Kabanata 1
Ballpen
--
"Wala akong ginawa sa kanya. Wag ka nang mag alala," I said to Elise.
She sighed and pouted.
"Nag aalala lang naman kasi ako na baka may ginawa ka na naman. Tapos malaman nina tita. Edi paaalisin ka na naman?" She said.
I smiled at her.
"Hindi na ako aalis kahit paalisin nila ako. Dito na ako simula ngayon."
Nanlaki ang mga mata nya.
"Really? You'll stay here?"
"Yes. Kaya wag ka nang mag alala. Wala nang mananakit sayo rito."
Ngumiti sya at bigla nalang akong niyakap. Bahagya akong nagulat pero natawa nalang sa huli. She's here in my room. Kinamusta nya ang nangyari. She was worried because I might have done something bad to Mayumi. Hindi lang sya nag aalala dahil baka mapa alis ako rito, she's also worried for Mayumi. Hindi ko alam kung bakit nag aalala pa sya roon kahit ganon ang ginagawa sa kanya.
What I said to Elise is true. I will not leave here. I will tell that to tita Florence. I will only visit her when I have time. She can also come home here. She just doesn't want to because she doesn't want to be with her sisters.
Tita Teressa doesn't want me to study at Elise's school. I don't want to fight with them anymore so I just agreed. I will just enroll in another school. I didn't have a hard time finding. That same day, I found a school. The one near Elise's school. Umalis na kasi ako agad pagkatapos kong bantaan si Mayumi kaya nakahanap rin ako ngayong araw ng lilipatang school.
Tita Florence sent me everything I needed to be able to transfer to school so I didn't have any more problems. I immediately fixed the things that needed to be fixed for my transfer.  Kaya kinabukasan, agad agad, papasok na ako. Uniforms are no longer a problem because tita Florence knows where I will study. She bought my uniform and sent it to me immediately.
Gabi nang dumating ang uniform, may kasama pang bag at mga gamit. Hindi ako makapaniwala sa kanya. Wala na tuloy akong kailangang bilhin. But I'm still grateful. Somehow, it helped. I'm so glad I have her. Even though she's far away, she still helps me.
"Oh! Hi!" A girl entered the classroom.
I'm the only person here in my classroom. Sinobrahan ko talaga ang aga dahil ayokong makita sina tita. Elise just woke up when I left. Gusto nya akong kasabay at gusto ko rin pero masyado akong naiinis sa mga tita ko. Sa susunod nalang siguro.
Paalis na ako nang may pumasok at bumati. The girl is beautiful. She's in a messy ponytail. Sobrang laki ng bilog ng hikaw nya. Halata rin ang make up sa mukha pero maganda. Her skirt is also too short, you can almost see the shorts she's wearing.
"Hi," bati ko rin at tumigil muna sa akmang paglabas.
"You're new here? Ngayon lang kita nakita rito," she said and looked at me from head to toe.
Obviously.
"Yup," sagot ko.
Lumapit sya at ngumiti. Naglahad sya ng kamay.
"I'm Jazmine. You can call me Jaz," pakilala nya.
Tinanggap ko ang kamay nya.
"Victoria."
"Ang aga mo, ah?"
Binaba nya ang bag sa upuan nya.
"Hobby," simple kong sagot.
"Oh! Pareho tayo! Palagi ko kasing tinatakasan sina Mommy at Daddy. Kapag kasi sumasabay ako sa kanilang kumain, nale-late ako dahil ang dami nilang sinasabi," kwento nya sabay tawa.
Hindi ako sumagot. Tumango lang ako.
"Saan ka ba pupunta nyan? Mukhang paalis ka kanina," she asked.
"Cafeteria. Breakfast."
"Oh! Hindi ka na rin kumakain sa bahay? Ako rin! Tara! Sabay na tayong kumain?"
I nodded.
"Okay..."
Bahagya akong nagulat nang kumapit sya sa braso ko at hinila ako palabas. Kinawit nya ang braso sa braso ko at sabay kaming naglakad. Bahagyang kumunot ang noo ko. Feeling close. Tsh.
But I'm glad I have someone here. Atleast may kaibigan na ako.
Sabay kaming kumain ni Jaz sa cafeteria. Wala pa masyadong tao dahil sobrang aga pa. Mabuti nga at bukas na ang cafeteria.
"Saan ka galing school? Bakit ka lumipat?" Jaz asked.
"Cebu. I'm here for my sister."
"Oh? Dito rin sya nag aaral? Sino? Baka kilala ko."
Umiling ako.
"Sa kabilang school sya nag aaral."
"Huh? Eh, bakit dito ka nag aaral?"
I smiled slightly at her. "Mahabang kwento."
Dahan dahan syang tumango. Hindi naman mahabang kwento kung bakit ako hindi sa school ni Elise nag aral. Simple 'because my aunts don't want me to study there, because they don't like me.' ganon lang pero ayoko pa munang magsabi sa kanya ng kung ano ano.
