Sa kabilang banda. Hirap parin si Storm na tanggapin ang lahat. Ni wala siyang alam sa anumang nabgyari sa buhay ni Ash. Lahat ng konektado sa kanya ay iniwasan niya. Pinutol niya lahat ng komunikasyon sa kanila dahil sa sama ng loob. Lalo na ng malaman niya na nagpubta si Ashy sa bahay nila hindi upang mkausap siya kundi para sabihin na wala na itobg aasahan pa sa kanya. Sinabi niya mismo sa mama niya na sabihan siya na huwag na siyang guluhin. Gustuhin man niyang puntahan ito mas nanaig ang sama ng loob niya rito, ang hiya at panghihina.
"Where are you going?" Palabas siya ng bahay nuon ng biglang lumitaw ang mama niya sa likuran niya.
"I just want some fresh air ma, it won't take long," sagot niya sa ina.
"You want some fresh air or you want another trouble? Come on son, I know you. You can have everythibg you want. All you have to do is to marry......" hindi na yun natuloy ng ina niya dahil itinaas na biya ang kamay niya senyales na patitigilin na niya itong magsalita.
"Ma, enough... I'm tired with all of this. Please can you just give a little more time to think?" Sabi nito.
"Think? About what? If you will go on with it, or think on how you goibg to escape. Don't dare Storm you've tried it once and look what just happen. Umuwi ka dito ng bigo. Yhng babaeng piniki mong samahan para talikuran kami yun yubg babaeng halos sumira na sa buhay mo. And now you're telling me na kailabgan mo pang mag-isip?" Litanya ng ina niya. Mahirap mang intindihin pero tama naman ito. Yung babaeng gusto niyang ipaglaban ay iniwan lang siya sa ere. Pinaasa sa mga salita niya na hindi naman jiya napanindigan. Paano nga ba niya ito ipagtatanggol?
"I have to go ma," sagot lang nito saka na tinalijuran ang ina.
"Think about it Storm. Think about it," ulit ng ina bago pa ito nakalayo.
Kubg saan-saan ang narating niya ng araw na iyon. Ang totoo niyan wala nman talaga siyang siguradong pupuntahan. Ang sigurado lang ay ang magpaklunod siya sa mga alak na dala niya. Napatigil na lang siya sa isang tabi habang iniisip si Ashy. Ang babaeng akala niyang magihibg forever niya. Sabik na sabik na itong maksama siya, mayakap, at malasap muli ang matatamis nitong mga labi. Na-mimiss na nito ang unang gabing may mamagitan sa kanila. Isa pang dahilan na hindi niya ito basta isusuko dahil siya ang nauna rito. Pero ano pa nga ba ang magagawa niya, siya na mismo ang lumayo,siya na mismo ang humingi ng kalayaan niya.
Hibdi naman siya ganun kadamot. Para ipagkait dito ang kalayaan na gusto niya. Sabi nga sa isang kanta, " when you love someone you gonna learn to let them go," isang bagay na npakahirap sanang gawin. Saka na lang niya namalayan na ubos na pala ang iniinom niya. Ano pa nga ba. Kailangan na niyang umuwi. Uuwi nanaman siya ng lasing.
Pagdating niya sa bahay nila ay nakita niya ang papa at mama niya na naghihintay sa kanya. Alam niya na makakarinig nanaman siya ng salita sa mama niya. Aakyat na sana ito sa kwarto niya babg magsalita ang mama niya.
"Where have you been?" Makahulugang tanong nito.
"Nagrelax lang kobti ma, magpapahibga na po ako," sagot nito.
"You're drunk again Storm, what do you think are you doing? Can't you give thos fily any considiration fpr God sake!" Galit na turan ng mama niya. Samantalang ang papa niya ay tahimik lang na nakaupo at mukhang inoobserbahan ito sa mga sasabihin niya.
"What do you want me to do? You want me to marry Girlie for the sake of tjis family, for company's sake,for family relationship's sake, okay ma you won. Sige pakakasalan ko siya nang matigil na to. Pero 'wag niyong aasahan na magigibg asawa ako sa kanya. Siguro sa papel oo, but its not what she wished me to be." Prankang sagot nito.
"Who do you think you are to talk to me that way?"
"What more ma? Ayun na nga diba? Pumayag na ako so ano pa? Kulang pa ba yun?" Tanong nito na pulang-pula ang mukha dahil na rin sa alak na ininom nito.
