TYRONE'S POV
KINABUKASAN
I’M on my way to the hospital. Ayoko na sanang pumunta ro’n kaso tumawag sa akin si Attorney Jhon kanina, idi-discharge na sana ‘yong babae kaso ayaw umalis hangga’t hindi ako nakakausap.
Now, what does she want? Huthutan ako? Tss! Pare-pareho lang talaga ang mga tao ngayon kaya ang hirap magtiwala. Tsk!
Ilang sandali pa’y nakarating na ako sa hospital.
“Attorney,” tawag ko kay Attorney Jhon nang makapasok ako sa loob ng silid.
“Mr. Fournier.”
“O, mabuti naman at nandito ka na, Mister,” say ng babaeng nasagasaan ko.
“I still have a lot of things to do. Now, speak. What else do you want? Para maipaasikaso ko na sa secretary ko. Pera ba kailangan mo? Bahay? Lupa? Ano man ‘yan sabihin mo lang,” sabi ko without looking at her.
BELLE’S POV
“I STILL have a lot of things to do. Now, speak. What else do you want? Para maipaasikaso ko na sa secretary ko. Pera ba kailangan mo? Bahay? Lupa? Ano man ‘yan sabihin mo lang.”
Huh? Ano raw? Pera? Bahay? Lupa? Weh? ‘Di nga? Kaya n’ya ba talagang ibigay ‘yon? Eh, kung humingi kaya ako ng palasyo? Ay, hindi, trip to Hong Kong Disney Land na lang. Matagal ko ng pangarap na makapunta ro’n, eh. Tapos magpapabili ako ng sariling kotse at magpapabili rin ako ng isla na puwede kong pagbakasyunan. Maibibigay n’ya kaya ‘yon?
Belle, tumahimik ka nga! Nagmumukha kang opportunista, eh. Oo nga, ‘no? Hindi naman ako ganoong klase ng tao! Char lang!
“Ahem, Mister, salamat na lang, pero hindi ko kailangan ‘yang ino- offer mo. Ang gusto ko lang kasing marinig, eh, simpleng apology mula riyan sa bibig mo mismo.”
“What? Pinapunta mo ‘ko rito for that? The heck!”
“Oh? Eh, bakit? Anong problema ro’n? May mali ba sa paghingi ng apology?”
“You're just wasting my time here. Tss!”
“Huh? Grabe siya! Ikaw na nga ‘tong may atraso sa akin, eh. Maging mabait ka naman. Sayang ‘yang kapogian mo kung magiging masungit ka. Simpleng sorry lang naman ang hinihingi ko.”
“Fine! I’m sorry!” say n’ya ng hindi pa rin tumitingin sa akin.
“T-Teka, ‘yon lang? Wala akong maramdamang sinseridad sa sinabi mo, eh. Ulitin mo,” ma-awtoridad na utos ko.
“I’m sorry,” mabilis n’yang sabi ulit.
“Wala pa rin, eh. Isa pa, ulitin mo.”
“Damn! Pinagti-trip-an mo ba ako?” inis na singhal n’ya sa akin.
“Hoy. Hindi, ah! Kasi kapag humihingi ka ng sorry sa isang tao, dapat nakatingin ka sa kanila. ‘Di ‘yong nakatalikod ka habang humihingi ng sorry tapos ang kaharap mo ‘yang pader. Kanino ka humihingi ng sorry? Sa pader? Inaano ka ba ng pader? Shunga lang?”
Narinig kong bumuntong-hininga siya, tapos bigla na lang siyang humarap sa akin, at diretsong tumingin sa mga mata ko. Nagulat ako syempre! At teka, bakit ganito ‘tong puso ko? Nabibingi ako sa sobrang lakas ng tibok.
But wait, ang ganda naman ng mga mata n’ya. Teka, parang pamilyar siya! Parang nakita ko na siya! Pero saan?
“Miss… I’m sorry for what happened yesterday. It was an accident, and I admit it was all my fault. Please, accept my apology,” say n’ya habang nakatingin pa rin ng straight sa mga mata ko.
Hindi ako makapagsalita. Nalunok ko yata ang dila ko.
“Tinatanggap mo ba ang apology ko?” tanong n’ya no’ng hindi pa rin ako sumasagot.
“Huh? Ah, eh, o-oo naman. T-Tinatanggap ko,” utal kong sabi.
“Tss!” Tumalikod na siya ulit at lumabas ng kwarto.
TYRONE’S POV
“ANO, pare, okay ka lang?” tanong sa akin ni Troy.
“Pssh. I’m fine.”
“Ano naman kaya ang kailangan nila sa ‘yo?” tanong naman ni Ian.
“Wala ka bang ideya kung sino ang gagawa sa ‘yo no’n?” dagdag ni Zeke.
“Wala,” tanging sagot ko.
“Baka naman kailangan mo ng kumuha ng mga body guard for your security. Marami talagang maghahabol sa ‘yo ngayon kasi Top 1 ka sa pinakamayamang tao sa Asia,” payo ni Liam.
