CHAPTER 3
Maya-maya lang lumabas sila ni Drew sa likod bahay dala ang isang case ng alak.
"Pare tara doon tayo sa kubo, " aya nila. Sumunod naman agad ako sakanila.
Inilapag nila iyon sa baba ng mesa at naglagay si Dan ng tatlong bote sa mesa.
"Inom tayo Isay, ngayon lang kitang nakasamang mag-Jamming, " aniya habang naglalagay naman ng pulutan ang katulong nila.
"H-hindi kasi ako umiinom, " hiya kong ani at kinamot ko ang batok ko.
"Try mo at least ngayon lang, ladies drink lang naman 'to, matamis at saka hindi nakalalasing, " sabi niya at sinang-ayunan naman ni Drew.
"Sige, pero isa lang ha." Tumango sila.
Nagusap-usap kami tungkol sa ibat-ibang mga bagay. Hindi naman ako naa-out of place kasi nakaka-relate naman ako sa kwentuhan nila. Medyo gumaan na rin ang loob ko kay Drew at komportable na akong kausap siya.
Hindi ko namalayan napapadami na pala ang nainom ko,ang tamis kasi. Lasing na yata ako, kasi panay na ang tawa ko.
Inalis ko ang close cap ko at ipinaypay sa sarili, naiinitan ako. Samantalang nandito kami sa labas at malamig ang simoy ng hangin.
Silang dalawa, parang wala lang. Gano'n pa din.
"Alam mo ba Drew noong elementary kami, astig talaga itong si Pareng Isay. Pinahiya ba naman niya classmate naming si Jerson, kwenilyuhan niya sa harap ng classmates namin nung grade 4, ayon tuloy umiyak. Parang hindi lalaki bro." Tawang-tawang kwento ni Dan. Ako naman, tinawanan ko lang ang alaala ng kabataan ko noon.
Nakita ko naman ang pag 'O' ni Drew.
"Why did you do that?" manghang tanong niya.
"Kasi ganito 'yon, naglalakad ako no' n sa hallway ng bigla niyang hinawi niya pataas ang palda ko, ayoko pa naman ng bastos, eh wala akong shorts noon at saka naka-panty lang ako no'ng time na 'yon at hello kitty pa ang design sa likuran, eh di napahiya ako. Ayun sa subrang inis ko kaya nagawa ko 'yon. "
"Your unbelievable woman!" naibulalas ni Drew, tawa sila ng tawang dalawa ni Dan. Ang pupula na din ng mga mukha nila kakatawa.
Napatigil ako, sobrang gwapo nilang dalawa sa paningin ko pero mas angat si Drew. Siguro dahil sa bughaw niyang mga mata. Hayy ano ba ang nasa isip ko. Inihilamos ko nalang ang kamay ko sa mukha. Lasing ka lang! Kastigo ko sa sarili ko.
"Si Lolo kasi, lagi akong binibilhan ng cartoon characters na panty eh ayaw ko ng ganoon. Masyadong maarte at babaeng-babae." Iling-iling kong kwento sa kanila. Napapahawak na lang silang dalawa sa tiyan kakatawa.
"Bakit hindi ka ba tunay na babae Isay?" seryosong tanong ni Dan. Matapos ang walang hanggan nilang tawa tungkol sa kalokohan ko.
"Siyempre babae pa rin naman ako, may crush nga akong lalaki eh!" amin ko pa. Hindi ko na alam ang mga pinagsasabi ko, lasing na talaga ako. Nawalan na ako ng hiya.
"Whoa! Talaga lang ha? Eh sino naman?" paninigurado ni Drew.
"Oo nga! Syempre hindi ko sasabihin ano kayo chics?" ani ko.
"Teka! Speaking of chics, kayo
ang dami niyong chics na dalawa, mga babaero!" biro ko pa.
Tinawanan lang nila ako.
Natapos ang inuman naming iyon, sa akin yata ang maraming boteng naubos, sa kanila dalawa yata o tatlo. Nahihilo na rin ako ng kunti habang naglalakad. Ewan ko kung tuwid pa ang lakad ko. Agad naman akong inakbayan ni Dan. Nakasunod lang sa amin si Drew.
"S-sinungaling kayong dalawa! Hindi pala nakalalasing ha? pero bakit parang lasing na ako?" sarkastiko kong sabi.
"Sabi mo kasi, isa lang ang iinumin mo tapos iyon pala ikaw na ang nakarami sa ating tatlo." Natatawang saad ni Dan. Habang hinahatid niya kami palabas.
Kumalas na ako sa akbay niya at sasakay na sana ng bike, ng magsalita si Dan.
