Sa totoo lang, kahit papano ay nalungkot ako sa nangyari kay Kevin. Naalala ko yung mga sandaling nagkukulitan kami at nagtatakutan sa daan sa tuwing sinasamahan niya ako sa sakahan. Pero yung other self ko ay nagsasabing bagay lang yung nangyari sa kanya dahil sa kanyang kasamaan. Dumating na rin si Ate na saktong may dalang banana cue.
“Tiya, kanina pa po kayo dito?
Bi, abutan mo si Tiya nitong banana cue at mainit pa to.”
“Naku naku. ‘Wag na at busog pa ako mga bata. Kumain ako sa amin bago magpunta dito kaya okay na. Aalis na rin ako.”
“Sure kayo Ninang? Wala man lang akong naipakain sa inyo eh.”
“Okay na. Okay na ako dun sa juice. Mauna na ako ha!”
Pareho kaming kumaway ni Ate kay Ninang. Umalis saglit si Ate para kunin si baby Lana sa kanyang biyenan. Naiwan ulit akong mag-isa. Tumunog yung cp ko at binasa yung isang message.
“I hope you’re doing great.”
Galing ulit yung txt message dun sa number na nagtxt sa akin kanina. Ayoko sanang maging assuming pero inassume ko talaga na si Mr. Toff yun kaya pagdating agad ni Ate ay tinanong ko naman kung may number siya ni Mr. Toff pero wala raw. Naalala ko si Ninong Rudy at baka meron siyang number kaya tinxt ko siya agad. Kada oras ay sinisilip ko ang cp ko kung may reply na si Ninong pero wala pa rin hanggang sa umabot na ng 6PM ay wala pa rin.
“Bianca, tumawag ako kay Mama kanina na di muna ako makakapunta sa hospital ngayon at ayaw muna kitang iwang mag-isa dito. Kahit na wala na yung mga taong nagtangka sa buhay mo, ayoko munang hayaan ka ditong mag-isa.”
“Oo nga. Nalaman ko nga kay Ninang ang nangyari sa kanilang 3 lalo na kay Kevin. Pero Ate, nagtataka lang ako. Sa tingin mo nga kaya ay patay na talaga si Kevin? Nakita niyo ba siya sa kabaong?”
“Oo nakita namin siya sa kabaong Bi. Wala pang isang araw na nagstay ang kanyang mga labi sa kanilang bahay sa sobrang galit ng kanyang Tatay. Ipinalibing niya agad mga bandang hapon at ni isa sa kanilang pamilya ay walang pumunta. Di ko rin akalain na ganung kahigpit ang pamilya ni Kevin.”
“Malapit na itong kumulo. Kakain na tayo.”
Parang ang bilis ng mga pangyayari. Ang bilis ng oras. Ngayon ay nakahiga na naman ako at matutulog na. Parang puro tulog na lang ang ginawa ko maghapon. Di rin naman nagtagal ay nakatulog na ulit ako. Parang ang bilis lang makapagpaantok nung aking gamot.
Maaga akong nagising at nakita ko na agad si Ate na nagluluto ng para sa pagkain ng mga magsasaka mamayang tanghali. Ako naman ay naligo na rin agad. Ako naman ang bibisita kina Mama sa hospital.
“Huy saan ka pupunta?”
“Pupuntahan ko sina Mama sa hospital. “Wag kang mag-alala, kaya ko na.”
“Teka! Teka! Sure ka ba dyan?”
Isang thumbs-up ang inireply ko sa kanya.
Papasakay na sana ako ng tricycle nang nakita ko si Ate na tumatakbo papalapit sa akin. Dala-dala niya ang isang sando bag na may lamang pagkain. Sa amin daw yun ni Nanay at baka raw pati si Nanay ay mamayat doon.
Dinatnan ko na naman si Nanay na tulog na nakaupo sa tabi ng higaan ni Tatay. Ginising ko siya saglit para itanong kung kumain na siya. Bigla akong hinawakan ni Mama.
“Nagkamalay ang tatay mo nung isang gabi Bianca. Akala ko tuluyan na siyang magigising kaya dali-dali akong tumawag ng doctor pero pagdating nila, nakapikit na ulit ang tatay mo.”
Bianca, anak…. Malakas ang pakiramdam ko na magigising na si Bert.…. Sana talaga anak. Palagi ko yang ipinagdarasal.
Pagdaka’y nagkikisay si Tatay. Tumakbo agad ako palabas para tumawag ng nurse. Pumasok sa loob ang nasa 3 nurses at ilang segundo ay dumating na rin si Doc. Chineck nila si Tatay. Sinilip ang kanyang mga mata. Biglang nag-1 line yung apparatus niya.
Tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnnnnnggggggggggggggggg!
“One more!”
“Clear!”
“Again!”
“Clear!”
Tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnnnnnnggggggggggggggggg!

Parang isang bangungot ang nangyayari at gusto ko ng magising.
“Doc! anong nangyayari kay Tatay?!!!”
