• • •
Halo ang kaba at excitement ko habang nakatayo sa harapan ng paaralan nila Grant, kung saan na ako mag-aaral simula ngayon. Hindi ko siya kasabay dahil maaga siyang umalis kaysa sa 'kin. Parte siguro iyon ng pagiging President niya.
Nakisabay na ako sa mga estudyanteng pumapasok. I managed to observe them while walking. Some of them were walking by twos or with their group of friends. Habang ang iba ay naglalakad mag-isa, katulad ko. Ang pagkakaiba lang, bago ako at sila, matagal na rito.
Natigil ako sa pagmamasid ng mapansing kaunti na lang ang mga pumapasok. I only realised by then that I took a lot of time wandering at my surrounding. Halos patakbo na ang lakad ko habang hinahagilap ang room namin. I already have my schedule, but I don't know where my room is.
Pinagkumpara namin ni Grant ang schedule namin at may iilan na hindi kami magkasama, kabilang itong unang klase.
Tumingin ako sa paligid at huminto ng may makitang lalaking naglalakad mag isa. His hair first attracts me. He have a long blueish gray hair-- naka top knot iyon. Ang ilang hibla ng buhok niya ay hindi sadyang nahuhulog. He has a serious face while wearing a headphone.
I went to him and decided to ask him. 
"Excuse me," pagkuha ko sa atensiyon niya.
Inalis niya ang headphone niya ng makita ako.
"Do you know where this room is?" Ipinakita ko sa kaniya ang schedule ko.
Saglit siyang tumango. "We're in the same class."
"Really?" nanlalaki ang mata kong sabi. "Can I come with you?"
Saglit niya akong tinignan bago pinagtaasan ng kilay. "I haven't seen you before."
"New student," nakangisi kong sagot sa kaniya.
I can't suppress my happiness knowing that we're in the same class. Hindi na ako maliligaw kakahanap!
"Tara."
Sinundan ko siya nang mag-umpisa na siyang maglakad.
"How come you chose to study here?" Tanong niya habang nakatingin sa dinadaanan namin.
"Uh. Actually, my mom chose it. Pagkatapos kong makick-out sa dati kong school," ngiwing amin ko.
"How come?"
"Napasali sa away," kibit balikat na sagot ko. "Ikaw?"
"I passed the entrance exam so..." he shrugged.
"Hindi naman ba boring?" Tanong ko nang tumahimik ulit. "You know, all boys. No girls," dugtong ko.
I looked at him when he laughed.
"One look and I knew that you're one of those whom they call 'playboy'."
Napangisi ako sa sinabi niya. "Well, sort of. Medyo nakakalungkot lang isipin na mabuburo ako dito," pabirong sabi ko.
"I don't think so."
Napatingin ako sa kaniya. Tumawa siya bago sumagot. "Don't worry. You can still apply that 'playboy' thing here," makahulugang sabi niya.
Napangunot ang noo ko. "Paano? Wala namang mga babae dito," nagtaka ako ng napangisi siya at nailing.
"Naive." Napatango-tango siya. "It's not all about girls."
Magtatanong pa sana ako pero itinuro niya sa akin ang isang room sa gilid namin. Looks like we're already here. Papasok na ako nang marinig ko siyang magsalita.
"Take care. They always go for someone like you," sabi niya at nauna ng pumasok. Nalilito man sa sinabi niya ay pumasok na rin ako.
My day started with a bit of introduction. Ayos lang sa akin iyon. Alam kong kailangan kong magpakilala dahil bago pa ako. The professor told me to sit beside the hyper boy at the back.
"Hi!" Masayang bati niya nang umalis saglit ang prof.
Nginitian ko siya at tinanguan. Hinanap ko ang lalaking nakasama ko kanina at nakitang nasa may dulo at nakatingin sa labas ng bintana, suot na naman ang headphone niya.
I really want to go to him and asked him about what he'd said awhile ago.
'Take care. They always go for someone like you'
Who is he pertaining to? What does he mean by that?
"Oh. Crush mo si Dale?" Napakunot ang noo ko sa katabi ko.
"Sino?" Nginisian niya ako at itinuro ang lalaking nakasama ko kanina.
Nanlaki ang mata ko. "What?! No way!"
"Akala ko crush mo," natatawang sabi niya. Nakitawa rin ang mga lalaking nasa harapan namin.
What the heck? Me, having a crush on a boy? Tangina. Mukha ba akong bakla sa kanya?
"Assuming kasi," bwisit sa kaniya ng nasa harapan namin. Tinignan niya ito ng masama.
"By the way, my name is Sian. And those are..." sunod niyang pinakilala ang ilang lalaking nakitawa kanina. Isa-isa ko naman silang tinanguan.
