Death as part of life.
Nagpaalam ang lahat sa kanilang pinakamagiting na pinuno. Kahit kailan ay hindi naging sakim o madamot si Mr. Thimmy Kalamity.
"Sumunod na siya sa kaniyang kapatid na si Trys Kalamity," Lolo Jonas said. Zelda is in his side, the wife of Emmanuel. She has a curly and brunette hair.
"But there's a two Kalamity. Their young sons; therefore, they don't have the power to lead in this town, Jonas," she proudly uttered. For her, his husband is the deserving to replace their Mr. Thimmy. She forgotten how Mr. Thimmy protect them when they needed it the most.
Thymmze knows that Zelda always bring up about the possible solutions that will hurt others. She always want to impress people but they hate it.
"My father always told me to be benevolence..." Rose Incarnadine heard it from Thymmze.
"But the evilness begin," Rose Incarnadine uttered. Napalingon ang binata dito. Ang mga labi nito ay tila mga rosas tulad ng kaniyang pangalan.
"How come?"
"I just feel it." Rose Incarnadine is came from flamboyant family. "But I can't predict or tell something that will happen in the future. I just feel the wind."
Tumango ang binata at naupo kasama si auntie Leave. "You deserve it, no one else will," mahinang sambit ni auntie Leave sa pamangkin niya. Naniniwala siya ngunit hindi niya maipakita ito. Sapagkat alam niyang madami ang ayaw sa anak ng dating pinuno.
"Yeah, but I can't accept it for now. I want to grief."
"Then grief," Jacklyn sit next to him. "Until you die and decided to give up..." Her shiny long black hair will always remind Thymmze that she's a real turncoat.
Ang kalangitan ay nagbabadya na sa ulan. Dumidilim ay ang pagpatak ng tubig ay nag-uumpisa nang lumakas. Ang mga tao ay hindi tumayo tulad ni Thymmze na nakatingin lamang sa kabaong ng ama. Ang mga sundalo ay patuloy sa paghuhukay.
Ignacio Aamon ay isa sa mga kababata ni Thymmze na kumuha ng payong upang payungan ito. "Hindi ako nakatataas kaya huwag mo'kong papayungan, brother Ignacio."
"Kung gayon, magpaulan tayo." Malawa man ang ngiti ni Ignacio ay kabaliktaran naman ang kay Thymmze. Nagpaulan si Thymmze habang sinasabayan naman si ni Ignacio sa palalakad sa kagubatan. "Magkakasakit ka Thymmze kung hindi pa tayo uuwi."
"I want to be ill until my resentment gone."
Umuwi si Thymmze na inuubo dulo ng walang tulog at gutom sa kalamnan. Despite his exhausted days, he wants to help for his father funeral. Nang matapos ang paghuhukay ay tumulong si Thymmze sa pagbubuhat ng kabaong. Sina Jacklyn at Rose at tumulong sa pag-aayos ng mga upuan para sa panauhin. Si Rose ay nagpatulong din sa ibang kababaihan na dalhin ang mga basket ng rosas para kay Mr. Thymmze.
"Ang mga binibini ay hindi dapat gumagawa ng ganitong bagay," Alder said. "Ngunit pinapahanga niyo ko."
Alder is the only son of sir Emmanuel, who always wanted to be a teacher. He doesn't want to be a soldier but he needs to follow his mother's wish. Zelda wants his son to be the next powerful son.
"Hindi lang dapat ang lalaki ang malakas. Ang mga babae rin may kakayahang tumulong," pagmamagaling ni Jacklyn.
Seryosong pinapanood ni Emmanuel ang determinadong si Thymmze. Ang galaw ni Thymmze ay nagpapahiwatig na na magiging pinuno ito. He is scared but he choose to ignored the feelings.
"Mukhang siya na ang magiging pinuno na walang puso at katarungan," saad ng matandang babae, lola ni Rose. Siya si Gumamela Incarnadine. Lumipas man ang panahon, ang manghuhula ay hindi kumukupas ang kagandahan. Napatigil si Emmanuel dahil sa salita niya.
