"Weird kaya. Bakit Cinderella?"
SAMANTHA'S POV
"ANG TAGAL naman nila. Psh," reklamo ko habang nakaupo ako sa isang upuan sa backstage.
Ako pa lang mag-isa dito at wala pa ‘yong iba kong kasama na theater club members. Nakakainis. Kanina pa ako naghihintay dito.
At para hindi na ako ma-bore, kinuha ko na lang ‘yong libro na ibinigay ni Kayleigh. Babasahin ko na sana ito pero napatigil ako dahil may biglang nagsalita sa may pintuan.
"Maganda ‘yang libro na ‘yan, si Kayleigh ang author ni’yan," mahinahon na sabi ni Diane at umupo sa tabi ko.
Napakunot naman ang noo ko. Bigla yata siyang bumait ngayon? Ano, bipolar lang?
"Alam ko, sinabi na niya sa ‘kin ‘yon kanina," bored na sabi ko at tinignan ko ‘yong cover ng book.
Umurong din ako papalayo sa kan'ya dahil hindi ako 'yong tipo ng tao na basta-basta na lang nagpapatawad. Mapagtanim ako ng sama ng loob, alam ko 'yon.
Hindi na maganda ang impression ko sa kan'ya noong una pa lang, pero hindi ko alam na may mas ipapangit pa pala 'yon kapag nakausap ko na siya sa personal.
Ang ganda ng book cover. Isang babaeng nakaupo habang may hawak na pusa at pakpak sa likod nito habang nakatingin sa langit.
Ano kayang kinalaman nito sa contents ng story?
"Story ‘yan ng kapatid ni Kayleigh at ng girlfriend niya," sabi ni Diane na nakapagpatigil sa ginagawa ko.
"May kapatid si Kayleigh?" tanong ko.
Tumango siya bago umirap. Oo nga, ang obvious naman kasi ng tinanong ko.
"May sakit ‘yong kapatid ni Kayleigh na ang pangalan ay Kent, pero nagawa niya pa rin mahalin ang isang babae na nagngangalang Selene. Mahal nila ang isa't-isa, pero tadhana mismo ang humadlang sa kanila."
Hindi ako umimik at nakinig lang ako sa kan’ya. Spoiler 'tong isang 'to, pero puwede na rin.
"May amnesia ‘yong babae. Pero ginawa niya ang lahat para makaalala siya. Ang masakit lang, hindi na siya nakaalala pa. May nangyari na hindi niya inaasahan."
Napatingin ako kay Diane at nakita ko na pinunasan niya ang luha niya bago niya ipinagpatuloy ang kuwento niya. Sa tingin ko naman ay hindi siya nag-iinarte ngayon.
"Hanggang huli, hindi na nalaman ng babae ‘yong nakaraan niya."
Nagulat ako nang bigla siyang tumingin sa ‘kin nang may bahid ng lungkot sa mga mata niya.
Bakit?
"Samantha, papayag ka ba na ganoon din ang mangyari sa ‘yo? Na manatili kang walang alam hanggang sa mahuli na ang lahat?" tanong niya.
Hindi ako kaagad nakasagot sa tanong niyang 'yon. Napabuntong hininga na lang siya bago muling naglakad palabas ng silid.
"LATE na late na kayo. Pumunta pa kayo?" bulong ko nang dumating na si Diane at Chester.
Nakaakbay pa si Chester kay Diane at nakasandal naman si Diane sa dibdib ni Chester. Kanina lang ang bait, tsk. Ahas talaga. Dapat sa kan’ya sa gubat naninirahan, eh.
Hindi ko alam pero napatitig ako sa kanilang dalawa.
Bagay sila, leche. Pero mas bagay kami. May chemistry kaya kami, tapos sila wala!
Teka nga, bakit ako naiinis? At saka ano ba 'tong pinagsasasabi ko?
Iniwas ko na ang tingin ko sa kanila pero hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagngisi ni Diane.
Sa ngisi niyang iyon, parang gusto ko na talaga si’yang bunutan ng buhok.
Sige pa, inisin mo pa ko. Sisiguruhin kong kalbo ka kapag nakaidlip ka rito sa theater club room.
"Sa inyong lahat na bagong members ng theater club, congrats dahil official members na kayo ng theater club!" masayang pagbati sa amin ni Diane sabay tingin sa akin.
Bigla na naman niya akong inirapan!
Sa totoo lang, gusto ko nang sumimangot kanina pa pero pinipigilan ko lang. Binigyan ko na lang siya ng isang pilit na ngiti at saka nag-iwas ng tingin.
"Anyway, may bago tayong play na gagawin. Ang title ay A Cinderella Story," pagpapaliwanag niya.
"Ches, ipamigay mo nga ‘yong script sa kanila. Pretty please," pa-cute na sabi ni Diane sabay pout pa sa harapan ni Chester with matching hawak pa ng kamay sa kan’ya.
Kapal ng mukha, akala mo naman ang ganda niya eh di-hamak na mas maganda at mas cute naman ako sa kan’ya!
Hindi ko na namalayan na nakakuyom na pala ang kamao ko. Pilit akong ngumiti nang magtama ang mga tingin namin ni Chester.
Nakakaasar! Argh! At mas naaasar ako dahil hindi ko alam kung bakit ako naaasar!
"No need to do that. Tss," inis na sabi ni Chester kay Diane sabay ipinamigay ang mga flyers.
Isang linggo pa lang ang nakakalipas matapos ang eye-to-eye contact namin ni Chester pero bakit gano’n? Parang naa-attach ako sa kan’ya ng sobra?