"Anong pangalan ng sister mo? Can I know?" Jaz asked.
"Elise."
"Mmm," tumango tango sya.
"Actually, she's not just my sister. She's my twin."
Nagulat sya roon.
"Really?"
I nodded.
"Wow! Alam mo bang gusto kong magkaroon ng kapatid na kambal? O kali man ako, magkaroon? O kali man magkaroon ng anak na kambal? Anything as long as twins! At ngayong may kaibigan akong may kakambal, natutuwa ako! Can I meet her?"
"Sure," I smiled.
"Whoa! I'm excited! Gaano kaya kayo magkamukha?"
Bahagya akong natawa sa kanya. She's so talkative. Ayos na rin dahil hindi naman ako palasalita. We might not have anything to talk about here if she was also quiet.
"Naiihi ako. Samahan mo ako sa banyo," Jaz said.
Tapos na kaming kumain. Pabalik na sa classroom. I nodded.
"Okay..."
We went to the bathroom. Pero hindi ako pumasok. Sabi ko maghihintay nalang ako rito sa labas at hindi naman nya ako pinilit. I leaned against the wall and crossed my arms as I waited for Jaz. I watched the dancing tree in front of me. Ang daming puno rito. Napaka ganda.
Later, I saw a girl running. She's in a hurry. She bumped into a man walking. Kumalat ang mga hawak ng lalaki. Nagsorry ang babae ang mabilis syang tinulungan sa mga dala nya. Nangyari lahat yon sa harapan ko. At nang matapos, tumakbo ang babae palayo habang nagpatuloy ang lalaki sa paglalakad.
I sighed and just looked at the tree in front again. Kaya pala mahangin rito. Ang dami nilang puno. Ang sarap siguro tumambay kung may garden sila rito. Siguro naman may garden sila?
I was about to take my phone out of my pocket to take a picture of the very nice scene but I noticed the ballpen on the floor. Pumasok agad sa isip ko yung nagkabanggaan kanina.
Pinulot ko ang ballpen at tinignan ang pinaglakaran nung lalaki kanina pero wala na sya. I don't know where he went. Tinignan ko ang ballpen tapos yung pinuntahan nung lalaki kanina. Hindi ko alam kung iiwan ko nalang ba rito yung ballpen o ibabalik sa lalaki lalo na dahil natatandaan ko naman ang itsura nya.
Sa huli nagkibit balikat nalang ako at tinabi ang ballpen sa bulsa. Ibabalik ko nalang. Natatandaan ko naman yung lalaki.
Jaz came out and we headed to the classroom. I just made an introduction to each teacher. I have a lot to do because I came in a little late. I will be busy.
Uwian nang magpaalam na kami sa isa't isa ni Jaz. Maraming nagpakilala sa akin pero si Jaz lang ang sumama sa akin. Marami syang ka-close pero sa akin sya sumama. I guess I have a friend now.
Pasakay na ako sa bike ko nang maramdaman ang kung ano sa bulsa ko. Tumutusok iyon. I dug in and saw the ballpen that the man had dropped earlier. Nag isip pa ako sandali kung hahanapin ba yung lalaki o bukas nalang. But this ballpen looks expensive. Mabilis pa naman akong makonsensya.
Sa huli bumuntong hininga ako at pumasok ulit sa school. Kung hindi ko sya makita, edi bukas nalang. I still remember his face. Sharp nose, cold eyes, thick eyebrows, thin lips, messy hair and medyo malaki ang katawan.
Teka. Bakit hanggang ngayon natatandaan ko pa rin ang bawat detalye ng mukha ng lalaking yon?
Napailing ako sa sarili at nagpatuloy sa paghahanap. Ilang minuto rin akong naghanap. Susuko na sana ako nang makita ang pamilyar na lalaki. Nag aayos sya sa locker nya. Tinitigan ko pa ng mabuti at nang makumpirmang sya na nga yon, lumapit na ako.
"Uh... hi!" Paunang bati ko.
He looked at me. His eyes are really cold. Yung para bang kapag tinitigan ka, kakabahan ka. At iyon ang nararamdaman ko ngayon.
"Hi," he stared at me for a moment before continuing what he was doing.
"Uh... ikaw yung lalaking may nakabungguan kanina, right? Sa may cr?"
He looked at me again. Para bang nag isip pa sya dahil bahagyang nagsalubong ang kilay nya. He doesn't seem to remember anything so I already spoke.
"Naiwan mo kasi ito kanina noong may nakabungguan ka. Sayo to, diba?" Abot ko sa kanya ng ballpen.
He looked at it. He looked at me before taking the ballpen.
"Yeah. Thanks," he said.
Tumango ako.
"You're welcome. Alis na ako," sabi ko at tumalikod na.
Nung patalikod na ako, nakatingin pa rin sya kaya hindi ko alam kung ano nang ekspresyon nya ngayon. Hindi rin naman ako interesadong malaman.