3rd Person's POV
"Yes, Mr. Martinez. Please go on," ma-awtoridad na utos ni Conrad sa Marketing Manager ng kompanya via virtual conference.
Nakaupo siya sa kama. Sa maliit na mesa ng kwarto niya ipinatong ang laptop. As usual, seryoso ang kanyang mukha at pormal na pormal magsalita, dahil na rin sa posisyon sa kumpanya.
Ganoon din ang pagkakakilala sa kanya ng mga katrabaho kung kaya't nai-intimidate ang mga ito sa kanyang presensya lalo na kapag kaharap siya ng mga ito. Kahit pa nababaitan sa kanya at satisfied sa kanyang management.
"Ang bait-bait talaga ni sir, kahit napakaseryoso at masungit tingnan!"
"Sinabi mo pa!"
"Ang hot at ang gwapo rin!"
Nagtilian pa ang mga ito.
Iyon ang mga salitang hindi niya sadyang marinig mula sa iilang empleyado noong nagpatawag siya ng meeting sa conference room para sa gaganaping team building ng kumpanya. Akmang papasok na siya sa loob nang marinig ang mga katagang iyon. Napangiti siya bago tinulak ang pintuan papasok.
Iyon ang unang taon niya sa kumpanya at ang unang pagkakataon na sabay mag-ti-team building ang lahat ng departments nito. Sa La Versalez Resort, isa sa mga beach resort na pagmamay-ari ng pamilya ng ama at isa sa pinakasikat at pinakamagandang beach resort sa buong Pilipinas, nila gaganapin ang unang company team building. Kaya naman, labis-labis ang pasasalamat sa kanya ng mga tauhan.
Mula noon ay sa iba't-ibang magagarang beach resorts na, na hawak niya, nila ginaganap ang team buildings lalo na't pansin niya ang malaking improvements ng performances ng mga empleyado mula nang ginawa niya iyon. Isama na rin ang increased bonuses at allowances na ipinatupad niya para sa mga ito.
Hindi lang ang main branch ang binigyan niya ng ganoong treatment, kundi pati mga branches at iba pa niyang hawak na mga businesses. Kaya hindi halos umaalis ang mga tauhan niya kahit pa paretiro na, o dahil sa iba pang mabibigat at personal na dahilan kung kaya't kailangan ng mga iyon na iwan ang kumpanya.
He was hailed as the Most Promising Young CEO of the year for 2 consecutive years in the 32 months of assuming his position. Hindi nga lang siya pumupunta ng personal sa ganoong events dahil gusto niyang ilihim sa media ang pagkatao hanggang sa matapos ang kontrata niya sa ama. He didn't intend to hold the company in his hands for long anyway.
Ikinatuwa niya ang magagandang feedbacks ng mga tauhan sa kanya, at ch-in-a-challenge naman ang sariling pagbutihin pa ang ginagawa tuwing may maririnig na mga negatibo.
Nakatuon ang lahat sa presentasyon ng may edad nang si Mr. Anthony Martinez, lalo na ang binatang anak nito na halos ka-edad lamang ni Conrad at itinuturing siyang kakumpetensya sa halos lahat ng bagay na si Arthur Martinez, ang Chief Operating Officer (COO) ng kumpanya.
"That's all, Mr. Monte de Ramos," ani Anthony nang matapos.
Tumango-tango siya, sang-ayon sa mga narinig mula rito. "Thank you. That was comprehensive indeed. Any concerns, everyone?" tanong niya sa mga nasa kabilang linya.
Nasa loob ng moderno at malawak na conference room ng kumpanya ang mga ito.
Nagtinginan ang mga empleyado kung sino ang may ibig na itanong. Nang makita niyang walang gustong magbahagi ng concerns ay naisipan niyang tapusin na ang meeting. Naroon pa kase sa banyo si Amorah at gusto niyang ipaghanda ito ng agahan bago pumasok sa klase.
"I will be joining you later. Please hand in your reports to Mr. Navarro," utos niya sa mga naroon.
