'Zachary Zero Rodriguez'
"Zachary Zero Rodriguez"
My mind keeps on repeating calling his name, and then realization hit me, may kasama nga pala ako. I didn't even know if na voice out ko ba talaga ang pagtawag ng pangalan niya. Kung may ibang tao lang na nakarinig ay malamang iisiping isa akong baliw o 'di kaya'y masugid na taga hanga ni Zero. Mabilis akong lumingon sa direksyon niya dahil pakiramdam ko napag-iwanan ko siya sa paglalakad.
Yung kaninang makulit at palasalitang lalake ay parang napipi at nakatitig na lamang siya sa akin, na parang nagtatanong ang mga mata niya pero hindi ko naman mawari o maisip kung anong klaseng tanong ang gusto niyang sabihin. Tinaasan ko siya ng kilay para ipahiwatig na 'Anong tinitingin-tingin mo diyan?', pero parang hindi man lang ito umepekto sa kanya.
"Kilala mo si Zach? I mean Zachary?"
Tanong niya.
"Of course I knew him. He's the Student Council President of this school."
I flatly said, na parang wala namang big deal doon. Pero tiningnan niya lang ako ng may pagdududa, na parang alam niyang higit pa doon ang nalalaman ko. Napaisip rin ako saglit, bukod sa alam kong siya ang President sa Student Council, ang tanging isang bagay ko pa lang alam sa kanya ay napaka misteryoso niya minsan naman weird. Rinig ko ang pagbuntong-hininga niya, na parang ayaw nang pahabain pa ang pag-uusap namin tungkol kay Zero.
"Malapit ng sakupin ng gabi ang munting naiwang liwanag, ano nga pala ang ginagawa mo kanina? Parang may hinahanap ka."
Saglit akong napatingin sa itaas, oo nga naman malapit ng gumabi ngunit heto pa rin ako't hindi pa nakakauwi. Bumalik ang tingin ko sa kanya, napaka-seryoso na niya, nawala na yung matatamis na ngiti na ibinibigay niya. Ang weird ng isang 'to or maybe bipolar.
"Actually I was really looking for him."
Pagpapakatotoo kong sabi sa kanya, kumunot yung noo niya at parang may kung ano akong nakikita sa mga mata niya na kailangan kong linawin yung sinabi ko.
"Oh,no! It's not what you think. Gosh napaka-malisyoso mong tao porke hinahanap ko siya. May kailangan lang akong sabihin sa kanya, utos ni bruhang Mrs. Alonzo."
Mahina siyang tumawa sa huling sinabi ko, well totoo naman ah! Kung hindi pa siya bruha e di sana tinanong niya man lang muna ako, e di sana yung lalaking iyon ang magpapaliwanag sa akin sa halip na ako.
"What he said about you is true. Ngayon alam ko na."
Umiling-iling pa siya habang nakangiti na, ako naman ay naguluhan sa sinabi niya. Ano bang sinasabi niya?
"Ano bang sinasabi mo?"
"Nothing. I can help you sweetheart"
Bumalik na ulit ang pagiging makulit niya at palangiti, tapos 'yang pagtawag niya sa'kin ng sweetheart. Ewan ko nga't hindi naman ako naririndi o naiinis sa tuwing tinatawag niya akong ganoon parang sanay na sanay na ako kahit na kanina palang naman kami nagkita.
-----------------
"Ayoko!"
Pilit akong pumapasok pabalik sa kotse niya, pero siraulong ito tinatawanan lang ako! Ito yung sinasabi niyang tulong kanina. Mabilis pa akong pumayag kahit na hindi ko naman alam kung anong klaseng tulong ang tinutukoy niya. At ngayon malinaw na! Dinala niya ako dito sa condominium na pinapalagihan ni Zero, ni hindi ko nga naitanong kung paano niya nalaman kung nasaan ang tinitirhan nito dahil ang tanging nasa-isip ko lang ngayon ay ang makaalis dito.
"What's wrong sweetheart? Akala ko ba may sasabihin ka sa kanya? And now I'm giving you the favor, you should be thankful."
"Thankful mo mukha mo! Sinabi ko bang ihatid mo'ko dito?! Pwede ko naman siyang kausapin bukas! Hindi ko kailangang pumunta dito!"
