Raven's Point of View
Isang linggo na rin mula nang makabalik kami rito sa Celestial World. Nang nalaman ng kasalukuyang hari na narito kami ay nagpadala agad ito ng mga regalo para sa anak at asawa ko.
Oo, para sa kanila lang dalawa. Hindi ako idinamay. Pero ayos lang, hindi ko naman kailangan.
Batid ko naman na may malaking pagkainis ang hari sa'kin, pero matagal nang panahon iyon. Noon pang isinasanay ko ang kan'yang kanang-kamay sa kadahilanang napapagalitan ko silang dalawa dahil sa madalas nilang hindi nila pagsunod sa mga alituntunin sa loob at labas ng palasyo. Wala naman akong dapat ikainis din sa kaniya pero hindi ko alam bakit kailangan kong makaramdam ng ganito lalo na ngayon.
Ang dami naman kasing pwedeng ibigay, bakit bugkos pa ng mga bulalak ang ipinadala niya para sa asawa ko. Mga puting rosas pa. Ang mismong paborito ni Lala. Binigyan niya ng samu't saring mga minatamis si Rio, mga kendi.
Di ko mapigil ang di nagtanong dahil ilan lang kaming may alam ng mga hilig ni Lala. Bukod pa roon, nagsabi rin ito na dadalaw sa ibang araw para personal silang magkita.
Sino ba siya sa tingin niya? Oo nga't siya ang hari pero hindi naman tamang dadalaw siya sa babaeng may asawa't anak na.
Wala mang malisya 'yon kay Lala, pero sa'kin mayroon.
Napalakas ang sibak ko sa kapirasong kahoy na panggatong sa inis ko sa kaniya. Pati tuloy ang pinagpapatungan ko na kahoy rin ay nahati rin sa dalawa. Napahawak na lamang ako sa batok ko na sa labis na pagkairita sa hambog na hari na 'yon.
Nagpasya akong magpahinga muna. Naupo sa kahoy sa lilim ng puno sa ibabaw ng mga sinibak kong mga kahoy na nagpatong-patong. Pawisan at kumakapit na sa katawan ko ang basang pang-itaas na suot na itim na longsleeves at may mga nakadikit na maliliit na piraso ng kahoy.
Sa paglingon ko sa paligid ay may napansin akong damo na walang tumutubong kahit na ano sa paligid nito. Bahagya akong napangiti matapos may maisip. Nilapitan ko ang damo at kinilala ito. Nang tama ang hinala ko ay nanguha ako ng tuyong bunga at kinuha ang buto na nasa loob nito.
Maliliit lang ang buto, kasing laki lang ng linga. Inilagay ko sa ibabaw ng bato at doon dinikdik ang mga 'yon gamit ng isang batao na kasing laki ng kamao ko. Dinurog ko nang pino hanggang sa maging pulbo. Pagkatapos ay agad akong nanguha ng isang dahon at doon inilagay iyon.
Mabilis akong nagtungo sa likod-bahay upang doon dumaan. Sinilip ko muna kung naroon si Lala, mabuti na lang at wala siya. Naririnig ko ang boses niya di kalayuan. Parang nasa sala ng bahay at kausap si Rio.
Itinago ko ang dala ko at tinungo ang lamesa kung nasaan ang mga bulaklak na nasa vase na. Ibinuhos ko sa mismong loob ng vase ang pulbo at nang magawa ko na ang pakay ko ay pasimple akong lumabas ng bahay at binalikan ang sinisibak kong mga kahoy.
Natatawa na lang ako sa ginawa kong 'yon. Parang natutukso akong balikan ang mga bulaklak at panoorin ng magiging reaksyon ni Lala. Hindi nga ako nakatiis, bumalik ako sa bahay. Nagkunwaring iinom lang ng tubig.
Sa kusina na ako dumiretso. Saktong pagpunta rin doon ni Lala. Nangunguha ako ng baso nang marinig ko siyang magsalita.
"Hala! Ang bilis naman yatang nalanta 'to," aniya. Nakita na niya ang epekto ng nilagay kong pulbo sa mga bulaklak.
Pasimple akong napapangiti. Tagumpay kasi.
