May maaliwalas na ngiting nakapaskil sa aking labi pagkatigil ng sasakyan sa tapat ng aking opisina. Paano ba namang hindi ako makaramdam ng saya? Matapos ang agahan namin kanina ay muling mainit na nagsanib ang aming katawan ng aking asawa, sa ibabaw mismo ng mesa at muli akong dinala sa langit dahil sa sobrang sarap ng pagbayo niya sa akin. Ilang beses din akong nilabasan ulit na siyang dahilan kung bakit na-late ako ngayon. Pero walang problema roon dahil pag-aari ko ang building kung saan ang restaurant at ang aking opisina.
Hinatid ako ng aking asawa sa opisina bago ito didiretso sa sariling opisina nito kaya nag-uumapaw ang saya sa dibdib ko. Bago ako bumaba ng sasakyan ay hinalikan ko muna siya sa pisngi ngunit ginantihan naman niya ng mapusok na halik sa labi. Nagpapasalamat na lang ako dahil kissproof ang lipstick na gamit ko.
“Ikaw talaga. Wala kang kasawa-sawa,” saway ko matapos ang aming mapusok na halikan. Malawak ang ngiti ko habang puno ng pagmamahal na nakatingin sa kay Earl.
Gumanti siya ng ngiti, “Mahal, kahit kailan ay hindi ako magsasawa sa’yo. Mahal na mahal kita, lagi mo sana ‘yang tatandaan.”
Naluluha akong tumingin sa asawa ko dahil sa sinabi niya. Biglang sumagi sa isip ko ang pambababae niya, sigurado ako roon dahil hindi naman niya tinatawag ang kanyang ina na babe! Gustong-gusto kong paniwalaan ang sinabi niya ngunit mabigat sa dibdib ko na tanggapin iyon, lalo na sa mga narinig ko. Pinilit ko ang sarili kong ngumiti upang itago sa kanya na nasasaktan ako. Humawak ako sa palad niyang nakapatong sa hita ko at bahagya iyong pinisil.
“Mahal na mahal din kita, mahal. Hinding-hindi ako magsasawa na mahalin ka. Ipaglalaban kita sa lahat dahil ikaw lang ang nag-iisang lalaking minamahal ko.” Matamis akong ngumiti sa kanya kahit nasasaktan na ang kaloob-looban ko.
Hindi nagbago ang ekspresyon ng mukha niya dahil sa sinabi ko. Hindi nawala ang kinang ng pagmamahal sa mata niya. Bagkus ay lalo pa iyong nagpamalas ng purong pagmamahal para sa akin. Labis man akong nagtaka ay binalewala ko iyon. Baka nga nagkamali lang ako ng akala kagabi. Baka naman talaga hindi siya nakikipagtawagan sa ibang babae. Maybe I am just assuming things, maybe my husband still love me truthfully. Maybe…
“Hmm… mahal, baba ka na, baka ma-late ka pa lalo. I will pick you up later after office, okay?”
His replies makes me wonder and stunned me for a moment. Pero agad din akong nakabawi at hindi pinahalata sa kanya na bahagya akong nasaktan sa panunulak niya. It was just a simple gesture, there’s no need to ponder about it so much. Pero bakit iba ang kinikilos niya kaysa sa pinapakita ng mata niya? Is it because of what I said?
Binawi ko ang kamay kong nakahawak sa palad niya at kinuha ang aking gamit na nakalagay sa backseat saka naghanda na sa pagbaba ng sasakyan. Pagkatapos ay mabilis ko siyang ginawaran ng halik sa pisngi. Nakahawak na ako sa hawakan ng pintuan at akmang bubuksan nang bigla niya akong hinawakan sa braso upang pigilan ang pagbaba ko.
“Joanne!”
Bahagya akong nagulat dahil sa sobrang lamig na ng boses niya nang magsalita. Kumbog din ng mabilis ang dibdib ko dahil nakaramdam ako ng kaba, lalo na nang makita ko ang talim sa mga mata niya.
“Ye-yes, mahal?” I stammered the instance my eyes met his.
“No flirting with another man. I’ll pick you upstairs later. Wait for me there.”
His answers stunned me. Flirt with other man? He is thinking that I am flirting with other man? Hindi ko mapigilang sintemyento sa aking sarili. Nasasaktan ako dahil sa biglang pagbago ng mood niya at sa kung ano-anong pinagsasabi niya.
“Mahal, I am not doing that.”
“Get down.” Iniwas niya ang tingin sa akin at dumiretso iyon sa harapan saka binuhay ang makina ng sasakyan.