Pero tinawanan lang ako ng mokong! Do I really sounds funny?! Hindi ako natutuwa!
"Sigurado akong matutuwa 'yon pag nakita ka"
"E ako matutuwa ba?!"
Pero natigilan ako sa sinabi niya ng maproseso ito ng utak ko. What? Matutuwa siya pag nakita ako? And why is that? I hate him!
'Sige takpan mo pa ng inis iyang kilig na nararamdaman mo, aasinso ka diyan!'
I'm not!
Hindi ako kinikilig!
'Kwento mo sa pwet!'
Ugh!nakakainis!
"See you tomorrow sweetheart."
Tanging rinig ko nalang sabi niya at kumindat pa talaga, tapos ay dali-daling sumakay ng kotse niya at pinaharorot ito. Wait! Iniwan niya ako!
"Hey!Ugh! That bastard! Nakakainis!"
Nagpapadyak ako dito sa gilid ng daan, ng ma-realized ko na mukha na akong tanga ay ikinalma ko nalang yung sarili ko sa sobrang pagpipigil ng inis. Iniwan lang niya sa akin yung number ng unit ni Zero tapos cash na 500 pamasahe ko raw pauwi.
Gagong iyon naisayan yata ako! May pera naman ako hindi ko kailangan ang pera niya. Siguro dahil sa sobrang pag spa-space out ko kanina parang tangang tinanggap ko naman ang maliit na papel kasama na ang pera.
Nandito na rin lang naman ako at iniwanan na ng gagong siraulong lalaking iyon magpapatuloy nalang ako.
Akala ko nga pipigilan ako ng guard pero tiningnan niya lang ako tapos ngumiti ng malawak.
Eww! Pa feeling close 'to si manong guard!
Hindi ko nalang ito pinansin at sumakay na ng elevator at ipinindot kung saan naroroon ang unit ni Zero. Ako lang mag-isa sa elevator kaya I took the chances para makapag practice,
Ba't ako magpa-practice?!
'Para hindi ka magmukhang tanga kapag humarap ka sa kanya or worse baka maging tuod ka!'
Ang harsh mo brain nakakasakit ka ng damdamin.
"Hi, good evening---"
No!masyadong pormal.
"Hi, what I said earlier wasn't true---"
No! Ang pangit ng panimula ko. I tried countless times pero parang hindi ko pa rin magawa. What more kung kaharap ko na siya? Nagpakawala ako ng malalim na hininga. Parang gusto kong mag back out, I check my watch 5:35pm. Sayang naman yung pagod ko sa kakahanap sa kanya kanina at sa pagpunta ko dito kung uuwi akong walang napala. Tapos problema ko na naman bukas kung paano siya kakausapin at hahanapin kung sakaling magba-back out ako ngayon. Huminga ako ng malalim susubukan ko ulit.
"Hi, Zach----"
Mabilis pa sa alas kwatrong naitikom ko ang aking mga bibig at gulat na napatingin sa lalaking pumasok. Nasa ikalimang palapag palang ito samantalang nasa ika-siyam na palapag naroroon ang unit niya. Pinindot niya rin yung 9th floor kung saan doon rin naman ang destinasyon ko. Bitbit ng isang kamay niya ang grocery bag na puno ng pagkain. Ramdam ko ang pagtitig niya sa akin.
Ang awkward!
Oh, lupa lamunin mo na ako now na! Siguro ay nagtataka siya dahil una bakit ako nandito, pangalawa naka uniform pa rin ako.
"Anong ginagawa mo dito?"
Tanging tanong niya, na parang wala lang sa kanya ang ginawa niya sa akin kanina, damn you!
"Bakit bawal ba ako dito?"
Pagtataray ko sa kanya. At mali yata na tumingin ako sa kanya dahil parang humupa lahat ng galit, inis at pagod na nararamdaman ko dahil isang malawak na ngiti ang ngayo'y nakaguhit sa mga labi niya. Sa mga oras na ito hindi siya yung cold Prince na kilala ko, hindi siya yung kapag tiningnan mo parang walang buhay ang mga mata niya, hindi siya yung lalaking kapag tiningnan ka parang hangin ka lang sa kanya. Yung mga mata niya ngayon sapat na para malaman ko na masaya siya. Agad akong nag-iwas ng tingin ng ma-realized ko na nakatitig pala ako sa kanya.