"Hoy Isay alam kong Astig ko pero alam ko hindi mo kayang umuwi ng ganyan," sita ni Dan.
"Sumabay ka na sa'kin, ihahatid kita sa inyo," offer ni Drew.
"Yeah Isay sumabay kana sa kanya." pagsang-ayon ni Dan.
Wala na akong nagawa kundi ang sumunod, nahihilo na din kasi ako.
Ano ba yan Isay, ngayon ka pa lang uminom, dinamihan mo pa, para katuloy sabik sa alak. Nakakahiya ka! Kastigo ko sa sarili.
Isinakay ni Drew sa likod ng pick up niya ang bike ko at pinagbuksan niya ako ng pinto sa tabi niya.
Pag kapasok ko. Ang bango ng kotse niya at saka ang lamig din. Umikot na siya at sumakay na sa driver seat.
Hindi ko na namalayan ang sususnod na nangyari. Nakatulog na ako.
DREW
She's so different of all the girls that I've met . Nakakatuwa siya.
Ang lakas uminom, first time niya daw pero parang hindi.
I tapped her face, to wake her up. Hindi ko kasi alam kung saan ang bahay nila. Mabuti na lang natanong ko si Dan kung saan banda.
"Isay wake up!" pukaw ko sa kanya.
"Hmmm! Ano ba natutulog ang tao eh." tulog niyang sagot. Napangiti ako.
She's peacefully sleeping. I look at her for a while. Before I pinched her nose. I think it's effective kasi dumilat na siya. I smiled.
"Andito na tayo saan ang bahay mo dito Isay?" I asked.
Agad naman siyang umayos ng upo at pinusan ang mata gamit ang kamay.
Inaninag niya ang labas.
"Doon pare oh, " paos niyang sabi at tinuro niya ang isang bahay. Medyo malayo pa ng kunti.
Pinaadar ko ulit ang sasakyan at hininto doon sa tinuro niya.
Pagkarating namin doon, agad akong bumaba at umikot papuntang likuran para ibaba ang mountain bike niya.
"Salamat pareng Drew ah, " she said when I gave her bike. Medyo hindi pa tuwid ang tayo niya. Kaya ako na ang nagpark no'n sa loob ng gate nila.
"Your welcome!"
"Gusto mong pumasok muna, kape tayo?" aya niya.
I glance at my wrist watch. Its quarter to 11pm."Okay," I said immediately.
"Tara pasok ka, pagpasensyahan mo na ang bahay namin ha."
"No problem, don't mind me."
They have a small house but a concrete one and iron roof. I think it's an old but in good condition.
Pagpasok namin dumiretso kami sa kusina nila. Their things in here are minimal, I can see the difficulty of their living. I felt pity for her.
"Upo kana."
"Yah." umupo ako sa hapag habang si Isay kumuha ng dalawang tasa at magtitimpla na ng kape.
Tinitignan ko lang ang ginagawa niya. Pagkatapos no'n lumingon siya at lumapit dala ang dalawang tasa ng kape at binigay sa akin ang isa.
"Thank you."
"Bago ka magpasalamat tikman mo muna baka panget ang lasa." Ngumiti lang siya.
Tinikman ko. Masarap. I don't know that coffee can be good like this.
"Your good huh!" puri ko.
"Weh? Apaka sinungaling! Pareho kayo ni Dan eh, sabi niyo hindi nakakalasing yung alak kanina."
"It's true..your coffee is good, I swear. And that drinks nakakakalasing kapag naparami ka. Look at me I'm not tipsy like yo!" pang-aasar ko sa kanya at tinawanan siya.
"Oo na!" she replied and pout her lips.
Napatingin siya sa braso niya.
"Drew ano to? Bakit may mga rashes ako sa braso...Hala baka sa buong katawan nangangati ako." Nagpa-panick niyang sabi.
Hinawakan ko ang braso niya then I saw a rashes.
"I think it's because of the alcoholic drinks that we drank lately. Diba first time mo uminom?" Tumango siya.
"Anong gagawin ko?" she asked worriedly.
"Just take a bath and you will relieve, " I said and tousled her hair.
"Sige salamat." she smiled.
Inubos ko na ang kape ko.
"Okay, by the way,Isay. I have to go now. I have a work tomorrow, " paalam ko.
I stand up, and walk through the door.
Sinabayan niya din ako palabas.
"Bye Drew, ingat ka at salamat sa paghatid," she said and wave at me ng makasakay na ako ng Pick-up.
"Salamat din sa masarap na kape. Take care!"
Tumango naman siya. At ngumiti.
I drive with a smile on my face.