KABANATA 6
Skyla Valderama's POV
"ANO iyan? Iyan na ang dinner natin?" Nakangiwi kong tanong. Ang nakikita ko ngayon sa mesa ay rice and fried fish. Hindi ko alam kung anong uri ito ng isda.
"Kung ayaw mo niyan, puwes wala na akong magagawa, bahala kang magutom," masungit na wika ni lalaking tagabundok na abala sa paglalagay ng pagkain sa kaniyang pinggan.
"Wala naman akong sinabing hindi ako kakain." Lumapit ako sa lamesa at pasalampak na naupo rito.
Nagsisimula nang kumain si lalaking tagabundok. Naka kamay lang siya.
"Kakain ka ba o titingin ka na lang sa akin?"
Agad akong nag-iwas ng tingin. "Kapal mo naman, hindi kaya ako nakatingin sa 'yo," kaila ko.
Paano niya kaya nalamang nakatingin ako sa kaniya? E, ni hindi niya nga ako sinusulyapan.
"Hindi nga ba?" nakangisi niyang tanong.
Inirapan ko siya. "Nasaan ang kutsara at tinidor?" I changed the topic.
He chuckled. "Walang ganiyan dito."
"Ha? E, paano ako kakain?"
"Maliit na problema pinapakumplikado mo. Malamang gamitin mo 'yang kamay mo. Alangan namang kamay ko 'di ba? Ano susubuan kita?" wika niya na punong-puno ng sarkasmo.
"Saksakan talaga ng kapal iyang pagmumukha mo 'no? Wala akong sinabi na subuan mo ako. Ang concern ko lang ay..." napakagat ako sa ibabang labi ko. "... h-hindi ako marunong magkamay... tsaka mainit 'yong kanin, baka mapaso ako.
Mahina siyang natawa habang bagyang napapailing. "Tuturuan na lang kita." wika niya.
Wow! Bait naman. Tsk!
At iyon nga tinuruan niya ako. Madali lang pala ang magkamay. At sa totoo lang mas masarap pa lang kumain kapag naka kamay. Mas nakakaganang kumain.
Kumurot ako ng isda at isinawsaw ito sa toyo na may kalamansi tapos ay dumakot ako ng kanin at isinubo ito.
"Anong tawag sa isda na 'to?" tanong ko.
"Galunggong," tipid niyang sagot.
"Ang sarap. Ngayon lang ako nakatikim ng ganito."
"Huwag kang mag-alala kasi palagi ka ng makakatikim niyan."
"Talaga?" Para akong bata na natuwa.
"Oo, at gulay na rin."
Wala naman akong isiyu sa gulay dahil kumakain naman ako nito.
"Puwede bang akin na lang 'to?" tukoy ko sa natitirang isang isda. My gosh, ang dami kong nakain.
Tango lang isinagot niya sa akin.
*
HINDI ko na hinintay pa na utusan ako ni lalaking tagabundok. Ako na 'yong nagkusang maghugas ng plato. I know naman kasi na sa akin niya rin ito ipapagawa. Pasalamat siya good mood ako ngayon, kasi ang sarap ng pinakain niya.
Minsan kung ano pa 'yong mas simple iyon pa 'yong masarap. From now on paborito ko na ang fried galunggong.
Hindi na ako nahirapan sa paghuhugas ng plato dahil tinuruan na ako ni lalaking tagabundok. Thank God nagawa ko naman ito ng maayos. Wala akong nabasag.
Pagkatapos kong maghugas ng plato ay lumabas na ako ng kusina kung saan naabutan ko sa sala si lalaking tagabundok. Nakahiga siya sa kahoy na upuan. Kahit malaki at mahaba 'yong upuan ay hindi pa rin ito enough para magkasiya siya dito. Ang higante niya ba naman kasi, e. Kawawang upuan, kung may buhay lang ito ay malamang nagreklamo na ito dahil sa bigat niya.
Tulog na kaya siya?
Nakatakip ang mukha niya ng kanang braso niya. Baka siguro tulog na siya, malalim na kasi ang paghinga niya.
Nilagpasan ko siya at nagtungo na sa kuwarto ko.
Isa lang ang kuwarto dito sa bahay at ako ang gumagamit nito. So automatically sa sala si lalaking tagabundok, pero doon kaya siya sa upuan na iyon natutulog? Ang uncomfortable naman do'n, buti nakakatulog siya ng maayos.
Kasi ako sa totoo lang hindi ako kumportable sa higaan ko, ang tigas at ang sakit sa likod. Tapos ang lamig-lamig pa dito. Napapaliguran kasi ng puno itong bahay tapos gawa lang sa kawayan ang kabuuhan nito kaya tumatagos ang lamig.
Pero sabi nga ni lalaking tagabundok 'bawal ang maarte dito sa bahay niya'. Tsk... ang sabihin niya sadyang wala lang siyang pera.
How about 'yong binayad sa kaniya ni daddy? Ah siguro ayaw niyang gastusin sa akin dahil nasasayangan siya. Sino nga ba naman ako para pagkagastusan niya 'di ba? Kasi ang utos lang naman sa kaniya ni daddy ay bantayan ako... iyon lang.
...
"ANG usapan natin dapat ala-sais gising ka na."