Tumango sa kanya si Ken Navarro, ang sekretarya niya, nang magtagpo ang kanilang mga mata.
"Thank you ladies and gentlemen. Have a good day," paalam niya. Nagsitanguan at yukuan ang mga naroon bilang paalam. "Please do the honor, Ken," utos niya sa sekretarya at iminuwestrang patayin na ang tawag.
Tumango ulit ang sekretarya at agad na lumapit sa ginamit nitong laptop para sa conference at in-i-mute muna ito. Agad din naman niyang ibababa iyon tulad ng kadalasang ginagawa niya kaya 'di muna pinatay agad ng sekretarya.
Ilang saglit lang ay napalingon si Conrad sa gawi ng banyo nang marinig iyong bumukas.
"C-Conrad..." nahihiyang boses ni Amorah mula sa loob.
"Yes, babe?" maagap niyang tugon sa dalaga. Nasa harap pa rin ng laptop ang katawan ngunit nasa iniluwa ng banyo ang mata.
"P-Paki abot ng... t-towel, please. N-Nakalimutan ko kaseng k-kunin kanina."
"Sure, babe. No worries."
May pinindot siya sa laptop pero sa gawi ni Amorah pa rin nakatingin. Tumayo na siya nang makitang ang desktop screen na niya, na isang ramdom picture ng tanawin sa Cebu, ang nakikita. Patakbo niyang kinuha ang tuwalya.
Bagsak-panga halos lahat ng mga naroon sa conference room. Nagulat at nagtaka dahil ito ang unang pagkakataon na narinig nila ang boses ni Conrad sa ganoong tono- malambing at may halo ng pag-aalala.
Si Ken naman na nakaturo pa rin ang daliri sa laptop, na akmang papatayin na sana ang tawag, ay napahinto sa ere dahil sa narinig.
"Ee mee geed! Hoy, akala ko ba hindi mahilig sa babae iyang si sir? Bakit may bebe na?" patiling usisa ng Human Resource Manager ng kumpanya na si Donna kay Ken.
"A-Akala k-ko nga rin, e," nauutal na tugon ng halatang hindi pa naka-recover sa gulat na si Ken.
Tila naestatwa siya sa kinatatayuan.
Higit dalawang taon na siyang sekretarya ni Conrad ngunit hindi pa niya ito kailanman nakitaan ng interes sa babae. Kahit pa maraming sikat na pigura mula sa entertainment at business industries ang nangangahas na pasukin ito sa opisina upang mapansin o ang makausap man lamang ito.
Mas pinahigpitan pa nga nito ang security at walang kahit na sino ang nakakapasok sa opisina ng walang pahintulot.
Inakala pa niya noong baka ibang gender ang gusto nito dahil kahit anong ganda at sexy, at pagpapapansin ang ginagawa ng mga manliligaw at manunuyo nito: mapa-babae man o ibang kasarian, ay hindi nito kailanman binibigyan ng atensyon.
Kaya ngayon, tila ba ibang Conrad ang nasasaksihan niya dahil ngayon lang din niya nakitang ngumiti ang mga mata nito.
"Tama ba ang dinig ko? Towel ang hiningi? Hindi kaya... Oh my gosh!" manghang usisa ng tila nakikichismis lang na si Cheska, ang assistant ni Donna, kina Ken.
Namilog ang mga mata ng dalawang dalaga at halos sabay na natutop ang kamay sa bibig nang maintindihan ang nangyayari.
Tila kinakabahan naman si Ken sa bilis ng tibok ng kanyang puso lalo na nang maalala at napagtanto kung bakit last minute nang nag-inform si Conrad na e-via virtual na lamang ang meeting nila. Dahil pala iyon sa babaeng sanhi ng bago at 'di kapani-paniwalang ekspresyon sa mukha ng boss na ngayon lamang niya nakita at ng lahat ng naroon.