Ang landi ko naman sa part na 'yon.
"Samantha."
Hindi ko namalayan na nasa harapan ko na pala si Chester at iwinawagayway sa mukha ko ‘yong papel.
Agad ko naman itong kinuha bago tumikhim. Ang tagal ko bang tumulala?
"Salamat," cold na sabi ko.
Ngumiti naman siya sa ‘kin at namigay na ng papel sa iba pa naming members.
Binasa ko na ‘yong title.
A Cinderella Story.
"Ang ganda ng title, 'no?"
Nagulat ako nang may isang lalaki ang tumabi sa akin at kinausap ako.
Isang lalaking mestiso, chinito, at makinis ang mukha. Kada magsasalita rin siya ay lumilitaw ang dimples niya na nakakapag-distract sa akin. Messy din ang buhok niya na bumagay naman sa kan’ya.
He looks like the boy next door.
"Weird kaya. Bakit Cinderella?" sagot ko naman sa kan’ya.
Ano 'to, fairytale ang peg?
Nagkibit-balikat lang siya at binasa na ang script na ibinigay ni Chester sa kan’ya.
"Anyway, Slade nga pala," pakilala niya sa akin at nilahad niya ang kamay niya.
Tataasan ko sana siya ng kilay kaya lang mukha naman siyang approachable. At saka, dapat maging friendly ako lalo na at ngayon lang ako nakasali sa isang org.
"Samantha," sagot ko naman at kinuha ko ang kamay niya para makipag-shake hands.
"I know," sabi niya habang nakatingin sa ‘kin at nakangiti nang malapad.
"Ha? Kilala mo ako?" nagtatakang tanong ko.
Sikat na pala ako ngayon?
"Sino ba naman ang hindi? Kilala ka sa bawat sulok ng school na 'to, Samsam. Hindi mo lang alam."
Automatic akong napalingon sa kan’ya nang tawagin niya ako ng Samsam.
Magtatanong pa sana ako sa kan’ya pero bigla siyang tumayo at lumayo sa akin.
"Sandali lang—"
Hahabulin ko sana si Slade pero napatigil ako nang biglang may dumamba sa akin ng yakap.
"Sammy! I missed you!"
"Mich! Bitaw— Bitaw! Hindi ako makahinga!"
Lumagapak ako sa sahig nang dahil kay Mich na nakadagan sa ‘kin.
Napahawak ako sa likod ko dahil pakiramdam ko nabali ang mga buto ko.
"Hala, sorry, Sammy!" utas ni Mich at umalis na sa pagkakadagan sa akin bago nag-peace sign.
Tinulungan niya akong tumayo at pinaupo niya ako doon sa inuupuan ko kanina.
"Okay ka lang?"
Nagulat ako nang biglang lumapit sa akin si Chester nang may pag-aalala sa mga mata nito.
Tumango na lang ako sa kan’ya habang hawak-hawak ko ang likod ko at bahagyang minamasahe iyon. Lokreng na Mich talaga, isusumbong ko siya sa boyfriend niya, eh! Grrrr!
"Ches," tawag ni Diane sa kan’ya.
"Sa susunod, mag-iingat ka naman," concern na sabi niya sa akin bago siya naglakad papalapit kay Diane.
May pinagme-meeting-an yata sila. ‘Yong tungkol sa project namin.
"Concern sa kan’ya si Chester, oh? Wew," pang-aasar sa akin ni Mich.
Inirapan ko na lang siya at binasa ko na ‘yong script ulit.
Nagulat ako nang biglang hablutin ni Mich ‘yong papel na hawak-hawak ko. Ano ba 'yan, hindi na ako natapos-tapos sa pagbabasa!
"Woi, pahingi rin ako ng ganito!" sigaw ni Mich doon sa katabi niya na hindi ko kilala kung sino.
"Hoy Miasse, huwag ka ngang sumigaw. Para ka talagang nakalunok ng microphone." Napalingon kaming lahat doon sa biglang nagsalita sa may pintuan.
"Hoy, Kristoff De Jesus! Kanina ka pa ah! Huwag ka ngang epal!" tugon ni Mich.
Napangiwi na lang ako sa lakas ng boses ni Mich. Tama nga si kuya, para nga siyang nakalunok ng microphone.
Nginisian lang siya ni kuya at tumingin sa akin. Infairness, ah. Ang guwapo ng kuya ko habang feel na feel niya ang pagsandal sa pader at pagmo-model. I-apply ko kaya 'to sa Bench?
"Colline, hihintayin kita sa main gate. Sabay tayong uuwi," huling sabi ni kuya bago siya naglakad paalis.
"Pasensya na sa kalokohan ng kuya ko. Sige balik na ulit kayo sa ginagawa n'yo," paghingi ko ng paumanhin sa members dahil ang feelingero kong kuya ay ginambala ang meeting namin.
Nagtaka ako nang makita ko ‘yong ibang members ng theater club na nakanganga.
"OMG, kuya mo ‘yon, Sam?"
"Ang guwapo!"
Napangiwi na lang ako sa mga pinagsasasabi nila.
Yuck, ‘yong kuya kong ‘yon, GUWAPO? NEVER.
"Guwapo? Saan banda?" rinig kong bulong ni Mich kaya bigla ko siyang sinapak sa braso.
Sinamaan niya ako ng tingin at inirapan ko naman siya.
Binasa niya ‘yong script at napakunot ‘yong noo niya no’ng binasa niya ‘yong title.