Gale Hume Ryle POV
"Who do you think more powerful, men or women?" Mrs. Adeline asked.
Grace Salcedo raised her hand. "In my humble opinion fo ma'am, in history men are the powerful tham women, however, women became empowered when they know how to fight for themselves."
Hindi naman nagpatinag si Stuart. "The equal treatment is better than gender bias. Men and women have their rights to be more powerful in their own because everyone have what they don't have. Never underestimate them. That's all po."
Napataas naman ang kilay ni ma'am lalo na nang mapalingon siya sa'kin. "How about you Ms. Gale?"
I confidently say, "We should not discriminate everyone to have a better place."
I never thought na makakapasok pa'ko after ko tumambay sa clinic. Kinamusta ako ni Grace and Rhea and I told them na kaya ko pa.
I opened my umbrella ang init sa hapon na ito. Uwian na kaya hinahanao ko si Ponty , ang tagal naman makipag-meeting ni Mayor or should I say president sa klase. Kinalabit ako ni Stuart, "Uwi na."
"May hihintayin pa'ko."
"Yung bebe mo ba?" natatawang sambit niya. Nahakata niya na ba?
"Oo."
"Mukhang busy din sa girlfriend niya," naguluhan ako when he said about that. Girlfriend? I don't think so pero ako lang naman ang girlfriend niya.
"May scooter is there, puntahan mo'ko kapag nakita mo na siya." He pointed his scooter na nasa parking lot and he pointing somewhere na parang sinasabi na puntahan ko.
I got perplexed pero sinunod ko siya. Nagtungo ako sa garden which is tambayan ng mga journalism. I saw Ponty Augustine, naka-akbay sa babaeng sumundo sa kaniya. Wait? Kala ko meeting, pero bakit parang foodtrip ata nila here.
"Angela ah, agaw-boyfriend yarn," biro nung gay sa kaniya na may katangkaran.
"Hindi kaya, uto-uto lang kasi yung jino-wa nito ni Ponty," turo niya pa sa nakaakbay sa kaniya.
Nakatalikod sila so they don't noticed me that I am here.
"Hindi kaya, makikipag-hiwalay na din ako." As he said that I gradually stepping back. Ayan! Nahulog ako sa lupa.
"Lampa ka talaga," natatawang saad ni Gun.
Mukhang naka-agaw atensyon na naman ako kaya inusisa ni Ponty kung sino ang nasa likod ng halamanan. "Gale, why are you here?" Hindi ako nakasagot lalo na nang sumunod yung babae, Angela. I saw the bracelet in her wrist. Sa kaniya pala 'yon kaya pala nakalimutan monthsarry namin.
I realized na ganon ako katanga for almost 9 months na secret in relationship kami. I stood up and remain silent. I saw Patricia na tinulungan akong pagpagin ang palda kong mahaba na lagpas tuhod. "Gale, hinahanap ka pala ng ate mo."
Umalis ako na parang walang nangyari doon. I followed Patricia way. Narating ko ang bleachers ng Junior High. I saw my sister, Arithmetyk. I abruptly clasped at her. "Uwi na tayo," pagmamakaawa kk.
"May nangyari ba?"
I can't say about it baka magalit pa. "Nagugutim na kasi ako."
"Nabalitaan ko nga na nagsuka ka sabi ni Stuart." Naglakad kami paalis sa lugar na iyon. Makikisabay din pala si Patricia pauwi since malapit na ang bahay niya saamin. "Nakaalis na din si Stuart when I arrived here."
Wow! Nagsumbong na, nang iwan pa. Akala ko ba balikan ko siya kapag nakita ko na si Ponty. Ang pangit ka-bonding nang lalaking iyon. Napalingon ako sa direksyon kung saan ako nahulog. Ponty watching me from a far. Seryoso ang mukha nito na halata ko at dama na walang pagsisisi.
I gulped. Gusto kong maiyak pero ayokong makita nila. I sighed and go inside of the car. Magkasama kami ni ate sa harapan while Patricia is at the back seat. Bago pa man kami makauwi ay nagpunta kami sa mall. I saw Stuart in the Starbucks. Hindi man lang nag-aya.
"Bibili lang ako ng snacks and also dress ko," pahayag ni ate kaya sumunod kami sa kaniya. I invited them na mag Yellow Cab, kasi nagugutom na'ko after I vomited and the feeling of dizziness.
Someone came. Pinanood ko siyang magtungo sa amin. "Stuart, na kabute," I uttered. Naupo naman ito katabi ni Patricia and he greeted her.
"Stuart Kant."
"Patricia Cornwell."
"Ang mais naman," biro niya. Napahampas naman si Patricia.
I aw tita Chrisia Cornwell. "Your Mom is here." Turo ko kaya napatayo si Patricia upang puntahan ang mama niya. Bumali siya upang magpaalam.at kinuha ang dalang bag sa upuan.
"Take care, Pat!"
I'm so devastated hanggang pag-uwi. Binilihan ako ng dress ni ate na kulay blue. I live the dress but it feels like I have no energy to give it attention. Nilipat kk ang channel sa TV. Nanood na lamang ako ng Spongebob sa Nickelodeon.
"Kamukha mo yung panghugas ng plato. Tinatawag ka na din ng dilaw na sponge," biro ni lolo Toti. Nagmano ako sa kaniya. Dinadalaw niya kami kapag may oras siya or after magtinda. He is a vendor minsan negosyante, hindi ko gets kung ano bang pinaggagawa ni Lolo to earn money everyday.
I pouted. "Dishwasher everyday lolo eh."
Tinuro niya naman ang kung sino ang nasa kusina. "Buti pa yung binata na iyon, marunong maghugas ng plato. Akala ko ba ikaw dishwasher everyday."
I winced and chuckled. "Mas masipag siya lolo Toti."
My heart is shattered but when I saw my family, I see that I have my real home. Hindi si Ponty o ninoman ang makakadurog sa'kin. Somehow, I felt so sick because of him.