Hindi ako umimik. Pinigilan ko rin ang sarili ko na hawakan siya at magpaliwanag, baka sisinghalan niya lang ulit ako.
Wala akong nagawa kundi ang bumaba ng sasakyan at agad na dumiretso nang lakad papasok sa loob ng building. Nasa pinakatuktok ng building ang opisina ko, sa tenth floor. Samantalang ang pangwalo at pangsiyam na level ay nirerentahan bilang isang business offices. At ang natitirang mga floor ay puro na restaurant na pagmamay-ari ko. Kada level ay nagse-serve ng iba-ibang cuisine at entertainment para sa mga customers. Mayroon ding rooms kung gusto ng mga guests na mag-staycation. It is like a hotel more than a restaurant.
Ang purpose ko bakit ko naisip ang ganitong concept ay upang maging convenient sa mga guest na pumapasok sa restaurant. Kahit sa ibang branch ng restaurants ko ay ganito rin ang concept.
Nang makarating sa loob ng building ay dumiretso na agad ako sa elevator at tinanguan ko lang ang mga empleyado na bumati sa akin. Agad kong pinindot ang button patungo sa pinaka-top floor kung saan naroon ang opisina ko. Akmang sasara na ang pinto nang biglang may kamay na pumigil doon kaya napatingin ako sa papasaradong pintuan. Mula sa labas ay pumasok ang nakangiting mukha ni Creed, ang lalaking nag-oopisina sa ninth floor. Isa siyang negosyante at ang pamilya niya ay isa sa pinakamayaman sa bansa. Hindi ko maintindihan kung bakit nais niyang magrenta ng opisina sa building ko kahit naman mararami itong pagmamay-ari na building.
“Good morning, Ms. Joanne,” bati niya sa akin matapos mai-settle ang sarili at tuluyang makapasok sa loob ng elevator.
Ms. Joanne ang tawag sa akin ni Creed dahil halos magkasing-edad lang kaming dalawa, at ito ang nakasanayan niya dahil magkakilala na kami bago pa man ako ikasal kay Earl. Matagal na kaming magkakilala kaya matagal na rin siyang pinagseselosan ng asawa ko. Kaya kung minsan ay ayaw akong papasukin ni Earl sa opisina dahil ayaw niyang magkita kami ni Creed.
Nginitian ko siya pabalik at binati. “Good morning, Mr. James. You are early today,” pormal na bati ko. Ngunit biglang napawi ang ngiti sa labi ko nang bigla kong maalala ang sinabi ng asawa ko na hindi nga pala ako puwedeng makipag-usap sa iba. Iyon ang kabilin-bilinan sa akin ni Earl. Pero sa sobrang bait at kalog ni Creed ay hindi ko siya kayang tanggihan dahil wala naman akong ginagawang masama.
Guwapo si Creed. Mayaman, maganda ang hugis ng katawan at higit sa lahat ay ma-appeal. Habulin ng mga babae. At kung makikita ako ng asawa ko na nakikipag-usap kay Creed ngayon ay siguradong magseselos ‘yon at kung ano-ano ang iisipin. Baka saktan na naman ako…
“I am always early, Ms. Joanne.” Sumandal siya sa metal na hawakan sa loob ng elevator. “Saka para makita kita,” hirit pa niya.
Namula ang mukha ko dahil sa biro niya kaya agad akong nag-iwas ng tingin.
“Ang aga mo namang magbiro, Mr. James.” Pilit ang ngiting sagot ko. Nagtagpo ang aming tingin sa salamin na dingding ng elevator at kitang-kita ko na matiim ang pagkatitig niya sa akin. Muli ay agad kong iniwas ang aking tingin at yumuko.
Mabuti na lang at tumunog na ang alarm ng elevator indikasyon na pababa na si Creed dahil nakarating na siya sa palapag na bababaan niya. Palihim akong nagpasalamat at nakahinga nang malalim na hindi ko alam na kanina pa pala pinipigilan.Ngunit hindi iyon tuluyang nakawala dahil bago tuluyang sumara ang pinto ng elevator ay may kamay na pumigil doon at muli iyong bumukas. Sumulpot ang ulo ni Creed na may nakapaskil na malapad na ngiti.
“Ms. Joanne, may I invite you for lunch at the café?”
Napatulala ako sa kinatatayuan ko at hindi kaagad makasagot. I should refuse dahil alam kong magagalit ang asawa ko. Mabait si Creed at sigurado akong tungkol sa negosyo ang dahilan kaya nais nitong makisabay sa tanghalian. Anong gagawin ko?