We talked for a while until the professor came back.
KASALUKUYAN AKONG nam-mroblema sa next class ko ng tumunog ang cellphone ko sa bulsa. My mood instantly lighten up when I saw Grant calling.
"Pre!" salubong ko ng sagutin ang tawag niya.
"Where are you?"
"Nasa corridor ako. Alam mo ba kung saan ang next class ko? Nasa akin ang copy ng room subject ko pero hindi ko alam kung saan naka-locate."
Nagpatuloy ako sa paglalakad habang pinapalibot ang tingin. Naisipan kong umupo muna ng mapadaan sa mga benches.
"Tell me your exact location. Magkaklase tayo."
Guminhawa ang pakiramdam ko sa narinig. Napatingin ako sa pangalang nakapaskil sa building na pinanggalingan ko. "Nakaupo ako sa isa sa mga benches, kaharap ng Cosmic Building."
"Sige. Hintayin mo 'ko. Huwag kang aalis," tumango ako kahit hindi niya nakikita at pinatay na ang tawag.
Pinagdiskitahan ko ang cellphone ko habang naghihintay. Naiangat ko ang paningin ko ng makarinig ng mga estudyanteng nagtatawanan habang naglalakad. Ngumiti ako at tinanguan sila bilang pagbati ng mapansin ang tingin nila sa 'kin. Ibinalik ko rin agad ang tingin sa cellphone.
"Hi! Bago ka?"
Napatingin ako sa tatlong lalaking nginitian ko kanina, nakalapit na sila sa 'kin ngayon.
"Oo, 'tol" sagot ko sa lalaking nagtanong sa 'kin.
"Bakit ka mag-isa? Wala ka pa bang kakilala?"
"Mayroon na. I'm actually waiting for him."
"Ah, boyfriend?"
Natawa ako sa tanong niya. "Hindi. Kaibigan ko lang,"
Ano bang klaseng mindset ang meron sa mga ito? Kanina napagkamalan akong may crush sa isang lalaki, ngayon naman boyfriend?
"Nice. By the way, I'm Russel," pagpapakilala niya.
Tumayo naman ako at nakipagkamay sa kaniya. "Bryll Pacheco, 'tol."
Nangunot ang noo ko ng sumipol ang isa niyang kasama.
"Huwag mo siyang pansinin. Ganiyan talaga iyan," si Russel, ng mapansin ang pagtingin ko sa kasama niya. "Nasaan na raw iyong kaibigan mo? Malapit na ba? Kung gusto mo, kami na ang maghahatid sa'yo."
"Hindi na, baka mahuli pa kayo. Parating na iyon panigurado."
"Sigurado ka ba? Okay lang kung ihatid ka namin. Worried lang ako, baka kasi maligaw ka."
I smile to assure him. Tatanggihan ko sana ulit ng marinig ko ang pagtawag ni Grant sa 'kin. Tumatakbo siya palapit sa'min. Kaagad nakatuon ang pansin sa mga kasama ko. Isa isa niya iyong tinapunan ng seryosong tingin.
"Finally! Saan ka galing?" Salubong na tanong ko.
Hindi niya ako pinansin. Diretso lang ang tingin niya sa mga kasama ko. Nawala ang mapanuksong tawa at ngiti nila kanina. Kita ko ang kaunting kaba, napaatras pa ang isa.
"President! Good Morning. Kaibigan mo pala siya?" Turo sa 'kin ni Russel.
"Anong ginagawa niyo rito? Hindi ba't may klase kayo?" Malamig na tanong niya.
"Sinamahan lang namin 'tong si Bryll--"
"I don't care. Go to your room now." 
Halata ang pagkaasar sa mukha ni Russel pero nagawa niya parin na ngumiti sa 'kin. "Una na kami, Bryll. It's nice to meet you. See you--"
"Go," putol ni Grant sa kung ano pa mang sasabihin niya. Inis siya nitong tinignan bago inayang umalis ang mga kasama.
"Ang strict mo palang maging president. Takot sila sayo," kantiyaw ko sa kaniya. Natatawa habang iniisip ang hitsura niya kanina.
Tinignan niya ako ng masama bago iginaya para maglakad. "Why are you with them?"
"Nilapitan nila ako at kinausap habang hinihintay kita. The students here are approachable, huh? They're weird but kind. Akala ko maraming siraulo dito at mayayabang."
He tsked. "Huwag mo na silang kausapin."
"Huh? Bakit naman?" Takhang tanong ko.
Huminto siya sa paglalakad. "Why? You like one of them?"
Napapalatak ako. Seryoso ba siya? Ano bang iniisip ng mga tao rito?
"Anong like? Do you think I'm gay?" Naiinis kong anas. "Hindi ko alam kung plano niyong pagtripan ako o ano. Pangatlong beses na 'to."
