MASIGLANG inuunat ko ang aking mga kalamnan.  "Fifty-eight... fifty-nine... sixty!" mainam nang maiihersisyo bago maglako. Sinundan ko ang yoga tutorial sa video, walang gatol na pinag-uunat ko ang aking mga binti at braso. "Last na to'!." nang makaraos ay tumihaya ako sa ibabaw ng papag namin na yari sa kawayan.
Nakagawian ko na kasi itong gawin tuwing umaga at sa araw ng sabado, nagpapapawis muna ako bago maglalako ng bibingka sa eskinita.
Ako nga pala ay si Emena Paleria labing walong taong nabubuhay sa mundo, kadalasang tawagin ako ng aking mga suki't kapitbahay bilang Menang kasi nga ki-ganda ganda daw ng pangalan ko, eh naglalako lang daw ako ng bibingka at nagtitinda ng gulay at isda sa palengke hindi raw nababagay ang Emena, kaya Menang na lang para simple at madaling tawagin.
Sumang-ayon naman ako kahit na hindi katanggap tanggap sa aking sa aking loob, eh baka hindi na bibili ang mga iyon sa paninda ko, mabuting sumabay na lang sa takbo ng utak ng mga suki ko kaysa mawawalan nang pagkakitaan ano?
Kinurap kurap ko ang aking mga mata sabay tingala sa bobong namin medyo may butas na at parang atang tumagos na ang paningin ko sa kawalan, napabuntong hininga ako pagkatapos.
Kailan pa kaya kami ni Inay makakaraos sa ganitong sitwasiyon?
Matamlay na sinipat ko ang paningin sa butas at tagpi-tagpi naming bobong na kinakalawang na. Isang hagupit lang ng bagyo siguradong basang sisiw ang kakalabasan namin ng inay.
Oo nga nag-aaral nga pala ako, isang taon na lang at matatapos na ako ng kolehiyo, Business ad ang aking kinuhang kurso.
Kaunting sakripisyo't mapasaan man makakuha na rin ako ng trabahong maayos. Sinabayan ko nang kaunting pagtitinda at pagtulong sa inay sa palengke para naman mabawasan ang hirap ng inay ko, ang mahal kaya ng matrikula ko kaya kailangan magbanat ako ng buto para naman kahit papaano makapagtustus ako sa aking sariling pangangailangan.
Saka ayaw kong palagi na lang humihingi kay inay. Simula't sapol hirap na ang inay ko sa pagpapalaki sa akin, dalagang ina kasi ito, hindi ko alam kung saa'ng lupalop hahagilapin ang itay, hindi ko rin alam kung nabubuhay pa ba ito?
Lalong hindi na ako nag-usisa pa kay inay dahil nahihiya ako, kaya ayon wala talaga akong alam na kahit kaunti man lang sa itay ko. Hindi ko na pinagka-abalahang alamin pa kontento na ako kahit kaming dalawa lang ng Inay ko.
O siya! Medyo mahaba na ang pagpapakilala ko baka mahuhuli na ako't wala na akong maabutang suki sa eskinita.
Nagsuot lang ako ng pink na bulaklaking palda mahaba ito at hanggang sa bakung-bakong ng aking binti, pinaibabaw ko ito sa maiksi kong short na suot suot ko kaninang nag-eehersisyo ako. Tama na itong suot ko. Botas pang-ulan, mahabang palda at naka spaghetti strap top na puti.
"Perfect!" Isang pilantik ng daliri ang aking ginawa sabay na nag pose na daig pa ang isang modelo sa Victoria Secret.
Maputi naman ang kili kili ko. Maputi at makinis rin ang balat ko kaya girl be confident! Lahat tayo pinanganak na maganda, be proud.
Madalian kong binitbit ang basket na puno ng aking panindang bibingka sabay pose ulit na akala mo'y exotic model sa eskinita. "Ayan perfect!"
Magsisimula na ang araw ko kaya, go go go dapat. Tuluyan na akong lumabas sa munti naming tahanan, sinara ko ang lumang pinto at ni-lock.