“Nah! Kaya ko naman ang sarili ko,” tipid kong sagot.
“Mas mabuti na ‘yong nakasisiguro.”
“Ayoko munang intindihin ‘yan. Ang mas iniisip ko ngayon ay ang mga ari-arian na ipamamana sa akin ng pamilya ko kapag nakapagpakasal
na ako.”
“Grabe, mayaman ka na nga, gusto mo pa ring magpayaman nang husto? Tsk! Kaya maraming nagkakainteres sa ‘yo, eh,” natatawang sambit ni Liam.
“Kilala n’yo naman ako. I want to be the wealthiest man living in the world. Saka kapag hindi ako nakapag-asawa sa edad na biente otso ay hindi nila ibibigay sa akin ang mana ko at kukuhanin pa nila ang iba ko pang ari- arian. Kaya naman ‘yong auntie ko panay ang hanap ng babae para sa akin. Tss!”
“Panay pa rin pala ang pagse-set ng blind date ng tita mo para sa ‘yo?” medyo nagulat na tanong ni Zeke.
“Yes. But now, masama na ang kutob ko. Narinig ko kasi silang nag- uusap ni Dad tungkol sa fix marriage no’ng nakaraang buwan.”
“Huh? Masyado naman silang makaluma,” natatawang comment ni Ian. “At sino naman ang ifi-fix marriage sa ‘yo?”
“Si Bridget.”
“Bridget? ‘Yong modelong anak ng isang negosyanteng senador? ‘Yong babaeng kung kumapit sa ‘yo ay parang tuko?” gulat na tanong ni Ian.
“‘Yong parang clown sa kapal ng make up?” natatawang tanong ni Troy.
“‘Yong nagmumukhang walis tingting sa sobrang liit?” dagdag ni Liam at nag-apir pa sila ni Troy.
“Your childhood sweetheart.” It’s not an interrogative sentence but a declarative one from Zeke.
“Nah. Hindi ko childhood sweetheart ‘yon. Biniro lang kami ng mga magulang namin noon na kami ang ipakakasal ‘pag lumaki na. She’s so obsessed with me. Yes, she’s beautiful but she’s not my type.”
“Bakit, pare? Ano bang tipo mo sa isang babae? ‘Yong kagaya ni Maria Clara? Pare naman, masyadong makaluma ‘yon,” pang-aasar ni Liam.
Nagtawanan naman ‘yong apat.
“Pssh. I’m not like you, Liam.” Sumandal ako sa upuan at hinilot ang aking sentido. I sighed. “What am I going to do now?”
“Hmm… Are you, guys, thinking what I am thinking?” tanong ni Ian sabay hawak sa baba.
Ano naman kayang kalokohan ang iniisip ng isang ‘to?
“Naku, patay tayo riyan. Heto na ang henyo,” pagbibiro ni Zeke.
“Ano na naman bang kabulastugan ‘yang iniisip mo, ha?” tanong ni Troy
“Why not marry now? So your family won’t bother you anymore with that fixed marriage stuff,” suggestion ni Ian.
“What?” gulat na tanong ko.
“Oo nga naman, bro,” pagsang-ayon ni Zeke.
Napaisip ako. At bigla na lang sumagi sa isipan ko ‘yong babaeng nasagasaan ko. She’s a beauty. Tamang-tama lang ang pangangatawan, maputi, may pagka-chinita—Damn! Bakit ko ba siya iniisip? And marry? Pssh! Wala pa sa isip ko ang pagpapakasal. I want to enjoy my single life.
“Oo nga. Ang dami-dami kayang babaeng nagkakandarapa sa ‘yo,” pagsang-ayon din ni Liam sa suggestion ni Ian.
“Ano, ‘tol, game ka ba? Hahanapan ka na ba namin ng mapapangasawa?” seryosong tanong ni Ian.
“Pssh. Ayoko pang magpakasal at ayoko pang masakal.”
“Edi gawin nating peke ang kasal,” suggestion ni Troy.
Napatingin kami lahat sa kaniya.
“‘Yon, oh! Sang-ayon ako riyan, pare. ‘Langya, nag-iisip ka rin pala?” nang-aasar na sabi ni Ian kay Troy saka ako muling nilingon. “Kung ayaw mo pa talagang magpakasal, edi gawin na lang nating peke ‘yong kasal. Para rin matahimik na ‘yang pamilya mo at tumigil na sa kahahanap at kase-set up ng blind date sa ‘yo. Para rin makuha mo na ngayon ang mana mo. Tapos kapag nakuha mo na ang mana, puwede na kayong maghiwalay.”
“Oo nga. Kaysa naman pilitin ka nilang magpakasal do’n sa Bridget na ‘yon. ‘Pag nagkataon na natuloy ang kasal n’yo ni Bridget, sigurado akong hindi ka na makakawala. Edi mas lalo kang masasakal. Mabuti na ‘yong unahan mo na sila,” mahabang katwiran ni Zeke.
Napaisip na naman ako. They have a point. Pero sino naman kaya ang papayag na makipagkasundo sa akin ng pekeng kasal?