NAPATAYO si Gabriel para batiin si Matthew."You are here too, Mr. Montefiore?" sabi niya.
"Yeah, someone invited me to have a lunch here. I can't say no to her." He looked at his cousin at. Pinanglakihan niya ito ng mata para iparating na makisang-ayon ito sa kanya.
Amanda didn't get what her cousin meant, so she frowned. She didn't invite him; they just met at the door. Why was he lying? She knows him. Lying isn't his words.
Napatingin si Gabriel sa babaeng tinutukoy ni Matthew. Biglang ngumiti si Amanda at tumango sa lalaki. Tumango rin si Gabriel sa babae.
"Nice to meet you again, Mr. Montefiore. "
"Same to you, Mr. Magno."
"Enjoy your lunch with her."
"Yes, enjoy it too." tugon ni Matthew dito.
Naupo na si Gabriel.
Si Matthew parang ayaw pang umupo tila gusto yata niyang umupo sa lamesa nila Gabriel.
Nang makita ni Amanda na paparating na ang dalawa niyang kaibigang."Matthew, sit down now they are coming," aniya.
Bago umupo si Matthew sa tabi ng pinsan his eyes lay to Rosy again.
Tama naman tumingin si Rosy kay Matthew. So, Matthew give her a seductive smile again.
Agad itinuon ni Rosy ang mata sa pagkain niya. Bakit kasi panay ang tingin nito sa kanya? Aba siya rin naman ah, pareho lang sila. Pero sa totoo lang ang guwapo talaga ng loko lalo na ang ngiti nitong nakakalaglag laway. Pero siya lulunukin muna niya ito broken hearted pa siya.
Gabriel put a two slices of pizza and bbq sa isang plato."Rosy, eat alot okay, try this too." Nilagay niya sa harapan nito ang plato.
Gustong mag protesta ni Rosy busog na kaya siya sa pasta palang. Iba rin ang restaurant na ito busog lusog ka talaga. Hindi na niya matanggihan ito nasa harapan na."Thank you, sir," nasabi na lang. Mabilis na nilantakan ito para matapos na sila.
At Matthew's table while they were eating, he didn't talk a lot. When the two women were going to ask him, he only answered yes or no. His attention was really on the woman at the other table. He kept glancing at her.
"Matthew, do you know that woman?" bulong lamang na tanong ni Amanda sa pinsan kanina pa niya napapansin ito he was looked at her constantly.
Matthew looks at Amanda. He didn't answer her, but he shook his head.
"So, do you like her?" muli nitong bulong.
Matthew nodded to her.
Napailing si Amanda aba na pipi na ang pinsan masungit.
Nang makita ni Gabriel na ubos na ang binigay kay Rosy."You want some more?" tanong niya.
Umiling siya busog na busog kaya siya pakiramdam pa nga niya sumikip ang suot na demin skirt.
"Are you sure?" panigurado pa ni Gabriel.
Tango ang tugon ni Rosy sa sobrang busog niya hindi siya makapagsalita. At sinenyas ang tiyan na sasabog na ito kung kakain pa siya.
Gabriel suddenly laughed because she was so cute with the way her hands pointed at her stomach.
Napangiti si Rosy. Ang cute din nitong tignan habang tumatawa.
Matthew automatically looked at the other table. And suddenly he feels envious. He want to laugh like that too. Lalo pa kung ang napapatawa sa iyo ang babaeng mahal mo. Because what he feels bigla siyang nawalan nang ganang kumain."I go to the restroom," paalam niya.
Tumango ang mga babae sa kanya at agad na siyang umalis.
"Kung tapos kana, Rosy, let's go."
Napatingin si Rosy sa tatlong piraso pan-pizza at bbq. Sayang kaya mahal pa.
Gabriel understands what Rosy eyes mean."Ipabalot natin, you can eat pagdating mo sa bahay ninyo."
Kaylapad ng ngiti ni Rosy. Oo naman pang meryenda niya mamaya.
Tumayo na sila napatingin si Gabriel sa kabilang lamesa to say goodbye to Matthew kaso wala ito kaya tinanguhan na lamang niya ang mga babaeng kasama nito na nakatingin sa kanya.
Pagkatapos bayaran at makuha ang pinabalot nila agad na rin silang umalis.
Habang naglalakad pabalik sa table nila si Matthew nang nakitang empty na ang katabing lamesa."They're gone?" anas na sabi niya. Bigla na lamang siya nakadama nang lungkot pati ang paa niya nakisang-ayon din sa kanya. Malumbay itong humahakbang parang ayaw na nga niyang tumuloy pa sa pinsan at umalis na lang din. But he needs to say goodbye to his cousin. When he reached the table, "Amanda, I go first, okay," aniya.