Tinitigan niya ako ng matagal bago nagpakawala ng buntong hininga. "I know."
Hindi ako sumagot. Asar ko lang siyang tinignan at nagpatuloy sa paglalakad.
"Nagtataka lang ako kung bakit parang gustong-gusto mo silang kausapin," banayad na sabi niya.
"Siyempre! I want to earn friends here. Ayokong magpaka-loner dito, ano."
"Paano kung hindi pakikipag-kaibigan ang gusto nila?" Inis na tanong niya.
Tinignan ko siya na may halong pagtataka. "What do you mean? They're gay?"
Sarkatiko siyang tumawa. "Gays, bisexuals, homosexuals and more, aren't the same. I hope you're aware of that."
"You mean...?" Lito pa rin ako sa gusto niyang iparating.
"Are you expecting that all boys here are straight?" Sarkastiko niyang sabi.
"Hindi ba?" naguguluhan kong tanong sa kaniya.
Umiling siya. "A relationship between two boys is normal here."
Napaawang ang bibig ko sa sobrang gulat. Seryoso ba siya? I don't have a problem with those kind of people. I don't have an opinion about them to be exact. It's just that, it's a mind blowing news for me.
"That's why I don't want you talking with just anyone. Hindi ka nakakasigurong mapagkakatiwalaan mo silang lahat."
Natawa ako sa sinabi niya. Why is he taking it seriously? Is it a big deal?
"You're over-reacting. Sa palagay mo papatulan ko sila? Walang kaso sa 'kin kung may mga bakla, bisexual o kung ano pa rito. Wala naman akong planong makiisa sa kanila."
Tamad niya akong tinignan. "I am sure that you wouldn't be interested to any of them. I trust you but I don't trust them. There's a big possibility that you would meet those who I am pertaining to. Some are a bit forceful... and aggressive."
Bahagya tuloy akong nakaramdam ng kaba sa sinabi niya. "What do you mean by being forceful and aggressive?"
Tanong ko kahit may naiisip na ako. That's absurd! Aminado akong may pagkasiraulo ako sa mga babae but I never force them!
"Even if you tell them that you have no plans in reciprocating their feelings, they'll still continue," sabi niya. "Don't act clueless about them. If someone ask about your opinion about two boys being together, huwag kang umaktong nandidiri. Just be natural, like you're fine with it. Kapag umakto kang hindi ka sanay sa ganoon, they'll take you as a challenge."
Nanatili ang kunot kong noo sa kaniya. Hindi pa masyadong pumapasok sa utak ko ang mga sinasabi niya.
Nagbuntong hininga siya. "They're after naive, weak, cute and straight guys. Don't let your guard down. Lalo na at halos kinuha mo ang mga katangiang gusto nila," naiinis na sabi niya.
Putangina, ano raw?
"Sa gwapo kong 'to sasabihan mo lang ako ng cute at tatang-tanga? Nakaka insulto ka na ah! Kanina na pa!" ngiwi kong sabi
"Wala akong sinabing tatanga-tanga ka. I said naive."
"Pareho lang iyon! Pinaganda mo lang," tinignan ko siya ng masama ng marinig ko siyang tumawa. "At isa pa, sa palagay mo magagawa nila akong pilitin sa bagay na hindi ko gusto?"
Ngumisi siya pero halatang bwisit. "They have their ways. Kahit na ayaw mo, magagawan at magagawan nila iyon ng paraan."
"Paano naman?" kuryoso kong tanong.
I just can't take it seriously! I think he's bluffing! Sigurado akong hindi nila ako mapipilit na gawin ang isang bagay na ayoko. My body isn't well build but I'm still strong! Nagg-gym ata 'to.
"Stop being curious. Just try to avoid them at all cost. Also, stick with me at all times. They won't touch you as long as they know that you're... with me." sabi niya.
Napanguso ako at tumango. Sa palagay ko naman ay tama siya. This is not manly to say but I guess he can 'protect' me. Especially that he's the president. He can handle the students very well. May karapatan siyang pagbawalan ang mga estudyante.
"Bakit nga ba ang dami mong alam? Na-experience mo ba? Nabiktima ka?" Tinignan niya ako na para bang nahihibang.
"I may not speak too much but I'm not weak," sagot niya.
"Then, why? Isa ka ba sa kanila--"
"We're here," Itinuro niya ang building na nasa harapan namin. "It's almost time. Nasa second floor pa ang building natin. Kailangan nating magmadali," sabi niya kaya't nagmadali na kami paakyat.
Halos kasabay lang namin pumasok ang professor. Kagaya ng kanina. Pina-introduce ulit ako sa harapan dahil hindi pa ako masyadong kilala.
°°°