hindi ko rin mapigilan ang sarili ko.
Hinawakan niya yung baywang ko at hinigit papalapit lalo sa kanya. Kusang naglakbay ang dalawa kong kamay sa batok niya na parang iyon talaga ang nararapat. My mind keeps
telling me to stop but my heart says otherwise. And what's more shocking? I responded to his kisses. Giving him the same intensity, ginagawa ko rin ang ginagawa niya.
I don't know what's gotten me. Hindi ko alam kung bakit hindi ko siya magawang itulak.
Pakiramdam ko sa mga oras na ito ay tama itong ginagawa ko.
And because we humans required to breath through oxygen. Kusa akong tumigil at unang nagdilat ng mga mata. Habang siya ay nanatiling nakapikit na parang ito ay isang panaginip lamang. Panaginip na kung saan ayaw na niyang magising. Sino ba naman kasi ang mag-aakalang gaganti ako ng halik sa kanya? Sarili ko nga hindi makapaniwala.
Nasa ganoon lang kaming posisyon. Nang sa wakas nagdilat na siya ng mga mata. Yung puso ko parang iiyak sa tuwa hindi ko nga alam kung bakit.
'His eyes were full of life! There's so many emotions written on it'
"I love the way you called me Zachi. I love the way how you pronounced it.I love--"
"I need to go"
This time ako naman ang pumutol ng sasabihin niya. Takot akong marinig ang huli niyang sasabihin. Takot ako sa mga posibleng mangyari. Takot ako na baka mangibabaw na naman 'tong nararamdaman ko kapag hindi pa siya tumigil. Idinistansya ko na yung sarili ko pero nanatili pa rin akong nakaharap sa kanya.
"I'll take you home then?"
"No. Susunduin ako ni Glim"
"Tell her to----"
"Papunta na siya dito."
Tumango lang siya bilang pagsuko. Hindi naman talaga ako susunduin ni Glim. Alibi ko lang iyon. Nagpapasalamat nalang ako at hindi niya binanggit yung halikan na naganap kanina. Pag nagkataon hindi ko alam paano siya kakausapin ng hindi awkward.
Inihatid niya lang ako hanggang pinto. Sa kabila ng inakto ko kanina at sa mga sinabi ko hindi iyon naging sapat na rason para mabura ang matamis na ngiti sa labi niya. Nakokonsensya ako.