Patuloy pa rin sila sa paggamit ng defibrillator at wala pa ring nagbabago sa one line na nasa apparatus. Pinanghihinaan na ako ng tuhod at halos mapaluhod ako sa aking nakikita. Patuloy ako sa pagdarasal na sana bumalik si Tatay pero sa tuwing makikita ko ang mga nurses na umiiling, unti-unti rin akong nadudurog.
“Maaaa… si Tatay….”
Iyak ako ng iyak. Si Mama naman ay di na magkaintindihan sa kanyang pwesto habang pinipigilan ko siyang makalapit kay Tatay. Isa-isang nagsisilayo ang mga nurses kay Tatay hanggang si Doc na lang ang maiwan na patuloy pa rin nire-revive si Tatay. Hanggang sa napansin kong unti-unti na niyang ibinababa yung defibrillator at tumitig kay Tatay. Halos mapunit ang puso nung moment na yun. Para akong nablangko.
Nakaluhod ako habang tulalang nakatingin kay Tatay.
“Clear!”
Tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnngggggg!!!!!
Napailing si Doc. at ibinaba na ang defibrillator. Tumigil na rin ang mga nurses sa kanilang ginagawa at sabay-sabay silang nag-sign of the cross.
Time of death: 11:17 am.
Nagsisigaw si Mama at niyakap si Tatay. Halos kalugin niya ang katawan ni Tatay dahil di siya makapaniwala. Tulala pa rin ako sa nangyari. Dahan-dahan akong lumapit kay Tatay. Napuno ng mga pagtangis ang loob ng kwarto. Hawak-hawak ko ang kamay ni Tatay habang umiiyak.
“Tay.. Tatay, gumising na po kayo oh… Ang lakas-lakas niyo, kaya alam kong di kayo basta-basta susuko eh… Tay… Sige na po.. Please… Sabi po ni Nanay kanina nagmulat na kayo eh, bakit pumikit ulit kayo? Tay, gumising na po kayo....”
Akmang tatanggalin na sana yung oxygen kay Tatay pero pinigilan siya ni Mama.
“Doc, ‘wag po muna. Ba—a-k-aa na-amann magigising pa anggg a-ssa-waa ko-oo. Doc…”
Sinenyasan ni Doc. ang mga nurses na lumabas na ng kwarto at siya na lang ang nagpaiwan sa loob.
“Ikinalulungkot ko po ang nangyari.”
Patuloy pa rin si Mama sa pag-iyak habang paspas ni Doc ang likod ni Mama.
“Mrs. baka naman po kayo ang samaan. Nahihirapan na po kayong huminga. Umupo muna po kayo dito sa upuan.”
Halos mangalos ang mga binti ni Mama habang papaupo sa upuan habang ako naman ay patuloy na nakahawak sa mga kamay ni Tatay. Biglang bumukas ang pinto at nakita ko si Ate. Hindi na niya namalayan ang bitbit sa kanyang kamay at agad na tumungo kay Tatay.
“Biii… Biii… Anong nangyari?? Bakit kayo umiiyak?!! Bakit ganyan yung sa apparatus ni Tatay?? Ano to??!!
Tayyyyy..!!”
“Ate….”
“Bigla na lang si Ateng napayakap kay Tatay at nagsimulang humagulgol.
Lumapit na si Doc para sabihing kailangan na niyang tanggalin ang oxygen na nakalagay sa ilong at bibig ni Tatay. Hindi ko kayang tingnan si Tatay habang unti-unting tinatanggal ni Doc yung mga nakakabit sa kanyang katawan. Napakasakit. Nakatungo ako habang umiiyak nang naramdaman kong biglang gumalaw ang kanyang daliri. Iniangat ko agad ang aking mukha at tiningnan ang kamay ni Tatay na hawak-hawak ko. Muli ulit itong gumalaw at nakita kong parang gumagalaw ang kanyang bibig. Napansin din ito ni Doc kaya agad niyang chineck si Tatay. Biglang nagkarecord ng pulse sa apparatus ni Tatay. Unti-unting nagmulat ang kanyang mga mata. Dali-dali namang lumapit si Mama kay Tatay na muntik pang madapa.
“Bert… Bert…. Salamat sa Diyos at gising ka na…”
Ngayon ay medyo okay na si Tatay. After ng nangyari ay unti-unti na siyang nakaka-recover. Nakakapaglakad-lakad na rin siya pero tamang alalay pa rin ni Mama. Masaya akong nagkamalay na siya at masaya akong makita si Nanay na nakangiti dahil ligtas si Tatay. Pero, sa kabilang banda ay nakakatulalang isipin ang humigit-kumulang na 1.5 million pesos na hospital bills ni Tatay. Itong hindi pa ako nakakapagsimula ulit sa work tapos kulang na kulang din ang kinikita ni Ate sa pagtitinda at may baby pa siya. Napabuntong-hininga na lang ako at lumapit kay Nanay. Niyakap ko siya ng mahigpit upang kumuha ng lakas sa mga desisyong dapat kong gawin.