"You don't understand,.." sagot ng ina may sasabihin pa sana ito nang bihlang magsalita ang papa niya..
"Thats enough, hayaan mo na munang makapagpahibga si Storm. Storm bukas na lang tayo mag-usap." Pahayag ng papa nito na siya namang ipinagpasalamat niya.
"Wala din namang magbabago pa, ganundin naman ang magiging sagot ko. Siguro sa inyo madali lang, madaling utusan ako na magpakasal sa taong hindi ko naman mahal, Or should I say hindi ko na mahal. Kasi hindi kayo yung nakakaramdam dito," sabay turo sa tapat ng puso niya.
"Palibhasa, kayo kasama niyo ang gusto niyong makasama for the rest of your lives, kasi mahal niyo ang isa't-isa. Paano naman ako ma, pa? Paano naman yung nararamdaman ko. Paano naman yung gisto ko? Paano naman yubg babaeng gusto kong ipaglaban at makasama?" Mahabang sabi nito. Nuon lang siya nakapagsalita ng ganun dala na rin ng kalasingan niya. Sabi bga nila ang taong lasing lahat nasasabi.
"She's not even worth it Storm, I told you even just for the very first time na hindi niya iiwan ang pamikya niya para sayo. Look, nagoubta pa siya dito para labg sabihin na wala ka ng aasahan sa kanya, yun ba ang babaeng dapat ipaglaban? Tell me," sagot ng ina. Dun naman ay natulala siya. Masakit amn pero may oubto ang mama niya. Ito ang masakit na katotohanan.
Umakyat na siya sa kwarto niya at pahilatang nahiga sa kama. Kahit anong gawin niya ay hindi niya maalus sa isip niya si Ashy, damang dama niya sa sarili niya ang pananabik dito. Ngunit habggabg dun na lmang ang puwede niyang maalala dito. Dahil sa ngaun wala na siyang ibabg dapat maaaan kundi ang galit at hinanakit sa babaeng minahal niya ng sobra.
Kinaumagahan ramdam niya ang pagkirot ng sinitido niya marahil ay dahil sa alak na ininom niya. Hindi na nga din siya nakakain dahil nakatulog na nga siya sa pag-iisip. Naligo na siya at bumaba ng kuwarto niya. Habang pababa siya ay napansin na niya ang mga magulang niya na nakaupo sa sala at halatang hinihintay siya ng mga ito.
Dumeretso na ito sa kinaroroonan nila.
"Goodmorning ma, pa," bati niya sa mga ito.
"Goodmorning Storm, maupo ka," sagot ng kanyang ina.
"Pasensiya na po kayo kagabi kubg nasagot ko kayo," nakatungo lang ito bilang paghingi ng paumanhin.
"Forget about it Storm, we have more important things to talk about." Pahayag ng kanyang ama.
"Pa if its about lastnight, about what I have said, nabigla lang ako." May pagsisiaing tugon nito. Nag-alala siya na baka isipin nilang seryoso siyang pakasalan si Girlie.
"Its more than that son. It's about savibg one's reputation and dignity while the person involve is still alive." Makahulugang sabi ng knyang ama, yinapik pa ang balikat niyo na para bang mabigat nga ang sitwasyon na haharapin niya.
"Is it all about the company pa? Pa,kaya naman nating palaguin ang kompanya kahit hindi na magiinvest ang parents ni Girlie, we can look for some other investors. I can help to handle the business. I don't need to sacrifice my happiness para lang mapanatili ang success ng kumpanya." Pagdadahilan niya. Tama naman ito. Kung tutuusin, marami ang gustong mag-invest sa kumpanya nila. Pero dahil nga matalik na magkakaibigan ang nga magulang niya ay hindi na sila kumuha ng iba.
"We know that, and we know you have a good and big heart behind that spoiled looks of you. Sa likod ng playboy na tibgin sayo ng ibang tao,alam namin na mabuti ang puso mo. At yan ang dahilan kung bakit gusyo namin na makasal ka kay Girlie." Bumunyong-hininga ang ama nito saka tumibgin sa kanyang ina.
"Girlie is sick. She is very sick," umupo ang ina nito saka tumingin sa kanya.
Gusto niyang matawa sa sinabi ng ina, naisip niya na ito na lang ang paraan na alam nila upang oumayag siya sa gusto nila.