"You didn't finish your food yet, Matthew?"
"I'm full. Bye!" he didn't even bother to look at his cousin's friends. Umalis na siya.
"Amanda, bakit bigla na lang nalungkot, ang pinsan mo? "
"Ganon lang siya, hindi mo maintindihan ang ugali niya. Kung baga may kasungitan, mabuti na lang magandang lalaki ito."
"Tama ka, Amanda. Well, I like him," sabi nang isang kaibigan.
"Huwag mo nang ituloy pa, Lou, hindi ka niya type. I know him," agap ni Amanda.
"Yeah, I feel it, naman, Amanda. He didn't bother to look at me even once."
"Ganon siya pag hindi siya interested sa isang bagay o tao, huwag na siya ang pag usapan natin let's eat."
Tumango ang dalawang babae kay Amanda.
Nang makarating na sina Rosy sa bahay nila. Gaya ng dati mabilis siyang bumaba sa sasakyan ng boss. Napangiti na napailing na lamang si Gabriel.
Mabilis na gumawi sa driver sit si Rosy baka bumaba pa ito tapos sasabihin 'Can I come inside your house? hindi naman sa ayaw niya. Hindi lang siya comfortable ba.
Gabriel was about to open his side door when Rosy knocked on the window. Kaya binaba niya ito.
"Sir, thank you, sa napakasarap na lunch!" agad na sabi ni Rosy.
Ngumiti si Gabriel sa totoo lang gusto niyang bumaba."Ako ang dapat na magpasalamat sa iyo, Rosy. Dahil sinamahan mo ako."
"Wala iyon, sir. May kapalit naman na napakasarap na pagkain at saka it's my pleasure to be with you sir, you know you're the boss. Sige sir, ingat kana lang sa daan." Tinaas pa ang kamay niya para magbabay dito.
Walang nagawa si Gabriel pinaandar na ang sasakyan."Bye, see you in the office, Rosy," may ngiting sabi niya at umalis na.
Kumunot naman ang noo ni Rosy, ano raw see you sa opisina. Bakit? Sa ibang department kaya siya nag-tra-trabaho. Baka naman binibiro lamang siya nito sana nga. Pumasok na siya sa loob.
Matthew didn't know where he was going; the sun was still bright. If he goes home to his parents, they won't be there because they went to New York. His mother will attend a fashion show by a world-famous designer. Well, his mother was a supermodel when she was young. He sighed and you could see on his face that he was annoyed or whatever he was feeling. He wants to get rid of feeling frustrated. Why did he feel this way? Because he was jealous of Gabriel Magno, because of the woman with him? "Ahhh" "Damnit!"nhe exclaimed, really he felt so annoyed. He decided to go home to his condo first. It was too early to go to the bar where he usually meets his friends.
NANG makapasok na si Rosy sa loob ng bahay."Kamusta naman ang date mo?" tanong agad ni Lia na nakaupo sa sala.
Nagtaka si Rosy bakit nasa bahay ito hindi ba umalis? Kung sabado nasa labas na ito."Anong date ka diyan? Nagpasama lang sir, Lia." Tugon niya at naupo nilapag sa ibabaw nang center table ang pinabalot nilang tira nila.
Napatingin si Lia rito."Ano iyan?" tanong niya kahit alam na pagkain ito dahil nakalagay ang pangalan ng restaurant sa plastic bag.
"Tira namin."
"Naman, Rosy. Nagawa mong ipabalot?" kung siya never niyang gawin ito nakakahiya kaya lalo pa at boss mo ang kasama mo sempre feeling sosyal siya kahit papaano.
"Hindi ah, ang sarap kaya saka mahal, at saka baka itatapon lang din nila iyan. Si sir, ang nagsabi na ibalot."
"Parang close na close na kayo ni sir ah, Rosy." nasa tinig ni Lia ang inggit. Sino ba naman ang hindi big boss kaya nila ang nagyaya.
"Hindi ah, ngayon lang kami nagkita nang personal saka alam mo ito, Lia. Dapat nga kayo ang malapit kay sir, kasi medyo matagal kana sa trabaho mo."
"Asus, Rosy, daig pa niya ang vampire hindi nagpapakita. Bilang lang sa mga daliri sa kamay at paa kung makikita ito. Palagi ang personal assistant ang humaharap sa mga tao niya."
"Di ba ganon naman talaga silang mga boss? Personal assistant talaga ang kumikilos para sa kanila."