Nabalikwas ako nang bangon nang marinig ang boses ni lalaking tagabandok.
Ang istorbo naman ng lalaking 'to!
Tsaka paano siya nakapasok dito? I'd lock the door. So, paano?"
Napakamot ako sa ulo ko. Binalingan ko siya nang tingin. Prente siyang nakasandal sa hamba ng pintuan.
"Puwede bang mamaya na lang? Inaantok pa ako, oh!" tinatamad na sabi ko. Ambang babalik na ulit ako sa paghiga ng...
"Kung hindi ka pa babangon diyan... bubuhusan kita ng tubig," malamig na wika niya.
Wow! Para namang madrasta ang datingan niya. Dinaig ko pa si Cinderalla sa lagay ko.
"Tumayo ka na diyan at magluto ka na, at huwag kang magkakamaling bumalik sa patulog dahil sinasabi ko sayo, bubuhusan talaga kita ng tubig, " wika niya at lumabas na ng kuwarto ko.
Napasabunot ako buhok ko gamit ang dalawa kong kamay. Haist! Nakakainis talaga siya!
Padabog akong bumangon sa higaan. Nawala na ang antok ako, salamat sa pang-iistorbo ni lalaking tagabundok!
Hindi na ako nag-abalang ayusin ang sarili ko. Para saan pa? E gagawin lang naman akong utasan ng bwiset na lalaking iyon!
Hinayaan ko na lang na gulo-gulo ang mahaba kong buhok. Hindi na ako nagsuklay pa.
Simula ng dumating ako dito which is no'ng isang araw lang, hindi pa ako naliligo, ni hindi pa rin ako nagpapalit ng damit. I'm wearing fitted crop top shirt and palazzo trouser, kaya kahit paano kumportable naman ako. Hindi ko rin feel maligo at magbihis dahil mahirap na, hobby pa naman ni lalaking tagabundok ang bigla-bigla na lang pumasok dito sa kuwarto, baka mabosohan niya lang ako, at ganoon din sa baniyo.
Wala akong tiwala sa lalaking iyon.
Lumabas na ako ng kuwarto at nagtungo na sa kusina kung saan naabutan ko siya na naghihiwa at nagpipitpit ng bawang.
"Ako muna magluluto. Panoorin mo na lang muna ako," aniya na hindi manlang ako tinatapunan ng tingin.
"Anong lulutuin mo?" tanong ko habang naglalakad papalapit sa kaniya.
"May natira pa tayong kanin kagabi, isasangag ko lang."
"Eh ulam, ano?
"Wala," tipid niyang sagot. Ngayon naman abala na siya sa pagdurog sa kanin na nakalagay isang bowl gamit ang kamay.
Napangiwi ako.
Gross.
"Naghugas ka ba ng kamay mo, ha?" tanong ko sa kaniya.
Natawa siya. "Uso pa ba iyon?"
Nanlaki ang mga mata ko. "So, hindi ka nahugas? Yuck! You're so gross! Alam mo ba ang kamay natin ang pinakamaduming bahagi ng katawan natin since kung saan-saan natin ito inihahawak. Mamaya baka nagkamot ka pa ng ano mo, e!"
Muli siyang natawa, at this time mas malakas na.
"Oo nga pala... kakatapos nga lang pala umuhi," aniya.
Mas dumuble ang panlalaki ng mga mata ko. "Napaka baboy mong tagabundok ka! You're so kadiri!" Hindi na ako nakapagpigil, dinampot ko 'yong bawang na hinihiwa niya kanina at pinagbabato ito sa kaniya. Pasalamat siya hindi 'yong platito na pinaglalagyan nito ang ibinato ko sa kaniya. "Balak mo pa ata akong lasunin at patayin! Letse ka!"
"Hey, huwag mong sayangin 'yong bawang. Mahal ang gulay ngayon," aniya.
"Mas mahal ang pampa-hospital!" aniko. Wala na akong maibato sa kaniya dahil ubos na 'yong bawang. Nagkalat na ito sa sahig.
"What? Bakit ka naman maho-hospital?" kunot noong tanong niya.
"Baka ma-food poison ako dahil sa pagiging unhygienic mo."
Inismiran niya ako. "Mahal na señorita, walang namamatay sa dumi."
I rolled my eyes. "Puwede ba huwag n'yo kaming igaya sa inyong mahihirap. Kayo kasi sanay na kayo sa dumi, kami hindi."
He chuckled. "Tsss... ang arte mo."
"Hindi ako kakain. Ayaw ko niyan. Ikaw na lang ang kumain niyan."
"Edi huwag kang kumain. Ano sa tingin mo pipilitin kita? Tsk. Bahala kang magutom." Iritadong sabi niya.
Mas gugustuhin kong magutom na lang kaysa naman kainin iyang madumi mong niluto.
"At kung puwede lang ligpitin mo 'yang ikinalat mo. Huwag mong asahan na liligpitin ko iyan. Marunong kang makalat kaya dapat marunong ka ring magligpit. Tandaaan mo, wala kang katulong dito." He said coldly. "Tsk. Nagsayang na nga, nagkalat pa, ibang klase talaga." bulong-bulong pa niya.
Nye nye nye! Daming sinasabi.