"Come on ma, you don't have to do this just to convince me about the marriage." Sagot nito sabay bgiti ng nakakalokong ngiti.
Biglang nagsalita ang ama niya.
"Hindi ito oras para maglokohan. Its true Storm, Girlie is very sick. Stage 4 brain cancer, yun ang dahilan kung bakit hindi na siya magawang panagutan ng boyfriend niya. Dahil alam niyang may sakit ito,"
"But why do I still need to amrry her?" Takang tanong nito.
"She's the only daughter, at kahit papaano gusto rin ng mga magulang niya na magkaron siya ng oinapangarap niyabg kasal, lalo pa at buntis siya." Sagot ng ama niya sa seryosong tinig.
"Once you get married lahat ng para sa kabya ay mapuounta sa inyo ng bata dahil nga ikaw ang kikilalaning ama ng bata. Pero ang pinakamahalaga niyan anak, maisasalba mo ang dangal niya bago man lang siya mawala, minsan mo na siyang minahal, at alam namin na magiging mabuti kang ama sa magigibg anak niya." Habang sinasabi ito ng papa niya, hindi niya alam kung anong mararamdaman niya. Hindi niya alam kung saan hahanapin ang emosyon na dapat niyang maramdaman.
"Ayaw niyang mag-undergo ng medications dahik ayaw niyang maapektuhan ang magigibg anak niya. Its her decision, kaya kahit masakit sa magulang niya na hibdi siya mabigyan ng tamang gamot, tinitiis nila dahil mas gusto niyang mabuhay ang bata." Paliwanag ng ina.
"I don't know what to say ma, ito ba ang dahilan kung bakit hindi diya nagpupubta dito?" Tanong niya. Kilala kasi niya ito, kapag nakabakasyon siya, walang araw na hindi niya ito makikita sa bahay nila halimos dito na nga ito tumira. Pero ng nga panahong iyon dalwang beses lang niya uting nakuta at hindi na naulit pa.
"Oo, tumatawag lang siya minsan, para kunustahin ka. Pero wala ka namang panahon para kausapin siya. Anak, alam namin na sa mga ganitong bagay ay malambot ang puso mo. Alam namin na hindi ka ganyan katigas." Pagsusumamo ng ina niya sa kanya.
Ganun na nga ba siya kamanhid at hindi man lang nito napansin ang biglang pagbabago ni Girlie? Ganun na nga ba siya nasaktan at hibdi na niya napansin na may ibang tao ang mas nangangailangan ng atensiyon niya? Oo, hindi na nga niya mahala ang babae, pero sa isang banda any tama ang papa niya. Minsan na din niya itong minahal, may pinagsamahan din sila nito. Kahit paano ay naging masya naman ito sa kanya nuon.
"Bakit ngaun niyo lang ito sinabi sa akin ma," tanong niya sa ina habang nakatakit ang dalawang palad nito sa mujha niya.
"Because you never gave us chance to open it up to you. Everytime we attempt to, you are badly drunk. If you are not drunk you prefer to stay in your room all day all night. So how? Kung hindi pa namin binayaran ang school mo hindi pa nila irerelease ang grades mo because of your absence. Ni hindi mo nga alam na supposedly Summa Cum Laude ka. But due to your negligence, binawi nila yun dahil hindi ka man lang nagpakita." Sunod-sunod na sabi ng ina. Dun lang siya parang nahimas-masan. Oo nga, hibdi na nga talaga siya nagpakita sa school nila matapos siyang hindi siputin ni Ashy. Ganun, ganun katindi ang epekto ng hearbreak niya sa babaeng minahal niya ng sobra.
"Nasaan si Girlie ngaun ma," pag-iiba niya sa usapan. Ayaw niyang maoubta nanaman kay Ashy ang usapan. Hanggat maari ay gusto niya itong alisin sa isip niya kahit sandali man lang.
Gusto niyang pubtahan si Girlie. Gusto niyang malaman ang katotohanan.
"Sa bahay nila, she prefer to stay at home kesa sa hospital, dahil nga wala naman siyang planong magpa-chemo, doktor na rin ang nagpupunta sa bahay nila para sa gamot niya." Sagot ng ina.
Pagkarinig nito ay tumayo na siya at umakyat ito s akwarto niya. Ilang sandali pa ay bumaba rin ito agad at nag-paalam na.