บัลลังก์เสน่หา 39

หยางเสียกะพริบตาปริบ นึกฉงนที่ท่านแม่ทัพทรงอยากจะฟังเพลงจากฝีมือบ่าวผู้ต่ำต้อยอย่างนาง “ขะ...ขอรับ”

บัลลังก์เสน่หา 40

องค์ชายฝานจิ้งนั้นแม้ยังประทับนิ่งอยู่ หากแต่พระทัยนั้นได้ล่วงแล่นตามเจ้าร่างน้อยออกไปแล้ว พระวรกายส

บัลลังก์เสน่หา 41

“เป็นอะไรไป” เหอเซียวไห่ที่นอนอยู่บนพื้นพรมถามขึ้น เพราะคนอื่นๆ ได้กลับไปหมดแล้ว แม้เขาดื่มไปมากแต่ก

บัลลังก์เสน่หา 42

“ไม่ใช่...ไม่ใช่” เสียงหญิงสาวพร่ำคำเดิมซ้ำๆ ดังสลับกับเสียงสะอื้นเบาๆ

บัลลังก์เสน่หา 43

หยางเสียไม่ได้ส่งมือให้องค์ชายฝานจิ้ง หญิงสาวรีบลุกขึ้นสำรวจร่างกายตัวเอง เห็นว่าเสื้อตัวในยังอยู่ดี

บัลลังก์เสน่หา 44

รัก...ทั้งที่ไม่ควรจะรัก

บัลลังก์เสน่หา 158

บัลลังก์เสน่หา 157

บัลลังก์เสน่หา 156

บัลลังก์เสน่หา 155

บัลลังก์เสน่หา 154

บัลลังก์เสน่หา 153

บัลลังก์เสน่หา 152

บัลลังก์เสน่หา 151