บัลลังก์เสน่หา 124

แม้หยางเสียเกิดความรู้สึกขุ่นเคืองต่อการกระทำของสวี่ชิงหลิงกับเฟินเตี๋ย แต่องค์ชายฝานจิ้งซึ่งประทับอ

บัลลังก์เสน่หา 125

“ทูนหัวของนม เป็นอะไรเจ้าคะ เป็นอะไร”

บัลลังก์เสน่หา 126

“ปล่อยหม่อมฉันลงเถอะเพคะ หม่อมฉันไม่ได้บาดเจ็บอะไร เพราะที่ทรงควรห่วงใยให้มากนั้นน่าจะเป็นพระชายาสวี

บัลลังก์เสน่หา 127

“เสียเอ๋อร์ของข้าใจร้ายนัก ไม่รู้เลยหรือว่าข้าต้องการเจ้า...มากแค่ไหน” องค์ชายฝานจิ้งทรงกักขังนางไว้

บัลลังก์เสน่หา 128

ตะวันเยี่ยมรุ่ง องค์ชายฝานจิ้งบรรทมตื่นทั้งที่ท่อนพระกรยังกอดรัดร่างหอมกรุ่นของหยางเสีย อุ้งหัตถ์วาง

บัลลังก์เสน่หา 129

หลังจากท่านหมอเฉินเข้ามาตรวจอาการแล้วเสร็จ องค์ชายฝานจิ้งก็รับสั่งให้จิ่นกุ่ยเข้ามาดูแลหยางเสียในระห

บัลลังก์เสน่หา 158

บัลลังก์เสน่หา 157

บัลลังก์เสน่หา 156

บัลลังก์เสน่หา 155

บัลลังก์เสน่หา 154

บัลลังก์เสน่หา 153

บัลลังก์เสน่หา 152

บัลลังก์เสน่หา 151