Binilisan ko ang pagkuha ng tubig at pag-inom. Nilapitan ko si Lala na pinupulot ang mga talulot ng bulaklak sa lamesa na nagkulay brown na. Maging ang mga dahon ay ganoon na rin ang kulay.
"Anong nangyari r'yan? Anong klaseng mga bulaklak ba 'yan, ang bilis naman yatang malanta?" Painosente kong tanong, ngunit sa loob-loob ay humahalakhak ako sa tuwa.
"Malay ba mga 'yan. Bigla na lang parang natuyo at nalagas ang mga talulot. Tignan mo," lahad niya at pinulot pa ang ibang nahulog at ipinakita sa akin.
"Sa umpisa lang pala maganda 'yang bigay ng hari sa'yo." Kunwaring napapailing pa 'ko at nakikisimpatiya sa kaniya.
"Na-miss ko bigla ang mga tanim natin. Araw-araw kasi may sariwang bulalak tayong napipitas mula sa bakuran lang, hindi ba?" Kapansin-pansin ang biglang paglungkot ng mukha niya nang husto.
May malawak kasi kaming hardin sa mundo ng mga Mortal. Totoong araw-araw mayroong sariwang bulaklak na napipitas. Dahil sa sinabi niya, bigla akong napaisip ng ideya.
"Pwede naman ulit tayong magtanim. Malawak naman ang lupang matataniman natin dito. Hindi naman siguro magagalit sila Papa kung aayusin natin ang hardin nila, kaya huwag ka ng malungkot, bukas na bukas din ay bibili ako ng mga buto ng halaman para maumpisahan na." Pinilit kong maging masigla ang tono ng boses.
"Talaga?" di makapaniwalang tanong naman nito at umaliwas bigla ang mukha. Tumango ako ng dalawang beses at isang mahigpit na yakap ang ibinigay niya sa'kin.
Ganoon lang siya kabilis mapangiti.
"Itapon mo na pala 'yang mga 'yan," utos ko habang tinitignan ang mga bulaklak na nanggaling sa hari.
"Ano pa nga bang dapat gawin d'yan? Lanta na masyado at nabulok agad," aniya nang matapos humiwalay mula sa pagkakayapos sa akin.
Agad niyang kinuha ang mga bulalak at mga talulot na nagkalat, pumunta siya sa likod-bahay para roon itapon. Nang makabalik siya, ibang kasiyahan ang naramdaman ko. Pakiramdam ko nanalo ako.
Nagpaalam siyang gagawa muna ng meryenda. Ako naman lumabas na. Nakita ko si Rio na nasa labas kasama ang alaga niya.
Nakangiti kong nilapitan si Rio. Nagtago ang alaga niya sa mga halaman at kaniya namang hinabol ito at ginulat. Tawa nang tawa ang anak ko dahil imbes siya ang manggulat ay si Milky ang nanggulat sa kaniya. Tumalon kasi ito at nag-landing sa ulo ni Rio. Natumba si Rio sa damuhan at nagpagulong-gulong silang pareho.
"Papa!" Kaway ni Rio nang makita ako. Nagtatatakbo itong lumapit habang humabahol naman si Milky sa likuran niya.
May mga dahon pa sa ulo't damit niya na agad ko namang pinagpag nang yumakap siya sa binti ko. Naupo kami sa may damuhan at pinanood ang mga ibong nagliliparan. Maya-maya ay may dalawang paru-paro na bigla na lamang sumulpot.
Kahit saan talaga basta nandoon si Rio ay meron at merong paru-paro na sumusunod kaya nasanay na rin kami.
"Kailan po babalik si Lolo Eros? Sabi niya po mamamasyal kami ulit," tanong ng anak ko.
Diretsong nagsalita na para bang ang edad niya ay hindi tugma. Nakakapanibago na nakapagsasalita na siya gayong noong nasa kabilang mundo kami ay puro mga baby talks lang ang alam niya.
"Hindi ko alam kung kailan. Baka kapag natapos na niya ang pinagagawa ng hari," sagot ko naman.
"Hari? Siya po ba yung nagpadala ng bulalak kay Mama?" Medyo may gulat na tanong niya.
"Oo," mabilis kong sagot.
