เข็มหอมกำลังยืนอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ในห้องประชุมขนาดเล็กที่ปิดประตูสนิท ตรงข้ามเป็นผู้ชายหน้าเข้มสวมสูทเนี้ยบกำลังกอดอกมองเขม็งมาที่เธอ
"บอกมาว่าลูกสาวฉันอยู่ที่ไหน"
ปานพิมพ์หายไปจากห้องพักได้ราวหนึ่งอาทิตย์แล้ว ผู้ชายคนนี้โทรมาหาเธอหลายรอบ แต่ก็ไม่พบ โทรมาทีไรก็ได้คำตอบเดิมจากเด็กสาวที่เป็นเพื่อนร่วมห้องคือ - ไม่ทราบ
"ช่วยกันปิดแบบนี้จะให้ฉันไล่เธอออกใช่ไหม"
จากปัญหาทางการเงินของที่บ้าน ทำให้เข็มหอมต้องการหางานพิเศษเสริม พอปานพิมพ์รู้เข้า เธอก็ฝากให้เพื่อนทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลมหาวิทยาลัยนัก โดยบอกว่าพ่อมีหุ้นส่วนอยู่ในนั้น และกำลังเปิดรับพนักงานจัดเก็บข้อมูลอยู่พอดี
เข็มหอมทำงานเป็นเด็กฝึกงานของที่นี่มาได้สองเดือนแล้ว ตั้งแต่เข้ามาทำงาน เธอไม่เคยพบพ่อของเพื่อนเลย ก็เลยไม่ได้เอะใจว่าคำว่าหุ้นส่วน...มันหมายถึงหุ้นส่วนเก้าสิบเปอร์เซ็นต์
"เข็มจะไปรู้ได้ยังไงคะ เข็มเป็นแค่เพื่อนของพิมนะคะ" โดนไล่บี้หนัก ๆ เข้าเด็กสาวก็เงยหน้าขึ้นเถียงอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี ผู้ใหญ่นี่ก็แปลก ตัวเองมีปัญหาดูแลลูกไม่ได้ เที่ยวหาว่าคนโน้นไม่ดี คนนี้ไม่ดี
"ฉันว่าเธอรู้"
"รู้เข็มก็ไม่บอก" คนพูดลอยหน้าลอยตา นึกเบื่อตาพ่อขี้หวงลูกคนนี้
ขึ้นมาแล้ว
"เอ๊ะ"
"บอกไปคุณก็ไปตามเซ้าซี้เอากับพิมอีก รู้ไหมคะว่าวัยอย่างพวกเราน่ะไม่ชอบคนขี้บ่น จุกจิกทุกเรื่อง"
ถ้าแววตาของอีกฝ่ายเผาให้เธอไหม้เป็นขี้เถ้าได้คงเผาไปแล้ว เข็มหอมถอนหายใจทำใจดีสู้เสือต่อ "คุณจะไล่เข็มออกก็ได้ เข็มมันไม่มีทางสู้อยู่แล้วนี่ ถ้าไล่ออกก็ขอเงินเดือนเท่าจำนวนวันด้วย แค่นี้นะคะ สวัสดี"
พูดจบเธอก็ลุกขึ้น หันหลังให้เขาและเตรียมเปิดประตูห้องประชุมออกไปทันที คิดในใจว่า ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ไปทำงานเป็นสาวเชียร์เบียร์อย่างเดิมดีกว่า ได้เงินเยอะดีไม่ต้องมาโดนตะโกนใส่หน้าแบบนี้
"เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป"
น้ำเสียงคนพูดเหมือนอ่อนลงนิด
"เราไม่มีอะไรคุยกันแล้วนี่คะ" เธอตอบ "เข็มเป็นเพื่อนพิม ถ้าคุณยังทำตัวแบบนี้เข็มให้พบลูกไม่ได้หรอก พบกันก็เหมือนเดิมอีก"
พิมหนีออกจากบ้าน หนีออกจากคอนโดเพราะพ่อคนนี้แหละ หน้าตาดีเสียเปล่าแต่เจ้ากี้เจ้าการชะมัด ลูกต้องทำอย่างโน้น ต้องเป็นอย่างนี้ เพื่อนของเธอเครียดไปหมดเพราะเขานี่แหละ
เข็มหอมเพิ่งรู้ว่าปานพิมพ์ไม่มีแม่อยู่ด้วย มีแต่พ่อคนเดียวที่เลี้ยงดูมาหลายปี เขาเป็นคนชอบบงการชีวิตคนและทำให้ลูกไม่มีความสุขเอาเลย เด็กสาวคิดว่าถ้าเรื่องที่ปานพิมพ์เล่ามาเป็นความจริง เธอก็คงอึดอัด หาทางออกแบบนี้เหมือนกัน