"Ano ngang ginagawa mo dito?"
Pag-uulit niya ng tanong na parang balewala lang sa kanya ang pagtataray ko. Magsasalita pa sana ako ng huminto na ang elevator at bumukas ito. What now? Anong gagawin ko?
'Sundan mo siya stupida ka talaga!'
Agad kong sinunod ang sinabi ng utak ko. Pero ng tuluyan na siyang nasa tapat mismo ng unit niya tumingin siya sa direksyon ko, nandito pa rin kasi ako nakatayo sa tapat ng elevator, hindi ko na kaya ito sobrang torture na.
Bahala na nga lang bukas.
Tinalikuran ko siya at nag he-hesitate sa pagpindot sa elevator. Mariin akong pumikit para akong ewan sa paningin niya ano ba naman ito. Pipindutin ko na sana ng may pares ng kamay ang pumigil sa akin. Mabilis kong binalingan ng tingin ang nagmamay-ari nito, kunot noong tiningnan ko siya, mabilis niya namang binitawan ang kamay ko.
"I---i just wanted to--to uh uhm"
Gusto kong matawa dahil halatang nene-nerbyos siya, first time kong makita siyang ganito. So ang isang cold na Zachary Zero Rodriguez ay nag stu-stutter ngayon sa harap ko. Wow this is new.
"Can I envite you for a coffee?"
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napatawa nalang. Namumula kasi siya, na parang isang batang umamin ng feelings sa harap ng crush niya. Dapat sana na-picturan ko man lang siya kanina para may pang asar sa kanya. Hinawakan ko pa yung dalawang pisngi ko dahil namumula na ito sa kakatawa ko, gosh his face was priceless. Nang balingan ko siya ng tingin nakatitig lang siya sa akin, parang enjoy na enjoy siya sa panonood habang tumatawa ako. Para na siguro akong tanga sa paningin niya, kaya tumigil na rin ako. Pero nanatili lamang siyang nakatitig sa akin.
"Hoy! Tulo laway ka"
Biro ko sa kanya, at doon pa lamang siya natauhan. Nagpunas pa siya ng bibig,talagang naniwala sa sinabi ko.
Ang sarap niya palang pag-tripan!
This time komportableng komportable na ako.
--------------
"Feel at home"
Sabi niya mismong pagkapasok namin dito sa loob ng condo unit niya. Hindi halatang mahilig siya sa gray color, halos lahat ng gamit niya color gray na may pinaghalong white at black. Lalaking-lalake ang dating.
"Take a sit"
Turo niya sa couch, umupo nalang rin ako habang siya naman ay abala sa paglalagay ng mga pinamili niyang pagkain sa ref. Sa isang malapad na screen TV na nasa harap ko sa bawat gilid nito ay may libro. Hindi halatang mahilig siyang magbasa, malaki at maganda 'tong condo unit niya, the ambiance was so comfortable.
Nakakatawang isipin dahil hindi naman ako mahilig sa kape pero pumayag ako ng inimbitahan niyang magkape.
"What kind of coffee do you want?"
Rinig kong sabi niya nagmumula sa kitchen. Gaya ng sabi ko hindi ako mahilig sa coffee. Hindi ko din feel uminom ng gatas ngayon.
"Maybe a one glass of water will do"
Tanging sabi ko nalang, at wala na akong ibang narinig pang sinabi niya. Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng condo unit niya. Namangha pa ako sa mga paintings collection niya na nakalagay lahat sa wall. Tumayo ako at masugid na tiningnan ito. May mga signatures ng mismong pintor ang bawat paintings, at kung hindi ako nagkakamali these paintings costs millions.
Hindi na ako nagulat, dahil sapat ng ebidensya sa akin ang sports car niya at pangalawa itong condo unit niya na isa siyang anak mayaman.
"Here's your one glass of water"
Sabi niya kaya agad akong lumingon sa direksyon niya. At gusto ko na namang matawa.
Ang bilis niya namang naka bihis.
Pero hindi iyan ang punto ko.
Kundi yung pajama niya na Paw patrol.
Ang cute niya--did I just said he's cute?
Ah!basta!
May pagka childish rin pala sa katawan ang lalaking ito.