Anica (Adrienne Monica)
Isang maulang hapon kung saan abala ang mga tao para magsiuwian na. Nanlumo ako nang makita kung gaano kalakas ang ulan sa labas. Halos di na makita ang kalsada sa laki at bilis ng bawat pagpatak nito.
Tiyak pahirapan na naman ito sa pagsakay ng jeep at mapipilitan naman akong sumuong sa baha. Napatingin ako sa suot kong heels, baka nga masira pa tong sandal ko. Sana pala nagdala ako ng tsinelas.
Sa mga ganitong panahon naiisip ko ang aking matalik na kaibigan na si Zyra. Lagi niya kasi akong inihahatid noon lalo na pag hindi maganda ang panahon. Napalatak ako, mabuti pa ang isang yon nakahanap na ng prince charming na ubod ng bait, mayaman, guwapo at lahat na. Isa sigurong santa si Zyra sa past life at masyadong pinagpala. Eh, ako? Baka demonyitang baliw kasi walang napala.
Napagdesisyunan kong lumabas na sa waiting lounge at baka makahanap ako ng taxi. Pero sinilip ko muna ang pera ko baka naman magviral pa ako sa social media kung kulang pa ang pambayad ko.
Iilan na lang ang mga natira ma kasamahan ko sa trabaho kasi may mga sasakyan naman halos lahat sila. Ang iba, sinundo ng mga asawa nila kundi nobyo. Mayroon namang sinundo ng tatay o kapatid nila.
Umupo ako sa waiting lounge namin habang abala sa pagsesenti ang aking utak. Tumatalsik na din ang ulan sa may paanan ko. Ako, wala na ngang sasakyan wala pang sundo. Hay, Adrienne kasalanan ang mainggit pero sino ba naman ang hindi kung ako na lang ang naiwan at hindi pa nakauwi. Makasalanan siguro ako noon kasi parang wala talaga akong suwerte sa mga bagay-bagay.
Nayakap ko ang sarili sa sobrang lamig."Lord, magpadala ka naman ng milagro kahit ngayon lang. Gusto ko ng umuwi. Anong milagro naman kaya ang ipapadala Niya?
"Maam Anica, sino po ang hinihintay niyo?" tanong sa'kin ng guwardiya. Nagtaka siguro kung bakit ang tagal ko nang tumambay sa labas gayong papagabi na at hindi pa maganda ang panahon.
Milagro, kuya."Gusto kong isagot." Hinihintay kong tumila ang ulan, kuya. Mukhang hindi ako makakalabas sa sobrang lakas."
"Naku, maam, mukhang matatagalan pa bago ito titila kasi may bagyong paparating. Gagabihin ka masyado dito. Gusto niyo po bang itawag ko kayo ng taxi?"
"Sige po, kung okay lang po sa inyo."nakangiti kong tugon sa kanyang kagandahang loob na pinapakita.
Paalis na si kuya guard ng may bumosenang sasakyan sa labas ng gate at parang pamilyar ito sa akin. Nagkatinginan kami ni kuya guard at parehong nagkibit ng balikat na wari ay perehong walang ideya nang bigla na naman itong bumosena. Kaya napilitan siyang puntahan ito para mabuksan at makapasok.
Ganoon na lang ang pagkunot ng noo ko ng makita kung sino ang dumating. Salamat sa milagro, Lord. Mahal niyo nga ako. Bumaba sa kotse ang isang makisig na prinsepe suot ang kanyang suite at may dala pa ng payong habang papunta sa akin. Si Drake?
Nakangiti siya habang maarteng iniiwasan ang tilamsik ng ulan sa paa at braso niya. Masyadong maliit ang kanyang payong na dala para sa malaking lalaking tulad niya.
Anong ginagawa niya sa lugar na ito? Masama ang panahon. Baka magkasakit pa siya.
"Mahal ko!"Bulong lang yon. Tsaka hindi natin puwedeng sabihin sa kanya kasi di naman kami." Drake?" parang tanong na pagtawag ko.
Lumapit siya sa akin at hinalikan ako sa pisngi kaya napapikit ako. Wala ng mas tatamis pa sa halik niya." Aray!"
Kinaltok niya ako sa noo habang parang baliw na nakangisi. Nasa ilalim kami ng payong na dala niya. Ang sweet di ba? Pero huwag malito, hindi porket sweet ay may kahulugan na. Malay natin, inborn na sa kanila yon.
"Amazing! Still daydreaming even if it is dark, already? "aniya. Kasi yong mga nangyari kanina na halik ay ilusyon ko lang naman yon.
Paano ba mangyayari yon kung magkaibigan lang kami bukod siguro kung magayuma ko siya. Nagkalapit kami ni Drake dahil sa mga kaibigan namin na ngayon ay mag-asawa na. Since that day, we became friends, hang out together and rely on each other. Pero, hanggang doon lang talaga kami.
"Stop that english thing, Drake. Alam mo namang mahina ako diyan." Pagkatapos ay tumawa siya ng malakas na nagmistulang kulog na humalo sa ulan. "Ano nga palang ginagawa mo dito? Ang lakas ng ulan, oh."Itinuro ko kunyari ang ulan.
"May pinuntahan ako malapit dito, biglang umulan then naalala kita."
Binangga ko siya kunyari. "Hala! Huwag mong sabihin na-" Napangiti ako. Simula ng maging magkaibigan kami ni Drake ay palagi ko siyang tinutukso. Wala lang, trip ko lang. Gusto ko lang lagyan ng kulay ang buhay niya para pag wala na ako sa tabi niya ay di niya ako makalimutan.