จากนกน้อยเคยอยู่แต่ในกรงทอง พอได้อิสระก็เลยบินไปไกลกู่ไม่กลับ
"ฉันอยากรู้ว่าลูกสบายดีใช่ไหม" น้ำเสียงของอีกฝ่ายอ่อนลงเล็กน้อย
"ค่ะ สบายดี และคงจะดีมากถ้าคุณเลิกยุ่งวุ่นวายกับชีวิตเธอสักพัก รอให้เธอสบายใจและกลับมาเอง"
"แต่...เรื่องเรียน"
เข็มหอมถอนหายใจ "สักครั้งได้ไหมคะที่ให้พิมเลือกเอง เรียนน่ะดรอปสักเทอมก็ยังได้" เข็มหอมตอบ "แค่นี้นะคะ" แล้วเธอก็เดินออกจากห้องมาทำงานต่อ
และไม่โดนไล่ออก
พ่อของปานพิมพ์มาหาเข็มหอมอีกในเย็นวันรุ่งขึ้น คราวนี้เขาไปดักรอเธอที่คอนโด
"บอกแล้วไงคะว่าเข็มไม่บอกว่าพิมอยู่ไหน"
พ่อของเพื่อนยื่นซองหนา ๆ ซองหนึ่งให้
"อะไรคะ"
"ฝากให้พิมด้วย"
เข็มหอมเปิดดู ข้างในเป็นแบงก์พันเป็นปึก
"ไม่กลัวหนูเอาไปใช้เองเหรอคะ"
"ฉันมีทางเลือกที่ไหนล่ะ ก็เธอไม่ให้ฉันเจอลูก"
"ไม่ได้เกี่ยวกับเข็ม" อีกฝ่ายสวนกลับ "ลูกคุณต่างหากไม่อยากเจอคุณ"
คำนั้นคงทำให้คนฟังสะอึกเหมือนกัน เข็มหอมเห็นแววตาเครียด ๆ ของเขาแล้วก็แอบสงสารไม่ได้ ผู้ชายตัวโต ไหล่กว้างที่ตอนนี้ดูหมดหนทาง
เขายื่นอีกซองให้ "นี่ของเธอ"
"คะ...อะไร" คราวนี้เข็มหอมไม่รับ
"ก็..."
"เข็มไม่รับค่ะ ไม่ได้ทำอะไรที่ต้องได้ค่าจ้าง เข็มทำงานเพราะต้องการเงินมาดูแลตัวเอง แต่ไม่ได้รับเงินจากอะไรที่ไม่ได้ใช้แรงแบบนี้ อย่ามาติดสินบน"
"ฉันไม่ได้...ติดสินบนนะ"
คนฟังโบกมือห้าม "คุณจะคิดยังไงก็แล้วแต่ แต่เข็มไม่รับค่ะ"
"แล้วถ้าฉันจ้างเธอล่ะ"
"จ้าง...ก็เข็มเป็นลูกจ้างคุณแล้วนี่คะ ที่บริษัท"
"ฉันมีงานอย่างอื่นที่อยากจ้างเธออีก ถ้าเธอสนใจ เงินเดือนเดือนละ
สามหมื่นบาท ทำงานแปดวัน เฉพาะช่วงหยุดเสาร์อาทิตย์ ไม่ต้องไปทำที่บริษัท ไม่ต้องโดดเรียน"
เข็มหอมตาวาว กำลังอยากได้เงินสำหรับจ่ายค่าเทอมเทอมต่อไปอยู่พอดี แถมงานไม่ต้องโดดเรียนด้วย
"งานอะไรคะ"
"ไปทำงานบ้านให้ฉัน ช่วงวันหยุด"
งานบ้าน แปดวัน สามหมื่นเลยเหรอ
"พิมเคยบอกว่าเธอทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยมาตลอด สนใจไหมล่ะงานนี้ แม่บ้านของฉันลาออกพอดี"
คงทนนิสัยแย่ ๆ ของเขาไม่ได้ล่ะสิ คนฟังแอบคิด
"จ่ายก่อนล่วงหน้าหนึ่งเดือน" เข็มหอมบอกเสียงเรียบ
คนฟังพยักหน้า "ได้"
เธอรู้ว่าพ่อของเพื่อนอยากให้เธอไปอยู่ใกล้ ๆ เพื่อจะได้หลอกถามเรื่องลูก...แต่ยาก ไม่ว่าจะยังไงเข็มหอมจะไม่บอกความลับของเพื่อนโดยเด็ดขาด แค่เจอกันเดือนละแปดวันไม่มีทางที่เธอจะเผยความลับของเพื่อนออกมาง่าย ๆ หรอก
และบางทีการได้อยู่ใกล้ ๆ เขา อาจช่วยเตือนปานพิมพ์ก่อนที่พ่อของเธอจะถึงตัวก็ได้นะ...