หลังจากดูหนังเสร็จ ภูผาก็พามาติกาไปกินข้าว และจบด้วยการไปส่งหญิงสาวที่บ้าน ก่อนจะกลับมาบ้านทิ้งตัวลงนอนอย่างคนหมดแรง จากความเหนื่อยที่มันสะสมมาหลายวัน แล้วหลับยาวจนกระทั่งเช้า
             “ยี้ นี่เมื่อคืนพี่ผาไม่ได้อาบน้ำใช่ไหมคะเนี่ย” พิมพ์ผกาขยับออกห่างจากตู้เย็นที่พี่ชายเดินเข้ามาเบียดเพื่อที่จะดื่มน้ำ พร้อมกับทำท่าทางรังเกียจเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังอยู่ในชุดเดิมตั้งแต่เมื่อวาน แถมสภาพเสื้อผ้าก็ยับยู่ยี่ไปหมด
             “คนจิตใจสะอาดไม่อาบน้ำก็สะอาด” นอกจากจะดื่มน้ำแล้วชายหนุ่มยังเดินไปนั่งร่วมโต๊ะกินมื้อเช้ากับทุกคนหน้าตาเฉย
             “เฮ้อ!” พิมพ์ผกากลอกตามองบนคนที่กล้าเคลมว่าตัวเองจิตใจสะอาด แล้วเดินไปนั่งลงเก้าอี้ตัวข้าง ๆ พี่ชายอย่างเลี่ยงไม่ได้ “อย่าบอกนะคะว่าเมื่อวานพี่ไปดูหนังกับผู้หญิงแล้วถึงกับเหนื่อยขนาดนี้น่ะ”
             “เดี๋ยวนะ รู้ได้ไงว่าพี่ไปดูหนังกับผู้หญิง” ภูผาถามน้องสาวตัวดี ที่นับวันทำตัวเป็นป้าข้างบ้าน อย่างสงสัย เพราะเท่าที่จำได้เขาโทรมาบอกแม่แค่ว่าไม่ต้องรอกินข้าวเย็นเพราะจะไปดูหนังกับเพื่อน
             “แค่จะล้อพี่เล่นแค่นั้น อย่าบอกนะว่าไปมาจริง ๆ” พิมพ์ผกาทำหน้าตาตื่น และคิดไปไกลว่าเมื่อวานพี่ชายเถลไถลไม่กลับบ้านแล้วไปทำอย่างอื่น แถมไม่อาบน้ำด้วย เธอถึงขยับเก้าอี้ออกห่างไปอีก
             “เวอร์ไปล่ะ” ไม่พูดเปล่าภูผายังยื่นมือไปกระชากเก้าอี้ของน้องสาวทีเดียวมันก็กลับมาตั้งที่เดิม “ไปดูหนังกินข้าวแล้วก็กลับ ไม่มีอะไรพิลึก ๆ อย่างที่แกคิดหรอก”
             “ก็ใครจะไปรู้ล่ะคะ เห็นเหนื่อยขนาดนั้น” พิมพ์ผกาแก้ตัวเสียงแผ่ว
             “ยัยเด็กลามก” ภูผาแกล้งใช้นิ้วจิ้มหน้าผากน้องสาวแรง ๆ
             “โอ๊ย! ไอ้พี่ชายชอบใช้ความรุนแรง พิมพ์จะฟ้องแม่” หญิงสาวที่จะใช้มือตะกุยพี่ชายแต่โดนอีกฝ่ายใช้มือเดียวดันที่หน้าผากเอาไว้ก็อยู่หมัด เพราะเธอกับพี่ชายความสูงแตกต่างกันหลายสิบเซนติเมตรเลย
             “จะทำร้ายฉันเหรอยังเร็วไปสิบปียัยเตี้ย” ภูผามองน้องสาวอย่างท้าทาย พร้อมทั้งหัวเราะในลำคออย่างพอใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำร้ายตนไม่ได้อย่างใจหวัง
             และในขณะที่ทั้งสองกำลังสร้างความสมานกันฉันพี่น้อง คนเป็นพ่อกับแม่ก็เดินเข้ามาเจอ ทั้งคู่ถึงกับถอนหายใจ กับภาพที่ได้เห็น
             “กินข้าว พอได้แล้ว” คนเป็นพ่อสั่งเสียงเข้ม นั่นแหละสองพี่น้องถึงผละออกจากกันราวกับแม่เหล็กขั้วเดียวกัน “แล้วนี่ สภาพแกคืออะไรผา” นายภาคภูมิถามลูกชายที่ยังอยู่ในชุดทำงานของเมื่อวาน แถมมันยังดูยับเยินจนหมดสภาพ ไม่ต่างกับคนใส่ที่หมดสภาพไม่ต่างกัน
             “ไปดูหนังกับสาวมาค่ะ” พิมพ์ผการีบฟ้อง
             “ใคร ยัยเอยเหรอ”
           ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ตอบเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น พิมพ์ผกาชะเง้อคอมองก่อนจะเป็นคนเดินออกไปดู และเธอก็กลับมาพร้อมกับหญิงสาวที่ทางครอบครัวของเธอคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี
             “สวัสดีค่ะ คุณลุงคุณป้า รบกวนหรือเปล่าคะ พอดีเอยทำกับข้าวเยอะเลยแบ่งมาฝากค่ะ” หญิงสาวบอกพลางยื่นกล่องอาหารให้กับผู้สูงวัย ก่อนจะมามองผู้ชายอีกคนแล้วอุทานเสียงหลง “เฮ้ย! ทำไมสภาพเป็นงี้ละเนี่ย อย่าบอกนะว่าแกทำงานโต้รุ่งอีกแล้ว ไหนบอกว่างานไม่เร่งแล้วไง กินข้าวอาบน้ำหรือยังล่ะเนี่ย” หญิงสาวบ่นไปพลางเดินเข้าไปจัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ให้เข้าที่ และปัดผมยุ่งเหยิงไม่ต่างกันให้ดูดีขึ้นมาอีกหน่อย
             “ยัง..” พูดได้เพียงแค่นั้นเขาก็โดนแย่งพูดอีกครั้ง
             “งั้นก็รีบกินแล้วรีบไปนอน ฉันเองก็โต้รุ่งว่าจะไปนอนเหมือนกัน ไปก่อนนะ ลานะคะคุณลุงคุณป้า พี่ไปนะพิมพ์” หญิงสาวบอกลาทุกคนแล้วเดินถือกล่องอาหารที่เจ้าของบ้านล้างมาคืนแล้วเรียบร้อยพร้อมกับปิดปากหาวหวอด