THREE YEARS AGO
- Start of Flashback -
Pinigilan kong madala sa emosyon nung tumalikod ang kapatid. Mahimbing na nakatulog si Jasper sa kanang balikat nito bakas sa mukha ang ginawang pag iyak kanina.
"Alam mo namang hindi ko kayang pagsabayin ang pagtatrabaho sa ngayon lalo pa't walang maiiwan dito"
Nakatoon ang  atensyon ko sa kalderong hinihintay niyang mapuno ng tubig. Isang taon lang yung agwat ng edad namin ni Mia, matapos nung Junior High nagkaroon na ito ng isang supling sa dati nitong nobyo. Habang ako kakatapos ko lang ng Senior High nung nakaraang linggo at halos isang taon naring pinagsasabay ang pag aaral at trabaho doon sa resort malapit sa bayan. Tuwing gabi lang ako dati pero ngayon nagawa ko na ng buong araw.
Tila bumagal yung pag agos ng tubig sa gripo, napag isip isip na baka hanggang dito lang din ako. Hanggang sa lugar lang na to mauuwi ang lahat ng pangarap ko. Sa Baryo Andres kung saan halos lahat nauuwi lang sa pangingisda, pagsasaka at pagiging katulong sa ibang bayan.
"Ba't wala to sa resort?" 
Napabalik ako sa reyalidad nung marinig ang boses ni Kuya Edmon.
"Day off niya raw" sagot ng kapatid.
Diretsong dinampot ng pinsan ang pitsel sa lamesa tsaka uminom roon. Napakurap ako sa ginawa nito tsaka kami sabay nagkatinginan ni Mia.
"Sakto to pang meryenda mamaya, pritohin niyo nalang babalikan ko" Tukoy nito sa dalang saging na nasa mesa.
"Oo noy basta tatlo sakin ha?" sagot ng kapatid na ikinailing ko.
"Takaw mo talaga, oo ikaw bahala"  Sinundan ko nang tingin ang kakaalis lang na pinsan.
Tahimik lamang na pinagpatuloy ni Mia ang ginagawa, nilagay nito ang kaldero sa katam tamang apoy na gawa sa kahoy.
"Yung pinsan mo talaga Michel kung makapagsalita lang tong pitsel sasabihin niya "Ewwww, paliguan niyo ako ulit maawa kayo, ayong hinahalikan kaloka"
Natawa akong pinagmasdan ang kapatid habang karga niya parin si Jasper na natutulog sa balikat. Sa dami ng problema namin sa mundo nagawa niya pang magbiro.
"Ikaw talaga! Yang anak mo oh baka magising sa kalokohan mo"
"Oo nga pala, sandali nga ilagay ko lang sa higaan to"
Binantayan ko na lamang na hindi mawala ang apoy sa pinakukuluang tubig ng kapatid. Bukod sa kaming dalawa na lamang ni Mia ang magkaramay, hindi naman nagkulang sa pag gabay ang mga iilang pinsan namin dito. Kapwa kami pinalaki ng Nanay matapos kaming iwanan ng Ina na hindi namin alam kung saang lupalop hahanapin. Pero sadyang walang mananatili sa mundo.
"Minsan naiisip ko na baka sa kagustuhan kong ayaw mapag iwanan, nilalayo kita sa totoo mong destinasyon" Nilingon ko ang palapit na boses ni Mia.
Hindi ako makapaniwala sa sinasabi nito, di ko alam kung saan niya kinuha ang mga ideyang iyon. Saming dalawa, siya yung sobrang malalim kung magsalita kung di nga lang totopakin.
"Ayokong maging hanggang dito ka lang din" Nagtama ang mga mata namin na halos ikakaiyak ko.
"Ayan ka na naman, wag ka nga magbiro. Ano na namang drama to?" Tanong ko sa kanya.
"Lubusin mo na tong pagiging seryoso ko 1 minute lang itatagal nito"  Tuluyan nang bumitaw ang pinipigilan kong luha, natawa ako na naiiyak sa sinasabi ng kapatid.
"Wag ka kako iiyak, di ako makapagsalita"
"Sabihin mo na, 10 seconds nalang" Nangingibabaw ang hagikgikan sa kusina sa mga oras na iyon dahilan para hindi na pinagpatuloy ni Mia ang nais sabihin.
Ilang araw ang lumipas, umuuwi ako sa bahay bago sumapit ang gabi pero hindi na ulit namin napag usapan ni Mia ang ganoong bagay. Ang hirap, naiipit ako sa ideyang ayoko siyang iwan mag isa sa Baryong to kasama si Jasper at ayokong sayangin yung pagkakataon na pwede kong mabago ang buhay namin. Ayokong magdesisyon na posibleng maging dahilan ng pagkalayo naming magkapatid, ayoko ring magsisi sa huli dahil di ko sinubukang sundin yung pangarap ko. Sobrang Hirap!
Nakatitig lamang ako sa bintana ng resort, kita sa labas ang nagsasayahang bisita. Sa gantong oras kaonti pa lamang ang naliligo sa pool, kundi mayayaman galing pang ibang lugar ang palaging nagchecheck in dito. Ang iba mas piniling magsaya sa beach dahil sa sikat ng araw. Andito kami sa loob ng guest room na intended for housekeepers lamang habang hinihintay dumating yung isang kasama na kasalukuyang nililinis ang panghuling kwarto.
"Oh ba't antagal mo?" Bungad na tanong ni Issa nung pumasok ang hinihintay namin. Sabay kaming nag antay sa isasagot nito pero mukhang nasa ibang destinasyon ang isip ng kasama. Ibang iba yung mukha niya, halatang masaya. Kung di ko pa hinawakan sa balikat, di sya babalik sa reyalidad.
"Ay oo! Nako nako Girl! Akala ko di kami magkikita ulit! Ang gwapo niya parin at di niya----" masayang lapit nito kay Issa, hindi niya yata kami napansin.
"Oh siya siya! Tumigil ka na"
Hindi niya naipagpatuloy ang sasabihin nung pumagitna si Rina at umunang lumabas. Nagtama ang tinginan namin ni Andrea tsaka niya lamang napagtanto ang lahat ng sinabi niya mula pagpasok.
Nag iba ang ihip ng hangin, maging ang masayang mukha ng kakarating lang na si Andrea ay tila nag iba. Lumingon ito sa mga kasama na biglang natahimik. Dati ko lang napapansin na may usapang limitado lamang sa kanila lalo na sa matagal na dito. Hindi ako masyadong malapit sa kanila dahil yung ibang mga kaibigan ko nung night shift ay nanatili lang talaga na pang gabi. Hindi na rin ako nagtaka kung minsan, napupunta sa tahimik ang kwentohan kung nalamang andito ako.
Isa isa na silang sumunod kay Rina habang naiwan kaming dalawa ni Grace na nakasunod sakin.
"Hirap talaga mabuhay no?" Wika nito nung makalabas na kami ng kwarto.
"Oo naman, sinabi mo pa" Nakangiti kong sagot sa kanya, diretso lamang ang tingin nito dun sa tatlong kasamang nangungunang maglakad.
"M-may problema ba Grace?"  Lumingon ito, di niya siguro napansin na kanina ko pa sya pinagmasdan. Isa si Grace sa pinagkakatiwalaan dito sa resort, siya rin yung unang nag guide sakin nung lumipat ako mula Night Shift.
"Nako wala! Tara na nga"