Gale Hume Ryle POV
My Ponty Augustine, the sticky man of my life. When I saw him wearing white polo to attend in the mass. Kasama niya ang family niya kaya nahihiya talaga ako. Nakaka-angas talaga kapag clean cut ang buhok ng lalaki.
Samantalang si Stuart ay may kahabaan konti na napapa-suklay na lamang siya gamit ang maugat na kamay. "Sarap gumamit ng syringe sa braso mo," komento ko sa kaniya.
"Okay, basta maging registered nurse ka muna liit," pang-aasar niya.
I chuckled akala ko talaga masungit 'to. Hindi lang pala talaga makausap ng maayos or I should say na may prefer niyang manahimik sa buhay. Nasa simbahan at nagpapakabait. The moment na mahawakan ko ang kamay ni Stuart ay parang may electricity na bumuhay sa likod ko.
Napalingon ako sa kabila kung nasaan si Ponty. Hindi niya siguro alam na nandito ako since hindi ko siya na-update. I update him if nasa mood ako. Not because we're in relationship ay kailangan clingy palagi. Nagtatampo ako dahil nakalimutan niya na monthsarry naming dalawa. Yet, nakaligtaan ko na since we have vistor slash our cleaner sa bahay. I forgot to tell Pontu na pansamantala ay nakatitra ang exchange student sa amin.
After the mass ay hindi ko naabutan si Ponty since deretso lamang sila sa labas. Kumain muna kami before mamasyal ng aking family. They decided to go in Savory. Actually, Stuart comfortable with us without being distance. Hindi naman siya distracted tuwing kumakanta ako sa karaoke.
We are in the grade 11 level, nagulat talaga ako when he said that he just only 15 turning 16. Samantalang kami ay halos 17 na. Ang matured lang ng mukha niya so hinfi mo iisipin na sobrang bata pala niya. Matangkad din kaya nabiktima ako ng face.
16 turning 17 pa lamang ako. Hindi naman nagkakalayo sa edad niya. In spite of that, mas magaling siya sa'kin lalo na mukha mas madami siyang karanasan. Sometimes, hindi talaga nabe-base sa age ang kaalaman. I want to be the best version of myself, mukhang kulang pa. I hope I can hone myself to be articulate.
Kinabukasan, after Physical education class ay nagtungo na kami sa room. Na-late fpr the first time si Ponty sa klase. Nagtaka naman ako dahil siya ang nag-che-check ng upuan tuwing morning if everything is organize. He also chech the attendance but I am the one who take his place temporarily.
"So, anyone can elaborate what is the meaning of this qoute. “Never was anything great achieved without danger.”
Stuart raised his hand. "If you really want to achieve something, you need to accept the quest of your own journey. There's a lot obstacles, it either dangerous or make you braver."
Tumayo si Gun upang magbigay ng kasagutan. "If you walk away, you will never see. And if you try harder, it's either you surrender or finally see how far you become."
Hindi naman nagpahuli si Pony Augustine. "It's Niccolo Machiavelli qoute. In my humble opinion, you need to be patient to solve a problem because it's dangerous if yoi take an action without a plan." Muli siyang naupo matapos tumango ni Sir. Lincoln.
"You are all correct so there's a lot of qoutes around this classroom that tells about life. No need to worry if take an action fpr your progress."
After the class ay binangga ako ni Gun that caused na matumba ako. Nauntog pa'ko sa armchair and my sight went to dark na halos hindi ko makita ang paligid.
"Ang drama mo naman, natamaan lang konti," he sarcastically said. Narinig ko naman na bigla siyang sumigaw. "ANO BA!"
"Bulag ka ba? Or just being stup*d kaya binagga mo patin kahit nakita mo?" I heard Stuart voice. Pinagtatanggol niya ba ko?
For the very first time, there's a person who used his eyes. Kinuha naman ni Nathan ang walis upang ibigay kay Gun na agad, pagkahawak palang ay agad hinampas kay Stuart na biglang umiwas.
"Class! Ano ba! Huwag kayong manggugulo dito sa room. If gusto niyong mag-away you better go outside, not here," Ponty trying to stop them.
Nang bumalik na ang paningin ko ay dahan-dahan akong tumayo. "Ayos ka lang?" Grace asked.
"Hindi, nasusuka nga ako eh," pag-amin ko.
"Hala! Tara sa clinic," sabi ni Rhea.
And when I stood uo ay nasukaan ko si Gun. Ano bang nangyayari sakin? Ang sama ng pakiramdam ko talaga kanina pang umaga. All this time, hindi naman pala mawawala.
"What! Ako pa talaga sinukuaan mo!" sigaw at tulk niya sa'kin.
"Deserve," pang-aasar pa ni Stuart.
"Ako na bahala sa kaniya," pag-alalay sa'kin ni Ponty. Namalayan ko na lamang nasa clinic na kami. "Acidic ka pala bakit hindi ka nagsasabi?" puna nito pagkagising ko.
"Maayos na pakiramdam ko, don't worry about me." Hinawakan ko ang nakapatong niyang kamay sa higaan. "I appreciate how you take care of me."
"Tsk. Gale, alagaan mo naman sarili mo. Huwag papabayaan dahil hindi sa lahat ng pagkakataon ay nandyan ako. I hope you understand what I mean."
Tumango ako. "Ponty, kailangan mo daw pumunta sa meeting. Urgent," singit ng isang magandang babae.