Malakas na niyugyog nina Cheska at Donna ang magkabilang braso ng tulala pa ring si Ken kaya siya tila nahilo. Pigil na tumili pa ang mga ito sa kilig lalo na nang marinig ang sumunod na mga sinabi ni Conrad kay Amorah...
"Gusto mo ba'ng tulungan na kita diyan, babe? Alam mo namang mahusay ako sa lahat, lalo na pagdating sa pagmamasahe sa iyo," tudyo ni Conrad sa seryosong tono.
Halos napaubo ang lahat ng naroon sa conference room sa narinig. Namula naman ang mga pisngi nina Cheska at Donna at ng dalawa pang mga kababaihan na naroon sa kilig at gulat. Napapaypay sina Donna at Cheska sa mukha gamit ang kamay, hindi maipaliwanag ang nararamdamang kaba at init sa mga oras na iyon. Napalunok naman ng laway si Ken habang tila nag-aabang ng susunod na mangyayari.
Pansin niyang nasa isang kwarto sina Conrad at ang babaeng kasama nito ngayon ngunit hindi iyon sa Penthouse o sa villa nito, para iyong isang suite.
Napakamot na lamang si Anthony sa anit, hindi rin makapaniwalang may ganoong side pala ang kilalang pormal at seryosong CEO. Ganoon din ang reaksyon ng mga halos ka-edad lamang nito.
Pilyo naman na ngumisi at tila bilib na bilib na umiiling si Arthur sa turan ni Conrad. Tumayo pa ito at tumabi kay Ken saka umakbay.
Nakita ni Ken ang pagsenyas ni Anthony na e-end call ngunit pinigilan siya ni Arthur kaya napakamot itong muli sa anit. Minuwestra nitong putulin na ang tawag bago pa sila mahuling nakikinig ngunit pinigilan lamang ulit ni Arthur at nagpatianod. Patuloy nilang pinakinggan ang kabilang linya.
"Wala ka na ba talagang matinong sasabihin, ha? Puro ka kalibugan, e. Akin na nga iyang towel!"
Manghang napasinghap sa gulat ang lahat sa sinabi ni Amorah. Hindi sila makapaniwalang may tumanggi sa nag-iisang Conrad Monte de Ramos, ang sikat na CEO ng Versalez Incorporated at kinababaliwan ng mga kababaihan dahil sa taglay nitong kagwapuhan, kapangyarihan at talino. Maging ang media ay curious sa napaka-private na CEO na ito!
"I like this girl," nakangising wika ni Arthur. Nasiyahan kung paano sinagot ng babae si Conrad.
Nakasilip lamang si Amorah sa pintuan ng banyo. Tinatago ang katawan sa likod nito habang nakalabas ang kaliwang kamay para kunin ang tuwalya mula kay Conrad.
"E-kiss mo muna ako," pilyong wika ni Conrad. Halos ilapit pa nito ang pisngi sa nakalabas na kamay ni Amorah at tinuro pahahalikang parte. Hawak-hawak pa rin ang tuwalya.
Agad na kumalat ang init sa pisngi ni Amorah sa kakulitan nito. Muli na namang lumitaw ang pamilyar na kiliting dulot ng mga nabulabog na kulisap sa kanyang tiyan, pero pilit pa rin niyang nilalabanan ang nararamdaman. Alam niyang mas lalo lamang siyang kukulitin ng binata pag pinahalata niya ang kilig.
"Pag hindi mo pa inabot sa akin iyang tuwalya, lagot ka sa akin mamaya. Mali-late na ako niyan, e!" asik niya.
Tinawanan siya ni Conrad na ikinakibot ng kilay niya. Inilagay nito ang tuwalya sa kanyang kamay ngunit 'di pa rin iyon binitiwan.
"Sure ka, hindi mo talaga kailangan ng tulong ko?"
Hinila niya ang tuwalya nang may kalakasan kung kaya't nabitawan iyon ni Conrad.
"Alis!" pagtataboy pa niya rito saka padaskol na isinarado ang pintuan ng banyo.