Kumaripas ng takbo si Zion upang pigilan ang kabayong patungo sa direksyon ni Justina. "Your mother Thymmze!"
Naging alerto si Thymmze kaya napatakbo ito upang pigilan ang kabayong maaring makadisgrasya sa kaniyang ina. Nang malapit na ito sa kaniyang ina ay kalmado lamang ito at hindi nagugulat o natatakot man lang.
"Oh, stop~ stop~" malambing na pagpapakalma niya sa kabayo. "Just don't panicked. Horse doesn't like it. Calm down~" kinuha niya ang reins at inakay ito natungo sa kaniya.
Nagulat ang lahat na kaya pala ni Justina magpakalma ng isang kabayo. Ang mga sundalo ay namangha, hindi lamang doon kundi sa nakakabighaning boses nito.
Thymmze watching his mother. A lovely lady he saw since he was a baby. "I don’t get mad easily, I get annoyed easily. But every time I saw my parents, they make me calm..."
Tinapik siya ni Rose. "Your parents are such a good people. They are always calm. I see tranquility in her face." Kinuha ni Levy ang kabayo, isa sa mga mabuti at tapat na kawal.
Nagluluksa man sila ngunit itinuro ng kaniyang ninuno lalo na ang kaniyang ama na magkaroon ng katibayan ng loob kahit sino pa ang mawala sa buhay. Kahit basa sila sa ulan. Ang mga tao ay nagpapasakamat sa namayapang pinuno. "Tulad ng sabi ni Mr. Thimmy, hindi natin kailangan malugmok habang-buhay. Magpatuloy tayo sa laban!" Emmanuel announced.
"Everybody!" Agaw-atensyon ni Thymmze. "Can be a hero," he continued. "Nobody is coming to save you. Get up."
Lumuhod ito sa tapat ng pinaglibingan ng kaniyang ama. Sumasaludo ito na ginaya ng mga sundalo. "Paalam ama, hanggang sa muli. Adios!"
Ang ulan ay biglang tumila. Niyakap ng ina ang kaniyang anak. Justina doesn't want to cry pero nasasaktan siya sapagkat hindi niya kakayanin ang ganito na wala ang kaniyang asawa. She screaming his husband name. Thymmze was surprised. "THIMMY!"
"MOM!" Si Thymmze naman ang umalalay sa kaniyang ina na nais bumagsak ang katawan. Sometimes you need to show, better not to mend your lamentations. Hinayaan muna ni Thymmze ang pagluluksa nito sa huling pagkakataon. Hindi kasi ito umiiyak o nagsasabi ng kahit ano sa mga nakalipas na araw. A brave mother who always have this genuine kindness to her heart despite the story she heard. Iniwan nilang walang kalaban-laban ang pinuno nila at hinayaang ibuwi ang buhay nito.
"I will always remember us, Thimmy. Goodbye..." Naglakad ito ng mabilis upang makauwi. Si Thymmze ay pinauwi na din ang mga mamamayan ng Hartville.
"You may go home," Zion said.
"Okay. I just wanna escort every ladies here," Thymmze is a gentleman young man. Inihatid niya ang mga dalaga sa kani-kanilang tahanan. Ngunit naiwan ang dalawa pa. Sina Rose at Jacklyn.
"Ako na ang maghahatid sainyo mga binibini," alok ni Levy.
"Hihintayin ko si Mr. Thymmze," sagot ni Rose.
Nang dumating ang binata sakay ang kalesa. "Sumakay na kayong dalawa."
Unang inalalayan ni Levy ay si Jacklyn. Sunod si Rose. "Salamat Levy!" they said in unison.
Pinatakbo ni Thymmze ang kabayo. Kabisado niya ang mga bahay ng bawat dalaga kaya hindi na siya nagtanong pa.
"Nais mo bang magkape muna sa amin, Thymmze?" Jacklyn inviting him.