"Oo gaya ba ng napapanood natin sa mga drama totoo pala example na lang si sir Gabriel. Ay siya nga pala, Rosy. Gusto mong sumama mamaya?" pag-iiba niya ng usapan.
"Sasama saan naman, Lia?"
"Nagyaya ang mga kasama natin sa trabaho na mag-bar. Alam mo na saturday night time to relax para sa mga single na katulad ko."
"Ikaw na lang, di ba alam nang mga kasama natin na meron akong boyfriend."
"Ay oo nga no, naririnig ka nila minsan na nakikipag-usap sa ex mo. Huwag mo na silang pansinin single ka naman na, Rosy. Sige na sumama kana para may kasama ako, mag enjoy ulit tayo kagaya kagabi."
"Lasinggera na tayo niyang, Lia."
"Ngayon lang ito, Rosy. Saka broken hearted ka pa, huwag mong sabihin sa akin na naka-move on kana? Isang araw palang ang lumipas ha, Rosy. "
Napatingin si Rosy sa kaharap. Para kasing tama ang sinabi nito. Dahil hindi man lang sumagi sa isipan ang manloloko niyang ex. Ngayon lang kung hindi pa pinaalala sa kanya ni Lia.
"O, bakit ganyan ka kung makatingin sa akin, Rosy. Huwag mong sabihin na totoo ang sinabi ko ha?"
Hindi agad nakasagot si Rosy. Nong sinabi sa kanya nito na ikakasal ang nobyo. Parang ewan ang nadarama niya. Naroon iyon galit niya kaya nga todo sugod siya sa simbahan hindi pala roon kinasal ito. Sempre tututol siya kasi alam niya na siya ang nobya. Pero hindi umayon sa kanya ang pagkakataon. Hay kung magkita o magkasalubong sila sa daan talagang masasapak niya ito kahit isa lang.
"Sino ba naman kasi ang hindi makalimot agad. May dumating bigla tapos over sa qualifications di ba, Rosy? "
Napailing si Rosy alam naman niya kung sino ang tinitukoy nito ang boss ba? Para sa kanya hindi mangyayari ito kahit na isang araw sabihin ng boss na. Rosy, let's date for real. Tatanggihan niya dahil wala talaga siyang nadarama pars rito. Hindi kagaya nong lalaking iyon. Gustong niyang tampalin ang noo bakit napasama na naman ang lalaking iyon. Hindi naman sila magkakilala.
"Ano, Rosy, sama ka?" untag ni Lia sa pananahimik ng kaharap.
"Sige, sasama na ako," kaysa magmukmok siya sa kuwarto niya.
"Magpahinga kana, Rosy. Para mamayang gabi may lakas kang uminom."
"Lia, hindi na ako iinom ng marami masakit kaya sa ulo," baka manghalik ulit siya ng lalaki. Mabuti na lang hindi malinaw sa kanya ang mukha ng lalaking hinalikan kagabi.
Naisip ni Rosy paano na lang kaya kung malinaw sa isipan ang mukha ng lalaki tapos magkasalubong sila. Naku po todo yuko siya pag nangyari ito. Wish rin niya na sana lasing din ang lalaki para patas sila na hindi malinaw ang kanilang mukha sa ala-ala nila.
"Sige hinay-hinay na lang tutal tapos na ang pagluluksa ng puso mo, Rosy."
"Ikaw talaga, Lia." Tumayo na siya."Maiwan na kita, pahinga muna ako. Ikaw wala ka bang pupuntahan maaga pa naman?"
"Wala, mamayang gabi na lang para marami akong energy."
"Sige, matulog muna ako saglit, Lia," tinungo na niya ang silid.
Napasunod si Lia ng tingin kay Rosy. Masasabi niyang suwerte ito kung may gusto ang boss dito. Instant Cinderella ito kung sakali.
Pagsapit nang alas-siyete nakahanda na sina Rosy at Lia. Sa pagpunta nila sa bar.
Napatingin si Lia kay Rosy simple lang kasi ang suot nito nakapantalon at puff sleeves lang ito. Samantalang siya naka mini skirt, at puff sleeves din pero crop top ito with high heels siya si Rosy naka flat sandals lang. Magkaiba talaga sila ng pagdating fashion.
Napansin ni Rosy ang tingin sa kanya ni Lia."O, bakit ganyan ka makatingin sa akin ha?"
"Ang ganda mo kasi," tugon na lang niya.
Napangiti si Rosy."Nanbola ka pa, tara na nga lang."
Nakangiting tumango si Lia kay Rosy.