"Bakit binigyan niya ng bulalak si Mama? Nanliligaw po ba siya?" Natawa naman ako sa tanong niyang ito. Lokong bata.
"Bakit alam mo mga bagay na gan'yan anak? Hindi siya pwedeng manligaw kay Mama mo, may asawa't anak na siya hindi ba?"
Bahagya akong nagulat sa tanong niyang 'yon. Hindi ko alam kung tatawa ba o ano.
"Kaya ko nga po tinatanong kasi binigyan niya ng bulaklak si Mama! Hindi siya pwedeng manligaw kasi may Papa na 'ko, saka sa atin lang si Mama!" Matapang na usal ni Rio na labis kong ikinatuwa.
Mas malala pala ang anak ko sa'kin. Mas nakakatakot pa sa akin.
"E paano kung manligaw siya kay Mama mo anong gagawin mo?" Wala, naisip ko lang tanungin para malaman.
"Ipapakagat ko siya kay Milky! Gusto ni Milky 'yon. Hindi ba, Milky?" tanong niya pa sa alaga. Bigla naman nagtatatalon at nagpaikot-ikot na animo'y nagagalak na gawin ang pagkagat sa hari.
Mukhang nagkakaintindihan sila.
"Anong sagot niya?" usisa ko sa anak ko.
"Gusto niya raw po pero isa lang," anito naman.
"Bakit isa lang?" tanong ko at medyo nakadama ng pagkadismaya sa isang kagat lang.
Inulit niya ang tanong ko sa alaga niy at matapos ang ilang sandali ay binalingan niya ako.
"Baka di daw po masarap Papa!" may ngising sambit ni Rio.
Sabay kaming natawa mag-ama dahil doon. Hindi ko akalain na matatawa ako nang husto dahil doon. Matapos ng tawanang iyon ay hinayaan ko na silang makapaglaro. Mula sa kinauupuan ko ay inestima ko ang dami ng halamang maari naming maitanim sa bakuran. Madami-dami rin ang kailangang bilhin at bago umpisahan ay paglilinis muna at paghahanda ng taniman ang dapat gawin.
Pero teka! Totoo kayang nakakausap at naiintindihan ni Rio ang alaga niya? Mukha kasing totoo.
Nabaling ang tingin ko sa dalawa. Tawa nang tawa ang anak ko at kita ko rin naman na masaya ang alaga niya. Malakas na ito at masigla. Hindi mahahalata na halos bawian na siyang ng buhay nang matagpuan siya nina tiyo. Hindi rin mababakas na may nabaling buto dahil mistulang walang nangyari sa kan'ya kamakailan.
"Meryenda!" Narinig ko ang pagtawag ni Lala kaya mabilis akong napalingon sa kung saan galing ang boses.May dala siyang tray at imbes na sa lamesa sa di kalayuan niya dalhin, dinala niya sa tabi ko.
"Mas maganda yata dito kumain. Kukuha lang ako ng blanket," an'ya nang makalapit at matapos ilapag ang mga dala niya sa damo ay tumakbo siya pabalik sa loob ng bahay.
Gumawa siya ng egg sandwich at nagtimpla ng lemonada. Kukuha na sana ako ng isa pero biglang may humampas ng kamay ko.
"Maghintay ka nga. Sabay-sabay tayo kakain," suway niya sa'kin.
Ang bilis nakabalik. Hindi ko man lang naramdaman.
Hindi na lang ako umimik at naghintay na makalapit ang anak namin. Daig ko pa ang bata na napagalitan ng nanay dahil sa pagiging pasaway.
"Iangat mo muna nga at laglagyan ko ng sapin," utos ni master at agad ko namang sinunod.
Nang matapos ay hinablot ko na ang meryenda ko. Hindi naman na niya ako hinampas sa pagkakataong 'yon, binigyan lang ng masamang tingin na mabilis ding nabura.
Tinawag na niya si Rio at pinunasan agad ang pawisan nitong likod nang makalapit. Maliit at simpleng pamilya. Isang pangarap lang noon pero nandito na sa harap ko. May magandang kabiyak, poging anak at tahimik ang buhay. Walang epal, yon ang akala ko— masaya kaming tatlong nagmemeryenda kasama ang alaga ni Rio nang may bigla namang dumating na di inaasahan.