Kahit na mahirap lang kami ay naku may mas mahirap pa talaga at walang sinasantong manloloob ng bahay, kaya kailangang i-lock ko ang pinto.
Pagkatapos ay buong kompyansyang nagsimula na akong humakbang at nagsisigaw sa maliliit na eskinita. "Mga magagandang ale at nagagwapohang manong, bibingka po matamis, masarap, malambot, bili na po, galing po ito sa napakagandang dilag."
Nakangiting gamit gamit ko ang nakasanayan kong pang sales talk habang nilalako ko ang bibingka, wala akong pakialam kung ano ang isipin ng iba ang importante makabenta ako.
Hayon! nagsimula nang sumalubong sa akin ang mga suki kong mga bata. Wala sa sariling napangiti ako sabay napa-indak ang kanang paa. Naku! Pag senuwerte ka nga naman mabenta talaga ako dahil ang ganda ko kaya add points na iyon at masarap ang gawa kong bibingka!
MALAPIT nang maubos ang paninda ko. Sinuswerte yata ako ngayong araw at wala pang halos isang oras kaunti na lang ang natira sa paninda ko, halos mauubos na nga eh. Isang customer o dalawang customer nalang ang kailangan ko at mauubos na ito. Kasalukuyan akong naglalakad sa gilid ng kalsada bitbit ang basket.
"Menang," dinig kong may tumatawag sa akin, si Manang Luz ang suki ko na nagtitinda ng prutas.
Huminto ako sa kakahakbang nang matapat ako sa fruit stand nito. "Oh aling Luz, bili na po," alok ko sa matanda na nginitian ko pa ito nang ubod tamis.
Mabilis naman itong kumuha ng pera sa loob ng apron nito.
"Ubusin niyo na po ito aling Luz, ito nalang ang natira eh."
"Magkano ba lahat iyan?" si Aling Luz na sinulyapan ang dala ko basket.
"Isang daan po, pero ibibigay ko sa iyo ng otseyenta Aling Luz kasi espesyal ka eh," patutsada ko para bumili lang ito.
"Sandali ah," sabi nito nang may isang customer na lumapit at bumili ng prutas.
Hindi na ako nag-abalang tingnan kung sino at sinentro ko na lang ang aking paningin sa maliit na tv na naka-installed sa tindahan ng matanda.
Nang makaalis ang customer ay muli kong hinarap ang sarili kay aling Luz at sige pa rin ang aming pag-uusap. "Dalawang supot na lang po ito Aling Luz."
Isang malakas na simoy ng hangin ang dumaan sa aking kinatatayuan dahilan upang isayaw nito ang aking palda dahil sa haba ng palda ko, hindi ko napansin na may isang kotse palang nakaparada sa aking likuran. Nang pumasok ang may-ari ng kotse hindi nito napansin na na-ipit pala ang laylayan ng aking palda habang sinara nito ang pinto ng passenger seat. Ilang segundo ay nagsimula nang tumakbo ang kotse papalayu.
"Opo Aling Luz, bas—" napatigil ako sa pagsasalita nang may narinig ako isang tunog na parang may napunit sa suot ko. Iyon pala ay nadala na ng kotse ang laylayan sa suot kong palda! Crochet pa naman ang palda ko kaya habang lumalayo ang sasakyan ay unti-unting naubos ang telang sinulid na tumaping sa aking makinis na binti pataas sa aking hita. Kinabahan at pinamulahan tuloy ako sa eksina.
"Punyeta!" wala sa sariling mura ko dahil unti-unti nang napunit at naubis ang palda ko.
Paborito ko pa naman ito, binili ko ito noong isang araw sa ukay-ukayan, naku kahit ukay-ukay ay signature kaya itong palda ko at sa isang iglap pinunit lang ng kung sino. Nanggalaiting sinundan ko nang tingin ang magarang kotseng tumatakbo papalayo.
Hindi ko tuloy pansin at nahubaran na ako, naiwan ang maiksi kong short at lantad ang aking mahahaba at mapuputing biyas, nadala na kasi ng kotse ang buo kong palda.