"Paumanhin ngunit kailangan ko na ding umuwi. Next time I will." Tumango si Jacklyn at bumaba sa kalesa. Siya ang unang hinatid. Binato siya ni Jacklyn ng bato bago pa siya makaalis. "Sadista talaga."
The incarnadine house is from Incarnadine family. One of the most splendid house. "Nais mo bang magpahula o di kaya'y maglibot sa hardin namin?" Rose uttered.
"Maybe, next time lady." Nagpaalam na ang binata. Nadatnan niya ang kaniyang ina na nag-aayos ng kagamitan nila. "Anong ginagawa mo, Mom?"
Justina knows who she will trust. Nababahala siya sa pagkakataon na ito. Walang nagpapakalma sa kaniya upang makapag-isip ng mabuti kundi ang kaniyang namayapang asawa lamang. "Aalis na tayo sa Hartville. Ayokong makipag-agawan ka pa sa pagiging lider," seryosong sagot nito.
"Saan naman tayo pupunta? Kakalibing lamang ng aking ama."
"I don't want you to go to the same path like your father. Hindi pwedeng maulit ang mga nagawa niya na, anak."
"You think too much, ma."
Naupo si Thymmze, nilaro ang mga dice. "I have six dice that consist to one until six dots. Magkakapareho sila pero hindi pare-pareho ang resulta kapag di-nice mo na."
He is different from his father. Sometimes he can be a good son. Sometimes he can be the most precarious friend. Sometimes he doesn't like girls who never know how to limit themselves. Sometimes he can be a soldier, he willing to fight whenever he go.
"A true leader is never be defeated by opinions." Auntie Leave, tapped his nephew's head.
"But I am willing to leave..."
Samantala ay naglibot naman si Lolo Jonas to know Kalamity's situation. Justina cleaning their house when she invited to have a coffee with Mr. Jonas. "Ano ang ipinarito niyo?"
"Just wanna know if Thymmze ready for his life?"
"Come again?"
"Alam mo naman na mapupunta siya sa mundo na hindi niya pa nakikita. Sa mundo kung saan ka nanggaling." He is referring to the Sea of Diamond.
Justina was speechless. "Wala pang kasagutan ang maibibigay sayo. Nais ko lamang ay makalayo siya dito. Of you telling about the diamonds. Matagal nang wala iyon. Don't tell to my son about the sea of Diamond."
"Gusto ko na din makauwi kung saan ay dapat masaya tayong namumuhay doon." Lolo Jonas wasn't originated in Hartville, because of the love in the Sea of Diamond, ay nanatili siya rito.
As they became a prisoner in Hartville, paano nga ba nila matatakasan ang itatalagang pinuno. Hindi dama ng mga kabataan na naroon ang maaaring mangyari. The Incarnadine family knows how manipulative the soldiers are. They control the power to make people obedience. Pinanood ni Justina ang mga kabataan sa labas na may pagdadalamhati para sa kaniya.
Jacklyn was devastated. Binigyan siya ni Jacob ng candy but she refused. "Ayaw mo sa matamis?"
"Gusto niya sa bato," binato naman ni Thymmze sa paanan ang dalaga kaya binato din siya nito.
"I told you Jonas, bato gusto niya," he chuckled.
"Bastos ka Thymmze!" Jacklyn exclaimed.
Natawa na lamang si Jacob sa kanilang dalawa. Zion came with his bow and arrow. "Thymmze," tawag nito. "Mangisda ka ngayong araw. Jonas, mangaso. Jacklyn, tumulong sa paglalaba." Pagbibigay niya ng mga trabaho.
"What!" reklamo ni Jacklyn. "Who told you na pwede kaming utusan?"
"Sir Emmanuel said that all the youths need to help. Malapit na ang taglamig, magiging tamad pa ba kayo?"
Hindi makapaniwala sina Jacob at Thymmze. "Mangingisda ako? Wala nga akong alam doon," komento ni Thymmze.
"Exactly, you are no longer a prince kaya matuto kana ng tamang gawain," sagot ni Zion sa kaniya.
"Tutulong ako," saad ni Jonas na may kasanayan kaysa sa kaniya.