"Sakit naman no'n, babe. Just open the door kung sakaling magbago ang isip mo ha?" tudyo pa nito.
"Never!"
Tawang-tawa si Conrad sa reaksyon ni Amorah. Napakagat pa siya sa ibabang labi sa tuwa. 'Di man kita ang mukha nito sa labas ng banyo ay alam niyang nangangamatis na sa pula ang mukha nito. Lalo siyang napangisi nang maalala kung gaano kaganda ang mukha ng dalaga habang namumula.
Kumpleto na naman ang araw niya!
Nang wala na siyang marinig mula dito ay bumalik na siya sa pagkakaupo at hinarap ang laptop. C-in-lick niya ang icon ng search engine na nakabukas pa sa taskbar.
Ganoon na lamang ang pagbilog ng kanyang mga mata nang tumambad sa kanya ang mga gulat na mukha ng kanyang mga empleyado. Nakaawang pa ang mga labi ng mga ito na tila may narinig na 'di kapani-paniwala.

Doon lamang bumalik ang kanyang ulirat nang makitang kumaway si Arthur sa kanya nang may nakakalokong ngisi.

Nagmamadaling pinindot niya ang pulang button ng meeting app sa laptop upang patayin na ang tawag.
Napapikit sabay ngiwi siya sa hiya at napahawak sa magkabilang sintido ng ulo gamit ang mga daliri. Sigurado siyang narinig ng mga iyon ang mga sinabi niya kay Amorah!
Hindi siya iyong tipong bibigyan ng halaga ang sasabihin ng iba tungkol sa kanya pero sa mga oras na iyon, napaisip siya kung ano ang magiging reaksyon o komento ng mga nakasaksing empleyado sa ginawa niya.
Inalala niya kung paanong hindi na-end ang call nang pindutin niya ang laptop kanina. Napailing na lamang siya nang maalalang hindi niya pala na-double check iyon bago tumayo.
Nagtaka rin siya kung bakit hindi pinatay ni Ken ang tawag. Sa huli ay napakamot na lamang siya sa batok. Labis siyang nahiya sa nangyari ngunit hindi na niya iyon mababawi pa.
Mabilis na kumalat sa kumpanya ang nangyari.
"Who's the lucky girl?" nakangising usisa ni Arthur sa kanya. Bigla na lamang itong sumulpot sa kanyang opisina.
He glanced at him once with his usual cold look then continued reading the documents that needed his approval.
"Sabi ko na nga ba, nasa loob ang kulo mo," tumawa pa ito ngunit hindi niya lang pinansin. Tuluyan itong lumapit sa kanyang mesa hanggang sa nasa mismong tapat na niya ito, "Ano, mas maganda pa ba kay Sam? Mas sexy ba? Mas masarap ba at mas magaling-"
Isang malutong na sapak ang ginawad niya rito. Hindi niya nagustuhan ang tabas ng dila lalo na kung paano nito inilarawan si Amorah.
Nagtaas-baba ang kanyang dibdib sa magkahalong galit at napigtas na pagtitimpi. Umigting ang panga niya. Nakakuyom pa rin ang kanyang kamao at matalim na tingin ang ipinukol dito. Napaupo ito sa sahig, dampi-dampi ang pumutok na labi.
Dinuro niya ito. "You can mock, hurt and provoke me all you want. Sanay na ako doon. Sanay na sanay sa mga kawalang hiyaan n'yo! Pero pag dinamay n'yo pati girlfriend ko d'yan sa problema n'yo, don't expect me na magbubulag-bulagan at magbibingi-bingihan pa rin sa mga pinaggagagawa at pinagsasasabi n'yo!" banta niya nang halos 'di bumubuka ang bibig sa panggagalaiti.
Arthur scoffed. Pinahid nito ang manggas ng palapulsuhan sa dumugong labi.