Napansin ko na lang na pinagtitinginan na ako ng mga tao sa paligid. Mabuti at nakapagshort ako ngayon kundi, naku hindi lang kahihiyan ang abutin ko, pati na pambabastos!
Hindi ko na pinansin ang mga matang nakatunghay sa akin mas nanaig ang inis ko dahil sa pagkapunit ng aking palda. Kaya hanggang hindi pa nakakalayo ang kotse ay sinagad ko na nang takbo. "Lintik na walang ganti, kung sino kang hinayupak ka!" tumatakbong sigaw ko. "Lagot ka sa akin ngayon!" walang ingat na hinagis ko sa isang tabi ang bitbit kong basket habang patuloy kong hinahabol ito.
Tumatakbong hinubad ko ang suot kong butas, mabilis kong hinagis ito sa likod ng kotse. "Put*!" mura ko nang hindi natamaan. Muling hinablot ko ang kapares ng sapin ko sa paa't muling ibinato!
Hayon! Sapol ang salamin sa likuran ng kotse, tama lang upang maagaw pansin ng may-ari.
Napakislot ako mabuti at hindi nabasag, ang mahal kaya nang pagpaayos sa salamin wala sa kalingkingan nito ang halaga ng ukay ukay kong palda.
Mayamaya ay napansin nito ang ginawa ko dahilan upang huminto ito. Lakad takbo kong nilapitan ang tapat ng kotse. Marahas at padabog kong kinatok ang tapat na bintana sa gawing likuran kung saan sumabit ang palda ko. "Hoy! Lumabas ka diyan!" nanggagalaiting sigaw ko.
Hindi ko maaninag ang loob dahil tinted ang salamin ng kotse ngunit wala akong pakialam kailangang makahingi ng sorry ang hinayupak na responsableng nakapunit sa suot ko.
Wala akong nakuhang sagot, kaya sige pa rin ako sa pagkatok sa bintanang salamin na halos mabasag na iyon sa inis ko.
"Oh punyeta! bumaba ka nga diyan!" inis kong sigaw sa salamin bahala na kung nagmumukha akong tanga.
Biglang nagbukas sa gawing harapan ng kotse, sa gawing driver seat bumungad sa akin ang isang katandaang lalaking panot. Tumingin ito sa direksiyon ko, hula ko ang driver ito dahil sa suot nitong uniporme.
"Anong bang problema Ineng?" tanong ng matanda.
Bakit ang matandang panot na ito ang humarap sa akin? Kailangan ko ang may atraso at hindi ito!
Napakanguso ako sabay pukol ng isang matalas na tingin sa lalaking panot sa kabilang harapan. "Manong palabasin mo nga iyang amo mo?" nakataas ang kilay na tinapunan ko nang tingin ang matanda.
"Bakit ba ano bang problema ha?" pangungulit ng matanda sa akin.
Napakagat ako ng aking pang-ibabang labi, ano ba ang matandang ito at hindi marunong makinig ng instruction. "Manong sabi ko ang amo mo ang gusto kong maka-usap!" pagpumilit ko sa matanda at sadyang diniinan ang mga kataga.
Nakita ko ang pag-iling iling ng matanda pagkatapos ay yumuko. Sa aking palagay ay kina-usap nito ang nasa loob.
Nag-aalburoto na ako sa galit halos nag-aapoy na ang aking tainga. "Simpleng instruction hindi pa makuha lintik! nakapagdagdag nang inis oo."
Nakapamaywang kong hinintay na bumukas ang bintana, hindi ko inindang nakapaa lang ako sa sandaling ito mas nanaig ang aking inis at galit.
Napakagat muli ako ng aking labi sabay kislot nang isang minuto na ang nakalipas at walang lumalabas. "Simpleng paglabas lang hindi pa magawa? Lintik ano bang klase tao itong katunggali ko't kay duwag." Inis at muli kong binaling ang paningin sa tapat ng bintana.
"Hoy lumaba—" hindi ko na natuloy ang aking sasabihin nang biglang bumukas ang pinto ng sasakyan.