"Na ano?"tanong niya.
"Nahuhulog ka na ba sa akin Drake Allistair Villamor? Huwag na kasing mahiya," ani ko at sinundot ko siya sa tagiliran. But as usual ang loko pinagtatawanan lang ako. Kasi imposible naamang mangyari yon. I am not definitely his type. Take note ilang beses ko na yung narinig sa kanya.
"Baliw!" aniya."Tara na! Sabay ka na sakin, ihahatid na kita sa inyo." Mas lalo kung isiniksik ang sarili sa kanya habang naglalakad kami papunta sa sasakyan niya. Humawak ako sa baywang niya. Hay, kung kanina nainis ako sa ulan ngayon naman ay parang gusto kong magpasalamat. Nakatsansing kasi ako. Wala namang malisya ito kasi friends lang daw kami kaya okay lang. Enjoy while supplies last.
"Shit!" napamura siya at tumingin sa akin. Pinandilatan ko siya ng mata. An eye for an eye, ika nga. Anong problema, mahal ko?
"Ano nga!"tanong ko.
"Your hand is in my butt, Adrienne. You are really good at teasing me." Agad kong kinuha ang kamay kong nakahawak pala sa butt kuno niya at humagalpak ako ng tawa.
Samantalang siya ay seryosong seryoso na nakatingin sa kawalan. Humawak na lang ulit ako sa baywang niya at inamoy ang amoy niyang para akong idinuduyan patungo sa kalawakan.
"One day, Anica, pagsisisihan mo ang mga panunukso mo sa akin,"sabi niya.
Di ko na lang pinansin. Pero naapektohan ba talaga siya sa simpleng hawak na yon?
Impossible! Kasi ang prinsepe ko ay may mahal namang iba. May girlfriend siya to be exact pero nasa ibang bansa at nagmomodelo pa sa ngayon. Maganda, matangkad, makinis at higit sa lahat mayaman.
Nagbabalak na silang magpakasal pagkauwi ng nobya niya. Kaya naman hanggang panunukso na lang talaga ako. Sinusulit ang bawat araw na puwede ko pa siyang kulitin. Ninamnam ang mga pag-aalaga niya kahit pang-kaibigan lang.
Minsan din naman, natanong ko sa sarili kung kaya ko kaya siyang makitang ikasal sa iba, pagdating ng panahon? Baka sumigaw ako ng itigil ang kasal! Na alam nating sa pelikula lang natin makikita. Ayoko rin namang mag viral sa social media kapag ganoon.
Habang maaga gusto kong matutunan ang buhay na wala siya. Pero di kosiya kayang layuan, para siyang magnet na hinihila ako parati palapit sa kanya.
"Sandali," sabi ko, ng binuksan na niya ang pinto ng kotse niya. Napatingin ako sa paanan ko at nakita kong naputol na nga ang isang strap ng sandal ko. Kainis! Kung kailan ko pa kasama si Drake ay saka bumigay ang mahal kong sapin sa paa. Tinanggal ko ito at binitbit bago pumasok sa kotse niya. Pasalampak akong naupo doon. Mas lalo akong nagmukhang dukha sa harap ng isang prinsepe.
"Don't worry, I'll buy you a new one tomorrow. Huwag ka ng malungkot," aniya at pinaandar na ang sasakyan.
Alam kasi niya kung gaano ako kasinop sa mga gamit. Kahit gaano na ito kaluma ay tinatago ko pa rin ito basta magagamit pa. Hindi naman kami mayaman para bumili ng gamit ora-orada kaya hanggang hindi pa bumibigay ay tinatabi muna.
"Bakit ba kasi ang hilig mong mag heels? Hindi ka naman rarampa," tanong niya na ang mga mata ay nakatuon sa daan.
"Pandagdag height kasi yan tsaka pampa-boost ng self confidence," tugon ko. Totoo naman, kasi hindi ako ganoon katangkad. Inilibot ko ang paningin sa loob ng kotse niya para maghanap ng pamunas."Wala ka bang towel? "tanong ko.
"Mayroon, nasa bag ko. Pakiabot na lang doon." aniya na itinuro ang bag sa likod namin."Paki-sali na din ng water. Nauuhaw ako."
"Nauuhaw ka? Samantalang, ang lamig naman. Sabagay baka hot ako kaya ka nauhaw."Bumalik na ako sa pagkakaupo pagkatapos kunin ang mga inutos ng mahal kong prinsepe.
"Adrienne, kailan ka pa kaya magkakaboyfriend at ng hindi mo na ako kukulitin,"sabi niya.
"Kung liligawan mo ako. Magkakaboyfriend na ako nun." nakangisi kong sagot. Nakita kong napailing siya at napabuntung-hininga.
Binuksan ko ang tumbler niya at inabot sa kanya ang tubig para makainom siya. Napalunok ako ng mapagmasdan ang paggalaw ng adam's apple niya. Lah! Nauuhaw din ako.
Tumingin siya sa gawi ko at binigay ang tumbler niya. Tiningnan ko rin ito kung may laman pa ba. Nang makitang may natira pa ay ininom ko ito at inisang lagok.
"Shit!"
"Bakit na naman? Napadalas ang pagmumura mo, ah! " tanong ko ng mapamura na naman siya.
Napalunok siya. "Diyan din mismo ako uminom sa part na yan, eh."
Napatitig ako sa parteng yon. Kung ganoon, parang nahalikan ko na rin siya.