"Really? Wait, dapat ba akong matakot? You're funny, bro," he laughed mockingly. Ilang saglit lang ay nagseryoso ang mukha nito at sinalubong ang umiigting niyang panga at matatalim niyang titig. "What can a bastard do anyway?"
"Get. Out," mariin niyang sabi.

Iniwas niya ang tingin at itinuon sa ibang bagay ang atensyon. Alam niyang walang patutunguhan ang tagpo nilang ito kaya mas mabuti nang ipagtabuyan na niya habang kaya pa niyang pigilan ang sarili.
"Kung wala kang sasabihing importante, then out!" maawtoridad niyang utos saka umupong muli sa swivel chair. Tinuro pa niya ang labasan.
Nang muli niyang makita ang mga nakaayos na papeles sa mesa ay pilit niyang nilabanan ang pagnanais na punitin ang mga iyon sa harapan ni Arthur kahit pa ilang milyon din ang katumbas niyon.
Matalim siyang nagbuntong-hininga upang kahit papaano'y humupa ang galit sa dibdib.
"Isa pa..." inayos niya ang suot na suit saka itinuon ang mata sa kinuhang dokumento, "We're still on our working hours, Arthur. By the way, have you finished the papers I asked last time? If not, get it done tonight. I need the papers later," he commanded.
Mangha at 'di makapaniwalang nakatunghay si Arthur sa kanya dahil sa narinig. "Hey, you said the deadline's tomorrow! How come-"
"I'm your boss, Arthur," putol niya rito. "And I need those. Now!" pinal niyang sabi.
Pagak na tumawa si Arthur. Napailing pa ito- hindi makapaniwala sa turan niya. "Akala ko ba, separate ang personal at working issues? What's this, then?"
Walang emosyon niya itong tinitigan sa mga mata, "Gusto mong agawin ang posisyon ko, 'di ba? Then, do something. Prove you're competent enough."
Napansin niya ang muling pagtagis ng bagang at pagdilim ng mukha nito. Mukhang may natamaang importanteng gatilyo.
He smirked at the sight. "I'm your boss, Mr. Martinez, and I can order any work-related stuffs at you. Until, of course, if my dad gets tired of me," nanghahamon niyang saad. Minuwestra niyang umalis na ito. "Please."
Umiling-iling si Arthur. Halata ang inis sa mukha nito lalo na't natalo niya ito sa pagkakataong iyon. Hindi lubos na maisip kung paano niya nalaman ang pagnanais sa kanyang posisyon.
"Hindi pa tayo tapos, Conrad!" babala pa nito saka tuluyang naglaho sa kanyang opisina.
Nagtangis ang kanyang bagang sa gulong dulot ng pamilya ng asawa ng ama niya. Isa lang si Arthur sa mga iyon. Kung tutuusin nga ay wala pa sa kalingkingan ang mga sinabi ni Arthur kung ihahambing sa mga pang-iinsultong natatanggap niya sa pamilya nito.
Ngayon lang sila nagkasagutan ni Arthur pero hindi na siya nasurpresa sa inasta nito.
Kinuyom niya ang mga kamay sa galit ngunit nang maramdaman niya ang singsing sa kaliwang kamay ay tila kinalabit siya ng mga ala-ala ni Amorah.
Tila naririnig niya ang boses nito habang nakatitig sa singsing. Naalala niya nang minsang pinagsabihan siya nito na huwag magpadala sa galit at pag-isipan munang mabuti ang sasabihin at gagawin upang hindi magsisi.

Umangat ang gilid ng kanyang labi. That was three years ago. She was so young back then but talks like an adult sometimes.
As if on cue, unti-unting humupa ang dilim sa kanyang puso at napalitan ng masasayang ala-ala, lalo na nang muling lumitaw sa isip niya ang nangyari kaninang umaga.
Ang magandang ngiti nito na bumungad sa kanya. Ang pakiramdam na muli itong mayakap at makasamang kumain. Ang mukha na tanging ilaw sa madidilim niyang mga araw. Ang maamong mukha ni Amorah.